คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER2 : เต๋าคชาฟีฟ่า สุดท้ายก็ห้องเดียวกัน
CHAPTER2 : ‘เต๋าคชาฟีฟ่า’ สุดท้ายก็ห้องเดียวกัน
ท่าทางชีวิตนนทนันท์จะยังไม่สงบสุขง่ายๆ ตอนนี้เหมือนทุกอย่างจะเป็นไปด้วยความราบรื่นใช่ไม๊ล่ะครับ แต่เปล่าเลยครับTT^TT 3 ชีวิตในห้องชุดห้องนี้กำลังมีบรรยากาศที่แตกต่างกันไป
ชีวิตแรกคือเด็กหัวเห็ดที่ไม่รู้ว่าลูกใคร ก็ยังคงนั่งดูการ์ตูนและหัวเราะเอิ๊กอ๊ากด้วยความชอบใจ อารมณ์ดีซะจริงนะเด็กเห็ดเอ้ยยยย! ชีวิตที่2และ3 ก็คือปะป๊าและหม่าม๊า(ตัวปลอม)อย่างผมและเต๋า ซึ่งเต๋ากำลังลากผมให้เดินตามมายังห้องนอน!
.
.
.
.
ไม่ผิดหรอกครับ! ไอสว่าง ไอกลูต้า ไอหน้าแป้งฝุ่น ไอแสงนีออน ไอขาวเกินหน้ามนุษย์ ไอ ไอ ไอ ไอบ้าเต๋า มากลากผมมาที่ ' ห้ อ ง น อ น ' T_________T ให้คชาสุดหล่อสะกดให้อีกทีดีไม๊ครับ
'หอ-ออ-งอ-หอง-ไม้โท-ห้อง! + นอ-ออ-นอ-นอน รวมกันเป็น ห้องนอน!!!'
ปะป๊าตัวปลอมอย่างเต๋าลากผมไปหัวเราะผมไปส่วนผมก็ได้แต่โวยวาย มีหรือที่คชาคนนี้จะยอมง่ายๆ ฝันไปเถอะ! เต๋าดึงชาก็ยื้อครับ!ไม่มีทางจะเข้าไปห้องเสี่ยงๆแบบนั้นกับมันสองต่อสองหรอก (หม่าม๊าสอนให้ชารักนวลสงวนตัว><') เห้ยยย!ล้อเล่นครับๆ ผมจะเข้าไปห้องนั้นกับเต๋าได้ไงห้องรับแขกก็มีให้คุยมันก็ไม่คุยแถมให้เหตุผลที่เลือกห้องนอนว่า
"บรรยากาศมันดี จะได้คุยแบบสบายๆ"
-________-' ไอต๋าววววววว! สบายบ้านเต๋าน่ะหรอ มันสบายยังไงฮึ!! เพลียเหลือเกินครับทุกคน แรงดึงของคนที่สูงกว่ากำลังจะดึงผมให้พ้นขอบประตูห้องนอน ทำเอาผมต้องฮึด! ฮึบบบบ!สู้โว้ย!ผมเกาะบานประตูห้องนอนไว้พร้อมกับยื้อร่างแมนๆ(หรอ?- -')ของตัวเองไว้ด้วย เอาเด้ะ!คชาสู้ตายยยย!
"เฮ้ย!ทอมเอ้ยยยย!อย่าดื้อดิๆ เอามือออกจากประตูน่า” เสียงของเต๋าประกาษิตว่าผมว่าดื้อ ไม่จริงๆผมไม่ดื้อนะงื้อออ! สั่งให้ผมเอามือออกจากประตูแถม ยังพยายามจะแงะมือผมออกด้วยอะ พอผมไม่เอาออกก็ทำท่าจะตีลงมาบนมือผม
“ม่ายยยยย! ไม่มีทางโว้ย! T^Tปล่อยเดี๋ยวนี้นะไอสว่าง”
“มาคุยกันดีๆ เอามือออกเดี๋ยวนี้! เดี๋ยวตีเลย”
“บอกแล้วไงว่าไม่เอา ไปคุยที่อื่นเหอะ TT^TT” ผมบอกกับเต๋าเพื่อยืนยันจุดยืนเดิม แต่ที่ทำหน้าจะร้องไห้ไม่ใช่ว่าผมกลัวมันหรอกนะครับแค่…ผมเกรงใจ T^T อย่างผมอะผู้ชายอกสามศอกนะ แต่ดันมาเจอเต๋าที่คาดว่านะจะเป็นผู้ชายออก10ศอก (ไรเตอร์ : เว่อร์ว่ะคชา) คนบ้าไรเนี่ยแรงเยอะชะมัด
“หึ!...ไม่เอามือออกใช่ไม๊?”
