Review Light Novel โดยอคติล้วนๆ

ลำดับตอนที่ #420 : ระบำใต้นภากับหมู่ดาวเรนชิคุรุ เล่ม 1 แก้มของเธอขอฉันอ่านเถอะนะ

สำนักพิมพ์: Gift Book

ราคาปก: 270 บาท

แนวเรื่อง: Fantasy, Harem

แต่งเรื่อง: Yuuji Yuuji

Illustration: TakayaKi

แปล: ผึ้งชาเขียว

สถานะปัจจุบัน: ปัจจุบันออกมา 6 เล่มเว๊ปนอกไม่ได้บอกว่าจบ แต่ทิ้งช่วงไปสองปีผมเลยคาดว่าน่าจะจบแล้วล่ะ ดูรูปปกเล่มอื่น CLICK

เรื่องย่อ:

นักคาราเต้ VS ฮิคิโคโมริ

ณ โรงเรียนมิกะโฮชิซึ่งเป็นโรงเรียนที่นักเรียนแต่ละคนสามารถท้าประลองกันอย่างอิสระด้วยระบบ ‘มิกะโฮชิแรงค์กิ้ง’ นั้น เด็กหนุ่ม “เร็นยะ” ตัดสินใจย้ายเข้ามาศึกษาต่อที่โรงเรียนแห่งนี้ตามหลังเด็กสาว “มิซึกิ” ที่ศึกษาเล่าเรียนศิลปะต่อสู้ด้วยมือเปล่าร่วมกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร

ทว่าภายในโรงเรียนมิกะโฮชิที่ให้ความสำคัญกับการต่อสู้เป็นหลักนั้น ก็มีเด็กสาวปริศนา “สึมารุ” ผู้ครองครองแก้มอันพิศวงปรากฏตัวต่อหน้าเร็นยะ

“ฉันไม่กล่าวขอบคุณหรอกนะ ถึงจะทำแบบนี้แต่ก็ไม่มีทางออมมือให้ในแรงค์แบทเทิลหรอกย่ะ!”

แม้ปากจะพูดแบบนั้น ทว่าแก้มของเด็กสาวที่แดงก่ำนั้นกลับปรากฏข้อความ [ ดีใจจัง! ] [ ขอบคุณนะ! ] ออกมา

การพานพบของพวกเขาสองคนนั้นจะกลายเป็นดวงดาวที่เจิดจรัสหรือดาวที่ดับแสงกันแน่!?

ความรู้สึกหลังอ่าน:

                ผลงานของอ.ยูจิยูจิคนเขียนเรื่องสงครามแฟนสาวกับเพื่อนสมัยเด็ก อ.แกเป็นคนเขียนแนวเลิฟคอมแต่ดันทำผมอ่านแล้วเจ็บกว่าแนวดราม่าบางเรื่องซะอีก

                เรื่องระบำใต้นภาเอาง่ายๆคือเป็นแนวโรงเรียนต่อสู้ ตัวเอกเข้ามาเรียนในโรงเรียนที่นร.ทุกคนจะมีพลังพิเศษตามลักษณะนิสัยและงานอดิเรกของแต่ล่ะคน ทำให้ไม่ว่าจะเป็นคนที่ฝึกคาราเต้ ฮิคโคโมริ หรือจูนิเบียว ต่างก็สามารถขึ้นเวทีประลองกันได้อย่างยุติธรรม (ส่วนตัวคิดว่าไม่น่าจะเท่าเทียมเพราะพลังบางคนดูไม่ออกว่าจะใช้ต่อสู้ยังไง) เรื่องที่คล้ายๆกันก็น่าจะมี มิคากุระ ศึกชมรมอลเวงของค่ายเด๊กซ์

 

                ทางโรงเรียนและผู้คนในเรื่องก็สนับสนุนให้นักเรียนดวลกันทุกวัน ก็ไม่รู้ว่าความสามารถในการดวลมันเอาไปใช้ประโยชน์ให้กับสังคมได้ตรงไหน แต่นักเรียนในเรื่องก็ทุ่มเทกับการต่อสู้ไม่ค่อยสนใจเรียนหนังสือหนังหา ทางโรงเรียนจะมีระบบแรงค์กิ้ง ถ้าคนที่ระดับต่ำกว่าชนะคนที่ระดับสูงกว่าก็จะได้เลื่อนระดับไปแทน แต่ถ้าแพ้ก็ต้องทำตามคำสั่งคนที่ชนะหนึ่งอย่าง โดยนักเรียนที่อยู่สิบอันดับแรกจะเป็นผู้อิทธิพลสูงสุดในโรงเรียน

