คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [SF] Nonverbal : อวัจนภาษา
Title: Nonverbal
Pairing: SiwonxHyukjae
Rating: PG-13
Author: Blossie
Note: อ่านฟิคเรื่องนี้เพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ เรื่องราวที่เกิดขึ้นเป็นเพียงเรื่องสมมติค่ะ ^ ^
ภาษาไทยวันละคำวันนี้เสนอคำว่า ‘อวัจนภาษา’…
หน้าต่างเล็กๆ สองบานบนจอคอมพิวเตอร์ถูกเปิดขึ้นมาเพื่อเปรียบเทียบกัน หนุ่มหน้าหวานจ้องมองข้อความบนไทม์ไลน์ตาเขม็ง...จ้องชนิดที่เรียกว่าไล่เก็บทุกตัวอักษร คิ้วได้รูปผูกกันเป็นปมแน่น ปากเล็กขบเม้มเข้าหากันอย่างแรงเมื่อรู้สึกได้ว่าข้อความบางส่วนมีเค้าลางแปลกๆ
“ถ้าอย่างนี้เรียกว่าบังเอิญ ชาติหน้าไปเกิดเป็นเนื้อคู่กันเลยไหม!” ประชดกลายๆ เพราะทนไม่ไหว ก่อนที่มือเรียวจะเลื่อนสกรอล์เมาส์กลับมาอ่านข้อความเดิมซ้ำอีกรอบ
มือเรียวทุบโต๊ะดังปังจนคอมพิวเตอร์แล็ปท็อปกระดอนขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าขาวร้อนผ่าวรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะฉีกออกเป็นชิ้นๆ เพราะแรงดันในอก...ตั้งแต่ไล่อ่านข้อความของคนสองคนเทียบกันมาหนุ่มหน้าหวานบอกได้คำเดียวว่า
“เป๊ะ!” แผดร้องออกมาเสียงดังจนเผลอตกใจเสียงตัวเอง
ไม่มีอะไรจะเหมือน ‘เป๊ะ’ ไปกว่านี้อีกแล้ว...ข้อความสั้นๆ ที่ขึ้นต้นด้วยอักษรตัวใหญ่เหมือนกัน...ลงท้ายด้วยจุดไข่ปลาสามจุดเหมือนกัน...แถมเนื้อความยังรับส่งกันเป็นเรื่องเป็นราว ถึงจะไม่ได้ระบุชัดๆ ว่าส่งถึงใครแต่อ่านแล้วก็รู้ว่าส่งถึงกันแน่นอน
เขาสองคน(หรือไม่ก็คนใดคนหนึ่ง)ตั้งใจโต้ตอบทวิตเตอร์กัน!
มือเรียวจิกเล็บลงไปในฝ่ามือก่อนจะเตะเท้าระบายกับสิ่งของตรงหน้าด้วยความพิโรธ
“เอ่อ...ลมบ้าหมูกำเริบเหรอทงเฮ?” อารามโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงเลยทำให้ไม่ได้สังเกตว่ามีใครอีกคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องแล้ว คนหน้าหวานพอๆ กันแต่ดูบอบบางกว่ายืนมองเขาอยู่ตรงมุมห้อง ทงเฮเลยได้สติแล้วรีบฟ้องคนตรงหน้าทันที
“ฮยอกแจ...ดูแฟนนายสิ” ทงเฮชี้ไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ “อัพทวิตเตอร์รับส่งกับแฟนเก่าจนชาวบ้านเขาคิดว่ากลับมาคบกันใหม่แล้วนะ...นายไม่รู้สึกอะไรบ้างหรอ” ทงเฮโวยวายทั้งที่ฮยอกแจควรจะเป็นฝ่ายเดือดร้อนมากกว่า โดยส่วนตัวแล้วเขากับคนรักเก่าของซีวอนไม่ได้มีเรื่องติดใจอะไรกัน แต่เพราะเขารักฮยอกแจมากจนเผลอคิดว่าตัวเองกับฮยอกแจเป็นเสมือนคนๆ เดียวกัน หากเรื่องของซีวอนและแฟนเก่าจะทำให้ฮยอกแจรู้สึกไม่ดี ทงเฮก็มีสิทธิ์ที่รู้สึกแทนฮยอกแจได้เหมือนกัน
ผิดคาด...จากที่คิดว่าฮยอกแจจะโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง แต่ทงเฮกลับเห็นเพียงสีหน้าราบเรียบของเพื่อนรัก
“รู้สึกอะไรล่ะ” คนหน้าหวานถามด้วยสีหน้าเหมือนไม่แคร์อะไรบนโลกนี้
“รู้สึกโกรธ หงุดหงิด”
“ไม่นี่” ฮยอกแจตอบเฉยๆ
“นายทำตัวแบบนี้ไม่ได้นะฮยอกแจ นายต้องมาตอบทวิตซีวอนเดี๋ยวนี้ให้คนอื่นรู้ว่านายต่างหากที่เป็นคนสำคัญของซีวอน”
“ไม่เห็นจะต้องทำเลย...”
