FANTASIA

ลำดับตอนที่ #40 : CEO 2

APPLICATION

 

บทตัวละคร :: ผู้บัญชาการองค์กรเซวิอัส (ตามใจไรต์ค่ะ 5555)

ชื่อ-นามสกุล :: ลูคัส ควอเตอร์ [ Lucas Quarter ]
เพศ :: ชาย

นิสัย :: บ้าดีเดือด เลือดร้อน ใจร้อน ไม่มีสมอง ทำอะไรไม่คิด ตามสัญชาติญาณลูกเดียว หยาบคายเป็นที่สุด พูดมากน้ำไหลไฟดับแต่ห้วนจับใจ(?) ขี้รำคาญอย่างหนักขนาดที่ว่าบางครั้งเห็นคนเดินผ่านก็เข้าไปหาเรื่องเพราะรำคาญมาแล้ว ขี้หงุดหงิด ทำหน้าขวางโลกตลอดเวลา ใบหน้ายิ้มแย้มมักจะหาได้ยาก(แต่ก็แอบมีอยู่บ้าง) ไม่มีอารมณ์ขัน ตบมุกรับมุกไม่เป็น แถมยังทำหน้างงใส่คนเล่นมุกซะอีกเลยมักจะกลายเป็นตัวตลกบ่อยๆ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ พูดจากรรโชกโฮกฮาก จี้ใจดำ เป็นศูนย์รวมความเถื่อนเลยก็ว่าได้ แต่ถึงอย่างงั้นดันเป็นคนที่ไม่หื่นและโง่เรื่องรักๆใคร่ๆมาก ชีวิตนี้ดูเหมือนว่าจะมีดีแค่หล่อ แก้ปัญหาด้วยกำลัง เอาแต่ใจและเห็นแก่ตัวอยู่ไม่น้อย ถือคติไม่ทำร้ายผู้หญิงแต่ถ้าผู้หญิงมาทำร้ายเขาก่อนนั่นก็ไม่เกี่ยวกัน ไม่ชอบเรื่องที่ต้องใช้สมอง เป็นสายบู๊อย่างเต็มตัว คบคนด้วยการมองผ่านๆครั้งเดียว ถ้าถูกชะตาคือโอเค ถ้าดูไม่ถูกชะตา มันก็จะเกลียดตั้งแต่ตอนนั้นยันฟ้าดินสลาย มองรอยยิ้มจอมปลอมออก(มองออกอยู่แค่อย่างเดียว 5555) ทำและพูดแบบตรงไปตรงมาไม่มีอ้อมค้อม ชอบก็บอกชอบ เกลียดก็บอกเกลียด แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ค่อยโดนใครหลอกใช้ซักเท่าไหร่เพราะเขาเป็นประเภทไม่ชอบรับคำสั่งจากใครหน้าไหนทั้งสิ้นหรือก็คือเป็นนายตัวเองนั่นเอง หาเรื่องชาวบ้านไปทั่วแต่ก็รอดหวุดหวิดกลับมาได้ทุกครั้ง แถเก่งแบบปลาไหลตัวพ่อ ลื่นไม่มีสะดุด ถ้าเลือกจะรับใช้หรือร่วมมือกับใครก็จะจงรักภักดีมากถึงมากที่สุด หัวรั้นมาก ความคิดตัวเองถือเป็นใหญ่ แอบมีความขี้อายในจิตสำนึกอยู่บ้าง เช่น เวลาโดนหัวเราะจากคนเยอะๆก็จะหน้าแดงแล้วก็เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงไปทางอื่น แสดงออกไม่ค่อยเป็น มักจะใช้การกระทำมากกว่าคำพูด 

สายพลัง :: เว้นนน คิดว่าของขุ่นพี่ลูคัสน่าจะเป็นแบบเน้นพลังแบบตีหนักๆกันซึ่งๆหน้ามากกว่าค่ะ

อาวุธประจำตัว :: ปืนสั้นคู่ที่เผือกยิงรัวได้เหมือนปืนกลและรุนแรงราวกับอาก้า (ไปข่มขู่ให้พวกนักประดิษฐ์อาวุธสร้างให้)

ชอบ :: สัตว์ตัวเล็กๆ เลิกคิ้วเล็กน้อย เดินเข้าไปจับแบบรุนแรงแล้วเอามาดูเล่นๆ แล้วก็ปล่อยไปตามเดิม

