[SF EXO] Impossible Miracle Love [คู่จิ้นตามใจฉัน]

ลำดับตอนที่ #42 : [เด็กช่าง's Series] YeolKris BaekDo TaoHun - TaoHun Part 3

Title: เด็กช่าง's Series - TaoHun Part 3

Pairing: Chanyeol x Kris // Baekhyun x D.O. // Tao x Sehun

Author: BettyNoona

Note:  ทำไมนะ ..... นั่นสินะ ทำไมนะะะะะ

 

Note2: ใครที่สนใจฟิคเด็กช่างก็ดูรายละเอียดและจองเข้ามาได้นะคะ~~ 

 

 

 

__________________________________

 

 

 

 

วันนี้สอบแต่โชคดีที่ยกสอบวิชาปฏิบัติตอนบ่ายเพราะอาจารย์แกมีเหตุด่วนนิดหน่อยก็เลยจะสอบคราวหน้า มันเจ็บก็ตรงนี้เนี่ยแหละ แล้วถ้าจะสอบก็ต้องสอบหลังสุดเพราะจะไปขอแทรกสอบก็ไม่ได้

 

ทุกคนเดินออกมาจากห้องสอบแล้วก็โอดโอยกันไป ส่วนแบคฮยอนกับเทาก็แทบจะกอดคอกันร้องไห้เดินออกจากห้องสอบ แหงล่ะที่สอบไปน่ะคณิตศาสตร์นะ จะมีก็แต่คยองซูกับเซฮุนนั่นแหละที่เดินออกมาสบายๆแถมยังจะมาคุยกับเรื่องข้อสอบที่เพิ่งสอบไปอีก ชานยอลก็เดินออกมาสบายๆคือไม่ได้เรียนดีหรอกแต่มีติวเตอร์ดีต่างหาก

 

ทั้งห้าคนเดินลงจากตึกไปก็เดินเลี้ยวไปที่โต๊ะประจำที่มีน้องคริสนั่งอ่านหนังสือรอ พอมีคนเดินมาใกล้คริสก็เงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้แล้วก็ปิดหนังสือ ทุกคนลงนั่งก่อนที่เทากับแบคฮยอนก็นั่งพิงพนักอย่างหมดแรง เซฮุนส่ายหน้าก่อนที่จะเตะขาเทาไปสักทีแล้วฮวางจื่อเทาจะทำยังไงล่ะ? ก็ยกขาเอี้ยวตัวมาพาดกับหน้าขาของเซฮุนซะเลย มันยังจะมายักคิ้วให้อีกแน่ะ

 

“พี่ชานยอลจะสอบอีกทีกี่โมง” น้องคริสหันไปยื่นขวดน้ำที่เปิดฝาเสียบหลอดไว้เรียบร้อยแล้วให้ ส่วนคนอื่นๆก็ได้ถุงหิ้วที่มีขวดน้ำสี่ขวด ก็งี้แหละก็แค่เพื่อนแฟนไม่ใช่แฟนไงเลยต้องหยิบเอง เปิดเอง แดกเอง

 

“ไม่มีสอบแล้วเขายกไปสอบวันอื่น” น้องคริสยิ้มกว้าง แหงล่ะนั่งรอนานๆก็เบื่อเป็นนะ

 

“ดีจัง สงสัยอาจารย์เขารู้แน่เลยว่าน้องคริสมาก็เลยไม่สอบแล้ว” ชานยอลมองหน้าเด็กหนูแฮมสเตอร์ที่ยิ้มกว้างแล้วก็หัวเราะ

 

“เขาคงกลัวมึงโวยวายโรงเรียนพังมั้ง” น้องคริสยู่หน้าแล้วฟาดแขนซะเลย ทำหน้างอนนะไม่ยอมให้ง้อด้วย!

 

“วันนี้ว่างแล้วไปไหนดีวะ” แบคฮยอนถาม เทากับเซฮุนที่จ้องหน้ารอจังหวะอีกฝ่ายเผลอแล้วจะเอาคืนก็มองจ้องตากันไม่ตอบ คยองซูที่ยังไงก็ได้ก็รอมติของเพื่อนๆ ชานยอลก็ไม่ได้สนใจอะไรแอบขโมยป๊อกกี้เด็กข้างตัวกิน

 

“น้องคริสหิวแล้วพี่แบคฮยอน” เมื่อไม่มีใครพูด น้องคริสก็ยกมือขึ้นแล้วเอ่ยบอกทันที เทาหันไปมองน้องคริสเพราะแปลกใจก็เลยเป็นผลให้เซฮุนผลักอกเอาซะหงายหลังตกเก้าอี้ไปเลย

 

“ไอ้ห่าเซฮุน กูไม่ใช่กระสอบทรายนะเว๊ย!!” เซฮุนลอยหน้าลอยตาแล้วหันกลับไปหาน้องคริส

 

“น้องคริสหิวแล้วเหรอ ไปสยามดีมะ?” 

 

“ไปๆๆ น้องคริสอยากไป” คริสพยักหน้าแล้วเห็นดีเห็นงามไปกับเซฮุน

 

“ถามกูหรือเปล่าว่าอยากไปป่ะ” คริสหันมามองชานยอลแล้วทำตาปริบๆ

 

“พี่ชานยอลอยากไปไหม”

 

“แน่นอนว่าต้องไปอยู่แล้ว” ชานยอลยื่นมือไปขยี้ผมของคริส เทากับเซฮุนก็ทำหน้าเซ็งในอารมณ์ก่อนที่จะหันมาจ้องหน้ากันเอง 

 

“เลี่ยนว่ะ” แบคฮยอนเขวี้ยงขวดน้ำใส่แต่ชานยอลปัดทิ้งได้แล้วก็ยักคิ้วให้

 

“มึงเสร็จกูแน่ไอ้เซฮุน” เซฮุนยักไหล่แบบไม่ใส่ใจ

 

“ใครกันแน่ที่จะเสร็จ” เทายักคิ้วแล้วชี้นิ้วไปทางเซฮุน

 

“มึงนั่นแหละเสร็จ” เทาเอื้อมมือไปคว้าคอเซฮุนอย่างไวแล้วโน้มให้มาซุกที่ไหล่ เซฮุนที่หายใจไม่ออกก็ดิ้นน่ะสิ เทาก็หัวเราะสะใจใหญ่

 

“พอได้แล้ว ไปกันได้แล้ว” คยองซูลุกขึ้นเดินอ้อมไปฟาดไหล่เทาแรงๆให้หยุดแกล้งเซฮุน เซฮุนที่หน้าแดงก็จัดการเอาคืนเทาด้วยการชกมันแรงๆที่แขน แต่เจ้าตัวก็ยังหัวเราะสะใจหรือฮวางจื่อเทาจะชอบความเจ็บปวดกันนะ? เป็นเอ็มสินะ..

