คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : NUMBER 2
- CHEPTER ONE -
By Shim_BoA
“แจจุงอ่า น่า..นะ ยุนโฮอยากไป นะแจจุง น้า นะ” ร่างสูงของชองยุนโฮค่อยๆเอียงหัวถูๆเข้ากับแขนเสื้อของคิมแจจุง เพราะอยากเข้าผับอีกสักคืน
“ยุนโฮ เลิกเถอะว่ะ มันทุเรศ” ยูชอนที่นั่งอยู่บนเบาะด้านหลังเอ่ยขึ้น เมื่อทนเห็นสภาพของเพื่อนไม่ไหว ตอนนี้ทั้งสามคนอยู่บนลีมูซีนคันหรูที่ถอยออกมาจากบริษัทพร้อมคนขับรถ เพื่อเข้าร่วมงาน สตาร์ อวอร์ด แต่ชองยุนโฮเกิดนึกคึกอยากจะแวะผับก่อนไปงาน ทั้งๆที่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงงานก็จะเริ่มแล้ว
“ยูชอนเค้ายังรู้เลยว่ะ ว่ามันทุเรศ นั่งเฉยๆเหอะไอ้หมี เดี๋ยวถ้าคืนนี้แกได้ศิลปินยอดนิยมเป็นปีที่สอง แกได้ไปแน่ ฉันให้แกทั้งคืนเลย อีกอย่างพรุ่งนี้พวกแกก็ไม่มีงาด้วย” แจจุงใช้มือเรียวผลักหัวอีกคนออกด้วยความรำคาญ พร้อมกับอีกคำที่ออกมาจากปากบาง ทำให้ทั้งยุนโฮและยูชอนอ้าปากค้างๆไปตามๆกัน “แมร่ง อยากไปก็ไป กูจะไปด้วย” ก็แจจุงเคยเข้าผับซะที่ไหนล่ะ พอยุนโฮกับยูชอนไปเข้าผับ ไอ้ผู้จัดการก็กลับบ้านมัน บอกว่าห่วงน้อง เฮ้อออ ที่ไปต่างประเทศเป็นอาทิตย์ กลับบอกว่า ช่างมันเหอะ มันคงไม่โง่ให้ใครเอาไปต้มยำทำแกงหรอก
“เฮ้ยยย ฉันเพิ่งเห็นแกเข้าผับก็วันนี้แหละ องค์ลงรึไงวะ” เสียงยูชอนที่ดังมาจากด้านหลัง ทำให้แจจุงต้องพยายามเอื้อมมือไปตบศีรษะอีกคน
“เว้ยยย ผมเสียทรงหมด อุตส่าห์เซ็ทอย่างดี ใกล้ถึงแล้วด้วยอ่ะ” ร่างสูงเอื้อมมือคว้ากระเป๋าของแจจุงที่วางอยู่บนตักของเจ้าของ แล้วรื้อหาสมบัติ ก่อนที่จะได้กระจกลายคิตตี้ขึ้นมาดูทรงผมตัวเอง เมื่อดูเสร็จถึงได้สังเกตุว่ามันเป็นลายอะไร
“ว่ะ.ฮ่ะฮ่าฮ่า อะไรของคุณผู้จัดการวะครับ ลายคิตตี้ แม่เจ้าโว้ยยย” เสียงนั้นเรียกให้ยุนโฮหันกลับไปมองด้วยอีกคน แล้วร่วมหัวเราะไปด้วยกัน
“นี่ถ้าชางมินมันรู้นะ ว่าเพื่อนที่เคารพมันปัญญาอ่อนแบบนี้ มันคงไม่กลับเกาหลีแล้วมั้ง” ร่างสูงของยุนโฮเอามือกุมท้องหัวเราะ ก่อนที่จะเข้าสู้สภาพปกติเมื่อรถคันหรูเริ่มเลี้ยวเข้าบริเวณงาน