ของหวาน ตาเป็นประกายทันทีแต่มักจะแอบกินโดยไม่ให้คนเห็น

อากาศหนาว เดินออกมารับอากาศด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ยิ้มแย้มจริงๆค่ะ เพราะลูคัสชอบอากาศหนาวมากจริงๆ

คนที่ภายนอกดูเข้มแข็งแต่จริงๆแล้วอ่อนแอ ลูคัสไม่ได้โรคจิตนะคะ เพียงแค่คิดว่าคนแบบนี้เค้าอยากจะปกป้องค่ะ 

เกลียด :: พวกเอื่อยเฉื่อย คนที่มีรอยยิ้มจอมปลอมปิดบังตัวตน ผู้หญิง(และชาย)งุ้งงิ้งทำตัวน่ารักไปวันๆ

กลัว / แพ้ :: หนอน(เวลาเจอก็ไม่ถึงกับสาวแตก แค่โวยวายเสียงดังไปสามบ้านแปดบ้านพร้อมกับวิ่งหน้าตั้งออกมาจากบริเวณที่มีหนอนทันที) ไม่มีอาการแพ้

อาหาร/สิ่งของ/สัตว์ที่ชอบ:: ของหวาน เครื่องประดับจำพวกตุ้มหู สัตว์ตัวเล็กๆ 

อาหาร/สิ่งของ/สัตว์ที่เกลียด:: ไม่มี เครื่องแก้วที่มักจะแตกง่ายๆ แว่นตา(เห็นแล้วรำคาญอยากจะไปชกใส่ให้แว่นมันแตกเล่นๆ) หนอน

ทวีป :: บินาน

อยากมีคู่มั้ย? :: อยากค่าาา เอาเป็นทำนองผู้หญิงที่ไม่ห้าวแล้วก็สู้ชีวิตละกันค่ะ 5555 (เป็นผู้หญิงแบบอื่นได้ค่ะ)

สไตล์คำพูดของคุณ :: 

อะไรของแก

ยุ่งไม่เข้าเรื่อง!

น่ารำคาญว่ะ!

ก็จริง แต่ฉันไม่เชื่อโว้ย! (เวลาคนที่ไม่ชอบขี้หน้ามาเล่าเรื่องอะไรซักอย่างให้ฟัง ลูคัสจะค้านลูกเดียว พอเค้าเถียงกลับแบบสมเหตุสมผล ลูคัสก็ตัดบทไปดื้อๆเลย 5555)

จำใส่กะโหลกไว้ให้ดีแล้วกัน!

หาเรื่องเรอะไองั่ง!

โหยย กำลังรออยู่เลยล่ะ ไอ้คุณพระเอก!! (อันนี้เป็นคำที่ลูคัสจะชอบเรียกพวกพ่อพระ)(เวลาที่เริ่มต่อสู้)

เฮ้ยคุณเธอ อยากกินลูกตะกั่วนักใช่มั้ย

ก็ เปล่าซะหน่อย... (แล้วก็เฉตาไปทางอื่น) (เวลาโดนคนที่ตัวเองชอบดุ อุแหม่ น่ารัก/////^\\\\\)

หัดระวังตัวซะมั่งสิฟะ!

