คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #429 : บันทึกสงครามของยัยเผด็จการ เล่ม 2 โลลิกับรอยยิ้มพิมพ์ใจ
สำนักพิมพ์: Phoenix
Next
ราคาปก: 350 บาท
แนวเรื่อง: Action,
Drama, Fantasy, Historical
แต่งเรื่อง: Carlo Zen
Illustration: Shinobu
Shinotsuki
แปล: บดินทร์
พรวิลาวัณย์
สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา
8 เล่มทำเป็นอนิเมแล้ว ดูรูปปกเล่มอื่นๆ CLICK รีวิวเล่มแรกๆที่นี่ เล่ม
1
เรื่องย่อ
หลังจากสร้างผลงานอันยอดเยี่ยมในแนวหน้าทั้งชายแดนเหนือและตะวันตก
พันตรี ทาเนีย เดเกรชาฟฟ์
ผู้บังคับกองพันที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์กองทัพจักรวรรดิ
ได้รับคำสั่งให้นำกองพันใต้บังคับบัญชาออกปฏิบัติภารกิจตอบสนองฉับพลัน
ด้วยไหวพริบและพรสวรรค์ที่ได้รับจากผู้ลึกลับ
X ฉายา ‘ปีศาจแห่งไรน์’ ของเด็กหญิงผมทอง
ตาสีฟ้า
จึงไม่ได้เป็นเพียงเรื่องเล่ากลางสนามรบ
เพราะปีศาจตนนี้พร้อมหยิบยื่นความตายให้แก่ศัตรูทุกเมื่อ
ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:
เล่มนี้ไม่รู้จะรีวิวอะไร
เพราะประเด็นมันดูจะไปซ้ำซ้อนกับที่รีวิวเล่มแรกซะหมด และถ้าตัดฉากปูเรื่องช่วงมารเกิดใหม่ออก
เนื้อหาเล่มสองก็ไม่ต่างจากเล่มแรกเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องราวหนูทาเนียไปรบที่นู่นที่นี่
และก็โชว์วีรกรรมสุดเจ๋งเช่นเคย
จะมีส่วนที่เพิ่มเติมคือฉากที่ทาเนียใช้กำลังทหารกับประชาชน
ส่วนตัวแล้วคิดว่าการตัดสินใจของทาเนียไม่เรียกว่าชั่วนะ
แต่ตัดสินใจอิงผลประโยชน์แบบสุดโต่งท่านั้น
เหมือนกับพวกมองโกลที่ใช้ประชาชนเป็นโล่ตอนบุกเมือง ถ้าเสียดายชีวิตประชาชนก็ต้องเสียเมือง
ถ้าอยากรักษาเมืองก็ต้องสละประชาชน ในฐานะทหารถือว่าเธอตัดสินใจได้สุดยอดครับ
แต่ฐานะมนุษย์นี่สอบตกความเป็นคน
ประเด็นที่ขอย้ำอีกทีเหมือนตอนรีวิวเล่มแรกคือเรื่องนี้อ่านยากมาก
มีทั้งการเปลี่ยนมุมมองบุคคลที่หนึ่งบ้างบุคคลที่สามบ้าง บางทีก็เป็นมุมมมองตาลุง
บางทีก็เป็นมุมมองโลลิ ทั้งยังสลับเป็นมุมมองตัวประกอบในบางครั้ง
และยังมีการสลับฉาก เวลา สถานที่บ่อยครั้ง เชิงอรรถก็มากมายมหาศาล และยังมีเชิงอรรถในเชิงอรรถอีกต่างหาก
ถ้าไม่ได้ดูอนิเมให้เห็นภาพคร่าวๆมาก่อนนี่ความสนุกในการอ่านหดหายแน่ครับ
พออ่านนิยายเล่มสองแล้ว
ผมขอชื่นชมทีมงานอนิเมที่ดัดแปลงเนื้อหาให้บรรดาตัวประกอบชายดูน่าจดจำกว่าฉบับนิยายมาก
คือฉบับนิยายนี่บรรดาตัวประกอบผลัดกันมาพล่ามอยู่คนละสองสามหน้าก็ตัดฉากไปซะล่ะ
ภาพประกอบก็เป็นตาลุงหน้าตุ่นๆเหมือนกันหมดแยกไม่ออกเลย อย่างผู้พันที่โดนทาเนียแย่งปืนกล
ในอนิเมค่อนข้างเด่น แต่นิยายนี่แพ้ทาเนียอย่างรวดเร็ว จนผมอ่านข้ามไปไม่รู้ตัวเลย
ต้องอ่านฉากนั้นซ้ำอีกรอบถึงจะเก็ทว่าไอ้ตัวละครตัวนี้คือผู้พันคนนั้น
แม้ว่าจะอ่านยากแต่พออ่านไปซักพักก็ทำผมติดหนึบวางไม่ลงครับ
ความสนุกนอกจากจะเป็นฉากสงครามล้างผลาญ ก็ตรงความน่ารักของทาเนียนี่ล่ะครับ
ทั้งๆที่เนื้อในเป็นตาลุงนิสัยน่ารังเกียจมาก แต่ดันทำให้อยากอวยซะได้ สาเหตุที่ทำให้เป็นอย่างนี้ได้
นอกจากเปลือกนอกที่เป็นโลลิน่ารัก ก็เป็นเพราะความเปิ่นแบบแปลกๆที่ทำให้ทุกคนมองว่าเธอเป็นสุดยอดทหารทั้งที่ตัวเองไม่ได้เป็นอย่างนั้น
เช่นฉากที่เธอสู้กับศัตรูและได้รับการติดต่อว่ากำลังเสริมกำลังมา
เธอก็หันไปแจ้งกับลูกน้องว่า “อีกเดี๋ยวกำลังเสริมจะมาแล้ว รู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง”
สิ่งที่ทาเนียคิด “สู้แบบขอไปทีก็ได้แล้วให้กองหลังจัดการต่อ”
สิ่งที่ลูกน้องทรานสเลท “ต้องโชว์ความเก๋าให้ไม่น้อยหน้ากองอื่น”
จากนั้นพากันบุกแบบลืมตาย
ยิ่งฉากที่เธอรำพึงว่าเหนื่อยใจ
เพราะทั้งหน่วยนอกจากตัวเอกก็มีแต่พวกบ้าสงครามขึ้นสมองนี่
อยากตบมุกจริงๆว่ามันใช่เหรอ
ระดับความพึงพอใจ: 4/5 ใช้พลังในการอ่านเยอะแฮะ
ความคิดเห็น