“ฮยอกแจ...นายจะให้คนอื่นเขาเข้าใจผิดว่าซีวอนเป็นแฟนกับเธอคนนั้นไม่ได้นะ” ทงเฮพองแก้มป่องพร้อมกับสะบัดหัวไปมา ฮยอกแจเห็นหน้าเพื่อนแล้วก็ถอนใจ
“ทงเฮ...นายรู้จักคำว่า ‘อวัจนภาษา’ ไหม” ฮยอกแจถาม ร่างบางยังคงมีสีหน้าไม่ทุกข์ไม่ร้อนใดๆ มือเรียวเลื่อนไปจับเมาส์แทนที่มือของเพื่อนแล้วเปิดหน้าเวปขึ้นมาใหม่ คางมนเชิดขึ้นพอได้ระดับ...จิกตาเล็กน้อย...พร้อมใส่จริตลงไปในน้ำเสียงนิดหน่อย
“อวัจนภาษา...ก็คือภาษาที่ไม่ต้องใช้คำพูด ไม่ต้องอ่าน ไม่ต้องฟัง ไม่ต้องเขียน...” พูดจบฮยอกแจก็เปิดเวปไซต์แฟนคลับของตัวเองกับซีวอนขึ้นมา
“แล้ว...”
“ก็แบบนี้ไงล่ะ...” มือบางกดเมาส์เสียงดังคลิก ภาพของตัวเองกับซีวอนก็ปรากฏขึ้นมา
ภาพแต่ละภาพมีกลิ่นอายความหวานที่ซ่อนไว้ไม่มิดจนคนรอบข้างสัมผัสได้...แม้ว่าฮยอกแจกับซีวอนจะพยายามทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เป็นที่ผิดสังเกต แต่มันก็ต้องมีภาพที่หลุดบ้าง ไม่ว่าจะเป็นรูปที่ซีวอนจับมือฮยอกแจ รูปซีวอนกระซิบริมหูฮยอกแจอย่างใกล้ชิด หรือแม้แต่รูปที่พวกเขาเล่นกันอยู่สองคนโดยไม่สนใจสิ่งมีชีวิตรอบข้างคนอื่นๆ
ฮยอกแจค่อยๆ เลื่อนภาพลงมาเรื่อยๆ จนถึงคอมเมนท์ใต้ภาพ
[วอนฮยอกไม่แคร์สื่ออีกแล้ว]
[โฮก...รักกันนานๆ นะคะ]
[ซีวอนฮยอกแจ...แต่งกันเมื่อไรบอกด้วยนะ ^ ^]
“ฮยอกแจ...” ทงเฮยกมือขึ้นทำท่าจะเถียง “ภาพคู่แบบนี้ใครๆ ก็มี นายกับฉันก็มี...นายกับคยูฮยอนก็มี นายจะบอกว่า...” ยังไม่ทันพูดจบ ฮยอกแจก็เปิดไฟล์วิดีโอ แบบที่แฟนคลับเรียกกันว่า OPV ให้ทงเฮดู
ไฟล์วีดิโอดังกล่าวมีภาพเคลื่อนไหวของซีวอนกับฮยอกแจที่กำลังสร้างโลกกันอยู่สองคน ภาพดำเนินคลอไปกับเสียงเพลงตามแต่ที่แฟนคลับเลือกมาประกอบ...โดยส่วนมากมักจะเป็นเพลงรักจนทำให้ทงเฮรู้สึกเหมือนกำลังดูวิดีโองานแต่งงานของคู่รักอยู่ เขาต้องยอมรับว่าแม้จะมี OPV ของคู่อื่นๆ ในวงที่แฟนคลับจับคู่ให้ แต่ก็ไม่มีคู่ไหนปล่อยรังสีแห่งความรักออกมาฟุ้งกระจายปะล้ำปะเหลือเท่าของฮยอกแจกับซีวอนอีกแล้ว...ดูแล้วเบาหวานจะกิน ทงเฮต้องบอกให้ฮยอกแจหยุดวีดิโอเอาไว้ก่อน ซึ่งหยุดลงตรงภาพที่ซีวอนกับฮยอกแจกำลังสบตากัน...แม้จะเป็นแค่การประสานสายตา แต่ทงเฮก็รู้สึกได้ว่าซีวอนมองฮยอกแจหยาดเยิ้มจนเขาเดาออกเลยทีเดียวว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่
“นายรู้สึกไหมทงเฮ...” ฮยอกแจถาม
“อืม...ยอมรับว่าถ้าฉันไม่รู้จักนายกับซีวอนแล้วฉันได้มาดูไอ้ภาพและวิดีโอที่พวกนายสองคนขยันสร้างโลกกันสองคน ฉันก็พอจะเดาได้ว่าพวกนายมีซัมธิงรอง”
