ลำดับตอนที่ #42
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : ใครหนอ
>>>"ขอให้ชั้นดูหน้าลูกหน่อยได้มั๊ยคะ" คุณแม่คนใหม่เอ่ยขึ้น
> > >>>เมื่อห่อผ้าน้อย ๆ
> > >>>อยู่ในอ้อมกอดเธอ เธอค่อย ๆ คลี่ผ้าที่ห่อออกเพื่อมองใบหน้าเล็ก ๆ
> > >>>เธอกรีดร้อง หมอต้องอุ้มเด็กออกไปอย่างรวดเร็ว
> > >>>เด็กทารกที่เกิดมาไม่มีใบหู
> > >>>
> > >>>กาลเวลาพิสูจน์ว่าการได้ยินของเจ้าหนูไม่มีปัญหา
> > >>>ปัญหามีเฉพาะสิ่งที่มองเห็นภายนอกคือใบหูที่หายไป
> > >>>หลายครั้งที่เจ้าหนูกลับจากโรงเรียนแล้ววิ่งมาซบอกแม่
> > >>>เธอรู้ว่าหัวใจลูกปวดร้าวแค่ไหน
> > >>>เจ้าหนูพูดโพล่งออกมาอย่างน่าเศร้า
> > >>>"พวกเด็กตัวโต พวกมันล้อผมว่า นายตัวประหลาด"
>
> เจ้าหนูเติบโตขึ้น
> > >>>หล่อเหลา
> > >>>เป็นที่รักของเพื่อน ๆ เค้ามีพรสวรรค์ในด้านอักษรศาสตร์ วรรณคดี
> > >>>และดนตรี
> > >>>เค้าอาจได้เป็นหัวหน้าชั้น แต่เพราะเจ้าสิ่งนั้น...
> > >>>"ลูกต้องพบปะกับผู้คนบ้างนะลูก" แม่กล่าวด้วยความสงสาร
> > >>>
> > >>>พ่อของเด็กชายปรึกษากับหมอประจำครอบครัว
> > >>>"ผมสามารถปลูกถ่ายใบหูได้ครับ
> > >>>ถ้ามีผู้บริจาค แต่ใครล่ะจะเสียสละใบหูเพื่อเด็กน้อยคนนี้"
> > >>>คุณหมอกล่าว 2
> > >>>ปีผ่านไป พ่อบอกกับลูกชาย "ลูกเตรียมตัวไปโรงพยาบาลนะ
> > >>>พ่อกับแม่หาคนบริจาคใบหูที่ลูกต้องการได้แล้ว แต่นี่เป็นความลับ"
>
> > >>>การผ่าตัดสำเร็จด้วยดี คนคนใหม่เกิดขึ้น
> > >>>เค้ากลายเป็นผู้มีพรสวรรค์
> > >>>เป็นอัจฉริยะในโรงเรียน ในวิทยาลัย
> > >>>จนเป็นที่กล่าวขานกันรุ่นต่อรุ่น
> > >>>ต่อมาได้แต่งงานและทำงานเป็นข้าราชการในสถานทูต
> > >>>วันหนึ่งชายหนุ่มถามผู้เป็นพ่อ "พ่อครับใครเป็นคนมอบใบหูให้ผม
> > >>>ใครช่างให้ผมได้มากมาย แต่ผมไม่เคยทำอะไรเพื่อเค้าได้เลยสักนิด"
> > >>>"พ่อไม่เชื่อว่าลูกจะตอบแทนเค้าได้หมดหรอก เรื่องนี้เป็นความลับ
> > >>>เราตกลงกันแล้ว" พ่อตอบ
> > >>>
> > >>>หลายปีที่มันยังคงเป็นความลับ
> > >>>แต่แล้ววันหนึ่งวันที่มืดมิดที่สุดผ่านเข้ามาในชีวิตลูกชาย
> > >>>เค้ายืนข้างพ่อใกล้กับศพของแม่ พ่อค่อย ๆ ลูบผมแม่อย่างช้าๆ
> > >>>และนุ่มนวล
> > >>>ผมสีน้ำตาลแดงถูกเสยขึ้นจนมองเห็น .. แม่ไม่มีใบหู
> > >>>ใบหูของแม่ถูกตัดไป..
> > >>>พ่อกระซิบผ่านลูกชาย "แม่บอกพ่อว่า เธอดีใจที่ได้ทำอย่างนี้
> > >>>เธอไม่เคยตัดผมอีกเลย ไม่มีใครมองเห็นว่าเธอไม่สวย จริงมั๊ย"
> > >>>จงจำไว้ "สิ่งมีค่าที่แท้จริง ไม่ได้อยู่ที่การมองเห็น
> > >>>หากแต่อยู่ที่สิ่งที่เรามองไม่เห็น ความรักที่แท้จริง
> > >>>ไม่ได้อยู่ที่เราได้ทำอะไรแล้วมีคนรับรู้
> > >>>หากแต่อยู่ที่สิ่งที่เรากระทำแล้วไม่มีใครรับรู้ ความรัก
> > >>>บางครั้งไม่จำเป็นต้องพูดพร่ำเพรื่อ"
>
> วันแม่กลับไปหาแม่บ้างนะครับก่อนที่จะไม่มีแม่ให้เห็น....
