Review Light Novel โดยอคติล้วนๆ

ลำดับตอนที่ #433 : คนบาป ปืนเทวะ เล่ม 3-4 ปังไม่พอ

  

สำนักพิมพ์: Dexpress

ราคาปก: 169 บาท

แนวเรื่อง: Action, Fantasy

แต่งเรื่อง: Ichirou Sakaki

Illustration: Tera Akai

แปล: วิสุทธิ์ พิเซษฐ์วานิช

สถานะปัจจุบัน: มี 4 เล่มจบ ดูรูปปกเล่มอื่น CLICK ดูรีวิวเล่มแรกๆที่นี่   เล่ม 1    เล่ม 2

เรื่องย่อ

เล่ม 3

ทหารรับจ้างหญิงผู้ถูกตามล่าร่อนเร่มาถึงฟรีทแลนด์ที่กำลังพัฒนาเกี่ยวพันกับเหตุผลบางอย่างที่ทำให้รู้ความจริงเรื่องยังไม่ได้รับการอบรมถูกล่วงรู้ และตัวตนของ 'เทพดิน' เป็นที่ตระหนักจนต้องเผชิญหน้ากับกลุ่มอัศวินเผยแพร่ศาสนาของ 'โบสถ์' อีกครั้ง เมื่ออยู่ต่อหน้าทางเลือกสำคัญอารอนกับเบลต้าจะตัดสินใจทำเช่นไร ---

เล่ม 4

ชาวเมืองฟรีทแลนด์เกิดเหตุเสียชีวิตอย่างผิดธรรมชาติ ในตอนแรกพวกเขาคิดว่าเป็นเพียงคดีฆาตกรรมธรรมดา ทว่ายูกินาริที่ลงมือสืบเรื่องนี้โดยตรงกลับพบร่างที่เสียชีวิตไปนานแล้วของคนที่น่าจะเป็นฆาตกรในท้องของเทพดินชั้นต่ำที่ตนสังหารไป ขณะสถานการณ์ภายในเมืองตึงเครียดเต็มที ภายในที่เกิดเหตุกลับพบภาษาญี่ปุ่น เขียนว่า ‘อามาโนะ ยูกินาริ’ ทิ้งไว้ ตัวอักษรโลกที่เขาเคยอยู่ เพราะเหตุใดถึงมาปรากฏในที่แบบนี้ได้ -----แบทเทิลแอ็กชั่นแนวเกิดใหม่ต่างโลกอันดุเดือดมาถึงเล่มจบแล้ว!

ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:

                เอาตรงๆก็คือเรื่องนี้ถูกตัดจบในเล่มที่ 4 ครับก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสาเหตุอะไรหรอก แต่ที่ผมรู้สึกคือนิยายเรื่องนี้ไม่เจ๋งพอที่จะเป็นระดับขึ้นหิ้งได้ อย่างมากก็อ่านกล้อมแกล้มแก้เบื่อ

                ผลงานของนักเขียนเรื่องนี้ส่วนใหญ่คนจะรู้จักคือบริษัทแตกนอกกับไชกะคิ้วหนา แต่จริงๆแกก็เป็นนักเขียนรุ่นเก๋าที่มีผลงานหลายเรื่องล่ะนะ ไม่รู้อะไรดลใจให้มาแต่งนิยายแนวตัวเอกไปเกิดต่างโลกสร้างฮาเร็มและใช้ปืนเป็นอาวุธ ซึ่งเป็นพล็อตที่ตอนนี้ค่อนข้างโหลมากและมักเจอบ่อยในนิยายเน็ต แต่ในบางจุดเรื่องนี้ก็ทำได้ดีกว่านิยายเน็ตดาดๆทั่วไปจริงๆ แต่ในภาพรวมแล้วก็ยังไม่โดนใจอยู่ดี

                ส่วนตัวแล้วผมไม่คิดว่าการแต่งนิยายพล็อตโหลๆแล้วผลงานจะออกมาไม่ดีนะ มันก็เหมือนคุณทำข้าวไข่เจียวหรือกระเพราไก่ ถ้าใช้วัตถุดิบดีๆ ปรุงแบบพิถีพิถัน มีการดัดแปลงใส่ความเป็นตัวเองเข้าไปบ้าง ยังไงก็น่าจะออกมาเป็นงานที่ดี คนอ่านชอบได้ ดังนั้นจุดที่ทำให้เรื่องนี้ไม่เวิร์คไม่น่าจะเป็นที่พล็อต

                จุดที่ดีของเรื่องนี้คือการใส่ปูมให้ตัวละคร สาวแต่ละคนมีประวัติ มีที่มา ทำให้ตัวละครดูลึกและมีมิติ ซึ่งนิยายต่างโลกหลายเรื่องทำตัวละครหญิงออกมาแบนๆ ดูไม่น่าสนใจ

                นอกจากความเป็นมาของตัวละครหญิงที่อัพเดทประมาณเล่มล่ะคน นิยายเรื่องนี้แต่ล่ะเล่มก็จะประกอบด้วย การพูดถึงความสามารถเล่นแร่แปรธาตุของพระเอก พูดถึงอาวุธปืนที่พระเอกสร้างบ้าง แนวทางการพัฒนาและบริหารบ้านเมืองบ้าง หรือการวางแผนการรบกับพวกโบสถ์ ซึ่งก็หลากหลายน่าสนใจดี แต่มันก็ขาดฉากที่ทำให้รู้สึกว่าพระเอกหรือตัวละครสาวๆน่าอวย