 

 

ทุกคนเดินออกไปที่หน้าโรงเรียนแล้วก็โบกแท็กซี่กัน มีกันหกคนจะนั่งยังไงเหรอ? ก็ให้เทาไปนั่งหน้าคนเดียว แบคฮยอนกับคยองซูเข้าไปก่อน พอเข้าไปคยองซูก็นั่งตักแบคฮยอนตามด้วยเซฮุน คริสและชานยอลที่นั่งตัวเอียงเอาหลังติดประตูรถให้คริสพิง ข้างหลังต้องนั่งสลับฟันปลากัน ส่วนไอ้คนข้างหน้าก็นั่งเล่นมือถือไปสิ สบายเหลือเกิน

 

รถไม่ค่อยติดเท่าไหร่ปลากระป๋องก็เลยมาถึงที่หมายได้อย่างสบายๆ เทาลงจากรถก่อนที่จะไปเปิดประตูข้างชานยอลแล้วช่วยประคองไม่ให้มันหงายตกรถ พอออกมากันเรียบร้อยก็พากันเดินเข้าด้านในตัวห้าง แอร์เย็นๆทำให้ทุกคนที่แออัดกันมาค่อยๆสูดเอาไอเย็นเข้าปอด

 

“กินแม็คมะ? มาสยามต้องกินแม็คนะเว๊ย” เทาบอก เซฮุนขมวดคิ้วมอง

 

“ใครบอกวะ” เทาหันมายิ้มแล้วยักคิ้วให้สามจึก

 

“กูเอง” เซฮุนกรอกตาแล้วเตะขามันสักที

 

“กินแม็คก็ได้น้องคริสอยากกิน” เมื่อเด็กน้อยของกลุ่มอยาก เหล่าพี่ๆก็โอเคตามใจ เด็กน่ารักว่ายังไง พวกพี่ก็ว่าตามกันจ๊ะ~~

 

พอเดินเข้ามาในร้านเทากับเซฮุนที่รีบวิ่งไปจองโต๊ะมุมของร้านที่เป็นโซฟาทันที แล้วก็เถียงกันว่าใครมาถึงก่อน มาทีหลัง คยองซูมองทั้งสองแล้วก็ส่ายหน้า ชานยอลให้คริสนั่งที่ฝั่งโซฟาส่วนตัวเองจะไปนั่งที่ฝั่งเก้าอี้เอง เด็กที่โดนตามใจก็ยิ้มเลยสิ จับมือพี่ชานยอลมาแกว่งเล่นซะเลย แบคฮยอนที่มองก็แบะปากใส่อย่างหมั่นไส้แล้วโอบเอวคยองซูไว้ทำหน้าอ้อน

 

“ตัวเล็กจ๋า~” 

 

“อะไร” คยองซูหันหน้าไปมอง แบคฮยอนก็ยิ้มตาเป็นขีด

 

“รักตัวเองนะ” ส่งเสียงอ้อนสุดชีวิต หวานจ๋อยจนคนฟังจะต้องเขินแน่ๆ

 

“ประสาทน่ะแบคกี้” คยองซูหัวเราะแล้วตีแขนแบคฮยอนแรงๆ เทากับเซฮุนที่เล่นเถียงกันว่าใครมาถึงก่อนนั่งเท้าคางมองคู่รักหมากระเป๋าแล้วก็เบ้หน้า

 

“เลี่ยน!!” แบคฮยอนหันมาจิกสายตาใส่

 

“ทีงี้ล่ะสามัคคีกันจังเลยนะมึง ไปซื้ออาหารก่อนดีป่ะวะเดี๋ยวคนจะเยอะกว่านี้” ทุกคนหันไปมองที่เคาน์เตอร์ก็พอมีลูกค้าประปรายยังไม่เยอะมากเท่าที่ควร

 

“ไอ้เทาไป” เซฮุนผลักเทา ทีนี้คนโดนใช้ก็หันมาเบ้หน้าใส่

 

“กูตลอดอ่ะ” ถึงจะสะดีดสะดิ้งแต่เทาก็ยอมลุกขึ้นตามที่บอกนะ

 

“น้องคริสไปด้วยนะพี่ชานยอล” คริสที่จับมือชานยอลเงยหน้าขึ้นมอง ชานยอลก็ก้มหน้ามองแล้วก็พยักหน้า

 

“ก็ไปดิ ไปเร็วไอ้เทา ไอ้เตี้ย” ชานยอลฉุดเด็กหน้าแบ๊วให้ลุกขึ้นยืนแล้วตามมา แบคฮยอนก็อยากจะกระโดดไฝว์เหลือเกิน

 

“กูไม่เตี้ยเว๊ย!!” เทาหิ้วคอแบคฮยอนให้เดินมาก่อนที่มันจะกระโดดถีบชานยอลจริงๆ

 

“จริงๆเลยไอ้พวกนี้นิ” เซฮุนที่มองตามก็หัวเราะ คยองซูเดินอ้อมไปนั่งด้านใน เซฮุนก็เลยขยับตัวไปอยู่ตรงกลางแทน

 

“เซฮุนขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ” เมื่อเพื่อนตัวเล็กเอ่ยจริงจัง เซฮุนก็เลยพยักหน้ารับ

 

“เซฮุนคุยกับเทาบ่อยไหม” มาคำถามแรกก็งงเลยเถอะ เซฮุนทำหน้างงเอียงคออีกนิดแล้วก็พยักหน้ารับ

 

“ก็คุยทุกวันนะ ทำไมเหรอ” คยองซูนั่งเท้าคางหันตัวหาเซฮุน ดวงตาโตมองสบตากับเซฮุน

 

“หมายถึงคุยเรื่องความสัมพันธ์น่ะ”

 

“ทำไมต้องคุยอ่ะ ก็เป็นเพื่อนกันไงไม่เห็นจะต้องคุยเลยนิ” เซฮุนหัวเราะแล้วนั่งเท้าคางหันตัวหาคยองซูบ้าง 

 

“จะเป็นแค่เพื่อนเหรอ? ไม่อยากเลื่อนความสัมพันธ์เหรอ?” เซฮุนหรี่ตามองคยองซูแล้วก็ส่ายหน้า

 

“ไม่นิแบบนี้ก็ดีอยู่แล้วนิ แล้วถามทำไมอ่ะ?” 

