NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    หัวใจในวันวาน(มีebook)

    ลำดับตอนที่ #4 : ถูกที่ผิดเวลา(4)

    • อัปเดตล่าสุด 21 มี.ค. 66


    สมาร์ตโฟนที่สั่นครืดๆ ในกระเป๋าเรียกความสนใจให้ละสายตาจากภาพตรงหน้า ฉันหยิบมันขึ้นมาแล้วเปิดแอปพลิเคชันไลน์ที่แจ้งเตือนอยู่บนหน้าจอ

    กลุ่มไลน์ ‘สี่สหายสายแดก’ ที่กำลังส่งข้อความเมาท์มอยกันรัวๆ หลายข้อความจนอ่านไม่ทัน ฉันตัดสินใจพิมพ์บางอย่างลงในกลุ่มเพื่อระบายสิ่งที่อึดอัดใจมาทั้งวัน

    เดือนสาม : พวกแกจำน้องเหนือได้มั้ย

    Nonny : สติกเกอร์หมีทำหน้างง

    นิ่มค่ะ : เหนือไหนคะ

    BB : เด็กที่แกจีบตอนมัธยมใช่มั้ย

    ฉันอ่านข้อความที่อยู่บนหน้าจอแล้วก็ยิ้ม แก๊งเพื่อนตอนเรียนมัธยมทุกคนยังคงบุคลิกเดิม

    เดือนสาม : ใช่บี ตอนนี้น้องเหนือมาเป็นเจ้านายฉัน ฉันเป็นเลขาเขา

    BB : ที่แกบอกว่าได้เลื่อนตำแหน่งเป็นเลขารองประธานคนใหม่ ก็คือน้องเหนือเนี่ยนะ!!! 

    BB : กรี๊ดดดดดด!!!

    Nonny : สติกเกอร์หน้าหมีตกใจ

    นิ่มค่ะ : โลกกลมจังค่ะ

    นิ่มค่ะ : สติกเกอร์กระต่ายตาโต

    รถเมล์สายประจำวิ่งมาจอดตรงหน้าพอดี ฉันจึงเก็บโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋า ปล่อยให้มันสั่นอยู่อย่างนั้น เพราะข้อความรัวเข้ามาแบบไม่หยุด ได้หยิบออกมาอ่านอีกทีตอนขึ้นรถไฟฟ้า ทุกคนต่างอยากรู้เรื่องของน้องเหนือ และอยากรู้ว่าโตมาจะหล่อเหมือนตอนเด็กหรือเปล่า ฉันจึงต้องส่งข้อความให้วิดีโอคอลกัน เมื่อทุกคนเลิกงานแล้วค่อยส่งข้อความมาบอก

    เพื่อนมัธยมที่เรียนมาด้วยกันแม้นานๆ จะพบกัน แต่ก็เป็นกลุ่มเพื่อนที่ฉันสนิทมากที่สุด เพราะทุกคนต่างทำงานคนละที่กัน นานๆ ทีจะได้เจอกันในวันหยุด

    บี สาวแกร่งขาลุยของแก๊งยังทำงานที่บ้านเกิด เป็นเกษตรอำเภอสาวที่แต่งงานไปกับปลัดหนุ่มที่ทำงานในอำเภอเดียวกัน

    นิ่ม เพื่อนสาวที่เรียบร้อยที่สุดในกลุ่ม ทำงานเป็นครูที่โรงเรียนเก่าที่พวกเราเรียนจบมา

    ส่วนนนท์ ที่เพิ่งเปลี่ยนชื่อเป็น ‘นนนี่’ ตอนเรียนมหาวิทยาลัย เป็นเพื่อนคนเดียวที่ทำงานในกรุงเทพฯ ฉันจึงเจอนนท์บ่อยกว่าคนอื่นๆ

    ฉันลงทุนซื้อคอนโดติดกับเส้นทางรถไฟฟ้าแทนการเช่าอะพาร์ตเมนต์ เพราะไม่อยากเสียค่าเช่าไปเปล่าๆ จึงมีภาระหนี้ที่ต้องจ่ายในแต่ละเดือน แม้มีลางสังหรณ์ว่าการทำงานกับคุณเหนือคงไม่ได้มีความสุข สงบ ราบรื่นเหมือนทำงานกับท่านประธาน แต่ฉันก็ต้องทนเพราะมีหนี้ก้อนใหญ่ค้ำคออยู่

    เมื่อกลับถึงห้อง กินข้าว ทำธุระส่วนตัวเสร็จ ฉันจึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู ทุกคนกำลังรอคอยการเมาท์มอยอย่างใจจดใจจ่อ ฉันจึงกดโทรแบบกลุ่มออกไป

    “โอ๊ย เล่นตัวนะยะพี่สาวเดือนสาม” เสียงกระแนะกระแหนจากนนท์ทักทายมาก่อนใคร นามแฝงที่ใช้จีบคุณเหนือตอนมัธยมถูกเอ่ยขึ้น ถึงจะนานเป็นสิบปีแต่ทุกคนก็น่าจะจำเรื่องราวตอนกระโปรงบานขาสั้นได้ดี

    “ก็ต้องอาบน้ำให้เสร็จก่อนจะได้คุยกันยาวๆ”

    “พี่สาวเดือนสามมมม” เสียงยายบีแหลมดังจนแสบแก้วหู ไม่มีใครไม่ล้อฉันเลยสินะ หวังว่ายายนิ่มคงไม่เอากับเขาอีกคน

    “สวัสดีทุกคน คิดถึงจังเลยค่ะ พี่สาวเดือนสาม ตอนนี้เหตุการณ์ทางนั้นเป็นยังไงบ้างคะ” ความหวังของหมู่บ้านอย่างยัยนิ่มก็เอากับเขาด้วยอีกคน!

    ทำไมเอาความเจ็บปวดของเพื่อนมาล้อเล่นกัน!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    ดูอีบุ๊ก

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×