“ไมเห็นต้องพูดอะไรสักคำ...แค่มองแวบเดียวก็เข้าใจกันหมดแล้ว” ฮยอกแจอมยิ้ม ทงเฮรู้สึกดีขึ้นที่เพื่อนรักหยุดภาพพวกนั้นและปิดหน้าต่างลงไปได้เสียที เขายอมรับว่าหลังจากได้ดูแฟนแคมของบรรดาแฟนคลับ...ซีวอนกับฮยอกแจทำให้เขาไม่มีตัวตนทันทีทั้งที่ยืนอยู่ข้างๆ กัน...คราวหน้าทงเฮอาจจะต้องขยันป่วนสองคนมากกว่านี้
“แฟนคลับของพวกเราน่ะฉลาดจะตาย...ชัดไหมอีทงเฮ...แล้วฉันยังต้องเปลืองน้ำลายหรือเมื่อยมือเขียนอะไรหรือเปล่า” น้ำเสียงของฮยอกแจแม้จะฟังดูราบเรียบแต่ก็ทำให้ทงเฮรู้สึกสะดุ้งเพราะความเฉียบขาดที่ซ่อนอยู่
“ทีนี้รู้หรือยัง...ตัวจริงเขาไม่เที่ยวประกาศอะไรให้เปลืองคำพูดหรอก...เพราะมันไม่จำเป็น” พูดจบก็กรีดยิ้มหวานโดยที่ดวงตาเรียวยังจิกอยู่พองาม เสร็จแล้วร่างระหงก็เดินหายเข้าไปในห้องตัวเองเพื่อไปหยิบของที่ลืมไว้
“แล้วเธอคนนั้นล่ะ...” ทงเฮถามเมื่อเพื่อนรักเดินกลับออกมาอีกครั้ง ฮยอกแจก็แค่ไหวไหล่
“เอาไว้เขาใช้อวัจนภาษากับซีวอนเมื่อไรค่อยมาบอกฉันแล้วกันทงเฮ” ฮยอกแจมองไทม์ไลน์บนจอคอมพิวเตอร์ที่ทงเฮเปิดไว้ด้วยหางตาก่อนจะขอตัวออกไปเพราะซีวอนโทรศัพท์มาเร่งแล้ว
ทงเฮมองหลังบอบบางของเพื่อนหายลับออกไปหลังบานประตู แม้จะรู้ว่าฮยอกแจไม่เดือดร้อนแต่ทงเฮก็ยังรู้สึกหงุดหงิดอยู่ดี
“ไม่ยอม...ถึงฮยอกแจจะไม่ทุกข์ร้อนแต่เราก็ยังรู้สึกไม่ดีอยู่” บ่นกับตัวเอง มือบางยกขึ้นมาถูคางเบาๆ อย่างครุ่นคิด “ช่วยฮยอกแจอีกแรงดีกว่า...”
“เอาล่ะ...อวัจนภาษาแบบนี้ใช้ได้ไหม” ตากลมมองรูปภาพสองรูปที่ตัวเองถ่ายจากโทรศัพท์มือถือเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา
ภาพแรก...เป็นรูปตัวทงเฮเอง แต่มีพื้นหลังเบลอๆ เป็นรูปฮยอกแจทำท่าสโลเสลออกมาจากห้องนอนส่วนตัว
ภาพที่สอง...ก็เป็นตัวทงเฮอีก แต่มีฉากหลังเป็นภาพซีวอนในสภาพเพิ่งตื่นนอน ร่างสูงสวมกางเกงนอนตัวโปรดของฮยอกแจอยู่ ชายขากางเกงลอยขึ้นเล็กน้อยเพราะขนาดตัวที่ต่างกัน ครึ่งบนของชายหนุ่มนั้นเป็นแผ่นอกเปล่าเปลือยโดยที่สถานที่ยังเป็นมุมเดิมและจังหวะภาพห่างกับรูปแรกไม่กี่วินาที
ทงเฮยิ้มกริ่ม...รูปพวกนี้จริงๆ เขาตั้งใจจะถ่ายตัวเองภายในหอพัก แต่ไม่นึกว่าจะได้จังหวะที่ฮยอกแจกับซีวอนตื่นนอนพอดี
“เอ...เขาจะเข้าใจไหมหนอ” เอียงคอคิดอย่างแบ๊วๆ ก่อนที่เสียงคลิกจะดังขึ้นพร้อมกับเสียงหัวเราะหึๆ ในลำคอแบบที่ติดจากคยูฮยอนมา และแล้วอวัจนภาษาล่าสุดของวอนฮยอกก็ไปปรากฏอยู่บนไทม์ไลน์ด้วยความช่วยเหลือของ donghae86101
End+
รู้สึกว่าตัวเองจะเริ่มก้าวร้าว...อ่านขำๆ นะคะมันเป็นแค่เรื่องสมมติ อิอิ
ภาพวอนฮยอกนี่มันมากมายปะล้ำปะเหลือจริงๆ (ยืมศัพท์พี่มิวมา)
ขอบคุณเครดิตที่อยู่บนภาพทุกภาพเลยนะคะ
ความคิดเห็น