ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ห้องเก็บใบสมัคร^^

    ลำดับตอนที่ #41 : ใบสมัครนางเอกค่า

    • อัปเดตล่าสุด 22 ก.พ. 52


    ใบสมัครนางเอกนอคเทิร์น

    คำตอบให้ตอบเป็นตัวบางนะคะ ^^

     

    ชื่อ/นามสกุล ภาษาไทย (ภาษาอังกฤษด้วยนะคะ ^^) // รริตา ศิริวัฒนาไพศาลสกุล(Valentine sirivattanapaisansakun)
    ชื่อเล่น (ภาษาอังกฤษด้วยเหมือนกันนะคะ) // เรนโบว์(Rainbow)
    น้ำหนัก/ส่วนสูง // 45/166
    สัญชาติ/เชื้อชาติ // ไทย-ไทย
    บุคลิก (ที่เห็นจากภายนอก) // เรียบร้อย อ่อนหวาน น่ารัก เป็นคนที่เพอร์เฟ็กต์ทุกอย่างทั้งหน้าตา ฐานะ การศึกษา
    นิสัย (5 บรรทัด up!) // เรียบร้อย อ่อนหวาน น่ารัก เหมือนผ้าพับไว้ ด้วยหน้าตาอันสวยงามของเธอทำให้มีคนมาจีบมากมาย แต่ก็กินแห้วไปทุกราย เป็นคุณหนูที่เรียกได้ว่าเพอร์เฟ็กต์สุดๆ ผู้หญิงร้อยทั้งร้อยในโลกนี้ล้วยอิจฉาเธอทั้งนั้น แต่เธอเป็นคนสารพัดขี้ ทั้งขี้อ้อน ขี้โรค ขี้เหงา ขี้แง ขี้อาย ขี้เหม็น(อันนี้ไม่ใช่ละ) ใครที่รู้จักเธอก็ชอบเธอทั้งนั้น เป็นคนที่สร้างรอยยิ้มให้คนอื่นได้เสมอ ไม่ว่าใครอยู่กับเธอก็ต้องยิ้มตามตลอด ถึงจะเพอร์เฟ็กต์ยังไง แต่ก็เป็นคนที่ไม่มั่นใจในตนเองมากนัก ติดพี่สาวมากๆ เพราะมีพี่สาวคนเดียวทำให้เธอทั้งรักทั้งเคารพและเชื่อฟัง ไม่ว่าใครก็อยู่ใกล้เธอก็ต้องหลงเสน่ห์ไปตามๆกัน
    ประวัติความรัก/ครอบครัว // ไม่เคยมีความรัก มีพี่สาว 1 คนชื่อสโนว
    ชอบ // แมว เล่นเปียโน ทำขนม
    ไม่ชอบ // สิ่งสกปรก
    กลัว // แมลงสาบ
    ความสามารถพิเศษ // เปียโน ไวโอลิน
    อิมเมจคุณ (5 รูป up!) //
    Lee Youn Ju ลียอน จู (Mikki) สาวสวย ไอดอลเกาหลี ใสๆน่ารัก






    รูปภาพ Lee Youn Ju ลียอน จู (Mikki) สาวสวย ไอดอลเกาหลี ใสๆน่ารัก
    user posted image





    อิมเมจคู่คุณ (3 รูป up!) //




    _______________________________________________

    คำถามทั่วไป

    ชื่อผู้สมัคร // เจี๊ยบจ้า
    อายุ // 15 ค่า
    ถ้าติดเรื่องนี้แล้วจะเม้นรึปล่าวคะ ^^? // ทุกวันเล๊ย
    แล้วถ้าไม่ติดล่ะ T^T? // แง๊ๆ
    ต้องการบทยัดรึปล่าวคะ // ก็ได้ค่า
    รายงานตัวภายใน 3 วันหลังจากนั้นตัดสิทธิ์นะคะ // อ่าค่ะ
    ช่วยคิดชื่อเรื่องมาสักชื่อได้ไหมคะ // รักวุ่นๆฉบับยัยคุณหนู