ประวัติ :: เป็นเด็กกำพร้าที่ไม่มีใครรับเลี้ยง สถานเด็กกำพร้าก็ไม่รับ เนื่องจากให้เหตุผลว่าอาจเป็นตัวอันตรายต่อเด็ก(ผู้น่ารัก)คนอื่นๆ เร่ร่อนในซอกตรอกซอยของทวีปบินาน จนกระทั่งถึงวันหนึ่งที่เค้าคิดว่าคงจะตายจริงๆเพราะหิวมาก ไม่มีอะไรตกถึงท้องมาเป็นสัปดาห์แล้ว (ปกติกินแถวๆถังขยะ) ในตอนนั้นก็มีพวกนักเลงเดินผ่านมา(ไม่ใช่คุณลุงผู้ใจดีมารับเลี้ยงหรอกค่ะ 5555)พอพวกมันเห็นลูคัสนอนแผ่หลาอยู่บนพื้นถนนก็หัวเราะกันใหญ่ หนึ่งในพวกมันเลยลองเอากระดูกจากในถังขยะแล้วหยิบมาโยกไปโยกมาแถวๆหน้าของลูคัส พอลูคัสได้กลิ่นก็ลืมตาขึ้นมาช้าๆพบกับกระดูกลอยอยู่ พอพยายามจะคว้ามาพวกนักเลงก็หยิบคืนไป จนมันพูดขึ้นมาว่า ถ้ายอมลุกขึ้นมาเลียเท้าจะยอมยกกระดูกนี้ให้ ลูคัสได้ยินดังนั้นเลยเกิดเลือดขึ้นหน้า แรงช้างที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนซัดกลุ่มนักเลงพวกนั้นจนสลบเหมือดนอนเรียงแถวเลยทีเดียว เขาเดินโซเซออกมาเล็กน้อย ก่อนจะไปเจอกับขอทานคนหนึ่ง ลูคัสเลยไม่รอช้ารีบวิ่งไปฉกเงินจากขอทานมาทันที แต่ขอทานคนนั้นกลับลุกขึ้นและล็อกตัวลูคัสอย่างรวดเร็ว ขอทานแก่คนนั้นบอกว่าเขาสนใจในตัวลูคัส เลยต่อยท้องน้อยแล้วรีบพาเข้าตรอกทันที(เฮ้ยๆ) ลูคัสตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงโกโรโกโสในห้องแคบๆห้องหนึ่ง เขาเห็นขอทานแก่กำลังวิดพื้นด้วยมือข้างเดียวอยู่ ไม่ผิดค่ะแก่และใช้มือข้างเดียววิดพื้น หลังจากนั้นมาลูคัสก็ได้เรียนวิชาการต่อสู้เล็กน้อยบวกกับการฝึกร่างกายกับขอทานคนนั้น เมื่อขอทานคนนั้นตายลงลูคัสก็เศร้าอยู่พอสมควรแต่หลังจากนั้นก็เริ่มเดินทางต่อ ด้วยความที่เป็นคนที่ค่อนข้างโง่ พอมารู้ตัวอีกทีก็อยู่ในองค์กรแปลกๆองค์กรหนึ่งได้อย่างไรก็ไม่ทราบ

เพิ่มเติม ::  คำพูดส่วนใหญ่ของลูคัสมักจะมีเครื่องหมายตกใจตามหลังอยู่อย่างน้อยหนึ่งตัวค่ะ(ฮา)

พูดคุยกับผู้ปกครอง
1. ข้อมูลทุกอย่างไรท์อาจเปลี่ยนโดยไม่บอกล่วงหน้านะคะ?
:: ได้ค่ะ =w=
2. เรื่องนี้จะมีคนตายยย...ถ้าผปค. ไม่คอมเม้นท์ติดตาม ออริมีสิทธิ์โดนคัดออกและตายได้ หวังว่าโอเคนะคะ?
:: โอเคค่าาา //ถ้าตาย ขอตายด้วยเหตุผลเกรียนๆหน่อยได้มั้ยคะ 55555
3. ถ้าไรท์แต่งนิสัยออกมาไม่ตรง ก็ขอโทษด้วยน้าค้า

:: ไม่มีปัญหาน่อ

4. สุดท้ายมีไรอยากถามหรือบอกไรท์มั้ยค๊า? ขอบคุณที่เข้ามาสมัครค่ะ :D
:: คนที่สองแล้วค่า ฟฟฟ ตอนนี้คอนเซปลูกชายอีกคนกำลังโผล่มาค่ะ ถ้าคิดออกจะปั่นมาส่งเน่อ ><

ประวัติลูคัสรั่วมาก เหตุมาจากปั่นตอนกำลังง่วง 5555 ขออำภัยอีกทีค่ะ
________________________________________________________________________________________________________

APPLICATION

 

