คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : D o n ' t L o v e H e r :: 2 ::
2
12 June 2011 @ Seoul Hope Dream Concert
ดูคลิปนี้ด้วยนะจ้ะ จะเห็นว่าฮยอนอาของเราใส่เฝือกในวันนี้จริงๆ ^^
“วันนี้ทำได้ดีมากเลยนะทุกคน โดยเฉพาะเธอฮยอนอา” จีฮยอนออนนี่พูดขึ้นหลังจากที่พวกเราทุกคนขึ้นไลฟ์เสร็จแล้วเข้ามานั่งพักในห้องแต่งตัว
“แต่ไม่มีฮยอนอาออนนี่เต้นเวทีมันโล่งๆยังไงก็ไม่รู้” มักเน่โซฮยอนพูดและมานั่งลงข้างๆฉันก่อนจะเอาศีรษะมาถูไหล่ฉันอย่างอ้อนๆ
“แต่เธอก็เต้นได้ดีนะ” ฉันจึงเอื้อมมือไปขยี้ผมมักเน่และเอ่ยปากชม
“เสร็จแล้วเราไปกินซัลกยอบซัล*กันเถอะ” จียุนออนนี่เสนอขึ้นมาทำเอาฉันและมักเน่โซฮยอนพยักหน้ากันอย่างเห็นด้วย (ซัลกยอบซัล = หมูย่างเกาหลี)
ซัลกยอบซัล~~ ไม่ได้กินมานานแล้ววว > __ <
“ขอจินแทคโอปากันเอาเองแล้วกัน” จีฮยอนออนนี่ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในชุดสบายๆ
“โอปา~~ ให้พวกเราไปกินซัมกยอบซัลกันนะ” ฉันเกาะแขนจินแทคโอปาที่กำลังนั่งเล่นมือถืออยู่ข้างๆฉัน
“อืมม...ก็ได้ ยังไงพรุ่งนี้พวกเธอก็ไม่มีงานอยู่แล้ว”
“เย้!!!!” ฉันและโซฮยอนร้องออกมาอย่างดีใจพร้อมกันเสียงดัง
“สาวๆพวกนี้เสียงดังอะไรกันเนี่ย” เสียงที่ดังขึ้นตรงประตูห้องทำให้พวกเราหันไปมอง
“ดงอุนโอปา! อันยอง~ ^^” โซฮยอนรีบผงกหัวขึ้นมาจากไหล่ฮยอนอา และทักทายชายหนุ่มอย่างอารมณ์ดี
“อะไรกัน ทักแต่ดงอุน ฉันก็ยืนอยู่ตรงนี้ทั้งคนนะ!” ชายหนุ่มตัวเล็กเจ้าของใบหน้าเด็กกว่าวัยพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสีย แต่โซฮยอนก็เพียงหันไปแลบลิ้นก่อนจะหันกลับมายิ้มให้ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาเหมือนเดิม
“พวกโอปามีอะไรกันหรอ”
“พวกเราไม่ได้ไปเยี่ยมเธอเลย อ่ะ! โอปาซื้อส้มมาฝาก” ดูจุนที่ยืนอยู่ข้างๆดงอุนตอบฮยอนอาและยื่นถุงที่บรรจุส้มไปให้
“จริงๆไม่ต้องลำบากซื้อมาก็ได้ แต่ยังไงก็ขอบคุณนะคะ”
“แล้วฮยอนซึงโอปากับกีกวังไปไหนล่ะ” กายุนที่นั่งกินขนมอยู่ถามขึ้น
“หลับน่ะ” คำตอบจากดงอุนทำเอาทุกคนพยักหน้าอย่างเข้าใจ กีกวังโอปางานเยอะจึงไม่ค่อยมีเวลาได้พักผ่อน ส่วนฮยอนซึงโอปาน่ะหรอ รายนั้นหลับได้ทุกที่นั่นแหละ
“เออ!เดี๋ยวพวกเราจะไปกินซัมกยอบซัลกัน พวกนายจะไปด้วยมั้ย” จินแทคถามหนุ่มๆ พวกเค้ามองตากันไปมาก่อนจะพยักหน้ากันอย่างพร้อมเพียง
“ก็ได้ครับ” ดูจุนตอบตกลง
“ว่าแต่พรุ่งนี้พวกนายไม่มีงานตอนเช้ากันใช่มั้ย”
“มีขึ้นไลฟ์ที่อินกิกาโยตอนเย็นๆนู่นแหละครับฮยอง” โยซอบตอบจินแทคก่อนจะรีบวิ่งไปตบหัวคนที่ส่งสายตากวนประสาทเค้ามาได้ซักพักแล้ว
“โยซอบโอปา!!!!” คนถูกเรียกชื่อยิ้มอย่างสะใจที่แกล้งเด็กคนนี้ได้สำเร็จ ก่อนจะเกิดสงครามเล็กๆภายในห้อง
ฉันมองภาพเหตุการณ์นั้นแล้วยิ้มบางๆ
แต่ถ้าจะให้พูดให้ถูก
จริงๆแล้ว ฉันไม่ได้สนใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องเลยแม้แต่น้อย
ก็ตั้งแต่ BEAST โอปาเข้ามา มีคนๆนึงมองฉันไม่หยุดเลยน่ะสิ!!
