คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : I'm Bad !! ; Witchcraft [onezerozeroper']
Square root
2
"เวนิสแกต่อสายเฟรน์สิ"
ตอนนี้ฉันกำลังคุยโทรศัพท์กับเวนิส ยังไงฉันจะต้องวางแผนสำหรับวันพรุ่งนี้ ฉันว่านะ พวกเซย์มันแปลกๆอยู่นะเหมือนว่ามันมีอะไรสักอย่าง เหมือนว่าเราเคยรู้จักกันมาก่อน
(ฮัลโหล ยัยไวท์ฉันต่อสายเฟรน์แล้ว มันบอกว่าเดี๋ยวมันโทรกลับ)
"อืมๆ"
(ว่าแต่พรุ่งนี้เอาไง)
"เธอคงจะรู้นะ เวนิส แผนที่เราเคยใช่กับผู้ชายที่มันจุ้นจ้าน!"
(เอาแบบนั้นเหรอ?)
"แล้วแกคิดว่าไงละ"
(จะเอาแบบนั้นก็ได้)
ฉันวางสายโทรศัพท์ไป ฉันว่านะมันคงจะเป็นตัวช่วยที่ดีแล้วละตอนนี้ เพราะมันจะจัดการไอ้คนไม่รู้จักคนอย่างฉัน มันควรจะได้รับความสาสมที่อยากจะมาพรากเวอร์จิ้นของฉัน!! ฉันยอมไม่ได้หรอกเวอร์จิ้นฉันต้องเก็บให้สามีในอนาคตย่ะ >0<
วันรุ่งขึ้น
"ร้อน ร้อน ร้อน ฉันรอมาสิบนาทีแล้วนะ!!"เวนิสพูดขึ้นมา หมอนั้นเป็นคนนัดมาเองนะนี่มันก็เกินมาสิบนาทีแล้ว ฉันรอไม่ไหวหรอก มาปล่อยให้ผู้หญิงอย่างฉันยืนรอได้ยังไงกัน ให้ตายสิ!!
"เอาไงดีละ?"เฟรน์พูดขึ้นมา "ไง"
เซย์ ธันย์ และฟราน์ เดินเข้ามา มาสายแล้วยังมายิ้มร่าอยู่เรอะ =0= หรือว่านี่เป็นแผนของพวกนายกันแน่นะ ฉันปรายสายตามองเซย์ วันนี้เขาใส่ชุดไปรเวทธรรมดาซึ่งดูได้ว่า โครตหล่อ -0- มาพร้อมกับแว่นไร้เลนส์จะใส่ทำไม มันทำให้หล่อได้อีก บาดใจ -*- ตามมาด้วยธันย์ที่ดูเหมือนว่าจะคาสโนว่าไม่ไช่เล่นเสื้อคอกว้างกับกางเกงยีนต์กับผมที่ยุ่งนิดๆ คนสุดท้ายฟราน์ ที่แต่งตัวธรรมดาแต่มันไม่ธรรมดา แต่งตัวมาดคุณชาย
"พวกนายมาสาย"ฉันพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสียและหงุดหงิด ผิวที่อุตสาห์บำรุงรักษามา ต้องมาตากแดดรับแสงยูวีแลลยี้ผิวฉันก็แย่กันพอดี
"แล้วพวกเธอมาเร็วกันทำไมละ?"เซย์พูดแล้วทำหน้าสมน้ำหน้าเป็นนัยๆ
"นายเป็นคนนัดเวลาไม่ใช่เหรอ? แค่นี้ก็บ่งบอกได้เลยว่านายไม่มีความรับผิดชอบ!!"ฉันมองเขา
"ฉันบอกว่าสิบโมง แต่ไม่ได้บอกว่ากี่นาที"เซย์พูดขึ้นมาได้หน้าตาเฉยมาก!
กวน...หมอนี่มันกวนฉัน!!!
"นายอยากมีเรื่องเหรอ?"ฉันมองเขา ด้วยอารมณ์ที่สุดขีด หมอนี่มันกวนประสาทฉันมาก อย่าบอกนะ ที่ให้พวกฉันรอตั้งนานก็เป็นแผนของพวกเขาน่ะ!!
"แล้วเธอละอยากมีมั้ย?"
"นาย!!"