บทตัวละคร :: องค์หญิง

ชื่อ-นามสกุล :: เซอิล เอสเพอร่า [ Seil Espera ]
เพศ :: หญิง
นิสัย :: รักสงบ ชอบอะไรที่เรียบง่ายมากกว่าสิ่งที่หวือหวา เป็นพวกคิดเล็กคิดน้อย เจอหรือได้ยินอะไรนิดๆหน่อยๆก็เอากลับมาคิดมากหมด ใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนตลอดเวลาจนบางครั้งทำให้คนอื่นหมั่นไส้อยู่บ้าง มีตัวตนที่ค่อนข้างจืดจาง ชอบอยู่ตัวคนเดียวกับธรรมชาติ คนที่อยู่กับเซอิลสองต่อสองส่วนใหญ่มักจะอึดอัดเพราะเซอิลมักจะนั่งยิ้มแล้วก็มองหน้าอย่างเดียว ชอบพูดอะไรที่เข้าใจยากแต่ว่าแต่ละคำกลับคมกริบและแทงใจดำอย่างสุดซึ้ง เรียกง่ายๆว่าเป็นพวกพูดน้อยต่อยหนักของแท้ ไม่เคยโกรธใคร และโคตรแม่พระตามสูตร!! ถ้าเห็นใครมีปัญหาอะไรก็มักจะเข้าไปช่วยเหลือโดยไม่ดูสังขารตัวเองอยู่เสมอ แต่ดูจากหน่วยก้านแล้วจะให้เธอไปต่อสู้ก็คงไม่ไหวเพราะฉะนั้นวิธีการส่วนใหญ่ที่เธอใช้ช่วยคนอื่นก็คือการใช้คำพูดหรือการพูดให้คิดนั่นเองค่ะ ชอบพูดอะไรประมาณเพ้อๆคนเดียว เธอดูเป็นคนที่ค่อนข้างน่าสงสาร แสดงความรู้สึกไม่เป็น ไม่ใช่ไม่เก่งค่ะ ไม่เป็น เพราะฉะนั้นแล้วจะเห็นเซอิลแสดงออกอยู่แค่สองหน้าคือยิ้มและร้องไห้ แต่ด้านร้องไห้นั้นจะเห็นได้ยากเอาการอยู่เหมือนกัน เวลาว่างมักจะหมดไปกับการดื่มชาทุกชนิดทั่วโลก

สายพลัง :: ที่คิดไว้จะมีอยู่สามอย่างค่ะ

ความสามารถในการควบคุมระยะเวลาในการเจริญเติบโตของพืชและสามารถปรับเปลี่ยน DNA หรือสายพันธุ์ของพืชนั้นๆได้

ความสามารถในการทำนายที่มีความถูกต้อง 100% (ผลที่ได้จะออกมาเป็นประโยคที่ทำความเข้าใจยาก เรื่องที่เธอทำนายจะเป็นคำเตือนเกี่ยวกับการป้องกันเรื่องร้ายๆที่จะเกิดขึ้น ไม่ทำนายเรื่องดีๆ เธอทำนายให้ตัวเองไม่ได้และจะไม่อ่านคำทำนายของตัวเองด้วย) (ขั้นตอนคือให้คนที่จะทำนายเขียนชื่อจริงนามสกุล วันเดือนปีเกิดลงไปในกระดาษ เซอิลจะถือปากกาสีเงินของตัวเองเอาไว้นิ่งๆซักครู่ก่อนที่จะเริ่มลงมือเขียนโดยที่ตัวเองไม่ได้เขียนเองแต่มีอะไรซักอย่างบังคับมืออยู่ ในตอนนั้นเธอจะไม่รับรู้สิ่งรอบข้างใดๆทั้งสิ้น)

ความสามารถในการมองสภาพอารมณ์และสภาพจิตใจของคน (อันนี้ไม่เชิงเป็นพลังค่ะ แต่แค่จะมองออกง่ายกว่าคนปกติทั่วไป)

ไรต์ปรับเปลี่ยนได้เลยค่ะ =w=

อาวุธประจำตัว :: ไม่มี (มือเปล่าและรอยยิ้ม)

ชอบ :: ชาทุกชนิด บทกลอน บทเพลง สัตว์ทุกชนิด ธรรมชาติ ต้นไม้ใบหญ้า ดอกไม้ บรรยากาศเงียบสงบ วันที่ฟ้าโปร่งสดใส

(ปฏิกิริยาทุกอย่างของเซอิลจะเหมือนกันหมดคือยิ้มน้อยๆ ไม่มีการเปลี่ยนแปลงค่ะ)

เกลียด :: อาวุธ เลือด การโต้เถียงกัน 
กลัว / แพ้ ::  สงคราม เรื่องราวในอดีต แพ้อากาศหนาว(การที่อยู่ดีๆอากาศก็เปลี่ยนแปลงเป็นหนาวจัดทันทีจนร่างกายของเซอิลไม่สามารถปรับสภาพให้ทันได้ อาการมีอยู่ไม่กี่อย่างคือหายใจไม่ออกและเลือดในร่างกายหยุดไหลเวียนชั่วขณะ(นิ้วม่วง เป็นต้น) ซึ่งตอนนั้นต้องรีบทำให้ร่างกายอบอุ่นทันที)
อาหาร/สิ่งของ/สัตว์ที่ชอบ:: ชา ชุดสีขาว ทุกชนิด
อาหาร/สิ่งของ/สัตว์ที่เกลียด:: ของเผ็ด อาวุธ ไม่มี
ทวีป :: เชรา
อยากมีคู่มั้ย? :: แล้วแต่ไรต์ค่ะ
สไตล์คำพูดของคุณ :: ไพเราะลื่นหู มี คะค่ะ ลงท้ายแทบทุกคำทุกประโยค(ยกเว้นตอนเพ้อคนเดียว) แทนทุกคนว่าคุณไม่ว่าจะสนิทหรือไม่ก็ตาม