“แน่นอน! ไม่เอาออกโว้ย!...เฮ้ยยยยยย”
ร่างที่สูงกว่าที่เสียงเหมือนขู่ผม ยังไม่ทันที่ผมจะเถียงเสร็จร่างของผมก็ถูกยกลอยขึ้นเล็กน้อย ผมถูกกึ่งลากกึ่งดึงไปในห้องนอน ได้สำเร็จ! ผมแพ้แล้ว ฮือออ!ผมต้องปราชัยให้กับไอสว่างที่อยู่ตรงหน้า เพราะทันทีที่ผมโดนยกเข้ามาในห้องนอน เต๋าก็วางผมลงบนยังเก้าอี้นวมสีครีมแล้วตัวเองก็เดินมายืนเท้าเอวอยู่ตรงหน้าผม ดูมันดิ! สาบานเหอะว่าเพิ่งรู้จักกันอ่ะ = =’
.
.
.
“นี่ทอม…” โห!ดูมันเรียกสิครับเรียกผมว่าเป็นทอมแบบนี้ หึ!ผมไม่ตอบหรอก ยังไงก็ไม่ยอมรับหรอกว่าเป็นทอม
“…”
“นี่ทอม ทำไมมาอยู่ที่ห้องนี้?”
"...." ไม่ตอบ!ชิ!เอาเล้ยเรียกให้ตายก็ไม่ตอบ ห้องนี้ไม่มีทอม บู้ๆๆ-3-
"ทอมมม!โว้ยยยย!"
แต่พอผมไม่ตอบ เต๋าก็เดินมาพูดเสียงดัง(ตะโกนนั่นแหละ)ข้างหูผม เต๋าหัวเราะกับท่าสะดุ้งของผม ผมจึงตวัดสายตาค้อนวงใหญ่ใส่ให้ โว้ะ! ทำไมต้องดุต้องตะโกนใส่หูด้วยไอเต๋าบ้า งึ่ม!ตอบก็ได้
“ชื่อ คชา (- -*) ไม่ได้ชื่อทอมแล้วก็ไม่ใช่ทอมด้วย...ห้องนี้เป็นห้องของเพื่อน เราเลยมาอยู่จะคุยกับเพื่อนไหม? ชื่อ'อ้น' อายุ21ปี เรียนมหาลัยCAUU พินบีบี213c××× เบอร์โทรศัพท์0812323××× ที่อยู่คงไม่ต้องเดี๋ยวนายตามไปรังควาน ชื่อพ่อแม่คงไม่ได้เดี๋ยวนายเอาไปล้อ ข้อมูลแค่นี้พอไหมครับ? ไอสว่าง :p”
"=0="
เป็นไงล่ะ! อึ้ง! อึ้ง! อึ้ง! ฮ่าฮ่า>w< เจอชาสุดหล่อคนนี้จัดเต็มเข้าให้ ให้มันรู้ซะบ้างว่าไผเป็นไผอิอิ
"แล้วนายอ่ะมาทำอะไรในห้องเพื่อนเรา?"
"อ้นงั้นหรอ? นายเป็นเพื่อนอ้นงั้นหรอทอม? งั้นแป๊บนะ!"
พอผมบอกว่าผมเป็นเพื่อนกับอ้น เต๋าก็ทำท่านึกอะไรบางอย่างพร้อมกับหยิบไอโฟนขึ้นมา(รวยนะ- -*)โทรหาใครคนนึง... ผมหรี่ตามองและพยายามทำหูผึ่งฟังร่างสูงที่กำลังเดินไปคุยโทรศัพท์อีกมุมของห้อง (อยากรู้อ่ะเค้าคุยไรกัน อิอิ)
"ฮัลโหล! อ้นมึงอยู่ไหนวะ?"
