คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Hysterie Of Love (ตอนที่ 3)
Hyeterie Of Love (ตอนที่ 3)
( ครั้งแรก )
-------โรงพยาบาลโซล-------
“คุณ คิม เรียวอุค คะ” เสียงพยาบาลสาวเรียกชื่อคนตัวเล็กที่นั่งรออยู่หน้าห้องตรวจ
“สวัสดีครับ ^^ ” หมอเยซองผู้ใจดีทักทายคนตัวเล็กอย่างเป็นมิตร
“สวัสดีครับ” คนตัวเล็กตอบอย่างเป็นมิตรเช่นกัน
“เชิญนั่งคับ”
“ขอบคุณครับ”
“คุณคิม เรียวอุค มีอาการ ปวดหัว เจ็บหน้าอก แล้วก็อาเจียนใช่ไหมครับ”
“ครับหมอ” เรียวอุคตอบสีหน้ากังวล
“ครับ จากอาการของคุณและผลการตรวจร่างกาย หมอคิดว่าอาการป่วยของคุณน่าจะเกิดจากการที่คุณนอนหลับไม่เพียงพอแล้วก็ทำงานหนักมากเกินไปนะครับ” คุณหมอผู้ใจวินิจฉัยโรคอย่างเชี่ยวชาญ เรียวอุคไม่สงสัยเลยว่าทำไมหมอเยซองคนนี้ถึงได้เป็นคุณหมออันดับหนึ่งของโรงพยาบาลโซลแห่งนี้
“เดี๋ยวผมจะสั่งยาให้ แล้วคุณก็ต้องดูแลสุขภาพด้วยนะครับ อย่าโหมงานหนักมากเกินไปนะครับ ^^ ”
“ขอบคุณครับหมอ ^^ ”
“ไม่เป็นไรครับ มันเป็นหน้าที่ของผมที่จะต้องดูแลคนไข้อยู่แล้วครับ” โดยเฉพาะคนน่ารักอย่างคุณ
เรียวอุคเดินออกจากห้องไปโดยไม่รู้เลยว่ามีคนมองตามเขาอยู่ เยซองเมื่อเจอเรียวอุคอีกครั้ง มันทำให้เขายิ่งชอบเรียวอุคมากขึ้น เพราะครั้งก่อนที่เขาเจอเรียวอุคที่หน้าบ้านของฮันกยองเขาไม่ได้เห็นหน้าใกล้ๆขนาดนี้ แถมเขายังเกือบขับรถชนเรียวอุคอีกต่างหาก......น่ารักจังเลย ทำไมคุณถึงน่ารักอย่างนี้นะ ผมอยากรู้จักคุณให้มากกว่านี้จัง คิม เรียวอุค
.
.
.
.
.
------------- คฤหาสตระกูลโจ ----------------
“สวัสดีครับ ผมลีซองมินครับ ^^ ” ซองมินเอ่ยทักทายทุกคนในบ้านอย่างเป็นมิตรตั้งแต่แรกที่มาถึง
“สวัสดีจ้า ป้าซูยองนะ เรียกป้าเฉยๆก็ได้จะ ^^ ”
“สวัสดีชั้น ชินดง ผู้หล่อเหลา ฮ่าๆๆๆ”
คนในบ้านต่างก็พากันแนะนำตัวให้ซองมินได้รู้จัก บรรยากาศในบ้านเต็มไปด้วยความอบอุ่น เหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันในความรู้สึกของซองมิน
“สวัสดีครับ คุณลี ซองมิน ใช่ไหมครับ” เสียงนุ่มดังขึ้นทักซองมิน
“อ่อ สวัสดีครับ ใช่ครับผมลี ซองมิน” ซองมินตอบอย่างสุภาพ
“ผมโจ คยูฮยอนครับ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“เช่นกันครับ ^^ ”
“ผมจะเป็นคนบอกรายละเอียดเรื่องการทำงาน แทนพี่ฮันเองครับ”
“อ่อ...ครับ”
“เชิญทางนี้ครับ”
“ขอตัวนะครับ” ซองมินหันไปบอกป้าซูยองและชินดงอย่างสุภาพ
.
.
.
.
.
คยูฮยอนพาซองมินเดินมานั่งคุยที่ห้องรับแขก แล้วบอกรายละเอียด(คร่าวๆ)ของการทำงานให้ซองมินฟัง
“ทำได้ไหมครับ ?”