 

“ก็ถามดู เราเป็นห่วงเซฮุนนะ” เซฮุนหัวเราะแล้วลูบหัวคยองซูเบาๆ

 

“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ถึงจะอยู่แบบนี้แต่ยังไงก็มีไอ้เทาอยู่ข้างๆอยู่ดี” เซฮุนเลื่อนสายตาไปมองที่หน้าเคาน์เตอร์แล้วก็ยิ้ม อย่างที่บอกนั่นแหละไม่ว่าจะยังไงเขาก็มีจื่อเทาอยู่ข้างกาย เพราะฉะนั้นไม่เห็นจะต้องเลื่อนหรือลดความสัมพันธ์อะไร บางครั้งตัวเขาก็เคยคิดนะว่าพวกเขาสองคนความสัมพันธ์อาจจะมากกว่าเพื่อนกันก็ได้ แต่พวกเขาทั้งสองคนก็ไม่อยากผูกมักกันและกัน

 

ขอแค่ที่เป็นแบบนี้ก็พอใจแล้ว

 

 

“ไอ้เทาปล่อยนะมึง!!” แบคฮยอนพยายามที่จะสะบัดมือของเทาออกแต่ก็ไม่ยอมออกเหมือนลูกหมาที่โดนหิ้วคอเลยจริงๆ

 

“มึงยืนต่อแถวก่อนนะ” ชานยอลให้คริสยืนต่อแถว ส่วนพวกตัวเองสามคนก็ไปยืนพิงตู้ของเล่นชุดแฮปปี้มีลกัน ชานยอลกับแบคฮยอนมองหน้ากันก่อนที่จะหันมองเทา

 

“ถามไรหน่อยดิวะ” แบคฮยอนเริ่ม เทาหันไปมองแล้วก็เลิกคิ้วใส่

 

“มึงกับเซฮุนนี่ยังไงกันวะ” คนเจอคำถามก็ขมวดคิ้วทำหน้างง

 

“อะไรยังไงนี่คืออะไรวะ” แบคฮยอนแลบลิ้นเลียริมฝีปากก่อนที่จะหันไปหาชานยอล ไอ้คนโดนส่งบทมาให้ก็ยกมือจะซัดมันสักทีก่อนที่จะหันไปถาม

 

“มึงกับไอ้เซฮุนนี่อยู่ขั้นไหนกันวะ” เทาเอียงคอใส่ 

 

“ขั้นไหนอะไรวะ ไม่เข้าใจ” ชานยอลถอนหายใจ นี่เขาว่าเขาถามมันชัดแล้วนะทำไมมันง๊าวงี้วะ

 

“มากูถามเอง มึงกับเซฮุนเป็นอะไรกันวะ” ป๋าพยอนออกโรงเองดีกว่างี้!

 

“ก็เพื่อนไง พวกมึงก็รู้จะถามทำไมกันวะ” เทาหัวเราะแล้วมองหน้าเพื่อนทั้งสองคน ชานยอลขอกรอกตาเลียนแบบเซฮุนหน่อยเถอะ

 

“เพื่อนที่ไหนเขาเอากันบ้างวะ ถ้าไม่ได้เป็นอะไรกัน” เพราะแบบนี้ไงเลยซื้อเซ็กส์ทอยให้แล้วผลเป็นไง? ก็ได้รอยช้ำที่มุมปากมาคนละรอยจางๆนี่ไง ชานยอลกับแบคฮยอนโคตรเจ็บปวดรวดร้าว

 

“เอ้า.. พวกมึงนี่ ก็เพื่อนแบบพวกกูไงเอากันแล้วยังไง? กูไม่อยากมีแฟนมันก็ไม่อยากมีแฟน ก็ไม่อยากผูกมัดกัน” แบคฮยอนกระดิกเท้าดิ๊กๆแล้วกำลังวิเคราะห์ข้อมูล

 

“มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟนใช่มะ?” เทาพยักหน้ารับ ก็ไม่เห็นจะต้องมีอะไรปิดบังกันนินะ เขารู้สึกยังไงก็บอกไปตามนั้น

 

“แล้วถามจริงๆมึงรักไอ้เซฮุนบ้างไหม รักที่แปลว่ารัก ไม่ใช่เพื่อนน่ะ” เทาหันกลับไปมองที่โต๊ะ เซฮุนที่นั่งเท้าคางหันหน้าหาคยองซูแล้วก็หัวเราจนตาเป็นขีดนั่น เทาไม่ได้หันกลับมามองชานยอลที่ถามคำถามแต่เทาก็ตอบคำถามนั้น แบคฮยอนกับชานยอลก็ยิ้มกริ่มกันล่ะ

 

“ก็รักน่ะสิวะ”

 

 

หลังจากที่สั่งและรออาหารครบตามออเดอร์คุณหนูหน้าแบ๊วที่อยากจะลองลิ้มชิมรสไปซะทุกอย่างเลย ก็พากันยกถาดกลับมาโดยมีคริสเดินนำหน้ามานั่งที่โต๊ะ คริสลงนั่งข้างเซฮุนฝั่งโซฟา หลังจากที่วางถาดแล้วยกกล่องอาหารวางเรียงบนโต๊ะ ก็เริ่มกินกันทันที

 

น้องคริสก็ชี้เอาโน้นเอานี่ ชานยอลก็ตามใจจัดการให้ทุกอย่าง คยองซูไม่ต้องบอกเนื้อไก่ที่เลาะกระดูกแล้วก็ถูกยกมาวางไว้ที่ในจานตรงหน้า ส่วนเทากับเซฮุนก็กินใครกินมัน ซ้ำยังจะแย่งกันอีกเถอะ นั่งกินกันไป คุยกันไปเรื่อยๆจนอิ่มก็นั่งคุยกันเรื่อยๆ ตอนนี้คนมาใช้บริการไม่เยอะก็เลยยังคงนั่งคุยกันต่อไปเรื่อยๆ จนเทาที่เรดาร์ดีเหลือเกินใช้เท้าเขี่ยเท้าของเซฮุน

 

“อะไรของมึง” เทาชี้นิ้วไปทางบันไดเลื่อนที่มีเด็กนักเรียนโรงเรียนดังสองคนกำลังขึ้นบันไดเลื่อน เทากับเซฮุนมองหน้าสบตากันอย่างรู้ใจแล้วก็ลุกออกจากโต๊ะไปเลย

 

“เดี๋ยวมา!” บอกพร้อมกันแล้วก็วิ่งออกไปเลย ทุกคนมองตามแล้วก็ถอนหายใจ พวกมันก็แบบนี้แข่งกันจีบหญิง พอได้เบอร์ก็หยุดก็ไม่รู้ว่ามันจะทำไปทำไม สักวันเถอะจะโดนเขาเอาคืน!