ฉันเอามือจะไปตบหน้าเขา แต่เขาคว้ามือฉันและดึงฉันเข้าไปใกล้เขา
"ฉันรู้ว่าเธอคิดอะไรนะ ที่รัก ^^"
เขากระซิบใส่หูฉัน แย่มาก แย่ที่สุด!!!
"ชิ!"
ฉันพูดขึ้นมาและเดินเข้าไปหาเวนิสแต่พอเห็นธันย์จับเอวมันอยู่ฉันเลยหันหน้าไปหาเฟนร์ยัยนั้นปากบวมอีกแล้ว อะไรกันมันรักซาดิส กันรึไงนะ!! ฉันหันไปทะเลาะนิดเดียวมันถึงจูบกับแล้วเหรอ?
"ไปกันเถอะ เสียเวลาเดี๋ยวไม่มีเวลา พรากเวอร์จิ้น ^^"เขาพูดแล้วยิ้มออกมา
“-0-!”
นายมันลามกแถมยังจอมกวนประสาท ฉันจะต้องใช้เวลาอีกหนึ่งปีอยู่กับนายหน้าหล่อที่ทำให้ฉันเผลอ(ใจ)ได้ตลอดเวลาเนี้ยนะ รับไม่ได้!! อ้ากก!! ไวท์จะเป็นลม!
ตลอดการเดินทาง แม่เจ้า!! เขาชวนฉันทะเลาะตลอดจนตอนนี้พวกเราทั้งคนก็เข้ามานั่งอยู่ในร้านไอศรีม เพื่อหลบรังสียูวี ซึ่งจะทำให้ผิวฉันไหม้เกรียมได้ง่ายๆ หลังจากที่มันดำขึ้นมากจากการรอเซย์มาถึง นายต้องรับผิดชอบนะ!!
"ร้อนจริงๆ เอ๊ะ! เมื่อไหร่นายจะเอามือออกจากเอวฉันสักทีนะ!!"
เวนิสตะโกนขึ้นมา บอกตามตรงพึ่งสักเกตุว่าหมอนั่นไม่ได้เอามือออกจากเอวเวนิสเลย หมอนั่นมันจงใจแต๊ะอั๋ง!!
พวกเราหกคนเดินเข้าไปในร้านไอติมที่ตกแต่งแนววินเทจน่ารักมากๆเลยละ พนักงานพาพวกเราทั้งหกนั่งในมุมสุดของร้าน
"จะรับอะไรดีค่ะ? ^^"พนักงานสาวในชุดคอสเพลย์หันมายิ้มให้เซย์อย่างจงใจแต่พอหันมาหาฉันกับยิ้มแบบเสแสร้ง ฉันดูคนออกนะ แบบนี้มันมารยาชัดๆ สวยนักหรือไง?
"เธอสั่งสิ"เซย์หันมามองฉัน ฉันอ่านเมนูเรื่อยๆ
"เอาอันนี้ดีไหมค่ะ"ผู้หญิงคนนั้นก้มลงมาทำให้เห็นเนินอกของเธอ มันเป็นชุดที่คอกว้าง นั่นนมเธอเรอะ -0- มารยาร้อยเล่มเกวียน ใครมันอยากจะเห็นของเธอไม่ทราบ
"เอ่อ.."เซย์พูดขึ้น ฉันไม่รู้เหมือนกันนะว่าตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นกำลังเล่นอะไรอยู่นะ
"เอาซันเดย์ที่หนึ่งค่ะ"ฉันพูดออกมาพนักงานคนนั้นยืนขึ้นและจดลงไป
"เอาวาฟเฟิลค่ะ"เวนิสพูด
"เอาโฟสต์"เฟรน์
"แค่นี้แหละครับ^^"เซย์พูดขึ้นมา ฉันหันไปมองเขาอย่างสงสัย พนักงานคนนั้นยิ้ม
“เหมือนอยากจะเห็นนมเน่าๆนั่นแหละนะ ^^ น่ารังเกียจ!”ฉันพูดขึ้นก่อนพนักงานคนนั้นจะเดินไป ฉันยิ้มแบบสะใจก่อนหันไปมองเซย์ หมอนั่นยิ้มที่มุมปาก พนักงานคนนั้นทำท่าไม่สนใจก่อนเดินกระแทกเท้าออกไป
น่าหมั่นไส้ ผู้หญิงน่ารังเกียจำตัวล่อผู้ชาย
"มาแล้วค่ะ"พนักงานเสแสร้งคนเดิมเข้ามาเสิร์ฟไอศกรีมซึ่งเขาก็จัดวางไว้ถูกที่ แถมช้อนก็มีอยู่สามอัน… ฉันหันไปมองเขา