“ได้สิครับ ไม่มีอะไรที่ผมทำไม่ได้อยู่แล้ว แหะๆ” ซองมินพูดก่อนที่จะหันไปยิ้มแหยๆให้กับคยูฮยอน
“แล้วผมต้องทำไรก่อนดีครับในเมื่อคุณบอกแค่ว่าให้ผมคอยดูแลคุณ เอาอาหารเย็นขึ้นไปให้คุณที่ห้องทุกวันเพราะคุณจะไม่ลงมาทานตอนเย็น แล้วต้องรีบไปหาคุณทันทีที่คุณเรียกตัว และนี่มันยังบ่ายโมงอยู่เลยอะครับ แหะๆ” ซองมินพูดแล้วยิ้มแห้งๆให้คยู
“งั้น เริ่มงานเลยละกัน หึ” คยูฮยอนยิ้มเจ้าเล่แล้วพาซองมินมาที่ห้องของเขาซึ่งซองมินยัง งงๆกับการกระทำของคยูอยู่
.
.
.
.
.
.
.
เมื่อมาถึงห้องคยูฮยอนก็เหวี่ยงซองมินให้ขึ้นไปอยู่บนเตียงนอนสีเขียวน้ำทะเลทันที ในตอนแรกเขาไม่อยากจะทำอะไรแบบนี้กับซองมินตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกันหรอกแต่ตอนนี้กลับตรงกันข้าม เพราะร่างกายของเขาตอนนี้ต้องการที่จะมีคนมาปลดปล่อยเหลือเกิน
“อ๊ะ....นั่นคุณจะทำอะไรหนะ” เมื่อซองมินเห็นความผิดปรกติที่เกิดขึ้นจึงเอ่ยถาม
“อยู่เฉยๆหน่าผมก็กำลังจะสอนงานคุณอยู่นี่ไง” คยูตอบพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่
“งานอะไรของคุณผมไม่อยากทำแล้ว ปล่อยผมนะ!!” ในตอนนี้ซองมินทั้งกลัวและแค้นใจที่คยูทำแบบนี้กับเขา
“อะไรกัน...ไหนคุณบอกว่าไม่มีอะไรที่คุณทำไม่ได้ไม่ใช่หรอ”
คยูพูดจบก๊ไม่เปิดโอกาสให้ซองมินได้พูด ด้วยดารใช้ปากของเขากลืนกินคำพูดของซองมิน ซองมินไม่อยู่เฉยดิ้นไม่หยุด และมันก็เป็นการกระตุ้นไฟราคะในตัวคยูเป็นอย่างดี
“อย่าดิ้นได้ไหมฮะ!!!”
“นายก็หยุดทำบ้าๆแบบนี้ซักทีสิ ชั้นเป็นผู้ชายนะ”
“ผู้ชายอะไรน่ากินกว่าผู้หญิงเสียอีก หึ” คยูฮยอนยิ้มเจ้าเล่แล้วหันไปสนใจซอกคอขาวแล้วฝากรอยแดงจางๆไว้ มือหนาเลื่อนไปปลดเสื้อเชิ้ตตัวบางออก...ร่างสูงละจากซอกคอขาวก่อนจะเลื่อนลงมาขบเม้มยอดอกสีชมพูที่เต่งนูนขึ้น...มือหนาบีบคลึงยอดอกอีกข้างหนึ่ง และมืออีกข้างหนึ่งกดลงบนเป้ากางเกงของร่างบาง
“อ๊ะ ...มะ...ไม่ได้นะ...ย๊ะ...อย่านะ”
.........
.........
.........
........
ร่างสูงจูบซับน้ำตาที่ไหล ผมขอโทษนะแต่ผมหยุดมันไม่ได้จริงๆ
“ฮือๆ โจ คยูฮยอน ชั้นเกลียดนาย ฮือๆๆ” ร่างบางพูดทั้งน้ำตาก่อนที่จะหลับไปพร้อมความแค้น ความสับสนกับเรื่องที่เกิดขึ้น
อ๊ากกก Nc คยูมินด้วย
แต่มินไม่เต็มใจ แหะๆ
อยากรู้ว่าตอนต่อไปคยูกะมินจะเป็นไงต้อง
เม้นๆๆๆๆ เม้นเยอะๆแล้วจะอัพตอนต่อไปเลย
จุ๊บๆ
ความคิดเห็น