[ Fic Reborn Normal 1896 ] นายตัวร้าย VS ยัยสัปป้า

ลำดับตอนที่ #4 : Color Days! 3 : ลูกท้องหรือเปล่า? 100%

          เพีี๊ยะ!!..............

 เสียงดังก้องในชั้น 2 เวลาตกเย็นของโรงเรียนนามิโมริ..............

 สาวน้อยผมสีม่วง ตบฉาดใหญ่ไปที่เด็กผู้หญิงผิวขาวซีด ผมสีดำสนิท

 นัยน์ตาสีดำของเจ้าหล่อนแสดงถึงความหวาดกลัว.......

 ต่างจากนัยน์ตาสีม่วงคุกกรุ่นของสาวน้อยอีกคน...........

 "นี่เธอ...ทำอะไรชั้น?!!" เธอเอ่ยด้วยนํ้าเสียงสั่นระริก

 "ก็ตบไงจ๊ะ..." สาวน้อยอีกคนยิ้มละมุน แต่ทว่าแฝงไปด้วยความร้ายกาจ

 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 ฮ่า~ เมื่อคืนฝันดีชะมัด! ได้ตบหน้ายัยเมรุเผาศพ >w<~

 ฉันเข้าไปในห้องด้วยความร่าเริง แล้วกำลังจะนั่งที่ตามปกติ......

 "นี่เธอ!! ก่อนนั่งน่ะหัดดูบ้างสิว่าคนอื่นเค้าทำอะไรอยู่!!!" ยัยเมรุ (ที่สงสัยว่าจะหายเป็นใบ้พูดขึ้น)

 "อ้าว~~~ คุณ(นัง)เมรุ ไปนั่งเก็บเห็บกินอะไรตรงนั้นคะ?" ฉันถามกวนโทสะ พลางมองเมรุที่นั่ง

 อยู่บนพื้น........

 "แก!!!!!" เมรุตะโกนด้วยความโกรธ

 "อะไรคะ?? อดอยากขนาดนั้นก็บอกมาก็ได้นะคะ ^^" ฉันยิ้มระรื่น

 "นังโคลม!!!" ยัยเมรุชี้หน้า

 "ไม่สุภาพเลยนะคะ....โอ๊ะๆ สงสัยไม่เคยอ่านสมบัติผู้ดี" ฉันยิ้มยั่ว

 "เคยสิคะ....แต่กริยาคุณน่ะ..สุภาพตายหล่ะ!" เมรุเถียงกลับ หวังให้ฉันหน้าแตก

 "เคยสิจ๊ะ...แต่กริยาดีๆน่ะ เอาไว้ใช้กับคนดีๆ ส่วนกริยาทรามๆเนี่ย...เอาไว้ใช้กับคนทรามๆเช่นเธอ

 ไงจ๊ะ : )" ฉันตอกกลับ...หน้าแหกเลยมั้ยล่ะ...เมรุเผาศพ!

  "แก๊!!!!!" เมรุมองฉันอย่างอาฆาต

                เสียงดังถล่มทลายของเราทั้ง 2 คน ดึงดูดให้ผู้คนจากหลายห้องมามุงดูกัน..

 โอ้!! ญี่ปุ่นมุง =w=~

 "พูดเป็นแต่คำว่าแกๆๆ อยู่นั่นแหละค่ะ...พูดอย่างอื่นไม่เป็นเหรอคะ? หรือว่า...โง่ดักดาน?" ฉันถาม

 "...เป็นสิคะ...แต่สรรพนามที่เหมาะสมกับเธอคืออะไรคะ?" เมรุหันมาถามฉัน

 "อ่า...แล้วแต่จะคิดค่ะ  ของแบบนี้น่าจะคิดเองได้..โตแล้ว  หรือถ้ายังโง่ดักดานอยู่....ฉันจะบอกให้เอา

 บุญนะคะ......เรียกฉันว่า คุณโคลมสิคะ  ได้ฟีลแบบที่พวกขี้ข้าเรียกเจ้านายเลยค่ะ : )" ฉันตอบยัยเมรุอย่าง

 แสนสุภาพ..(?)

 "อ่า...คนที่เรียกฉันแบบนั้นสมควรเป็นคุณมากกว่ามั้งนะคะ" เมรุยิ้ม โดยที่คิดว่าตัวเองจะชนะ

 "ก็จริงนะคะ...." ฉันตอบไป

 "หึ!! ยอมรับสถานะตัวเองแล้วสินะคะ ^^"

 "ค่ะ...เรื่องที่ว่าฉันควรเรียกคุณในฐานะเจ้านาย ที่ควรเรียกขี้ข้าอย่างคุณ" ฉันนั่งที่แล้วเอาอุปกรณ์การเรียน

 มาวางไว้บนโต๊ะ.........

       ๕๕๕+ ยัยเมรุหน้าแตก หาชิ้นส่วนไม่เจอแล้วมั้งน่ะ  ละเอียดยิบเลย =w=~

       ฉันเงี่ยหูฟัง........

 "ฟังอะไรยะ!" เมรุถาม

 "เมรุซังได้ยินมั้ยจ๊ะ?" ฉันถามเมรุ

 "อะไร?" ยัยนั่นทำหน้าเป็นหมาฉงน

 "เสียงอะไรบางอย่างน่ะค่ะ..." ฉันบอก

 "เสียง.....?"