"เฮ้ยยยย!มึงให้ใครมาอยู่ห้องวะ..."
อ๋อออ!โทรหาอ้นนี่เอง แต่เฮ้ยย!เต๋ารู้จักอ้นด้วยหรอ -0- แล้วทำไมผมไม่รู้จักเต๋าอะ พอเต๋าเห็นผมทำหน้าเหรอหลาพร้อมกับท่าทางที่ชัดเจนว่าแอบฟังด้วยความอยากรู้อยากเห็นก็เริ่มลดโทนเสียงลงไม่ให้ผมได้ยิน โด่!ไม่ฟังก็ได้ เชอะ!
บทสนทนาของทั้งเต๋าและอ้นเป็นไปอย่างต่อเนื่องโดยที่ผมก็ไม่รู้ว่ามันคุยอะไรกัน จนเสียงของเต๋าก็ดังขึ้นจนแทบจะเรียกได้ว่าตะโกน
"เฮ้ยยยย!บ้าหรอวะ? จะให้คชาอยู่กับกูมึงคิดได้ไง นั่นผู้หญิงนะเว่ยถึงจะเป็นทอมก็เหอะ"
"มึงว่าไงนะอ้น! ไม่ใช่ทอม? ผู้ชายเหมือนกัน - -;"
แล่วแล่วแล่วววว! เป็นไงล่ะโวยวายเข้าไปว่าผมเป็นทอม บอกว่าไม่เป็นทอมก็ไม่เชื่อ ต้องให้อ้นเป็นคนช่วยยืนยันทีนี้ล่ะ! สีหน้าของเต๋าก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ เต๋าหันกลับมามองผมช้าๆ แต่หน้ายังคง อึ้งเหมือนเดิม หึหึ!ผมเลยยักคิ้วตอบกลับไปให้กับเต๋า ซักพักเต๋าก็เดินมาหยุดตรงหน้าผมแล้วยื่นไอโฟนออกมาให้ผม พยักหน้าเป็นเชิงว่าอ้นจะคุยกับผม
"ว่าไงอ้น? ไหนบอกว่าให้ชาอยู่คนเดียวไง?นี่ใครมาเพิ่มอีกคน?ทำไมไม่บอกกันก่อน?จะเอาไงว่ามา?"
ทันทีที่ผมได้คุยกับอ้นผมก็ไม่รอช้าครับ รัวคำถามใส่เพื่อนรักทันที แต่อ้นก็ได้แต่หัวเราะและตอบกลับมา
'ฮ่าฮ่าฮ่าใจเย็นดิวะทอมน้อย โหยค่อยๆถามอ้นตอบไม่ทันเว่ย'
"ทำไมไอสว่างมันมาอยู่ห้องอ้นได้ไง?"
"ก็ห้องนี้อ้นแชร์กันอยู่กับเต๋า แต่เต๋ามันไปอยู่บ้านก็ไม่คิดว่ามันจะกลับมาตอนนี้นี่นา"
"แล้วจะให้ทำไงอ่ะ ชาบอกหม่าม๊าแล้วว่าจะมาอยู่นี่ -3-"
"ชาก็อยู่กับเต๋าไปก่อนไง นะทอมน้อย" ดูอ้นสิครับ!หาวิธีแก้ปัญหาให้ผมได้ดีมากเลย ให้อยู่กับไอสว่างเนี่ยนะ-0- ตายๆแล้วจะให้ผมย้ายไปที่อื่นก็ไม่เอาหรอกหม่าม๊าได้ลากผมกลับไปอยู่บ้านเหมือนเดิมน่ะสิ
"โห!อ้นบ้าแล้วววว!ให้ชาอยู่กับใครก็ไม่รู้เนี่ยนะไม่รู้จัก"
"เอาน่าๆนะนะนะนะจ้ะ เดี๋ยวอยู่ไปก็รู้จักน่าๆ เพื่อนอ้นเองไว้ใจได้ โอเคนะทอมน้อยของพี่ โอเคนะตกลงแล้วจุ้บๆ"
"ฮะ...เฮ้ยยยย! ไออ้น!!!"