    ______________________________________________________________

    คำถามชิงบท

    คุณถูกส่งตัวเข้ามาเรียนในโรงเรียนเซนต์เทียร่าซึ่งเป็นหนึ่งในสองโรงเรียนที่ขึ้นชื่อเรื่องการชกต่อย คุณซึ่งไม่รู้เรื่องของโรงเรียนนี้สักนิดและต้องการไปที่โรงอาหารจึงเดินเข้าไปถามนักเรียนชายคนหนึ่งที่เดินลงมาจากตึกแต่สิ่งที่คุณได้รับกลับมาคือความเงียบของเขาคุณจึงเงียบไปเช่นกัน เขาที่เห็นดังนั้นจึงเดินหนีไป คุณจะทำยังไง รั้งเขาหรือปล่อยเขาไป? แล้วถ้าหากคุณรั้งเขาไว้คุณจะทำยังไงให้เขาพูดกับคุณ? (ขอบรรยาย + บทพูดนะคะ ^^)
    //
      เฮ้ออออออ มาโรงเรียนใหม่ก็หลงซะแล้วเรา แล้วโรงอาหารมันไปทางไหนกันนะ เฮ้อออ ถามนักเรียนแถวนี้ดีกว่า
           "คุณคะ โรงอาหารไปทางไหนหรอคะ ^^" ฉันถามผู้ชายคนหนึ่ง
           "...."
           "....."
          นักเรียนชายคนนี้ไม่ตอบ เขาเอาแต่เงียบ แล้วอย่างงี้ฉันจะทำยังไงล่ะเนี้ย T^T แงๆ เรนอยากกลับบ้าน แล้วเขาก็เดินหนีไป แล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะเนี้ย 
            "เอ่อ คุณคะ!" ฉันตะโกนเรียกเขา
            "เธอมีอะไรอีกล่ะ" เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูหงุดหงิดมากกกกกก
            "ฉันแค่อยากจะถามทางไปโรงอาหารน่ะค่ะ ช่วยบอกหน่อยได้มั้ยคะ  คือฉันไม่รู้ทาง"
            "เธอก็เดินหาเองสิ" แง๊ๆ พูดยังงี้หมายความว่าเขาจะไม่บอกฉันใช่มั้ย
            "ฮึก ฉันก็แค่ ฮือๆ อยากรู้ทาง ฮึก.. แค่นั้นเองนะ ฮือออ" 
            "เฮ้ย เธอจะร้องไห้ทำไมเนี้ย"
            "แง๊ๆ"
            "เฮ้ออ มานี่ฉันจะพาไปเองก็แล้วกัน หยุดร้องไห้ซะ เดี๋ยวคนเขาก็เข้าใจผิดว่าฉันทำเธอร้องไห้หรอก"
            "เย้ๆจริงหรอ?"
            "อิม ตามมาสิ" ผู้หญิงนี้เปลี่ยนอารมณ์เร็วจริงๆ <<คิบอม
    คุณมารู้ในภายหลังว่าคนที่คุณถามทางไปโรงอาหารคือประธานนักเรียน นักเรียนในโรงเรียนนี้โดยเฉพาะนักเรียนหญิงต่างพากันเกลียดขี้หน้าคุณเพราะคิดว่าคุณพยายามตีสนิทประธานนักเรียน วันหนึ่งคุณถูกนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งจับไปขังห้องน้ำในตึกร้างหลังโรงเรียนและริบมือถือของคุณไป คุณจะหาทางหนียังไง? (ขอแบบละเอียดๆนะคะ)
    //
          "นี่หล่อน คิดจะจับนอคเทิร์นใช่มั้ย ไม่มันง่ายอย่างนั้นหรอกนะ" ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นอย่างโกรธแค้น เหมือนกับว่าฉันไปทำร้ายบุพการีของหล่อนยังไงยังงั้น แต่ฉันก็พึ่งรู้นะเนี้ยว่าคนที่พาฉันไปโรงอาหารคือประธานนักเรียนสุดหล่อ นามว่านอคเทิร์น
              "ฉันเปล่านะคะ ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้นจริงๆ" ฉันบอกพวกหล่อน ทางที่ดีฉันคิดว่าไม่ควรหาเรื่องใส่ตัวดีกว่า ฉันต้องการชีวิตที่เงียบสงบ
              "อย่ามาดัดจริต ถอดหน้ากากออกมาได้แล้ว" ผู้หญิงอีกคนพูดขึ้น
              "ฉันเปล่าจริงๆนะ" เฮ้ออ ฉันรู้สึกไม่ดีเลยจริงๆ
              เพียะ! ผู้หญิงคนเดิมตบหน้าฉัน อา รู้สึกชามากเลยแฮะ เกิดมาฉันยังไม่เคยโดนใครตบหน้าเลยนะ 
              "ปล่อยฉันไปเถอะ ขอร้องล่ะ" ฉันพูดด้วยน้ำตา พลางเอามือกุมแก้มไว้ เจ็บจริงๆเลย
              "หึ นี่มันแค่เริ่มต้น จำไว้ว่าอย่ายุ่งกับนอคเทิร์นอีก!!!" แล้วพวกเธอก็เดินออกไปจากห้องน้ำ แล้วปิดประตูขังฉันเอาไว้ นี่มันอะไรกัน ฮือๆ แล้วฉันจะทำยังไงมือถือก็โดนเอาไปแล้ว ฉันจะทำยังไงดีล่ะ T^T
              "ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย!!!" ฉันตะโกนสุดเสียง เพราะไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว มันทั้งสกปรกทั้งเหม็นอับ
              "ช่วยด้วย ฮือๆ" คงไม่มีใครได้ยินฉันแน่ๆเลย ฮือๆๆๆ
              ปัง!!!  มีคนพังประตูเข้ามา