                คืออ่านมาสี่เล่ม เราจะรู้เรื่องเกี่ยวกับพระเอกค่อนข้างเยอะ เช่น เป็นคนติดพี่สาว ชอบปืน ชอบดูหนังแอคชั่น เกลียดการงมงายในศาสนา แต่ก็ยังไม่ประเด็นที่ทำให้รู้สึกว่าพระเอกมันน่าหลงใหล น่าเอาใจช่วยเท่าไหร่ กับตัวละครหญิงอื่นก็เหมือนกัน พวกฉากปักธงเจ๋งๆ หรือฉากแสดงความโมเอะ ความรักและภักดีของสาวๆ ที่สร้างความประทับใจรุนแรง จนเราอยากอวยตัวละครตัวนี้ ฉากแบบนี้มันไม่ค่อยมี แต่ดันไปอธิบายนู่นนี่ซะเยอะก็เลยทำให้ตัวละครสาวๆที่ปูมาดีกลายเป็นจืดไปเลย

                กับตัวละครลาสต์บอส เป็นยันเดเระที่ทำออกมาใช้ได้ครับ แต่ผมดันเดาทางได้ตั้งแต่เล่มสามแล้ว และโดยรวมก็ไม่มีอะไรเกินคาดเท่าไหร่ อาจจะมีเซอร์ไพรซ์กับประเด็นดาร์คที่ใส่มาในเล่มจบนิดหน่อย คนเขียนอาจจะเห็นว่าจะจบแล้วเลยใส่เต็มที่ไม่ต้องยั้งล่ะมั้ง แต่สาวๆคนอื่นในเล่มจบนี่ถูกทอนบทไปเยอะ เพราะต้องการดึงเรื่องให้พระเอกมาฉะกับบอสตอนจบล่ะนะ

                อีกประเด็นที่ผมอยากบ่นเรื่องนี้ ก็คือการใช้อาวุธปืนนี่ล่ะ จริงๆก็มีแนวต่างโลกหลายเรื่องที่เอาอาวุธสมัยใหม่ไปใช้ในโลกแฟนตาซียุคกลาง เช่น เรื่อง GATE ที่ให้กองกำลังป้องกันตนเองญี่ปุ่น ใช้คอปเตอร์ รถถัง และระเบิดนานาชนิด ถล่อมกองทัพอัศวินและฝูงมังกรซะราบคาบ หรือมังงะเรื่องดริฟเตอร์ ที่แสดงชัดเจนเลยว่ากองทัพที่มีปืนไฟได้เปรียบกองทัพที่ไม่มีแค่ไหน

                แต่การใส่ปืนในนิยายแฟนตาซีมันควรมีความสมจริงบ้าง ต้องแสดงให้ประโยชน์ของการมีปืนโลกที่มีสัตว์ประหลาดและเวทมนต์ให้ชัดเจน และการประดิษฐ์ปืนมันก็ไม่ควรมักง่ายไป เวลอ่านนิยายเรื่องไหนที่ให้พระเอกมีสกิลเสกปืนมาใช้ได้เลยนี่ผมจะเซ็งมาก คือปืนที่ใช้ๆกันนี่มันพัฒนากันนับครั้งไม่ถ้วน แล้วจะเล่นเสกใช้กันง่ายๆเลยนี่นะ

ถ้าคนอ่านไม่ใช้โอตาคุปืนนะ คนแต่งจะให้พระเอกเสกลูกไฟ เสกดาบเอ็กคาลิบเบอร์ หรือเสกปืนกลมาเชือดศัตรูมันก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอก ถ้าหากสักๆแต่งนิยายให้ยัดเยียดปืนในเรื่องโดยไม่มีความจำเป็น มันก็เป็นแค่การตอบสนองความชอบของคนแต่งโดยไม่มีประโยชน์กับคนอ่านเลย

 

สำหรับเรื่องนี้ก็ไม่แย่นิยายเกิดใหม่ที่ตัวเอกใช้ปืนตามท้องตลาดบางเรื่อง คือยังมีการลองผิดลองถูกตอนสร้าง และก็มีการใช้ประโยชน์ของปืนในการลอบยิงระยะไกล แต่ตอนเผด็จศึกพระเอกก็ทิ้งปืนไปใช้เวทมนต์อยูดี และไอ้ดีไซด์ดาบติดปืนนี้ผมไม่ปิ๊งเท่าไหร่ เอาไปฟันแล้วลำกล้องน่าจะเสียหาย จนมีผลกับการยิงมากกว่า

สรุปโดยรวมก็ถือเป็นนิยายที่ไม่ได้ดีเลิศแต่ก็ไม่ได้แย่ เพราะตัดจบบางจุดอาจจะห้อนๆไปหน่อย แต่ก็ไม่จุดไหนค้างคาล่ะนะ

ระดับความพึงพอใจ: 2/5 ก็ตัดจบได้ไม่น่าเกลียดล่ะนะ