-คลิก-
อ้นใจร้ายยยยย!ทำไมถึงทำกับชาได้ แบบนี้ เค้าเรียกว่ามัดมือชกชัดๆเลยอ่ะ ผมหันกลับไปคืนไอโฟนให้กับเจ้าของของมันที่กำลังยืนกอดอกมองมาทางผม พร้อมกับยักคิ้วให้ผมอีกด้วย
"ยินดีต้อนรับอย่างเป็นทางการครับผม! คุณทอมน้อยร่วมห้อง ฮ่าฮ่า!"
และแล้วชะตาฟ้าก็ลิขิตให้ผมได้อยู่กับมันนนนนน! ไอสว่างคนนี้นี่เอง TT[]TT
.
.
.
.
ปมปัญหาชีวิตของนนทนันท์ได้ถูกแก้ไปได้แล้วครับ1ปม เหลืออีก1ปัญหาที่ผมยังคิดไม่ตก ปมปัญหานั้นก็คือ
"หม่าม๊า>________<"
ใช่แล้วครับไอเด็กหัวเห็ดตาโตเสียงใสเนี่ยแหละกำลังเป็นปมปัญหาสำคัญเลย ตอนนี้ผมกำลังนั่งเถียงกับเต๋าเรื่องตั้งชื่อลูก(ปลอมๆ)ของเรา แต่ทุกคนคง งง ล่ะสิครับว่าเด็กคนนี้มายังไง?แล้วทำไมผมถึงต้องมาตั้งชื่อเด็กคนนี้ มา!!ผมจะเล่าให้ฟัง T_____________T
----------------- # T O M B O Y M A M A --------------------
เมื่อ10นาทีก่อน
ในขณะที่ประเด็นสนทนาเรื่องคอนโดและเข้าใจผิดว่าผมเป็นทอมของผมกับเต๋าจบลง เหมือนว่าเรื่องราววุ่นๆจะจบลงแล้ว แต่ผมก็คิดอะไรได้มาบางอย่าง...
"นี่!แล้วเด็กคนนี้อ่ะ? ลูกของทอมน้อยหรอ? / นี่!แล้วเด็กเห็ดนี่ ลูกนายหรอ?"
น่ะ!ผมกับเต๋าพูดพร้อมกันอีกแล้ว ไอพูดพร้อมกันน่ะไม่เท่าไหร่หรอกแต่ที่มันเคืองอ่ะทำไมต้องเรียกว่าทอมน้อยด้วย -3- ชิ!ผมเลยตวัดสายตาไปยังไอสว่างด้วยความเคือง
"(- -*) นี่นาย!เราบอกแล้วไงว่าเราชื่อคชา!!ไม่ใช่ทอมน้อยโว้ย ไอสว่าง"
"โอเคคชาก็คชา งั้นชาก็ต้องเรียกเราว่าเต๋า! ไม่ใช่สว่างโอเค้?"
"-3- ก็ได้! เต๋าก็เต๋า"
.
.
.
"แล้วตกลงนี่ลูกใครอ่ะ?"