 "เสียงหน้าแตกไงคะ.....เพล้ง เพล้งๆๆๆๆ" ฉันยิ้มหลังจากปล่อยระเบิดลูกใหญ่

        ยัยเมรุเงียบไป....ไม่รู้ว่าเพราะอายหรือเพราะแค้นกันแน่

        วันนี้ฉันคงมีความสุขไปทั้งวันเลยหล่ะ ๕๕๕+J

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

     หลังจากพักกลางวัน ฉันเดินเข้าไปนั่งในห้องเรียนทันที...............

 "เตือนภัยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ยัยเกรียนไฟลามทุ่งตะโกนลั่นห้อง

 "หา!! อะไรๆๆๆๆ"

 "กรี๊ดๆๆๆๆๆ"

 "??"
 
           และหลายๆคอมเมนท์ของคนในห้อง

 "เตือนภัยอะไรจ๊ะ? ยัยเกรียน ^^" ฉันถาม

 "อ้อ!! เรื่องด่วนเลยจ้ะ! ยัยเกรียนกว่า" นี่'มัน'จะทำสงครามกับฉันเหรอ?

 "เรื่องอะไรคะ? คุณเกรียนไฟลามทุ่ง?" ฉันถาม

 "เตือนภัยเรื่องที่ว่า..ระวังช็อกตายนะคะ ฉันสวยเกินไป : )" ยัยเมรุเผาศพพูด

 "แหวะๆๆๆๆ หลงตัวเอง!" และทุกๆคนก็ต่างอุทานมาเป็นทำนองนี้......... = ="

 "อ้าวว! ยัยเกรียน ไม่มีอาการเลยเหรอ? หรือว่าฉันสวยเกินไปจนเธอช็อก?" ยัยนั่นถาม

 "เปล่าค่ะ...แค่คิดว่า ไปชุบตัวที่พม่าแพงมั้ยคะ? " ฉันถาม - -.......

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

          เวลาสี่โมงสามสิบนาที

 ฉันเดินเข้าบ้านเดี่ยวสีครีมที่หลังไม่ใหญ่มากนัก.........

 "กลับมาแล้วค่ะ..." ฉันตะโกน

 "ทำไมวันนี้กลับเย็นจางงง~" แม่เลี้ยงแสนสวยของฉันพูด

 "วันนี้เวรทำความสะอาดค่ะ " ฉันยิ้ม

       เห้อ......อออ   ฉันไม่ค่อยอยากให้แม่ไปโรงเรียนเลย! ให้ตายสิ ก็เราแตกต่างกันขนาดนี้อ่ะ

 คุณแม่มีผมสีทอง ตาสีฟ้า แต่ฉันผมม่วงแปร๋น = ="........

 "อ๋อ จ้าาา~" คุณแม่ยิ้ม

 "วันนี้อะไรคะ?" ฉันถามเรื่องอาหารเย็น

 "แกงกะหรี่อุด้งจ้าา~" คุณแม่ยิ้ม : )

              ให้ตายสิ! ถ้าเกิดเรื่องนี้ไม่ใช่ 1896 นะ....ฉันจิ้นแม่ตัวเองแน่  =,.= (Yuri =[]=!)

      ฉันโซ้ยแกงหระหรี่อย่างเมามัน     บร๊ะเจ้า!! อร่อยเทพ!

 "นี่...โคลม....ลูกท้องหรือเปล่า?" แม่ถาม

 "พรู้ดดด!! อะ....อะไรคะเนี่ย?" ฉันพ่นอาหารออกมา

 "ก็....แม่ได้ยินข่าวจากเพื่อนของแม่ที่ไปเที่ยวเมืองไทย ว่าเห็นลูกกับผู้ชายผมสีดำ เข้าไปอยู่

 ในซอกมืดๆน่ะจ่ะ " แม่บอก

         หา! ชัดเลย ฉัน +ผู้ชายผมสีดำ + เมืองไทย + ซอกมืด = ฉัน + ฮิบาริ + คลองแสนแสบ

  เพื่อนแม่ไปทำอะไรที่น้านนนนนนนนน ={}=!!!

 "ป.....ป่าวค่ะ" ฉันทำเนี่ยนเดินไปที่ตู้เย็น.........แล้วหยิบอะไรบางอย่างมากิน

 "ลูกโคลม!" แม่ตะโกน

 "ข....ขา T^T' " ฉันถาม

 "นั่นมันนัตโตะหมดอายุนี่! แม่นึกว่าทิ้งแล้ว ตายจริง!" แม่ทำสีหน้าเป็นห่วง

              นัตโตะ?!!  แถมยังบูดอีก!! โฮกกกกก!! ซวยจริงๆฉัน T^T

 เพราะนายคนเดียว!!! ฮิบาริ  เคียวยะ

 -------------------------------------------------------------------------------------

 หวายๆ ดองนานไปนิดส์ =.,=

พอดีติดนิยายอ่าค่ะ.......เลยดอง T^T''...............

คราวหลังจะไปดองแล้วค่ะ...และก็.........

 Happy Halloween! มีความสุขวันปล่อยผีนะค้าาาา~