                พระเอกนั้นได้พบอาจารย์และฝึกวิชาต่อสู้ด้วยพลังพิเศษตั้งแต่เด็กทำให้มีฝีมือสูงส่ง แต่เพราะพลั้งมือทำร้ายเพื่อนสมัยเด็กระหว่างการดวลเลยทำให้สาบานว่าจะไม่สู้กับใครอีก แต่ก็ย้ายมาโรงเรียนนี้เพื่อพบกับเพื่อนสมัยเด็กที่เป็นนักเรียนอันดับหนึ่งของโรงเรียน และจากนั้นพระเอกก็ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นอาจารย์ให้กับนางเอกที่เป็นนักเรียนอันดับบ๊วย

                นางเอกเรื่องนี้มีลักษนะพิเศษคือเวลาตื่นเต้น สิ่งที่คิดจะปรากฏเป็นตัวหนังสือบนแก้ม ผมคิดว่าถ้าตัวเองเดินถนนแล้วไปเจอผู้หญิงที่มีตัวหนังสือเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาบนแก้มคนจะน่าสะดุ้งพิกล แต่ลายเส้นของอ.TakayaKi ก็ทำให้นางเอกรวมทั้งตัวละครหญิงคนอื่นช่างดูน่ารักน่าหยิก ขอเสริมอีกนิดแม้ว่าช่วงนี้จะไม่เห็นผลงานแกแล้ว แต่ TakayaKi ก็เป็นนักวาดที่ผมติดตามตั้งแต่ตอนเริ่มอ่านสายมืดใหม่ๆ ด้วยสไตล์การวาดตัวละครออกมาดูน่ารักโมเอะ ขนาดเรื่องที่นางเอกเป็นผู้ดูแลหอมีอายุมากกว่าฝ่ายชาย ก็ยังดูน่ารักไม่แพ้ตัวละครโลลิเลย

 

                กลับมาที่เนื้อเรื่องอีกที พล็อตแนวพระเอกต้องมาเป็นโค้ชในนางเอกจริงๆก็ไม่ใช่ของแปลก ปกติแล้วแนวนี้ตัวละครที่เป็นลูกศิษย์มักจะเป็นพวกขี้แพ้ ไก่รองบ่อน ชอบตกม้าตาย แต่ก็ถูกอาจารย์สนับสนุนจะประสบความสำเร็จ และมักจะพัฒนาความสัมพันธ์เป็นความรัก แต่เรื่องนี้คนเขียนดันเอานางเอกมาขยี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเยอะกว่าเรื่องอื่น

                นางเอกฮึดสู้แล้วก็พลาด โดนทุกคนเหยียดหยาม พี่ชายก็ไล่ไปตาย

                นางเอกฮึดสู้อีกรอบแล้วก็เหลว และโดนคนทั้งโรงเรียนหัวเราะเยาะ

                นากเอกยังไม่ยอมแพ้แต่ก็ไม่สำเร็จ แล้วก็ถูกเขาไล่กระทืบ

 คือฉากแบบนี้มันวนเวียนหลายรอบมาก และไม่ใช่แค่นางเอก จะเป็นพระเอก หรือเพื่อนสมัยเด็ก ก็มีฉากที่แสดงความดราม่าสะเทือนอารมณ์ ทั้งๆที่เป็นนิยายแนวต่อสู้คอมมาดี้ที่มีตัวละครเพี้ยนๆมากมาย แต่เพราะฉากดราม่าเหล่านี้ทำผมเศร้าอ่านแล้วไม่ปลอดโปร่งเท่าไหร่ ซึ่งฉากดราม่าที่อัดแน่นซะจนนิยายเล่มแรกหนาเกินสี่ร้อยหน้านี่ ผมก็คิดว่ามันเกินความจำเป็นไปนะ อยากถามคนเขียนเหลือเกินว่าจำเป็นต้องเอานางเอกทรมานทรกำขนาดนี้ด้วยเหรอ

                เนื้อเรื่องเล่มแรกเทบทให้พระเอก นางเอกและเพื่อนสมัยเด็ก แต่จุดที่ผมประทับใจในนิยายเล่มนี้กลับเป็นตัวละครอีกตัวหนึ่ง ชื่อซาราชินะ โมฟุ เธอเป็นนักเรียนอันดับสิบและเป็นฮิคิโคโมริ เธอมักจะปล่อยมุกเกรียนๆแและค่อนข้างยึดมั่นในวิถีฮิคกี้ แม้ว่าเธอจะยอมมาโรงเรียนเป็นครั้งคราวเพื่อรักษาผลประโยชน์ก็เถอะ คำพูดที่โดนใจผมก็คือสิ่งที่เธอพูดหลังจากล้มคู่ต่อสู้ที่เป็นนักคาราเต้ลงได้ “แม่มาร้องไห้หน้าประตูยังโจมตีได้รุนแรงกว่าหมัดของแกอีก” เป็นคำพูดที่แสดงความกร้านโลกในฐานะฮิคกี้ซะเหลือเกิน

ระดับความพึงพอใจ: 3.5/5 ดูจากหน้าปกเล่มอื่นๆแล้วน่าจะมีตัวละครสาวๆน่ารักอีกเยอะ ก็รอลุ้นว่าจะมีโดนบ้างไหม