"(- - )( - -)(- - )( - -)" เต๋าถามผมอีกครั้ง ผมก็ได้แต่ส่ายหน้าไอเด็กที่กำลังนั่งดูการ์ตูนอยู่ข้างนอกนี่ลูกใครวะครับ
ในเมื่อไม่ใช่ลูกชาไม่ใช่ลูกเต๋า มันก็ต้องเป็นลูกใครซักคน(ไรเตอร์ : คชาจะพูดเพื่อออ?เค้าก็รู้กันหมดน่าว่าเป็นลูกใครซักคน- ___-)
เต๋าเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างออก จึงเดินออกไปยังห้องนั่งเล่นที่เด็กเห็ดนั่งอยู่ พร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าเบ็นเท็นใบเล็กที่ก่อนหน้านี้ได้ติดตัวเด็กน้อยออกมาเปิดดู ในกระเป๋าใบเล็กมีเพียงสิ่งของ3สิ่ง
อย่างแรก : โทรศัพท์มือถือ
อย่างที่2 : บัตรเครดิต
อย่างที่3 : กระดาษจดหมาย
-_____________-ใครก็ได้ช่วยบอกชาทีว่านี่มันคืออะไร? ดูๆไปแล้วชาก็ไม่เข้าใจ ไม่รู้มันมาจากไหน? และก็ไม่รู้ว่าใครเอามันเข้ามา? (ไรเตอร์ : คชาพอแล้ว!อย่ามาเร้กเก้สกาได้ป้ะ55รีดเดอร์เค้างง หมดแล้ว- -')
“นี่ไงชา! มือถือเราก็โทรไปหาแม่ของเด็กคนนี้ดิแล้วเราก็พาลูกเค้าไปคืนซะ”
“เอ้ออออ!ใช่ๆ เต๋านี่ก็ลาดเหมือนกันเนอะ ฮ่าฮ่าฮ่า”
“ชาถ้าว่างก็อ่านจดหมายตรงนั้นไปซะเหอะ ชิ”
ผมแอบหลอกด่าเต๋าไปเบาๆทันทีที่เต๋าเสนอความเห็นขึ้นมา >____<’ ฟินโว้ยได้หลอกด่าคนแถวนี้ เต๋าหันมาทำท่าจะตีหัวผมแต่ก็หันกลับไปสนใจโทรศัพท์เครื่องนั้นต่อไปแถมยังมาหลอกด่าผมกลับอีก ฮ่วย!เดี๋ยวเหอะๆ
“เฮ้ยยยยย!ชา”
“หะ…หา? อะไรเต๋า?”
“ก็ในนี้ไม่มีเบอร์โทรเข้าออกเลย ข้อความก็ไม่มี รายชื่อก็ไม่ได้เมมไว้ซักชื่อเลยว่ะชาเราจะติดต่อแม่เด็กนี่ได้ไง - -”
“บ้าเอ้ยยยยย!” เอาแล้วครับงานเข้าผมกับเต๋าแล้ว T^Tผมกำลังจะบ้าตายครับ! โอ้ยย!ลางร้ายมันเริ่มคืบคลานเข้ามาทีละน้อยๆทันทีที่ผมอ่านจดหมายฉบับในมือ
“ต๋าวววววววววว! T^T ข่าวร้าย!”
“อะไรชา?”
“เราต้องเลี้ยงเด็กคนนี้ T^T”
“เฮ้ยยยยย!อย่ามาซุยน่ะ เอาจดหมายมาดูดิ๊!”
เต๋าดึงจดหมายในมือของผมไปอ่าน และสีหน้าค่อยๆสลดลง เพราะเนื้อความในนั้นไม่ได้ทำให้ผมฟินเอาซะเลยน่ะสิ แม่ของเด็กเห็ดบอกว่า