เกร็งจนไม่รู้จะเกร็งยังไงแล้วนะ! > /// <
“เป็นยังไงบ้าง” เสียงทุ้มๆที่ไม่ได้เรียกความสนใจจากคนในห้องเท่าไหร่นัก แต่เรียกความสนใจจากฉันได้เต็มๆเลยล่ะ ฉันค่อยๆเงยหน้าจากผ้าห่มผืนเล็กที่คลุมอยู่บนต้นขามามองเจ้าของเสียง
“ก็ดีค่ะ” ตอบไปแค่นั้น เพราะคิดคำพูดอะไรไม่ออกจริงๆ
“ดีแล้วล่ะ” คำตอบที่ตอบกลับมาทำให้ฉันรีบก้มหน้าลงอีกครั้ง เพราะมันมาพร้อมกับสายตาและรอยยิ้มที่อบอุ่นที่ยากจะห้ามใจ
ก็อยากจะมองนานๆนะ แต่กลัวคนอื่นจะเห็นหน้าแดงๆและอาการที่มีพิรุธนี่น่ะสิ
“งั้นตอนสามทุ่มเจอกันที่ร้านประจำแล้วกันนะ” จินแทคบอกกับBEAST ก่อนหนุ่มๆจะค่อยๆทยอยกันออกไป
“เย้!! รีบไปเปลี่ยนเสื้อดีกว่า ^^” โซฮยอนร้องออกมาอย่างดีใจก่อนจะหยิบเสื้อผ้าและรีบวิ่งไปเปลี่ยนในห้องที่จีฮยอนเพิ่งเดินออกมาทันที
“โซฮยอนเป็นอะไรอ่ะ” จีฮยอนที่ไม่รู้เรื่องอะไรถามขึ้นอย่างสงสัย
“ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าดีใจเรื่องที่ได้ไปกินซัมกยอบซัล หรือว่าเรื่องที่ได้ไปกินกับBEAST” จียุนบอกและมองไปที่ประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เพิ่งปิดลงไปและยิ้มอย่างเอ็นดู
“ฉันว่าน่าจะเป็นอย่างหลังมากกว่านะ” กายุนตอบคำถามที่ทุกคนก็รู้คำตอบดีอยู่แล้วก่อนที่สามสาวที่นั่งอยู่บนโซฟาจะยิ้มให้กัน ยกเว้นจีฮยอนที่ยืนทำหน้าลำบากใจอยู่คนเดียว
“มักเน่เราจะชอบมักเน่วงBEASTมากไปแล้วนะ” จินแทคที่นั่งฟังสาวๆคุยกันก็พูดขึ้นและส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ
คู่แรกยังไม่ทันเคลียร์ จะกำเนิดอีกคู่แล้วหรอ ??
ฮงจินแทคคนนี้ล่ะเพลีย!!
21.00 pm
“จีฮยอนออนนี่นั่งตรงนี้แหละ!” เสียงเชียร์ของสาวๆที่เชียร์ให้ลีดเดอร์ของวงนั่งข้างๆลีดเดอร์ของอีกวงดังขึ้นภายในร้านประจำของค่ายCUBE ที่ตอนนี้ไม่ค่อยมีลูกค้าภายในร้านเท่าไหร่นัก
“แต่...”