รองเท้าคู่แพงของยุนโฮเหยียบลงบนพรมแดง ตามมาด้วยยูชอน และแจจุงซึ่งลงมาหลังสุด ก่อนที่จะหยุดยืนรอให้นักข่าวถ่ายรูปตามความเคยชิน ไปที่ไหนๆก็มีแต่คนถ่ายรูป คนมันหล่ออ่ะนะ เมื่อแสงแฟลชสุดท้ายดับ ทั้งสามคนก็ก้าวเข้าไปในงาน แสงไฟที่ส่องไปบนเวทีทำให้คนในฮอลล์รู้สึกตื่นเต้นยิ่งขึ้น และเมื่อรู้ว่าสองหนุ่ม ชองยุนโฮและปาร์คยูชอนจากวง ZE-J (ซีเจ) เข้ามาร่วมงานด้วยแล้ว ยิ่งเพื่อความตื่นเต้นเข้าไปใหญ่
จนมาถึงการประกาศผลรางวัลสุดท้าย ศิลปินยอดนิยม ซึ่งรางวัลในปีที่แล้วก็ตกเป็นของยุนโฮกับยชอนอย่างง่ายดาย เมื่อมาถึงปีนี้ ทั้งคู่ก็มีคู่แข่ง นั่นคือนักร้องหนุ่มหน้าใหม่ ซึ่งกำลังมาแรงในโลกอินเตอร์ นั่นคือคู่ดูโอ้จากวง OLA (โอล่า) คือ เชวซีวอน และ ลีดงเฮ แต่ทั้งยูชอนและยุนโฮก็ไม่ได้กดดันมากมาย ก็คนมันหล่อนี่เนอะ ^__^
“ค่ะ และสำหรับรางวัลสุดท้ายของค่ำคืนนี้นะคะ.....รางวัลศิลปินยอดนิยมแห่งปี สตาร์ อวอร์ด....” ร่างเพรียวของพิธีกรค่อยๆคลี่แผ่นกระดาษ ซึ่งดูจะมีค่ายิ่งนักในสายตาของยุนโฮและยูชอน ก็มันคือตัวตัดสินว่าคืนนี้เค้าจะได้ไปเที่ยวมั๊ยอ่ะดิ
“คงต้องลุ้นกันทีเดียวนะคะ สำหรับรางวัลนี้ ....การโหวต บลาๆๆๆๆๆ.......” สิ่งที่พิธีกรร่างเพรียวพูดมาคงไม่เข้าหูชองยุนโฮเลยแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้ในหัวคิดถึงแต่คำว่าผับ...เที่ยว...ผู้หญิง...เหล้า...วะฮ่าฮ่า
“ซีเจค่า ขอเสียงปรบมือให้กับสองหนุ่ม ปาร์คยูชอน และ ชองยุนโฮด้วยค่า” ทันทีที่พิธีกรประกาศออกมา ยุนโฮและยูชอนกอดคอดีใจกันยกใหญ่ ก็คนมันจะได้เที่ยว แถมทั้งคืนอีก สนุกโว้ยยยย
หลังจากที่ทั้งคู่รับรางวัลเรียบร้อย ก็ยังต้องรอสัมภาษณ์จากสื่อต่างๆอีกเป็นเวลานาน แจจุงที่ไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี (เพราะเรื่องตัวเองกับไอ้ไก่หมีนั่นก็เล่าไปแล้ว) ก็ยกโทรศัพท์ขึ้นโทรหาน้องชายทันที
ลา ล่า ล้า คิมจุนซูววววววววววว โทรศัพท์จากฮยองงงงงงงงงงงง ลา ล่า ล้า คิมจุนซูวววววว
ร่างอวบที่กำลังอบขนมอยู่ต้องหยุดชะงัก รีบวิ่งไปรับโทรศัพท์ที่ตั้งอยู่ที่เคาเตอร์ทำขนมทันที เพราะว่าร้านเค้กที่เค้าทำอยู่ในย่านการค้าชื่อดัง แม้จะเป็นเวลาเกือบเที่ยงคืน ก็ยังมีผู้คนเดินเข้าออกร้านอยู่บ้างเล็กน้อย ก็พี่แจเคยบอกนี่ ว่าขนมร้านจุนซู อร้อย อร่อย ลูกค้าก็ต้องเข้าตลอดคืนอ่ะแหละ