“ทำไมพวกนายไม่สั่งมากินละ?”ฉันถามเขา
“กินกับเธอไง มามะฉันจะป้อนให้ ^^” เซย์พูดพร้อมเอามือตักไอศกรีมแล้วหันมาทางฉัน
"ฉันไม่...อุ๊บ!"เขาเผลอตอนที่ฉันอ้าปากเอาไอศกรีมใส่ปาก
"ไหนบอกไม่กิน^^"เขาพูดแล้วทำหน้าทะเล้นใส่
"นายเป็นคนเอามาใส่ปากฉันเอง! ฉันบอกว่าฉันไม่กินไง -).(-"
"กินซะ!"เขาพูดแล้วตักมาให้ฉันกินอีก
"ก็บอกว่า...อุ๊บ! ไอ้ไง้เอ้า -).(- "
“ฮ่าๆ”เขาหัวเราะฉัน ฉันกะจังหวะนี้หยิบช้อนออกจากมือเขา แล้วตักไอศกรีมใส่ปากเขาทันที
“นี่แหน่ะ!! กินซะบ้าง!!
“ยัยบ้า! -).(- ”เขามองหน้าฉัน ฮ่าๆ สมน้ำหน้า แบร่ๆๆ มาแกล้งฉันเอง
"เลิกเล่นได้ยัง!/จะเลิกรึยัง!"ฟราน์และเฟรน์ที่เงียบพูดขึ้นมาพร้อมกันใจตรงกันซะ เวนิสมองหน้าฉันและขยิบตาให้ ใช่ฉันเล่นมากไป
"ไปสวนสนุกเถอะ"เวนิสพูดขึ้นมา และเดินจูงมือธันย์ไปทันที ยังนี้ละเก่งเชียว
"จะไปไหม"เซย์ถามฉัน
"แล้วนายจะไปไหมละ"ฉันถาม
"ไป"เขาตอบสั้นๆ
"งั้นก็ลุย"ฉันบอกเขาและวางเงินซึ่งเป็นราคาหนึ่งพัน ไว้บนโต๊ะ และเดินออกมา
"เธอไม่เสียดายเงินเรอะ - -"เขาพูดขึ้น
"แล้วมันเกี่ยวกันนายมะ เงินก็เงินฉัน = ="
"เกี่ยวสิ เพราะในไม่นาน ฉันกำลังจะเป็นสามีเธอ"เขาพูดแล้วหัวเราะคิกคักเดินจากไป
“ฝันไปเหอะ!”ฉันพูดพึมพำขึ้นมา
นายมันจอมกวนประสาทที่สุด ตอนนี้พวกเราทั้ง 4 ย้ำว่าทั้ง 4 เพราะฉันไม่รู้ว่าเฟรน์และฟราน์หายไปไหนแล้ว ทำไมฟราน์ถึงซาดิสหนักนะ ดีนะที่ฉันไม่เข้าไปยุ่งกับเขา ฉันกลัวผู้ชายแบบนี้ ><
ณ สวนสนุกติ้งติ้วว
หลังจากการเดินทางไม่นานทำให้รู้ได้เลยว่าจากการเดินทางสวนสนุกนี้ทำให้คนหายไปอีกแล้วสองคน เฟรน์และฟราน์ ซึ่งหายหลังจากออกมานอกร้าน พอขึ้นรถเวนิสและธันย์ก็พลันมาหายอีกจึงทำให้ตอนนี้เหลือแค่เซย์และฉันสองคนที่เดินทางมาถึงสวนสนุกนี่อย่าบอกนะ ว่านี่เป็นแผนของเจ้าหมอนี่!!
"เวนิสหายไปไหนอีกแล้วนะ"ฉันบ่นพึมพำกับตนเอง ให้ตายสิ
"ฉันจะไปรู้ไหม"เขาพูดขึ้น
"ฉันไม่ได้ถาม"ฉันหันไปแขวะกับเขา
"ไปบ้านผีสิงกัน!"เขาไม่สนคำพูดกับฉันและจับมือฉันไปที่บ้านผีสิงให้ตายสิ เล่นเป็นเด็กไปได้
เขาลากฉันไปยังบ้านผีสิง และดูจากสภาพภายนอกและคนที่เข้าไปแล้วมีแต่คู่รัก นายคิดยังไงถึงเล่นอันนี้ เขากุมมือฉันและเดินเข้าไปในบ้านผีสิง มันมืดเหลือเกิน ทุกอย่างก็แค่หุ่นยนต์ ผีสางฉันไม่เชื่อหรอก ไร้สาระ!