“ไม่มีแต่! นั่งเดี๋ยวนี้เลย!!” ยังไม่ทันที่จีฮยอนจะได้เถียงมักเน่โซฮยอนก็รีบกดไหล่ให้จีฮยอนนั่งลงข้างๆดูจุนก่อนเจ้าตัวจะนั่งประกบอีกด้านของจีฮยอนทันที
“ฮ่าๆๆๆ! เธอสองคนดูโคตรอึดอัดเลยว่ะ!”เสียงแซวของโยซอบเรียกเสียงหัวเราะให้กับคนทั้งโต๊ะ
“นูน่ากับฮยองอายุเท่ากันแต่ทำไมถึงไม่สนิทกันซะทีล่ะครับ”
“นั่นน่ะสิ ^^” โซฮยอนว่าอย่างเห็นด้วยกับดงอุนก่อนจะเงียบไปเพราะสายตาที่มองมาอย่างเคืองๆของจีฮยอน
“เราสนิทกันดีออกใช่มั้ยจีฮยอน” ดูจุนพูดขึ้นทำให้จีฮยอนพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
“แค่พูดแค่นี้ใครก็พูดได้น่า~~” กีกวังพูดและคีบเนื้อหมูที่อยู่ในจานเข้าปาก
“แล้วจะให้ทำยังไงเล่า!!” จีฮยอนหันไปถามอย่างหมดความอดทน
“ป้อนข้าวให้ยัยนี่สิ” ฮยอนซึงที่นั่งเงียบหลุดมิติมานานเสนอไอเดียขึ้นทำเอาเพื่อนๆตบมือกันอย่างชอบใจ
“ถ้าสนิทกันจริงเค้าไม่อายกันหรอกดูนี่นะ อ่ะฮยอนอาอ้าปากเร็ว” จุนฮยองคีบเนื้อหมูและหันไปหาฮยอนอาที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ทำไมต้องฉันด้วยเล่า!” ตะโกนออกไปนี่ไม่ใช่โกรธหรอกนะ แต่มันตกใจบวกกับเขินน่ะสิ
“ก็โอปาสนิทกับเธอที่สุดนี่” จุนฮยองตอบและยื่นเนื้อหมูไปจ่อที่ปากฮยอนอา เธอลังเลอยู่นิดหน่อยก่อนจะค่อยๆอ้าปากรับเนื้อหมูจากตะเกียบของจุนฮยอง
ตะเกียบเดียวกัน....
กรี้ดด!! อยากจะระเบิดตัวเอง!!!
“ทำไมดูน่าอึดอัดยิ่งกว่าคู่ลีดเดอร์อีกวะ ต้องดูฉันนี่! อ่ะยัยอ้วนอ้าปากเร็วๆ”
“ว่าใครอ้วนฮะ!! โยซอบโอปา!!!” โซฮยอนหยิบผักในจานปาใส่คนที่นั่งตรงข้ามอย่างอารมณ์เสีย
“เออๆพอๆ อ่ะจีฮยอน” ดูจุนห้ามทั้งสองก่อนจะคีบเนื้อหมูมาให้จีฮยอน เธอก็รีบกินเข้าไปอย่างรวดเร็ว
“พอใจกันยัง!” จีฮยอนตอบและเคี้ยวหมูในปากทำให้ทุกคนพยักหน้ากันอย่างพอใจ
แต่ยังไงมันก็ยังดูอึดอัดอยู่ดีนั่นแหละ
“นี่!เราไม่สนิทกันหรอไง” จุนอยองหันมาถามคนข้างๆที่ก้มหน้าก้มตากินเหมือนไปอดอยากมาจากไหน
“ไม่รู้”
“พูดอย่างนี้น้อยใจนะเนี่ย”
“...”
“แสดงว่าโอปาคิดไปคนเดียวน่ะสิว่าเราสนิทกัน” จุนฮยองหันกลับไปกินข้าวที่อยู่ในถ้วยเงียบๆทำให้ฮยอนอาหันไปมอง
“งอนหรอ”
“...”
“โอปางอนเค้าหรอ” ฮยอนอาวางตะเกียบลงและเอานิ้วไปจิ้มที่แขนคนข้างๆ
“...”
“โอ๋~~ ถ้าเค้าไม่สนิทกับโอปาแล้วจะไปสนิทกับใครล่ะ”
“...”
“จะหายงอนมั้ยเนี่ย”
“...”