“ฮัลโหลฮยองงงงงง” จุนซูกรอกเสียงออดอ้อนลงในโทรศัพท์อย่างไม่อายเพื่อนที่ยืนแพ็คถุงขนมอยู่
ปิดร้านยังจุนจัง
“ก็...ยังอ่ะ” เหลือแต่อบขนมเผื่อวันพรุ่งนี้ เดี๋ยวก็ปิดแล้ว แล้วฮยองมีไรอ่ะ ร่างอวบหันซ้ายหันขวา เพื่อมองดูว่ายังต้องทำอะไรอีกบ้าง เมื่อไม่เห็นว่ามีอะไรมากแล้วจึงตอบกลับไป
เปล่า พี่ว่าจะชวนเราไปเที่ยวอ่ะ ไอ้สองตัวนั้นมันอยากไป แต่ถ้าจุนจังไม่ว่าง ก็ไม่เป็นไรหรอก
“อ๊า ยูชอนไปด้วยเหรอ อื้อออออ ว่างสิ เดี๋ยวของที่เหลือ ให้ฮยอกมันทำก็ได้นี่ น้านะ ฮยองก็รู้ว่าเค้าไม่ค่อยได้ไปไหนอ่า” จุนซูทำเสียงอ้อนๆใส่คนในโทรศัพท์เมื่อรู้ว่า ปาร์คยูชอน เพื่อของพี่ชายที่เค้าปลื้มอยู่นั้นไปด้วย ทำให้ฮยอกแจที่กำลังแพ็คถุงอยู่มองมาอย่างเอือมระอา อะไรๆก็ลงที่ตรู
“อ่ะ ก็ได้ แต่ไม่ใช่ว่าทิ้งของทั้งร้านไว้ให้ฮยอกแจทำนะ” แจจุงพูดเสียงเขียว เพราะรู้ว่าน้องชายเปิดร้านขนมอยู่กับเพื่อนสมัยเรียน และส่วนมาก สินค้าทั้งหมดฮยอกแจจะเป็นคนทำ เพราะจุนซูมันหนีกลับบ้านก่อน โดยเฉพาะช่วงปลายเดือนซึ่งลูกค้ามากๆ ฮยอกแจต้องแพ็คของคนเดียงประจำ
“ม่ายย เค้าไม่ได้เป็นคนแบบนั้นน้า เอาเป็นว่าเดี๋ยวฮยองมารับเลยล่ะกันนะ แค่นี้นะ บ๊ายบายฮะ” ร่างอวบกดตัดสายทันทีที่มัดมือชกพี่ชายหน้าสวยเสร็จ แล้วหันไปมองฮยอกแจที่กำลังแพ็คของอยู่
“ฮยอกแจจจจจจ ฮยอกก็รู้ว่าจุนซูชอบพี่ยูชอน จุนซูก็วันนึงน้า เดี๋ยวพรุ่งนี้จุนซูจะรีบมาแต่เช้าเลยยย ฮยอกไม่โกรธน้า” ร่างอวบค่อยๆเอนหัวซบกับอีกคน เอาหน้าถูๆ อ้อนนิดหน่อย
“เฮ้ยย ออกไป ขนลุกว่ะจุนจัง แกจะไปไหนก็ไปเหอะ แต่พรุ่งนี้ หนักแน่ หึหึ” ฮยอกแจผลักเพื่อนออกจากตัวเองก่อนที่จะหันไปแพ็คของต่อ แล้วก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อจุนซูขโมยหอมแก้มเค้าไปทีนึง “อ๊า รักฮยอกที่สุด” จุ๊บ ว่าแล้วก็รีบวิ่งไปหยิบกระเป๋าแล้ววิ่งออกไปรอแจจุงที่หน้าร้านทันที
แสงไฟสีต่างๆที่แวบอยู่ภายในผับ ทำให้จุนซูต้องยกมือขึ้นมาบังทันที เป็นเพราะว่าเจ้าตัวเอาแต่จมอยู่กับกองขนมเค้กและร้านโทนสีชมพูที่ช่วยกันออกแบบกับเพื่อนๆ ทำให้ไม่ค่อยได้เข้ามาในสถานที่แบบนี้มากนัก บวกกับที่แจจุงสั่งห้าม ก็เลยไม่ชิน