 

“พี่เทากับพี่เซฮุนไปไหนกันอ่ะครับ” คริสมองตามด้วยสีหน้าสงสัย

 

“ไปหลีสาวอะดิ พวกนี้มันก็งี้แหละ” แบคฮยอนตอบให้แล้วก็ยกแก้วน้ำขึ้นมาดูด อ๊า~ ชื่นใจ~

 

“หลีสาว? ทำไมต้องหลีอ่ะ ก็พี่เทากับพี่เซฮุนเป็นแฟนกันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอครับ” น้องคริสมองหน้าพี่ๆที่เหลือที่หัวเราะกับสนุกสนานเหลือเกิน ขนาดคนนอกมองยังรู้เลยอ่ะแล้วพวกมันทำไมถึงไม่รู้ตัวเองน่ะว่าพวกมันน่ะไปไกลเกินเพื่อนจนจะแตะขอบความสัมพันธ์ของคำว่าแฟนกันอยู่แล้ว

 

 

 

เทากับเซฮุนวิ่งตามหาเด็กนักเรียนสองคนนั้นแต่ไม่เจอ ก็ช่างประไรเพราะเห็นสาวคนใหม่เสียแล้ว หญิงสาวในชุดเดรสสีดำที่กำลังเดินไปก็กดไอโฟนไป เทากับเซฮุนมองหน้ากันก่อนที่จะวิ่งเข้าไปหาเธอคนนั้น หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเมื่อรู้สึกเหมือนมีใครมาอยู่ใกล้ๆ ดวงตาเฉี่ยวด้วยอายไลน์เนอร์มองทั้งสองคนตรงหน้าแล้วก็ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

 

“มีอะไรคะ” เสียงหวานเอ่ยถาม 

 

“มาคนเดียวหรือครับ” เทาถามกลับ เซฮุนยิ้มกว้างจนตาเป็นขีด หญิงสาวก็พยักหน้างงๆว่าหล่อนเคยรู้จักคนตรงหน้าหรือเปล่า

 

“ค่ะ มาคนเดียว”

 

“จะไปไหนเหรอครับ” เซฮุนถาม หญิงสาวค่อยๆวาดรอยยิ้มเหมือนจะรู้จุดประสงค์ของสองหนุ่มตรงหน้า

 

“จะไปหาอะไรกินค่ะ กำลังหิวพอดีเลย” ริมฝีปากสีชมพูด้วยลิปกรอสเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม เทากับเซฮุนก็ยิ่งยิ้มหวานเอาใจ หญิงสาวที่ได้เห็นรอยยิ้มนี้ยังไงก็ต้องตกหลุมแน่ๆ

 

“ถ้าอย่างนั้นพอจะมีเวลาว่างให้พวกผมไปกินข้าวด้วยไหมครับ” หญิงสาวหัวเราะเบาๆแล้วส่ายหน้า

 

“ไม่มีค่ะ พอดีมากับสามีขอตัวนะคะ” แล้วเธอก็เดินเลี่ยงไปหาสามีของเธอ เทากับเซฮุนหันไปมองก็สะดุ้งโหยงเลย ก็นั่นอย่างกับในหนังฝรั่งเลยพวกเจ้าพ่อมีอิทธิพลน่ะ งานเหมือนจะเข้าว่ะ

 

“ไปเหอะ” แล้วเทากับเซฮุนก็รีบหายตัวไปให้ไวเลย วิ่งกลับลงไปที่ร้านแม็คที่เพื่อนๆรออยู่ วิ่งหนีอย่างกับเห็นผีแน่ะพอมาถึงโต๊ะก็มุดตัวเข้าที่นั่งแล้วก็นั่งหัวเราะกันงอคว่ำงอหงาย

 

“อะไรของพวกมึงวะ” แบคฮยอนมองแล้วก็ถามแต่มันทั้งสองก็ยังคงหัวเราะไม่เลิกรา

 

“เฮ้ยบอกมาก่อนดิวะมีอะไร” ชานยอลก็หยิบห่อกระดาษแฮมเบอร์เกอร์ปาหัวพวกมันคนละที

 

“ห่าทำร้ายร่างกายกู โอ๊ยอย่างจี้อ่ะ!!” เทากุมทองแล้วก็หัวเราะไม่หยุด เซฮุนหยุดหัวเราะแล้วสูดอากาศหายใจ เช็ดน้ำตาที่รื้นขึ้นมา

 

“แล้วตกลงได้เบอร์น้องนักเรียนหรือเปล่าน่ะ” คยองซูถาม เซฮุนส่ายหน้าไปมา 

 

“ไม่อ่ะ” แต่เทาเป็นคนตอบ ตอบไปก็หัวเราะไป นี่ตกลงเมื่อกี้ไปหลีสาวหรือไปสูดกัญชามากันวะน่ะ

 

“อ้าว”

 

“ก็เมื่อกี้ไปตามเด็กนักเรียนไงแล้วไม่เจอ” พอเซฮุนหยุดพูด คนที่หัวเราะไม่หยุดก็หยุดหัวเราะแล้วก็ลุกขึ้นนั่งดีๆ

 

“แต่ดันไปเจอผู้หญิงอีกคน น่ารักมากใส่เดรสดำ!” พอเทาหยุด เซฮุนก็พูดต่อ

 

“ก็เลยเข้าไปหลีนิดๆแต่ว่า...” เทาขยับตัวแล้วยิ้มทำท่าเลียนแบบหญิงสาว

 

“มากับสามีค่ะ .. เขาพูดแบบนี้อ่ะมึงแล้วมองไปนะโอ้โห้สามีเป็นฝรั่งอย่างกับเจ้าพ่อมาเฟียในหนังอ่ะ” แล้วพวกมันก็หัวเราะกัน

 

“สักวันพี่เทากับพี่เซฮุนจะต้องโดนสั่งสอนแน่ๆเลย บางทีอาจจะขยาดการหลีสาวไปอีกนานเลยก็ได้นะครับ” น้องคริสที่นั่งเท้าคางนั่งฟังอยู่นานออกความเห็นบ้าง ความเห็นที่ทำเอาเพื่อนซี้ทั้งสองหยุดหัวเราะแต่คนที่เหลือในโต๊ะกลับเป็นฝ่ายหัวเราะแทน ชานยอลที่ย้ายตัวมานั่งข้างคริสถึงแม้จะกินที่ของโต๊ะข้างๆก็เถอะก็มันไม่มีใครนั่งนินะ ชานยอลโน้มคอของคริสลงมาแล้วจุ๊บหัวให้รางวัลซะเลยที่พูดถูกใจ

 

“แหมพูดถูกใจเหลือเกินไอ้หนูแฮมสเตอร์” คริสที่ยังโดนล็อคคออยู่ก็ฟาดมือเข้ากับอกชานยอลไปสักที

 

“พี่ชานยอลอ่ะ!! น้องคริสไม่ใช่หนูแฮมสเตอร์นะ” ก็ปล่อยพวกมันไปเคลียร์กันเองก็แล้วกัน จะเป็นอะไรก็เอาเถอะ เทากับเซฮุนมองหน้ากันแล้วก็เริ่มจิตตกล่ะ ถ้าจะว่าไปพวกเขาก็หักอกสาว(แบบไม่รู้ตัว)เยอะเหมือนกันนะ ถ้าโดนเอาคืน... แกล้งตายดีกว่างี้

 