วันนี้อากาศดีนะคะ

เค้าว่ากันว่าสิ่งที่ได้มาง่ายๆมักจะไม่ยั่งยืนนะคะ

ฉันไม่เป็นไรหรอกค่ะ

ถ้าพลังของฉันช่วยคุณได้ ฉันก็ดีใจแล้วล่ะค่ะ

พักซักหน่อยดีกว่านะคะ ภาระนั้นน่ะ คุณไม่จำเป็นต้องแบกรับมันไว้คนเดียวหรอก

ทั้งๆที่มีผืนฟ้าเดี๋ยวกันแท้ๆ ทำไมกันนะ...

รับชามั้ยคะ เผื่อว่าจะทำให้คุณอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง

ก็เพราะว่าสิ่งนั้น..เป็นหน้าที่ของฉันค่ะ

ดอกไม้ที่ผลิบานอย่างงดงาม ย่อมต้องมีวันโรยราจนสูญสิ้น คงรู้ข้อนี้ดีใช่มั้ยคะ

ประวัติ :: เซอิลเป็นลูกสาวคนเล็กในตระกูลของเหล่าราชวงศ์ เธอไม่ได้รับความสนใจและการดูแลเอาใจใส่จากพ่อแม่และคนรอบข้างเท่าที่ควรเพราะโดนพี่ชายและพี่สาวทั้งสองคนแย่งไปหมด พี่ชายคนโตเป็นเลิศด้านการสงครามมีความสามารถหาตัวจับได้ยาก พี่สาวคนกลางมีปัญญา เล่ห์เหลี่ยมและการวางแผนสุดแยบยล รอบคอบทุกระเบียบนิ้ว อ่านสถานการณ์ได้ทะลุปรุโปร่งและตัดสินใจได้อย่างเฉียบคม ส่วนเซอิลเป็นแค่เด็กสาวธรรมดา ไม่รู้จักเล่ห์เหลี่ยม ใช้กำลังไม่เป็น แค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับการโดนตราหน้าว่าเป็นส่วนเกินของวงศ์ตระกูล เธอถูกเลี้ยงดูมาโดยแม่นมที่วันๆมักจะสนใจวงเม้าท์มอยมากกว่าการทำกับข้าวให้เธอทาน เพื่อนคนเดียวของเธอในตอนนั้นคือเหล่าต้นไม้ที่อยู่ตรงระเบียงเท่านั้นเอง จนต่อมาซักพัก ทั้งพี่ชายและพี่สาวของเธอเสียท่าให้กับอาณาจักรศัตรูด้วยความลำพองใจที่คิดว่าตนเองเหนือคนอื่น ทั้งสองถูกจับไปเป็นเชลยจนถึงบัดนี้ก็ยังไม่เคยได้เห็นอีกเลย อาณาจักรเก่าของเธอรอดพ้นมาได้เพราะการเจรจาของเซอิลนั่นเอง หลังจากนั้นมาเธอก็เริ่มถูกดูแลมากขึ้นเพราะเป็นทายาทคนสุดท้าย 

เพิ่มเติม :: ประวัติดำน้ำเรื่องอาณาจักรค่ะ ถ้าขัดกับพล็อตยังไงก็เปลี่ยนได้นะคะ

พูดคุยกับผู้ปกครอง
1. ข้อมูลทุกอย่างไรท์อาจเปลี่ยนโดยไม่บอกล่วงหน้านะคะ?
:: ค่าา :3
2. เรื่องนี้จะมีคนตายยย...ถ้าผปค. ไม่คอมเม้นท์ติดตาม ออริมีสิทธิ์โดนคัดออกและตายได้ หวังว่าโอเคนะคะ?
:: ตัวนี้ส่งมาตายค่----//เถาวัลย์รัดคอ
3. ถ้าไรท์แต่งนิสัยออกมาไม่ตรง ก็ขอโทษด้วยน้าค้า

:: โอเคน่อ ^w^

4. สุดท้ายมีไรอยากถามหรือบอกไรท์มั้ยค๊า? ขอบคุณที่เข้ามาสมัครค่ะ :D
::  ส่งหลายตัวแล้ว ไรต์อย่าเพิ่งตบเรานะ----