              “ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?” นอคเทิร์นถามฉัน เขาเป็นคนมาช่วยฉันเองล่ะ
             “ฉันโดนขังไว้น่ะ ขอบคุณนะที่ช่วยฉันเอาไว้”
              “ฉันไม่ได้ช่วยเธอ ฉันแค่มาตรวจความเรียบร้อยแล้วก็ได้ยินเสียงร้องไห้ก็แค่นั้น” นอคเทิร์นพูดอย่างเย็นชา
              “แต่ยังไงก็ขอบคุณมากนะ ถ้าไม่ได้นาย ฉันต้องตายแน่ๆ”
    ตลอดเวลาที่คุณอยู่โรงเรียนนี้นอคเทิร์นต่างช่วยคุณต่างๆนาๆและเขาเริ่มพูดคุยกับคุณมาขึ้น จนเวลาผ่านไปสักพักคุณเริ่มรู้ตัวแล้วว่าคุณแอบชอบเขา คุณสารภาพรักกับเขาแต่เขากลับเอาแต่เงียบและเสมองไปทางอื่น คุณจะทำยังไง? (บทพูด + บรรยาย)
    //
     “วันนี้ฉันไปส่งเธอที่บ้านก็แล้วกันนะ” นอคเทิร์นบอกฉัน ว้าว เขาจะไปส่งฉันที่บ้านหรอ ช่วงนี้ฉันรู้สึกสนิทกับนอคเทิร์นมากขึ้น เขาช่วยฉันมากมาย ฉันรู้สึกแอบชอบเขาซะแล้วล่ะ
          “ขะ..ขอบใจนะ”  แล้วเราก็เดินกลับบ้านด้วยกัน ช่วงนี้คนขับรถบ้านฉันคงตกงานแล้วล่ะ ก็นอคเทิร์นเล่นมาส่งฉันทุกวันเลยนี่นา
          “นอคเทิร์น ฉันมีเรื่องจะบอก”
          “อะไรล่ะ?”
          “นายไม่ต้องตอบก็ได้นะ แค่ฟังก็พอ”
          “...”
          “ฉันคิดว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา ที่เรารู้จักกัน ฉันรู้สึกผูกพันกับนาย แล้วฉันก็รู้สึกว่า ฉันชอบนาย เข้าซะแล้ว นายอาจจะคิดว่ามันเร็วไป แต่ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนะ นายเป็นคนแรกที่ฉันหลงรัก”
          ฉันพูดแล้วมองหน้านอคเทิร์น เขาเอาแต่เงียบไม่พูดอะไรเลย แล้วฉันจะทำยังไงดี นี่ทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้วหรอ ฉันทำลายมันลงไปแล้ว เพราะคำที่บอกว่า ฉันชอบนาย หรอ
          “เราเป็นแค่เพื่อนกันน่ะ ดีแล้วเรน” เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา ทั้งหมดนี้นายคิดกับฉันแค่เพื่อนยังงั้นหรอ นายไม่เคยรู้สึกชอบฉันบ้างเลยหรอนอคเทิร์น ฉันผิดเอง ที่ชอบนาย
          “งั้นฉันก็ขอโทษด้วยนะ ฉันไปก่อนล่ะ บ๊ายบาย” ฉันรีบวิ่งออกมาทันที ฉันกลัว กลัวนอคเทิร์นจะเห็นว่าฉันร้องไห้ ฉันเสียใจเหลือเกิน
    ตอนจบของคุณล่ะ?
    //
       ตั้งแต่วันนั้นที่ฉันสารภาพรักกับนอคเทิร์นเราก็ห่างเหินกัน เขาไม่มารับฉันเหมือนเดิม ไม่มากินข้าวตอนพักกลางวันด้วยกัน ไม่โทรมาหาฉันทุกวัน ไม่มีอีกแล้ว ฉันผิดเอง
            ปึกก
          “โอ๊ย! ขอโทษค่ะ ขอโทษจริงๆ” ฉันกล่าวขอโทษคนที่เดินชน นี่ฉันไม่มีสติเลยหรอเนี้ย ปกติฉันไม่เคยเป็นอย่างนี้นี่นา
         “ไม่เป็นไร” เสียงคุ้นจังเลย แล้วฉันก็เงยหน้าขึ้น คนที่ฉันเดินชนคือนอคเทิร์นยังไงล่ะ พอฉันเห็นเขา ฉันก็รีบวิ่งหนีไปทันที
         “เดี๋ยว เรน”
         “มีอะไรอีกหรอคะ” ฉันพูดอย่างเย็นชา
        “ขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ย”
        “อะไรล่ะคะ”
        “ฉันขอโทษนะ เรน เรื่องวันนั้น ที่จริงแล้วฉันก็ชอบเธอ แต่ฉันกลัว กลัวว่าถ้าเราคบกันแล้วมันจะทำให้ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม ฉันกลัวจะทำให้เธอไม่ปลอดภัย กลัวว่าจะดูแลเธอไม่ได้ ฉันกลัวจริงๆ แต่ตอนนี้ฉันก็รู้แล้ว ว่าฉันขาดเธอไม่ได้ กลับมาหาฉันเธอนะ เรน”
        “ขอโทษนะ แต่ฉันเจ็บแล้วจำค่ะ” ฉันพูดแล้ววิ่งหนีข้ามถนนไป
        “เรน ระวัง!!!” นอคเทิร์นตะโกนบอกฉัน แล้วผลักฉันไป
        “นอคเทิร์น!!!!” ภาพที่ฉันเห็นตอนนี้คือนอคเทิร์นที่เต็มไปด้วยเลือด นี่เขาช่วยชีวิตฉันไว้หรอ ฉันขอโทษนะนอคเทิร์น ฉันผิดไปแล้ว ฉันขอโทษจริงๆ
                   ณ โรงพยาบาล
         “หมอก็ยังไม่ทราบว่าเขาจะฟื้นเมื่อไหร่ ก็คงต้องรอดูอาการก่อน หมดขอตัวก่อนนะครับ” นายฟื้นขึ้นมาสินอคเทิร์น นายอยากคบกับฉันไม่ใช่หรอ นายอย่าหนีไปอย่างนี้สิ นอคเทิร์น
    ทำไปโดยไม่คิด ถ้ารู้ว่าเป็นยังนี้ฉันคิดว่าคงไม่ทำ
    เธอคงแคร์ฉันมาก เพราะอย่างนั้นใช่มั๊ย ถึงทำให้เธอเจ็บช้ำ