“มึงว่าที่น้องพูดจะจริงไหมวะ” เซฮุนกับเทาชะโงกหน้าเข้ามาสุมหัวกัน เทาส่ายหน้า

 

“ไม่รู้ว่ะแต่มันก็มีสิทธิ์เป็นไปได้นะเว๊ย” 

 

“นั่นดิวะ” เซฮุนพยักหน้าตามเหมือนเห็นด้วย

 

“งั้นเราควรเลิกไหมวะก่อนที่ภัยจะมาถึงตัว” เทาออกความเห็นพร้อมกับทำสีหน้าจริงจัง เซฮุนเองก็เหมือนกัน นี่อย่างกับประชุมลับเรื่องภารกิจระดับชาติ

 

“น้องมันทักมาเริ่มลางไม่ดีแล้วว่ะกูว่า” เทาพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของเซฮุนแล้วทั้งสองก็จับมือกันพร้อมใจที่จะเลิกเต๊าะสาวกัน

 

“แล้วเราจะไปแข่งกันจีบใครวะ” เทาถาม เซฮุนเองก็ส่ายหน้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปแข่งอะไรกันดี ก็พวกเขาแข่งกับจีบหญิงกันมาตั้งแต่มัธยมต้นแล้วนะ

 

“ก็จีบกันเองเลยสิ” คยองซูผ่าทะลุกลางปล้องให้ซะเลย เทากับเซฮุนผงะถอยออกห่างกันคนละฟากก่อนที่จะมองหน้ากันเองแล้วก็หันไปมองคยองซู

 

“ไม่ดีมั้ง~” คยองซูพวกทั้งสองคนที่ดูจะสามัคคีกันเหลือเกินแล้วยกมือเท้าคางไว้

 

“ก็ไม่มีใครให้จีบแล้วนิ ก็จีบกันเองสิ” เทากับเซฮุนมอหน้ากันแล้วก็อยากจะขย่อนอะไรในท้องออกมาเสียเหลือเกิน

 

“ก็ดีนะครับ ใครตกหลุมรักก่อนกันก็แพ้ไป” ส่วนขยายของน้องคริสน่าสนใจ เทากับเซฮุนมองหน้าสบตากันแล้วก็ยิ้มใส่กัน

 

ตามนั้น!! ใครตกหลุมรักก่อนกันแพ้!!!

 

 

พวกมันนี่ก็หลอกล่อง่ายชะมัด ต้องขอบใจน้องคริสที่สานต่อทุกอย่างให้ได้อย่างพอเหมาะ พวกมันฉลาดทุกเรื่องแต่โง่เรื่องของตัวเองจริงๆนั่นแหละ

 

 

 

 

“มึงว่าเราคิดถูกป่ะวะที่เล่นเกมนี้เนี่ย” เซฮุนที่นั่งเช็ดผมอยู่บนเตียงเงยหน้ามองเทาที่เดินใส่บ็อกเซอร์หัวเปียกออกมาจากห้องน้ำ คืนนี้มานอนที่บ้านเทากัน เซฮุนดึงผ้าเช็ดผมออกแล้วตบเตียงด้านหน้าให้เทามานั่งแล้วตัวเองก็ขยับลุกขึ้นคุกเข่าเช็ดผมให้

 

“ไม่รู้ดิวะ หาอะไรทำแก้เซ็งไปพลางๆล่ะกัน อยากเล่นก็เล่น ไม่มีอารมณ์ก็พักไว้ก่อนแล้วค่อนเล่นต่อ” พูดเหมือนเปลี่ยนแผ่นเกมที่จะพอสแล้ววางพักไว้ได้เลยนะ

 

“ไม่ใช่ว่าพวกมันกำลังทำอะไรอยู่เหรอวะ วันนี้มันพูดแปลกๆ” เซฮุนเอียงหน้าลงไปถาม เทาหันมองแล้วเลิกคิ้ว

 

“เออเหมือนกัน อาจจะแค่บังเอิญล่ะมั้ง” เซฮุนขยับตัวกลับไปที่เดิมแล้วเช็ดผมให้เทาไปเรื่อยๆ

 

“กูว่านะมันต้องอยากรู้เรื่องของเราแน่ๆ” เทาหัวเราะก่อนที่จะพยักหน้า

 

“เออว่ะ คิดเหมือนกูเลยจะหาจุดอ่อนเอาคืนพวกกูล่ะดิฝันไปเถอะว่ะ!” แล้วเทากับเซฮุนก็หัวเราะอย่างขบขัน เซฮุนเช็ดเส้นผมชื้นน้ำจนแห้งสนิทก่อนจะลุกเอาผ้าไปตากไว้ที่ราวแล้วปีนกลับขึ้นมานั่งที่เตียงฝั่งตัวเอง แขนเรียวโน้มคอของเทาเข้ามาใกล้ปลายจมูกเพื่อสูดกลิ่นหอมจางๆของแชมพูสระผมแล้วก็จรดริมฝีปากลงที่เส้นผมนั้น

 

“อืม.. สระผมแล้วหอมดี นอนดีกว่าพรุ่งนี้ว่าจะออกไปกินโจ๊กที่ตลาดซักหน่อย อยากกิน” เซฮุนขยับตัวลงนอนโดยที่เทาก็ตามลงมานอนพาดแขนโอบกอด

 

“เออพรุ่งนี้ปลุกด้วยอ่ะ จะออกไปกินด้วย” เทายื่นหน้าเข้าไปจะจูบที่ริมฝีบางแต่เสียงโปรแกรมแชทมือถือตัวเองดังขัดจังหวะซะก่อน เทาขยับตัวไปหยิบมาดูก็เห็นว่าเป็นพ่อที่ส่งข้อความแชทมาหา บ้านนี้ดีเวลาจะคุยกันเร่งด่วนไม่ต้องโทร ไลน์หาอย่างเดียว เทาก้มหน้ากดคุยสักแปบก็ขยับตัวไปวางมันไว้ที่เดิม ก่อนที่จะล้มตัวลงนอนกอดเซฮุนเหมือนเดิม

 

“พ่อว่าไง” เทาขยับตัวฝากรอยประทับอุ่นๆไว้ที่ริมฝีปากบางก่อนที่จะล้มตัวลงนอนข้างๆ

 

“พ่อบอกว่าตอนเย็นให้เตรียมตัวไว้จะมารับไปงาน ไปกับกูนะ” เซฮุนส่ายหน้า

 

“ไม่เอาอ่ะพ่อมึงไม่ได้ชวนกูนิ” เทายักคิ้วแล้วไล้แก้มของเซฮุนเบาๆ

 

“นี่ระดับไหนแล้วจ๊ะอีหนู เสี่ยเทาซะอย่าง” แล้วก็ยักคิ้วให้อีกสามจึก เซฮุนตบแปะที่หน้าผากของเทาไปสักทีแล้วก็พลิกตัวหันหลังหนีซะเลย

 

