คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ชายหนุ่มปริศนา
ลา้าทาส ประเทศอัฤษ .ศ. 1820
ท่ามลาเสียะโนเสนอราาเ็แ่อบรราเศรษี พวพ่อ้าทาส และพวที่้อารหาผู้หิไปให้บริารใน่อโสเภี หิสาวที่นั่ัวในรเหล็เรอะสนิมนาเท่าับรัสัว์ให่อเ่าอัวเอเอาไว้แน่น
รสสินาร้อไห้นไม่มีน้ำาะไหล หลัาที่พ่อแม่อเธอถูพวโรสลัปล้น่าบนเรือบรรทุสิน้าึ่ล่อ้ามน้ำ้ามทะเลมาาประเทศไทย้วยวามมุ่หวัะทำาร้าายในแผ่นินอัฤษ แ่สุท้ายลับลายว่าเอาีวิมาทิ้และรสสินา็ถูพวโรสลัับมาายในลา้าทาส
ารที่เป็นหิสาวาวะวันออรูปร่าเล็บาน่าใร่และมีวามสวยที่แปลาว่าหิสาวาวะวัน ทำให้รสสินาไม่ถูับแ้ผ้ายืนเปลือยายให้พวื้อายทาสรุมับ้อเรือนร่าหรือถูพวโรสลัระหายราะ่มเหำเราเ่นนอื่นๆ เพราะสนนราา่าัวสาวามที่ยัเป็นสาวบริสุทธิ์นั้นแพยิ่ว่าทอำหีบให่ วามละโมบในทรัพย์สมบัิอโรทำให้หิสาววัยสิบหปีรอพ้นาวามโหร้ายไปไ้ั่วราว
ทว่าวามหวัที่ะหลุรอาารเป็นเรื่อบำเรอามอรสสินา่อยๆ ริบหรี่ลนมืสนิท เมื่อหัวหน้าโรสลัับลูสมุนอีแปไ้นเินแหวลุ่มฝูนที่มาประมูลื้อทาสึ่ยืนแออัยัเยียันทั่วลานประมูล
“ปิารายแล้ว เสียใ้วยที่้อบอว่าหิสาวนนี้เป็นอท่านยุไบรอัน” หัวหน้าโรสลัร่ายัษ์้าวึ้นไปยืนบนลัไม้แทนำแหน่ผู้ทำหน้าที่เาะราาประมูล
ยัผลให้เิเสียั้านอเศรษีรายอื่นๆ “แ่ารประมูลยัไม่บ”
“แน่นอน ถ้าหาท่านมีทอำให้เรามาว่าสอหีบ” โรสลัยื่น้อเสนอ
สนนราา่าัวแพลิบลิ่วนั้นทำให้ทุนที่ไม่เห็นอบเลิโ้แย้และรเหล็ึ่ัันหิสาวไ้ถูหามฝ่าวล้อมอผู้นหลายสิบออไป
✡︎ ✡︎ ✡︎ ✡︎ ✡︎
น้ำอุ่นัที่รารลมาบนเนื้อัวสปรมอมแมมสามารถับไล่วามเมื่อยบออไปาร่าายไ้อย่าน่าอัศรรย์ใ ลุ่มผมสีำยาวรุ่มร่ามลุมแผ่นหลัึ่เหนียวหนับ้วยฝุ่นินราบเลือทะเลถูสระสา้วยหวีและน้ำยาสระผมทำาอไม้ลิ่นหอมนลื่นสลวยเาามเหมือนม่านไหม ผิวสีน้ำผึ้อ่อนที่เยแห้ร้านลับมานวลเนียนเปล่ปลั่เพราะถูับัสีวีวรร้วยสบู่หอมและารทานว้วยน้ำมันุหลาบ วามสะอาสะอ้าน ลิ่นุหลาบหอมระเหยอ่อนบา ทำให้ร่าายอรสสินาเบาหวิวราวับลอยไ้
เสื้อผ้าสรีหรูหราทำาผ้าไหมแบบสรีั้นสูนามารานที่ระเรียมไว้สำหรับนาบำเรอนใหม่่อน้าหลวมรุ่ยร่ายเินำว่าพอีสำหรับหิสาวที่มาาินแนะวันออ แ่ารัเย็บแ้ไ็ไม่ใ่านยาสำหรับหิรับใ้ที่ผ่านารอบรมมาอย่าเ้มว
รสสินาลอบำเลือรรไรมริบที่พวนาใ้ัผ้า ทว่าทุารเลื่อนไหวอเธอหาไ้หลุรอาสายานอยุไบรอัน
“เลิล้มวามิหาทาหนีะ เมือนี้ไม่มีที่ว่าสำหรับฝัศพนโ่”
หนึ่ในสอหิรับใ้ที่ำลัรัเืออร์เ็ให้รสสินาล่าวเือน ใบหน้าอหล่อนยัสบนิ่ราวไร้วามรู้สึ