    ก็รู้ว่าฉันเช่นกัน แค่เห็นเธอเป็นยังงั้นโลกนี้ก็พลัน…มืดมน
    ฉันจะเป็นเช่นไร ถ้า..บนโลกใบนี้ไม่มีเธออยู่…สักคน

    ฉันไม่ทำอีกแล้วได้ไหม ต่อไปฉันจะไม่ทำอย่างนั้น
    เพียงสักครั้งให้เธอได้โปรดฟังคำนี้

    ฉันอยากจะขอโทษ อย่าโกรธฉันเลยได้ไหม
    ฉันอยากจะขอโทษ แค่เธออภัยให้ฉัน
    ฉันอยากจะขอโทษ ใช่เพียงพูดไปเท่านั้น
    คำว่าขอโทษนั้นมาจากใจ

    ก็รู้ว่าฉันเช่นกัน แค่เห็นเธอเป็นยังงั้นโลกนี้ก็พลัน…มืดมน
    ฉันจะเป็นเช่นไร ถ้า..บนโลกใบนี้ไม่มีเธออยู่…สักคน

    ฉันไม่ทำอีกแล้วได้ไหม ต่อไปฉันจะไม่ทำอย่างนั้น
    เพียงสักครั้งให้เธอได้โปรดฟังคำนี้

    ฉันอยากจะขอโทษ อย่าโกรธฉันเลยได้ไหม
    ฉันอยากจะขอโทษ แค่เธออภัยให้ฉัน
    ฉันอยากจะขอโทษ ใช่เพียงพูดไปเท่านั้น
    คำว่าขอโทษนั้นมาจากใจ

    ฉันอยากจะขอโทษ อย่าโกรธฉันเลยได้ไหม
    ฉันอยากจะขอโทษ แค่เธออภัยให้ฉัน
    ฉันอยากจะขอโทษ ใช่เพียงพูดไปเท่านั้น
    คำว่าขอโทษนั้นมาจากใจ
                                                    เพลงขอโทษ
     
       “ ฉันขอโทษจริงๆนะ นอคเทิร์น”
       “ฉันไม่โกรธเธอหรอก เรน” เขาฟื้นแล้ว นอคเทิร์นฟื้นแล้วใช่มั้ย นี่ฉันดีใจจนน้ำตาไหลเลยหรอเนี้ย
       “นอคเทิร์น ฉันรักนาย”
       “ฉันก็รักเธอ”

    __________________________________________________________

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×