“เออ!ไม่พูดก็ไม่ต้องพูด ไม่สนิทแล้ว!!” ฮยอนอาเห็นว่าหมดทางจะทำให้คนข้างๆหายงอนก็หันกลับมากินหมูย่างต่ออย่างอารมณ์เสีย
“อะไรเนี่ย...โอปางอนเราอยู่นะ ไหงกลายเป็นเรามางอนโอปาได้เนี่ย” จุนฮยองหันไปถามอย่างงงๆ
“...” คราวนี้ฮยอนอาจึงแย่งเงียบบ้าง
“โอเคๆ โอปาหายงอนแล้ว หายงอนโอปานะ”
“ก็แค่นี้” ฮยอนอาหันไปยิ้มให้ก่อนจะคีบเนื้อหมูไปใส่จานจุนฮยอง
“ยัยเด็กอารมณ์แปรปรวน!” จุนฮยองว่าแล้วผลักหัวคนข้างๆอย่างหมั่นไส้
“อิอิ ^^”
“Let’s have a Heart to Heart to Heart (talk) 더 남자답게 내게 얘기해 (더)” เสียงมือถือของฮยอนอาที่วางอยู่บนโต๊ะดังขึ้นทำให้ฮยอนอาหันไปมองก่อนจะขมวดคิ้วอย่างงงๆ
- ลีจุนโอปา –
โทรมาทำไมนะ ??
“ยอโบเซโย”
“ฮยอนอา โอปาได้ยินมาว่าขาเข้าเฝือกเป็นยังไงบ้าง”
“อ๋อ! ไม่เป็นไรมากหรอกค่ะโอปา”
“หรอ แต่ยังไงก็ดูแลตัวเองด้วยนะ ช่วงนี้โอปาไม่ค่อยว่างน่ะเลยไม่ได้ไปเยี่ยม”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่เป็นห่วง”
“จ้า~ งั้นแค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวโอปาต้องไปซ้อมเต้นต่อแล้ว”
“ค่ะ อันยอง~ กริ่ก!” ฮยอนอากดปุ่มวางสายแล้ววางมือถือไว้ที่เดิมก่อนจะลงมือกินหมูย่างต่อ
“ไปมีเบอร์ลีจุนฮยองตั้งแต่เมื่อไหร่” ฮยอนอาหันไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆอย่างสงสัย
“โอปารู้ได้ไงว่าใครโทรมา”
“ตอบคำถามโอปาก่อนสิ”
“ก็แลกเบอร์กันตอนไปถ่ายเอ็มวีที่โอกินาวาด้วยกันน่ะ ลีจุนโอปาเค้าไปเป็นพระเอกเอ็มวีให้” ฮยอนอาตอบตามความจริงก่อนจะหันกลับไปตักข้าวเข้าปาก
“แค่นั้นใช่มั้ย”
“ก็แค่นั้นน่ะสิ ทำไม โอปาคิดว่าอะไร”
“ฮยอนอา ตอนนั้นเธอขอไม่ให้โอปาไปไหนกับผู้หญิงคนอื่นตามลำพัง แล้วโอปาขออะไรเธอบ้างได้มั้ย” น้ำเสียงที่ฟังดูจริงจังทำให้ฮยอนอาหันไปมองคนข้างๆที่จ้องเธออยู่ก่อนแล้ว
“โอปาจะไม่ไปไหนกับผู้หญิงคนอื่นตามลำพังอีก” คำพูดและสายตานั้นเหมือนกับว่าคนตรงหน้ากำลังสัญญากับฉัน
“เธอก็อย่าสนิทกับผู้ชายคนไหนนอกจากโอปาได้มั้ย” ฉันสบตาคู่นั้นที่ไม่ได้แฝงความขี้เล่นไว้ในดวงตาเลยแม้แต่น้อยก่อนจะตอบตกลงไป
“ค่ะ”
แต่ภายในจิตใจของฉันตอนนี้มันกำลังสับสนอยู่
ตอนนั้นที่ฉันขอไม่ให้เค้าไปไหนกับผู้หญิงคนอื่นตามลำพัง
นั่นก็เพราะว่า
ฉันชอบเค้า
ฉันไม่อยากเห็นเค้าไปไหนกับผู้หญิงคนอื่น
แต่ที่เค้าขอ…
อย่าสนิทกับผู้ชายคนไหนนอกจากเค้า
มันหมายความว่ายังไง??
ถ้าขอคิดแบบเข้าข้างตัวเอง
จะเป็นอะไรมั้ยนะ...
+
ตอนสองมาแล้ววว
ตอนนี้เล่นมากันทั้งค่ายเลยทีเดียว ^^ (ยกเว้นเจ๊จีน่า)
มีดารารับเชิญเป็นลีจุนวง Mblaq เจ้าค่ะ
เป็นยังไงกันบ้างช่วยเม้นกันด้วยนะจ้ะ
รักทุกคน ^ 3 ^
ความคิดเห็น