“มีผู้หิำนวนไม่น้อยที่ยอมาย” รสสินาแสร้พู
่อนถูส่ัวมาที่ห้ออาบน้ำรสสินายัมีอาาร่อ้านัืนารทำหน้าที่อสาวรับใ้อยุไบรอัน แ่เพราะร่าายอ่อนล้าโรยแร้วยารอนอนและวามหิวโหยทำให้พยศอเธอถูำราบ้วยอาหารรสเลิศที่พวหล่อนนำมาหลอล่อ ึ่รับมือับหิสาวไ้อย่าแยบยล
“นอำแพปราสาทะมีผู้ายลัมันอยสนอวามอยารู้อยาเห็นอเธอ”
น้ำเสียระ้าอหล่อนไม่ไ้บอว่าโห รสสินาเสมอมืออัวเอเพราะไร้ประโยน์ที่ะทำัวมีพิรุธ แม้เธอไม่นึเรลัวำู่ พ่อแม่อเธอายแล้ว หาเธอะ้อพาัวเอไปายเอาาบหน้า็ไม่ใ่เรื่อน่าหวั่นลัวมาไปว่าารเป็นทาสัหาอเศรษีใทราม ึ่อาะายรสสินาให้่อโสเภี่อหลัาัวเอาวามสำราาร่าายอเธอนเบื่อหน่าย
เมื่อนึถึะารรมที่้อเผิหลัานั้น รสสินาิว่ามันุ้มับารเสี่ยีวิ ถ้าถูับไ้เธอะลั้นใายีว่า้อมีีวิอยู่่อไปแบบายทั้เป็น
รสสินามิ่ในวามิที่ะหนีเอาัวรอ นเวลาล่วเลยเ้าสู่พลบ่ำ ประูห้อพัอเธอไ้ถูเปิอออีรั้้วยน้ำมืออหิรับใ้หน้าาไร้อารม์นเิม
“ยุ้อารพบเธอ”
รสสินาลืนว่า ‘ไม่’ ลท้อ เมื่อุิึ้นไ้ว่าเธอวร้อออไปหาลู่ทาหนี ีว่าััวเอไว้ในห้อหับอับอู้ไร้หน้า่าและมี่อระบายอาาศนาเท่าฝ่ามือห้อนี้
หิสาวลุึ้นาเ้าอี้้วยท่าทาที่เือบเรียไ้ว่า ‘ว่านอนสอน่าย’ และเินามหลัหิรับใ้ร่าสูโปรนนั้นไป้วยิริยาสำรวม เธอเ็บลั้นวามปรารถนาที่ะวิ่หนีแหน้าหล่อนไปิ่รสู่ประูทาอออปราสาทเหมือนนบ้า และพยายามทำให้ัวเอูสบนิ่ที่สุ
ระทั่เธอถูผลัให้เินเ้าไปยืนอยู่ลาห้อนาให่โโอ่อ่าที่สลัวรา้วยแสสีส้มทอาเาผิ รสสินารู้สึอาลัยอาวร์หิรับใ้ที่ไร้ไมรีนนั้นเมื่อถูทิ้ให้โเี่ยวอีรั้ หล่อนโ้ัวไปยัทิศทาายสูวัยแล้วถอยหลัออไปาห้อรับรอแ ิริยาที่หล่อนแสออทำให้รสสินารู้ว่าายนนี้้อเป็นยุไบรอัน
ยุไบรอันมีรูปร่าอ้วนลม ท่านั่อย่าผ่อนลายบนเ้าอี้หลุยส์ทำให้เนื้อหนัใ้เสื้อผ้าหรูหราราาแพปลิ้นห้อยประายในวาอยุพุพลุ้ยมอมายัรสสินาเ็มเปี่ยมไป้วยวามาหวัไม่ไ้มีวี่แวววามหื่นระหายราะ ไม่มีแววาอสัว์เพศผู้แบบที่พวผู้ายในลา้าทาสใ้มอเธอแม้แ่น้อย ทำให้รสสินารู้สึประหลาใระนใร่รู้
“่าเป็นสัว์โลที่สวยามและหายา”
วามสสัยอเธอไ้ถูลี่ลายเมื่อยุไบรอันหันไปล่าวับแผู้หนึ่ึ่นั่หลบอยู่ในมุมมือห้อ ใ้แสสลัวรานั้นมีายร่าสูให่นั่ไว่ห้าบนเ้าอี้
เธอเพ่มอ้านแสสว่าาเาผิไปยัใบหน้าอายหนุ่มรูปร่าส่า แสเาที่ระทบโรหน้าอเามีเหลี่ยมมุมที่ัเนและโเ่นาม อาัปิริยาที่เหมือนเื่อยาไม่สามารถอำพราพลัอำนาและวามแ็แร่ที่เามีอยู่ มันแผ่ออมาราวับเาสะท้อนอแสสว่า ลึลับน่ายำเร วนให้พรั่นพรึอย่าบอไม่ถู
ความคิดเห็น