“บอกแล้วว่าไม่ต้องมาก็ได้” แจจุงกุมมือจุนซูเดินขึ้นไปที่ชั้นสอง ซึ่งเป็นโซนวีไอพี ที่มีไว้ให้ลูกค้าที่รู้จักเท่านั้น จุนซูจับมือแจจุงเอาไว้แน่น ก็คนมันกลัวความสูงนี่นาแล้วยิ่งบันไดมัน..อะหื้ออออ มันเหมือนกับจะตกไประหว่างร่องเลยอ่า ราวจับก็ไม่มี อ่ะแงงงงง แม่จ๋า
“จุนซู ใกล้จะระวังตกลงไปนะนั่น” แจจุงเอ่ยแซวน้องชายเมื่อเห็นว่าเดินขึ้นมาจนถึงชั้นสองแล้ว ซึ่งพื้นที่ทั้งสองคนยืนอยู่เป็นเพียงแก้วสีใสที่มีเหล็กขนาดใหญ่ ขดเป็นลวดลาย รองรับอยู่ด้านใต้ ทำให้มองเห็นด้านล่างได้ชัดเจน
“อ๊ะ พี่แจ แงงงงงง” ร่างอวบเริ่มจิตใจไม่ดีเมื่อเห็นว่าด้านล่างเป็นเพียงแก้วสีใสเท่านั้น ก่อนที่จะต้องเดินตามแรงลากของแจจุงไปอีกด้าน ที่เป็นห้องส่วนตัว
“พี่ยูชอนนนนนนน” ร่างอวบร้องเสียงดัง เมื่อเห็นว่าคนที่ตนเองปลื้มนั้นนั่งอยู่ด้วย กอ่นที่จะรีบวิ่งเข้าไปกอดยูชอนแบบไม่ยอมปล่อยเลยทีเดียว
“เฮ้ยยยย แจจุง นายพาจุนซูมาด้วยเหรอ” ยูชอนแกะมือของจุนซูออกพลางมองไปที่แจจุง
“ก็น้องฉันนี่หว่า อ๋อ แล้วก็ที่ฉันให้ทั้งคืนอ่ะ ฉันให้แกกินได้ทั้งคืน แต่ผู้หญิง ห้ามนะโว้ยยย” แจจุงรีบห้ามเมื่อเห็นว่ายุนโฮกำลังจะกดโทรศัพท์ออกหาคนบางคน ซึ่งแจจุงคิดว่าน่าจะเป็นผู้หญิงในสต๊อกล่ะมั้ง
“โห แจจุงอ่า ไหนบอก...”
“บอกเมื่อไหร่วะ ฉันไม่ได้บอกแกสักหน่อย” ว่าให้พาผู้หญิงมาได้ จุนซู มาหาพี่มา แจจุงรีบพูดขัดยุนโฮก่อนที่จะหันไปเรียกน้องชายสุดที่รัก
“อ่า ฮยองงงง เค้าอยากนั่งกับพี่ยูชอนนี่ เค้าปลื๊มมมม ปลื้มมมม” ร่างอวบลากเสียงบาวเพื่อให้รู้ว่าปลื้มคนตรงหน้ามากแค่ไหน แต่คงไม่เห็นสีหน้าของยูชอนล่ะมั้ง
“แกดูหน้ายูชอนมันก่อนเหอะจุนจัง เฮ้อออ ไม่น่าเกิดมาเป็นน้องฉันเลย ปลื้มใครไม่ปลื้ม ดันไปปลื้มไอ้ไก่ย่างค้างคืนนี่ มานั่งข้างพี่มา” แจจุงตบเบาะข้างตนเอง เมื่อเห็นว่าจุนซูลุกขึ้นมาแล้วจึงหันไปสั่งเครื่องดื่มกับบริกรที่ยืนอยู่ด้านนอก
“พันซ์!!!” ร่างอวบอุทานขึ้นมา เมื่อเห้นว่าเครื่องดื่มของตนเองเป็นน้ำพันซ์สีสดใส แต่ของคนอื่นเป็นโซจู บวกกับเหล้านอกอีกหลายขวด
“ฮยองอ่า ทำไมเป็นพันซ์อ่ะ” จุนซูเริ่มหันไปหาแจจุงและเริ่มอ้อน เพราะตัวเองนั้นก็อยากกินแอลกอฮอล์เหมือนกันนี่นา