"ถ้ากลัวก็กอดฉันได้นะ"เขาพูดขึ้น
"ใครบอกว่าฉันกลัว"
"ดูมือเธอสิ จับฉันแน่นเลย"ฉันพึ่งสังเกตุว่ามือของตัวเองจับมือเขาแน่น ฉันปล่อยมือของฉันออกจากเขา ทางเดินเต็มไปด้วยเลือด ลมเย็นผ่านหูของฉัน ในนั้นมีเป็นห้องขังต่างที่มีหุ่นอยู่ด่านในมันในบอกตามตรงว่ามันไม่น่ากลัวเลยสักนิด
"กรี๊ด!!"เสียงของคู่รักที่เดินเข้ามาก่อนหน้าฉัน กรี๊ดขึ้นมาทำให้ฉันสะดุ้งด้วยความกลัวบอกจริงๆนะ เสียงผู้หญิงคนนั้นหลอนชะมัด
"กรี๊ดทำไมนะ"ฉันพึมพำ
"เธอกลัวละสิ"เขาหันมามองฉัน
"ใครบอกว่าฉันกลัวละ!”
"หน้าเธอมันฟ้อง"ฉันจับหน้าตัวเอง ฉันกลัวจริงรึ ไม่มีทาง
"ไปกันเถอะ"เขาเดินนำหน้าฉันไป ฉันว่านะฉันคงทำแผนไม่ได้แล้วละ เพราะตอนนี้ฉันคงจะจนมุมกับแผนตัวเองแล้ว
ตอนนี้แหละ ฉันจะต้องทำแผนของฉันให้สำเร็จให้ได้ ผู้หญิงมารยาร้อยเล่มเกวียนและฉันคนนี้จะทำสำออยเพื่อขโมยจูบที่เพื่อนเป็นคะแนนมาให้ได้เลย ฉันหันไปมองเขาที่เดินตามมาติดๆ แล้วเริ่มแผนของฉันเอง
“โอ้ย!”ฉันทำเป็นสะดุดแล้วล้มลงไปนั่ง ในบ้านผีสิงที่มืดแบบนี้ทำให้เขาไม่เห็นว่าใบหน้าตอนนี้ฉันเต็มไปด้วยรอยยิ้มเพราะความสะใจ
“เธอเป็นอะไรน่ะ!!”เซย์เดินเข้ามาแล้วย่อตัวลง ฉันมองเขา
“ฉันสะดุดอะไรไม่รู้ นายช่วยฉันหน่อยสิ~”ฉันพูดเสียงอ่อนๆ แล้วเอามือสองข้างคล้องคอเขา เขาโน้มตัวลงมา เวลานี้แหละ
“จุ๊บบ~”ฉันดึงหน้าฉันเข้าไปหาเขา ริมฝีปากของฉันแตะกับริมฝีปากของเขา ฉันพยายามจะดึงหน้าออก แต่ไม่เลย เซย์พยายามกระชับให้แน่นขึ้น ทั้งที่จะแกล้งเขา แต่หมอนี่กลับจูบตอบฉัน!!
“อื้อๆ”ฉันพยายามดึงเขาออก จนในที่สุดฉันก็ดึงเขาออกไป
“ว้า~ ไม่น้ารีบดึงฉันออกเลยนะ”เขาพูด ฉันมองไม่เห็นเขาในตอนนี้ ฉันพยายามดึงตัวเองให้ลุกขึ้น
“นายจูบฉัน!!”ฉันมองเขา เขาจูบตอบฉัน ทั้งมี่ฉันแค่จะแกล้งเขานั้น!”
“เธอเริ่มก่อนไม่ใช่รึไง?”
“นาย!”ฉันกัดฟันตัวเอง
เซย์! นายทำให้ได้แสบมากก! ฉันไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนที่ทำกับฉันได้มากขนาดนี้ เท่ากับนายเลย!! เซย์ นายมัน…!
ความคิดเห็น