“นอนได้แล้วอย่าฟุ้งซ่าน” เทาหัวเราะเบาๆก่อนที่จะกอดกระชับเซฮุนแล้วค่อยๆปิดเปลือกตาลงเพื่อเข้าสู่ห้วงนิทรา เซฮุนที่ยังคงระบายยิ้มไว้บนใบหน้าก็ค่อยๆปิดตาลงแล้วหลับไปด้วยกัน ไม่ต้องอยู่ในห้วงฝันเดียวกันแต่ขอแค่อ้อมแขนนี้จะกอดเขาทั้งยามหลับแล้วก็ยามตื่นก็พอ ไม่รู้ว่าวันเวลาแบบนี้มันจะอยู่ไปอีกนานแค่ไหนแต่ก็ขอให้มันนานจนกว่าเขาจะหมดลมหายใจก็แล้วกัน

 

 

 

 

เช้านี้ยังคงเป็นเช้าที่ยุ่งยากของเซฮุนเหมือนเดิม ปลุกก็ไม่ตื่น ซ้ำยังจะมานอนกรนให้ฟังอีก โอเคพอ... เซฮุนลงจากเตียงไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อยแล้วก็หยิบมือถือกับกระเป๋าเงินออกไปเลย แน่นอนว่าเจ้าของบ้านจะไม่ตื่นก็ช่างล่ะถ้าตื่นเดี๋ยวก็ตามมาเองนั่นแหละ

 

เซฮุนเดินออกไปที่ตลาดด้วยอารมณ์ดี แจ่มใสเหมือนอากาศยามเช้าที่เย็นนิดๆนี้ นี่พูดเลยว่าโอเซฮุนอย่างฟิน! คนในละแวกบ้านที่รู้จักกันก็ทักทายกันพอเป็นพิธี บรรยากาศยามเช้าแบบนี้ที่ไม่ค่อยได้สัมผัส พอได้สัมผัสนานๆครั้งก็รู้สึกดีไปอีกแบบ

 

หลังจากที่สั่งโจ๊กร้านอร่อยเรียบร้อยก็ไปนั่งรอที่โต๊ะไม้ของทางร้านจัดไว้สำหรับลูกค้าที่จะนั่งกินชิวๆที่ร้าน โต๊ะของที่ร้านเป็นไม้สีน้ำตาลทาแล็คเกอร์เงาสวยเชียว เซฮุนนั่งรอไม่นานชามโจ๊กหอมๆก็มาวางอยู่ตรงหน้า โจ๊กร้อนๆมันก็ต้องกินคู่กับหมี่กรอบใช่ไหมล่ะ? ก็จัดไปเลย.. แต่ถ้ามีคนนั่งกินเป็นเพื่อนนี่ก็คงจะดีไม่น้อยนะ 

 

 

เชื่อไหมล่ะ... อีกแปบก็มา

 

 

“มึงอ่ะทำไมไม่ปลุกกู!!” เทาที่เดินงัวเงียตรงดิ่งมาจากบ้านลงนั่งที่เก้าอี้ตัวข้างๆเซฮุน คนโดนกล่าวหาว่าไม่ปลุกเลิกคิ้วใส่

 

“กูปลุกแล้วเถอะ มึงไม่ลุกเอง” เทาแบะปากใส่ นี่พูดเลยว่าจะงอนให้ตายไปเลย!!

 

“แล้วทำไมไม่ปลุกจนกว่าจะลุกวะ” เซฮุนไม่สนใจจะตอบ ตักโจ๊กเข้าปากกินหน้าตาเฉยเลย

 

“กว่ามึงจะตื่นร้านเก็บพอดีมั้ง” คนที่บอกจะงอนก็ยื่นหน้าไปวางคางที่ไหล่ของเซฮุน

 

“ป้อนมั่งดิ” เซฮุนหันไปมองคนที่มานั่งเอาคางเกยไหล่แล้วก็อ้าปากรอด้วย 

 

“ก็ไปสั่งดิวะ” เทาส่ายหน้าแล้วส่งเสียงเรียกให้ป้อน เซฮุนกรอกตาไปมาตักโจ๊กขึ้นมาเป่าเอี้ยวตัวไปทางคนข้างๆที่อ้าปากยื่นหน้ามาแต่แล้วช้อนนั้นก็วกเข้าปากโอเซฮุนไปแทน คนอดกินทำตาโตแต่คนแกล้งก็คาบช้อนแล้วหัวเราะจนตาเป็นขีดเลย

 

“ตลกนะมึง” เทาผลักหัวเซฮุนสักที

 

“ก็ไปสั่งดิวะจะมาแย่งกูกินทำไมเล่าไอ้นี่นิ” เทาชี้หน้าคาดโทษแต่เซฮุนก็แค่ลอยหน้าลอยตาหัวเราะตาเป็นขีดส่งให้ เทาลุกขึ้นไปสั่งก่อนที่จะกลับมานั่งที่เดิม

 

“มึงแม่งงกว่ะ” พอกลับมานั่งได้ก็ทำหน้าหงิกหน้างอเลย เซฮุนหัวเราะแล้วก็ตักโจ๊กป้อนมันสักคำ มันจะได้เลิกทำหน้างอสักที

 

“เอ้า.. แล้วโจ๊กกูกับโจ๊กมึงมันต่างกันตรงไหนวะก็มาจากหม้อเดียวกัน” ไอ้คนที่ได้กินแล้วก็อารมณ์ดีก็เลิกทำหน้างอแล้วหันไปรับชามโจ๊กของตัวเองมาวางไว้ตรงหน้า

 

“ต่างดิ ก็มึงไม่ได้ป้อนกูนิ” เซฮุนกรอกตาแล้วหันไปซัดแขนมันสักที

 

“เพ้อแล้วมึง แดกๆเข้าไป!” เทาหัวเราะแล้วก็เริ่มต้นก้มหน้ากินโจ๊กไป สบายอารมณ์โดนฟาดแต่เช้า ก็เลยไม่เห็นเซฮุนที่นั่งเท้าศอกมือปิดแก้มที่เริ่มแดงของตัวเอง ไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้ริมฝีปากของตัวเองก็วาดรอยยิ้มอยู่เหมือนกัน

 

 

“กลางวันนี้จะกินอะไรหรือจะออกมาเซเว่น?” หลังจากที่กินโจ๊กเป็นมื้อเช้าเรียบร้อยทั้งเทาและเซฮุนก็เลยมาเดินในตลาดสดเล่นก่อนกลับเข้าบ้าน เซฮุนหันไปถามคนที่เดินกอดคอตัวเอง

 

“เซเว่นดีกว่า ง่ายดี” เซฮุนพยักหน้ารับรู้ เดินวนรอบตลาดแล้วก็กลับบ้านกัน พอถึงหน้าบ้านเซฮุนจะเดินเข้าบ้านตัวเองแขนที่ล็อคคอก็เกี่ยวไว้ไม่ให้เดินไป