‘ขอความกรุณาช่วยเลี้ยงเด็กคนนี้ให้เป็นเวลาซักระยะนึง เนื่องจากฉันเดือดร้อนจริงๆ ถ้าหากนำเด็กคนนี้ไปด้วยแกอาจจะเกิดอันตรายได้ สำหรับบัตรเครดิตที่ให้ไว้คุณสามารถใช้จ่ายเกี่ยวกับเด็กคนนี้ได้เลยค่ะ หากฉันพร้อมจะติดต่อมาที่เบอร์ที่ทิ้งโทรศัพท์ให้ไว้และจะมารับเด็กคนนี้กลับไป ขอความกรุณาด้วยนะคะ’
เป็นไงล่ะครับอึ้งกันเลยล่ะสิ ผมก็อึ้งช๊อคและมึนไปแล้วล่ะครับ ใครจะคิดว่าอยู่ดีๆเด็กหนุ่มวัยมหาลัยอย่างผมจะต้องมาเป็นพี่เลี้ยงให้กับเด็กที่ไหนไม่รู้ด้วยน่ะสิ ในตอนนี้ผมเหมือนถูกดูดวิญญาณออกไปจากร่าง และเต๋าก็กำลังทำหน้าที่บอกไม่ถูกเหมือนกัน
“T_____________________________T” >> สีหน้าของผม
“=___________=” >> สีหน้าของเต๋า
“^_________________^” >> สีหน้าของเด็กเห็ด
----------------- # T O M B O Y M A M A --------------------
คัทททททททททท! ตัดกลับมายังปัจจุบันครับ T^T นั่นแหละครับคือสิ่งที่ทำให้ผมเต๋าและเด็กเห็ดได้มาอยู่ร่วมห้องเดียวกัน และตอนนี้ผมกับเต๋าก็ยังเถียงกันไม่จบเรื่องตั้งชื่อให้เด็กคนนี้ เพราะผมไม่มีข้อมูลอะไรเลยเกี่ยวกับเด็กคนนี้เลยน่ะสิครับแถมพอถามเด็กตัวน้อยที่ตอนนี้นั่งอยู่บนตักของเต๋าก็ยิ่งไม่ได้คำตอบเพราะเด็กน้อยก็เอาแต่ส่ายหน้า เลยต้องมาตั้งชื่อกันใหม่ให้วุ่น
“เอาชื่อนี้แหละชา ชื่อน้องสามสิบ เพราะชาเก็บนองมาจากชั้นสามสิบ”
“ต๋าวววว!ถ้าเต๋าจะตั้งชื่อ ได้เห่ยแบบนี้ล่ะก็นะ มันไม่ได้เกี่ยวกันเล้ย สามสิบนี่ชื่อคนบ้านเต๋ารึไง ต้องชื่อนี้!ชื่อน้องเห็ด! ดูๆๆๆดูที่ผมดิชัดเจน”
ผมเสนอชื่อที่เกิดจากความฉลาดของผม พร้อมกับชี้ไปยังหัวของเด็กน้อยที่นั่งตรงตักเต๋า แต่ก็ไม่วายโดนเต๋าแย้งขึ้นมาอีกรอบ เอ้ออ!แต่เด็กเห็ดนี่ก็ว่างายนะครับนั่งจดจ่อกับการ์ตูนตรงหน้าทั้งๆที่ผมกับเต๋ายังเถียงกันอยู่เจ๋งมากลูก
“เอ้า!เห้ยยยย! จะเอายังไงล่ะเห้ยแหมชื่อชาก็ไม่ต่างกันหรอกน่า”
“งั้นชื่อน้อง แลมพ์ >w<’ แลมพาร์ดลูกพ่ออออ!” เป็นไงครับชื่อนี้เจ๋งใช่ป้าววว? ทีมโปรดผมเลยนะเนี่ย ‘เชลซี’ อ่ะ
“โห่ยยยย!อย่าได้ป้ะถ้าชาจะตั้งชื่อว่า แลมพ์ เพราะ แลมพาร์ด เต๋าว่าชาตั้งชื่อลูกว่าน้องฉลามชล เมืองทองยูไนเต็ด ไม่ก็บุรีรัมย์เอฟซีไปเลยเหอะ! บอลไทยจะได้ไปบอลโลก”
“อ่าว ไอต๋าวววว! ว่าแลมพ์งี้ได้ไงเดี๋ยวสวยๆไหนๆชื่อที่ว่าดีเสนอมาเด้ะ?”