> > >>>เมื่อห่อผ้าน้อย ๆ
> > >>>อยู่ในอ้อมกอดเธอ เธอค่อย ๆ คลี่ผ้าที่ห่อออกเพื่อมองใบหน้าเล็ก ๆ
> > >>>เธอกรีดร้อง หมอต้องอุ้มเด็กออกไปอย่างรวดเร็ว
> > >>>เด็กทารกที่เกิดมาไม่มีใบหู
> > >>>
> > >>>กาลเวลาพิสูจน์ว่าการได้ยินของเจ้าหนูไม่มีปัญหา
> > >>>ปัญหามีเฉพาะสิ่งที่มองเห็นภายนอกคือใบหูที่หายไป
> > >>>หลายครั้งที่เจ้าหนูกลับจากโรงเรียนแล้ววิ่งมาซบอกแม่
> > >>>เธอรู้ว่าหัวใจลูกปวดร้าวแค่ไหน
> > >>>เจ้าหนูพูดโพล่งออกมาอย่างน่าเศร้า
> > >>>"พวกเด็กตัวโต พวกมันล้อผมว่า นายตัวประหลาด"
>
> เจ้าหนูเติบโตขึ้น
> > >>>หล่อเหลา
> > >>>เป็นที่รักของเพื่อน ๆ เค้ามีพรสวรรค์ในด้านอักษรศาสตร์ วรรณคดี
> > >>>และดนตรี
> > >>>เค้าอาจได้เป็นหัวหน้าชั้น แต่เพราะเจ้าสิ่งนั้น...
> > >>>"ลูกต้องพบปะกับผู้คนบ้างนะลูก" แม่กล่าวด้วยความสงสาร
> > >>>
> > >>>พ่อของเด็กชายปรึกษากับหมอประจำครอบครัว
> > >>>"ผมสามารถปลูกถ่ายใบหูได้ครับ
> > >>>ถ้ามีผู้บริจาค แต่ใครล่ะจะเสียสละใบหูเพื่อเด็กน้อยคนนี้"
> > >>>คุณหมอกล่าว 2
> > >>>ปีผ่านไป พ่อบอกกับลูกชาย "ลูกเตรียมตัวไปโรงพยาบาลนะ
> > >>>พ่อกับแม่หาคนบริจาคใบหูที่ลูกต้องการได้แล้ว แต่นี่เป็นความลับ"
>
> > >>>การผ่าตัดสำเร็จด้วยดี คนคนใหม่เกิดขึ้น
> > >>>เค้ากลายเป็นผู้มีพรสวรรค์
> > >>>เป็นอัจฉริยะในโรงเรียน ในวิทยาลัย
> > >>>จนเป็นที่กล่าวขานกันรุ่นต่อรุ่น
> > >>>ต่อมาได้แต่งงานและทำงานเป็นข้าราชการในสถานทูต
> > >>>วันหนึ่งชายหนุ่มถามผู้เป็นพ่อ "พ่อครับใครเป็นคนมอบใบหูให้ผม
> > >>>ใครช่างให้ผมได้มากมาย แต่ผมไม่เคยทำอะไรเพื่อเค้าได้เลยสักนิด"
> > >>>"พ่อไม่เชื่อว่าลูกจะตอบแทนเค้าได้หมดหรอก เรื่องนี้เป็นความลับ
> > >>>เราตกลงกันแล้ว" พ่อตอบ
> > >>>
> > >>>หลายปีที่มันยังคงเป็นความลับ
> > >>>แต่แล้ววันหนึ่งวันที่มืดมิดที่สุดผ่านเข้ามาในชีวิตลูกชาย
> > >>>เค้ายืนข้างพ่อใกล้กับศพของแม่ พ่อค่อย ๆ ลูบผมแม่อย่างช้าๆ
> > >>>และนุ่มนวล
> > >>>ผมสีน้ำตาลแดงถูกเสยขึ้นจนมองเห็น .. แม่ไม่มีใบหู
> > >>>ใบหูของแม่ถูกตัดไป..
> > >>>พ่อกระซิบผ่านลูกชาย "แม่บอกพ่อว่า เธอดีใจที่ได้ทำอย่างนี้
> > >>>เธอไม่เคยตัดผมอีกเลย ไม่มีใครมองเห็นว่าเธอไม่สวย จริงมั๊ย"
> > >>>จงจำไว้ "สิ่งมีค่าที่แท้จริง ไม่ได้อยู่ที่การมองเห็น
> > >>>หากแต่อยู่ที่สิ่งที่เรามองไม่เห็น ความรักที่แท้จริง
> > >>>ไม่ได้อยู่ที่เราได้ทำอะไรแล้วมีคนรับรู้
> > >>>หากแต่อยู่ที่สิ่งที่เรากระทำแล้วไม่มีใครรับรู้ ความรัก
> > >>>บางครั้งไม่จำเป็นต้องพูดพร่ำเพรื่อ"
>
> วันแม่กลับไปหาแม่บ้างนะครับก่อนที่จะไม่มีแม่ให้เห็น....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น