 

“มึงจะไปไหน” เซฮุนจับแขนที่ล็อคคอแล้วหันหน้าไปมอง

 

“ก็เข้าบ้านกูสิวะ ล็อคคอกูทำไมเนี่ย” เทายักคิ้วแล้วลากเซฮุนให้เดินไปบ้านตัวเองที่อยู่ข้างๆกัน

 

“ไปบ้านกูสิวะจะเข้าบ้านมึงทำไม” ก็อยากจะเถียงนะแต่มันลากเข้าประตูรั้วบ้านมาแล้วแล้วก็ได้รู้เลยว่ามันลากมาทำไมเมื่อเทาดึงให้เซฮุนลงนั่งที่โซฟาแล้วตัวเองก็ลงนอนไปหนุนตัก

 

“ถ้ามึงหิวก็ปลุกกูด้วยนะ” แล้วเทาก็จับของเซฮุนมากุมจากนั้นปิดเปลือกตาหลับไปเลย เซฮุนที่ยังไม่ทันได้หื้ออาอะไรก็หัวเราะเบาๆแล้วส่ายหน้าไปมา

 

“เป็นลูกหมาหรือไงกินเสร็จแล้วก็นอนเนี่ย” แต่คนที่หลับไปแล้วก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา เซฮุนยกมืออีกข้างลูบกลุ่มผมนิ่มของเทาเล่นเบาๆ ริมฝีปากบางวาดรอยยิ้มอีกครั้ง

 

 

 

จนเวลาล่วงเลยไปจนช่วงบ่ายนั่นแหละเทาถึงตื่น สิ่งแรกที่เห็นในกรอบตาก็คือเสี้ยวหน้าของเซฮุนที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ เซฮุนยังไม่เห็นว่าคนบนตักน่ะตื่นแล้ว เทาเอื้อมมือขึ้นแล้วโน้มคอของเซฮุนให้ก้มลงมา คนที่อยู่ๆก็โดนเกี่ยวคอก็ตกใจทำตาโต ริมฝีปากที่สัมผัสกันเรียกให้เซฮุนหลับตารับสัมผัสที่ส่งมา ขยับสัมผัสกันช้าๆเป็นจังหวะ สัมผัสกันจนคนเพิ่งตื่นพอใจนั่นแหละถึงยอมปล่อยมือที่โน้มคอเซฮุนออก 

 

“ตื่นมาก็เลวเลยนะมึง!” เซฮุนฟาดมือใส่ท้องเทาไปสักทีเบาๆ กลัวมันเจ็บเพราะเคยทุบแรงฮวางจื่อเทาทรุดเลย เห็นแบบนี้ก็เป็นห่วงอยู่หรอกนะ... ถึงจะนิดนึงก็เหอะ

 

“เลวที่ไหนวะ ใส่ร้ายกู” เทาลุกขึ้นนั่งแล้วก็ขยับตัวบิดไล่ความเมื่อยขบ

 

“มึงหิวหรือยังวะไอ้เซฮุน” คนโดนถามไม่ได้ตอบแต่พยักหน้ารับ ปิดทีวีแล้วก็ลุกขึ้นยืน

 

“งั้นก็ไปเซเว่นกัน อยากกินอะไรก็หยิบเลยนะจ๊ะอีหนู” เทากอดคอเซฮุนแล้วพากันเดินออกจากบ้าน

 

“ทำไม? เสี่ยจะจ่ายเหรอ?” เซฮุนหันมาถามแต่เทากลับยิ้มกว้างแล้วส่ายหน้า

 

“หยิบเองจ่ายเองจ๊ะ”

 

“ถุย!! นึกว่าจะใจป๋า” นี่ฮวางจื่อเทาขอบอกเลยนะว่าอีกนิดนี่ถุยเต็มหน้าเลยนะ เทาล็อคคอเซฮุนให้เข้ามาใกล้แล้วก้มลงแตะริมฝีปากที่ลำคอขาวสักหนึ่งที

 

“คืนนี้นอนครางใต้ป๋าป่ะละ? เดี๋ยวจ่ายให้ทั้งร้านเลย” เทายักคิ้วให้ เซฮุนกรอกตาไปมาก่อนที่จะฟาดหลังมือใส่ท้องของเทาอีกสักที

 

“มึงนี่ทะลึ่งติดไอ้หมากระเป๋ามาหรือไง” เทาไม่ตอบแต่หัวเราะแล้วก็เดินผลักกันไปมาตามทางที่ไปเซเว่น 

 

เทากับเซฮุนที่เดินกอดคอกันมาอยู่ดีๆพอถึงหน้าเซเว่นก็ปล่อยมือแล้วหยิบมือถืออกมาจูนไวไฟฟรี พี่เทาเคยบอกแล้วนะเด็กๆว่าเซเว่นมีไวไฟ พี่เทาล่ะช๊อบชอบ~ พอจูนไวไฟติดก็เดินเข้าเซเว่นทันที เซฮุนเดินไปที่แผนกอาหารแช่เข็ง ส่วนเทาก็เดินแยกไปด้านหลังที่ตู้แช่เครื่องดื่ม เซฮุนกับเทาประจำการที่หน้าตู้แล้วก็ยกมือถือขึ้นมากดเข้าโปรแกรมแชทแล้วส่งข้อความหากันทันที ไม่ต้องพูดคุยกันแค่พิมพ์หากันก็พอ

 

 

Sehun-ie: จะแดกอะไร ข้าวหรือเบอร์เกอร์

 

Tao-oaT: ข้าวดีกว่าเอาเกี๊ยวด้วย มึงเอาน้ำอะไร เป๊ปซี่?

 

Sehun-ie: เออ เอาสไปรท์ด้วย เอาพิซซ่ามะ? กูอยากกิน

 

Tao-oaT: เอาดิ เอาขนมอะไรดีวะ

 

Sehun-ie: ตามใจมึงอ่ะ

 

Tao-oaT: หยิบไส้กรอกให้กูด้วยนะ เอาอะไรอีกมะ

 

Sehun-ie: ไม่ละ

 

 

หลังจากที่ได้ของตามที่ต้องการแล้ว เทาก็เดินหอบของมาวางไว้ที่เคาน์เตอร์จ่ายเงินข้างเซฮุนที่ยืนรออาหารที่อุ่นอยู่ ทั้งสองก็ก้มหน้าแชทคุยกันว่าคืนนี้จะต้องไปกี่โมง เตรียมตัวกี่โมงอะไรยังไง ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่คุยกันแต่มันก็เป็นความเคยชินนั่นแหละเพราะก็ทำแบบนี้ตลอดตั้งแต่รู้ว่าเซเว่นมีไวไฟฟรี ขอให้ได้ใช้อ่ะ ขอให้ได้เล่นสักนิดสักหน่อยก็ยังดี