“เต๋าว่าชื่อนี้ น้องแมนยู! ทีมนี้เค้าเจ๋งจริงอะไรจริง ฮ่าฮ่าฮ่า แถมคนละชั้นกับเชลซีด้วย”
เต๋าเสนอชื่อได้น่าหมั่นไส้มาก โหยย!คนละชั้นไรว้า แง่มๆเดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวเลย (ไรเตอร์ : เต๋าคชาคะสรุปจะมาตั้งชื่อลูกหรือมาเกรียนบอลกันแน่)
“ไม่เอาๆเอาชื่อที่มันดีๆหน่อยดิ ถ้าเอาชื่อที่ไม่ดีเต๋าก็เลี้ยงไปคนเดียวเลยนะเว่ย”
“เอ้า!ไหงงั้นอ่ะ ช่วยกันตั้งชื่อดิๆ เอางี้เวลาว่างชาชอบทำไร? เวลาว่างเต๋าอะชอบ…”
“เล่นฟี่ฟ่า // ดวลฟีฟ่า”
“เฮ้ยยยยย!เต๋าชื่อนี้แหละๆ ฟีฟ่า T///////T” ผมและเต๋าพูดขึ้นมาพร้อมกันอีกครั้ง และต่างก็หันหน้ามามองกันด้วยความงุนงง ผมในตอนนี้ที่กำลังทำหน้าเหมือนกับนางงามได้รับตำแหน่ง(ไรเตอร์ : คชาได้ข่าวว่าไม่ชอบให้เป็นทอมแต่นี่ชงตัวเองเป็นนางงามเรอะ = =’)ส่วนเต๋าก็ถึงกับหัวเราะเบาๆ พร้อมกับขยี้กลุ่มผมสวยๆของเด็กน้อยบนตักแล้วพูดว่า
“ฮ่าฮ่าฮ่า โอเคชื่อนี้เจ๋งดีว่ะ ความเห็นตรงกันซะทีเนอะฟีฟ่า นี่ๆ ต่อไปนี้หนูชื่อว่าฟีฟ่านะ”
“ฮับบบบบ ^w^ปะป๊าหม่าม๊า”
ฟีฟ่าหันมาตอบรับเต๋าที่ก้มลงไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้มที่ไร้เดียงสา แต่มันจะดีกว่านี้นะลูกถ้าฟีฟ่าไม่เรียกพี่ชาสุดหล่อคนนี้ว่าหม่าม๊า T^T
“ต๋าววว! เฮ้ยบอกน้องไปดิว่าชาไม่ใช่หม่าม๊า แล้วเต๋าก็ไม่ใช่ปะป๊า”
“ฟีฟ่าครับหิวข้าวรึยัง? ^^”และเต๋ามันก็หาได้สนใจผมไม่! เต๋าก็ยังคงก้มลงไปหยอกล้อกับฟีฟ่าคุยกันกระหนุงกระหนิง
“หม่าม๊า ฟีฟ่าหิวข้าวแล้วฮะ (>o<)”
“ฟีฟ่า พี่ไม่ใช่…..”
เด็กหัวเห็ดที่ชื่อฟีฟ่าละความสนใจจากเต๋าแล้วหันมาอ้อนผม หึหึ!ผมจะทำไงล่ะครับก็ต้องปฏิเสธไปก่อนว่าผมไม่ใช่หม่าม๊าไม่งั้นฟีฟ่าได้เข้าใจผิดต่อไปแน่ๆ แต่ผมยังไม่ทันได้พูดไอบุคคลขาวสว่างก็อุ้มเด็กหัวเห็ดขึ้นพร้อมกับหันมาพูดยียวนผมด้วยคำพูดที่ว่า….
“เอาน่า หม่าม๊า!เป็นหม่าม๊าปะป๊ากันไปก็ไม่เสียหายหรอกนะครับคชา ฮ่าฮ่าฮ่า”
-------------------------------------------------------
Writer Talk>< .
ในที่สุดตอนที่2ก็ได้ฤกษ์งามยามดีมาลงกันซะทีเนอะ 55555 มีนาดองนานไปรึเปล่า?
จะบอกว่าตอนที่2เนี่ยใช้เวลาแต่งไป4วันแน่ะ TT^TT ไม่ได้แต่งยากหรือว่ามันสสนุกจนแต่งนานหรอกนะ
แต่ว่าเนื่องด้วยสภาพร่างกายของมีนาเอง 5555 แตะคอมปุ๊บ!หลับปั๊บ! มันเลยช้าด้วยประการฉะนี้แหละจ้า
หวังว่าทุกคนจะฟินสำหรับตอนนี้ ได้รู้แล้วว่าเด็กหัวเห็ดนี่มาจากไหนกัน555555
+ปล.1 ขอบคุณทุกท่านนะคะที่สนับสนุนฟิคเรื่องนี้ ขอบคุณทุกคอมเมนท์และกดfavกดโหวต ทุกๆเมนท์เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์คนนี้แต่งตอนต่อไปนะคะ
+ปล.2 ขอบคุณeunnanxzมากๆที่ช่วยชีวิตเราไว้อีกแล้ว T^Tเพราะถ้าไม่มีแนนเราก็คงไม่ได้ลงฟิคตอนที่2เพราะตอนนี้เราอยู่ต่างจังหวัดขอบคุณมากจริงๆนะแนน ^^
(MENAhae)
FARRY' 25
ความคิดเห็น