“มันต้องห้ามสำหรับเด็กอ่ะนะ นายอด...” ยูชอนพูดขึ้นมา ทำให้จุนซูที่โมโหเป็นทุนเดิมอยู่แล้วลุกขึ้นยืนทันที
“ก็คนมันอยาก...เอ่อ...แต่ถ้าพี่ยูชอนว่าไม่กิน จุนซูไม่กินก็ได้ฮะ” จุนซูลดเสียงเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตนเองปลื้มูชอนอยู่ บวกกับลูกอ้อนอีกหน่อยที่ใช้กับยูชอน ทำให้แจจุงแอบยิ้มทันที
“อ่ะ ชน” แก้วเหลาสามแก้ว บวกกับแก้วพันซ์อีกหนึ่งถูกยกขึ้นดื่มและหมดอย่างรวดเร็ว
“พี่ให้แค่สองนะจุนจัง หลังจากนี้น่ะ น้ำเปล่า” แจจุงพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าจุนซูกำลังจะยกพันซ์ขึ้นดื่มอีกแก้ว
“ฮยองอ่า ทำไมทำร้ายจุนซูจังเลยอ่า เชอะ น้ำเปล่าก็ได้” จุนซูตอบตกลงเมื่อเห็นว่ายูชอนกำลังมองมา
“เฮ้ยยยยย ไอ้ยุนนนนน แกซัดไปกี่ขวดวะ มันเปลืองเงินรู้มั๊ยวะ โว้ยยยยยย” แจจุงตวาดลั่นเมื่อเห็นขวดโซจูที่ถูกนำไปวางใต้โต๊ะถึงสองขวด ทั้งที่ที่เค้าเพิ่งเข้ามาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
“ก็แกบอกว่าให้ทั้งคืนนี่วะ ๆไอ้คุณผู้จัดการ มันก็ต้องรวมถึงเหล้าด้วยเด่” ร่างสูงยกยิ้มเมื่อเห้นว่าคืนนี้ แจจุงเสียแน่ๆ เสียตังค์นะเว้ยยย
“แมร่ง เล่นแบบนี้ ฆ่ากูเลยเหอะครับ ไอ้หมี” แจจุงเอื้อมมือไปตบหัวยุนโฮเบาๆทีนึง แต่ก็ต้องชะงักเมื่อยุนโฮใช้มือของตนเองจับไว้
“เอางี้ ดวลเหล้าแข่งกัน ฉันแพ้ เลิก แกแพ้ แกเหมาจ่าย ยูชอนเป็นกรรมการ จุนซูเป็นกองเชียร์ ตกลงป่ะ” ร่างสูงยื่นข้อเสนอ เมื่อเห็นว่าแจจุงเริ่มเข้าใจจึงปล่อยมือ
“ก็ได้วะ” แจจุงรับคำท้า ก่อนที่จะซัดเข้าไปแก้วนึงเพื่อเริ่มต้น
--------------------------------------------------
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ รักรีดเดอร์ที่สุด
ไรเตอร์ต้องขอโทษนะคะ ที่ลงช้ามากกกกกก เพราะหลังจากลั่ลล้ากับโปรเจคที่คอน จิตใจก็เริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ถึงขนาดเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนรูปในเฟสบุ๊ค ทำเอาเพื่อนจำไม่ได้ไปตามๆกัน ^O^
สุดท้ายนี้ รักรีดเดอร์ทุกคนค่าาาาาาา >///<
ขอบคุณธีมสวยๆด้วยค่ะ^^
-
ความคิดเห็น