 

“คิดเงินเลยนะครับ” เซฮุนเงยหน้าขึ้นไปมองแล้วก็ตอบรับเบาๆ กดปิดไวไฟ โปรแกรมแชทแล้วก็จ่ายเงินกันคนละครึ่งจากนั้นก็ช่วยกันหิ้วของออกมาจากร้านกลับบ้าน เซฮุนถือถุงขวดเครื่องดื่มแล้วก็ขนม เทาหิ้วถุงกล่องอาหารทั้งหลาย

 

“ถือเข้ามาดีๆนะ” เซฮุนเปิดประตูให้ พอวางทุกอย่างลงบนโต๊ะกินข้าวได้ก็เริ่มนั่งลงคนละฝั่งแล้วก็เริ่มกินข้าวทันที นี่หิวจนท้องร้องกระเพาะจะหลุดอยู่แล้ว

 

“กินข้าวเสร็จเดี๋ยวขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวกัน เดี๋ยวพ่อมารับ” เทาพูดไปก็แกะกล่องอาหารไป เซฮุนทำหน้าที่แกะขวดเครื่องดื่มเอาสไปรท์ให้ตัวเองและเอาเป๊ปซี่ให้คนตรงข้าม

 

“เดี๋ยวกูไปอาบน้ำที่บ้านล่ะกันสูทอยู่บนห้อง” 

 

“แล้วมาช่วยกูแต่งตัวด้วย” เซฮุนหัวเราะแล้วยกมือขึ้นเท้าคาง

 

“น้องจื่อเทาแต่งตัวเองไม่ได้เหรอต้องให้พี่เซฮุนแต่งให้ใช่ไหมครับ? น้องจื่อเทาอายุกี่ขวบแล้วครับเนี่ย” เทาเตะขาเซฮุนใต้โต๊ะแล้วก็ตักข้าวยัดใส่ปากซะเลยแต่ขอโทษเซฮุนอ้าปากรับทันเพราะฉะนั้นไม่สำลักแน่นอน

 

“ไม่ได้กินพี่หรอกนะน้องจื่อเทา” แอบหัวเราะทิ้งท้ายให้อีกนิดแต่เทากลับยกยิ้มมุมปาก

 

“แล้วที่พี่เซฮุนนอนครางอยู่ใต้ร่างน้องจื่อเทานี่คืออะไรครับ?” โอเซฮุนน็อคเอ้าท์ ไปต่อไม่ถูกเลยครับ ได้แต่คาดโทษแล้วก็เตะขามันแรงๆ นี่อยากจะคว่ำโต๊ะแล้วก็ลุกขึ้นไปกระทืบมันจังเลยอ่ะ!!!

 

เซฮุนที่อยู่ในเสื้อเชิ้ตขาวทับด้วยสูทสีดำกับหูกระต่ายสีดำกำลังยืนหมุนอยู่หน้ากระจกว่าเรียบร้อยหรือยัง ผมที่เซ็ทตั้งอย่างดีกับเสื้อผ้าที่เนี๊ยบตั้งแต่หัวจรดเท้าแค่นี้ก็พร้อมลุยแล้ว ปิดตู้เสื้อผ้าแล้วก็เดินลงไปด้านล่างปิดบ้านเรียบร้อยก็เดินไปบ้านข้างๆที่ทันที เทากำลังเดินลงมาจากชั้นบน เทาก็อยู่ในเสื้อเชิ้ตสีขาวกับสูทสีดำที่พาดแขนเข้ามาหา ใบหน้าคมดุของเทาดูดุขึ้นอีกเล็กน้อยเมื่อเจ้าตัวปัดเซ็ทผมขึ้น

 

“ผูกไทด์ให้หน่อยดิ” เทาที่มีปัญหากับการผูกเนดไทตลอด เซฮุนหัวเราะเบาๆแล้วรับเส้นเนคไทสีดำมาคล้องคอแล้วจัดการผูกให้

 

“มึงนี่นะมีปัญหากับการผูกไทด์ตลอด” เทาที่หัวคิ้วขมวดมุ่นละสายตาจากสองมือที่ผูกเนคไทให้เขาไปมองใบหน้าของคนตรงหน้า

 

“ก็ไม่ได้ผูกทุกวันนี่หว่า” เซฮุนรูดผมของเนคไทขึ้นจนสุดแล้วก็จับขยับให้เข้าที่

 

“แล้วถ้าตอนไปเรียนมหาลัยมึงจะทำยังไงวะ” เทายิ้มกว้างแล้วก็เชยปลายคางของเซฮุนขึ้น

 

“ก็ให้มึงผูกให้ไง” เซฮุนกรอกตาแล้วปัดมือออก

 

“ตลกเถอะ กูก็ต้องผูกของกูสิ” เทาหัวเราะแล้วสวมเสื้อสูททับ เซฮุนก็ช่วยจัดเสื้อให้เข้าที่ ปัดฝุ่นที่เกาะตามไหล่เสื้อ

 

“ก็ผูกให้กูด้วยสิ มีมึงผูกให้ทุกวันก็คงดี” เซฮุนยิ้มแล้วดีดหน้าผากมันสักที

 

“วันละ20”

 

“ไอ้งก!!!” แล้วเทากับเซฮุนก็หัวเราะไปด้วยกัน 

 

นั่งรอเพียงไม่นานคุณพ่อของเทาก็ขับรถมาจอดหน้าบ้านแล้วบีบแตรเรียก เทากับเซฮุนก็พากันเดินออกไปนอกบ้าน เทาล็อคประตูเสร็จก็เดินไปที่รถ เซฮุนเปิดประตูแล้วเข้าไปก่อนตามด้วยเทา เมื่อเรียบร้อยแล้วคุณพ่อก็ขับรถออกไป ทั้งสองคนที่เพิ่งขึ้นมาใหม่เอ่ยทักทาย ท่านทั้งสองก็เอ่ยรับ 

 

เทากำลังคุยกับคุณแม่ที่นั่งอยู่ด้านหน้า เซฮุนมองสบตาของคุณพ่อเทาที่มองมาจากกระจกส่องหลัง สายตาที่ดูแปลกๆแต่ก็เห็นเพียงแวบเดียวก่อนที่ท่านจะส่งยิ้มมาให้ ด้านในรถมีเพียงเสียงของเทากับคุณแม่ที่คุยกันเท่านั้น เซฮุนนั่งก้มหน้าลงมองสองมือที่จับกันอยู่บนตักตัวเองด้วยความรู้สึกวูบโหวง

 

ทำไมเขาถึงรู้สึกแปลกๆนะ มันรู้สึกแปลกไม่เหมือนกันทุกครั้ง ตอนนี้เขาไม่อยากไปงานแล้ว ไม่อยากให้คนข้างตัวไปด้วย

 

ทำไมกันนะ....