ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    คลังเก็บของต่างๆ-

    ลำดับตอนที่ #4 : War of Hell

    • อัปเดตล่าสุด 23 ก.ย. 61



    Sad Anime World : Photo

    Application




    “น่ารำคาญ...”


    ชื่อ: ฮาเดส ทูเดอร์ II Hades Tudor


    ชื่อเล่น: ฮาเดส II Hades


    อายุ: 18 ปี (4,900ปี)


    มาสมัครในบท: ฮันเตอร์


    เผ่าพันธ์ุ: แวมไพร์


    ลักษณะ: ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง มีกล้ามเนื้อ ผิวขาวซีดจนเหมือนศพ เส้นผมสีดำสนิทเสยขึ้นแบบยุ่งๆ ดวงตาสีดำเช่นกันเเต่นัยน์ตากลับไร้เเววชีวิต ไร้แววอารมณ์ใดๆ จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากกระจับสีแดงราวกลีบกุหลาบ กรอบหน้ารูปไข่ มีรอยบากที่หางคิ้วด้านซ้ายเล็กน้อย เเต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาดูขี้เหร่เลย ส่วนสูง190cm. น้ำหนัก75kg.


    นิสัย:

    เงียบขรึม ไม่พูดจากับใครทั้งสิ้นถ้าไม่จำเป็น สีหน้าตายด้านไม่ว่าจะเวลาไหน ฮาเดสเป็นพวกใจเย็นมาก ไม่ว่าเหตุการณ์จะเลวร้ายเเค่ไหน ต่อให้คนจะกระโดดตึกซะตรงหน้าเขาก็สามารถเพิกเฉยได้เลย อีกทั้งเขายังดูเหมือนใจร้ายที่ไม่คิดจะห้ามเวลามนุษย์หรือเเวมไพร์กำลังคิดสั้น หรือตัดเพ้อว่าอยากจะตาย เขาไม่ชอบเข้าใคร เเละไม่ชอบให้ใครเข้าหา เหตุผลเพราะเเค่มันน่ารำคาญ เเละเขาก็ไม่อยากจะผูกพันธ์กับใครด้วย

    ฮาเดสเป็นพวกเพิกเฉยต่อทุกสิ่งรอบๆตัว ไม่สนใจอะไรจริงๆจังๆ หากใครเข้ามาทักก็เมินเฉย เขาไม่ใช่พวกชอบหาเรื่องหรือใช้กำลังเเต่ก็เป็นพวกเมินทุกอย่างเเทน มองภายนอกเหมือนพวกต่อต้านสังคม ที่อยากทำอะไรก็ทำอยากลุกเดินออกไปจากห้องเรียนตอนไหนก็ได้ ไม่ชอบให้ใครมาวางกรอบมากนัก ไม่ชอบการออกคำสั่งแบบซ้ำๆซากๆ ปฏิเสธก็คือปฏิเสธ พูดว่าไม่ก็คือไม่ เเต่ถ้าเขารับงานใดมาทำเเล้วเขาก็มีความรับผิดชอบสูงมากทีเดียว

    เขาเป็นคนมีไหวพริบ แก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ดี เอาตัวรอดได้เก่ง เเละหากจำเป็นต้องปกป้องใครเขาก็จะพยายามอย่างเต็มที่ แต่ถ้าทำไม่ได้...ก็แค่รายงานกลับไปว่าทำไม่ได้ หากล้มเหลว...ก็แค่รายงานกลับไปว่าล้มเหลว ถึงยังไงมันก็ไม่ใช่ชีวิตเขาอยู่เเล้ว

    โดยรวมเเล้วฮาเดสเป็นพวกเย็นชา เเละไร้อารมณ์แบบกู่ไม่กลับเลย แต่.... จริงๆเเล้วเขาก็อยากมีคนสำคัญเหมือนกันนะ... เพียงหากมีเเล้วเขาไม่สามารถปกป้องได้ หากเขาสูญเสียไปมันคงเป็นเรื่องที่น่าเศร้ามาก เขาไม่อยากจะรู้สึกแบบนั้น ทางเลือกคือไม่ผูกพันธ์กับใครเลยน่ะดีเเล้ว ทำตัวให้ห่างเหินเเละดูน่าโมโหที่สุดน่ะดีเเล้ว...

    สิ่งเดียวที่เขาทนไม่ได้คือการเห็นใครสักคนดูถูกเด็กตัวเล็กๆว่าเอาตัวรอดหรือช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ พวกเด็กๆเป็นพวกเดียวเท่านั้นที่เขาจะเห็นใจด้วย แต่อีกสิ่งที่เกลียดคือพวกที่ไม่เห็นคุณค่าของชีวิต เพราะงั้นหากอยากจะฆ่าตัวตายเขาก็ไม่ห้าม


    ชอบ: ที่เงียบๆ สงบๆ ไม่มีใครหรืออะไรรบกวน


    ไม่ชอบ: พวกที่ไม่เห็นคุณค่าของชีวิต,ที่ที่เสียงดังๆ,หรือการทะเลาะวิวาทที่ไม่จำเป็น


    ประวัติ:

    วอเรียน่าคือแวมไพร์สาวพราวเสน่ห์ตนหนึ่งแต่ตั้งเเต่ที่เธอถูกสามีทิ้งไป เธอก็เริ่มมีอาการเป็นโรคจิตเวช เมื่อเธอคลอดบุตรชายนาม ฮาเดส ทูเดอร์ ออกมาดวงหน้างดงามของเธอก็ขยาดทันใด ฮาเดสช่างมีใบหน้าที่เนียนใสเเลดูงดงามตั้งเเต่ยังเป็นทารก ทว่าเขาก็เหมือนกับพ่อของเขานัก สามีของวอเรียน่าที่ทิ้งเธอไป

    ด้วยความชิงชังอย่างไร้มูลเหตุอาจเกิดจากอาการจิตเวช วอเรียน่าโยนฮาเดสเข้าไปในเตาไฟหลอมเหล็กในตอนที่เขาอายุห้าขวบ เสียงของเขาร้องลั่นอย่างทุกข์ทรมานในเปลวไฟที่ลุกโชน มันแผดเผาร่างเล็กๆนั้นจนเนื้อหนังมอดไหม้เห็นเพียงกระดูก แต่วอเรียน่ากลับหัวเราะอย่างพึงพอใจ

    ผู้คนที่อยู่ใกล้ๆเมื่อเห็นความผิดปรกติก็เข้ามาดู เเล้วก็แทบช๊อกกับสิ่งที่วอเรียน่าทำ พวกเขาดับไฟเเต่ทารกน้อยก็หมดลมหายใจเสียเเล้ว

    แต่หารู้ไม่ เขานั้นมีความพิเศษมากเหลือล้น เเม้จะเลือนรางเเต่เขาก็สามารถจดจำอะไรได้ตั้งเเต่ทารก เขามีความสามารถในการฟื้นฟูร่างกายเเละการดับชีพจรหรือทำให้ตายเเบบชั่วคราวได้

    แต่ก็ไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย วอรีน่ากำลังถูกจับเเต่เธอก็ฆ่าตัวตายซะก่อน ฮาเดสถูกฝังลงดิน...ฝังทั้งๆที่เขาเริ่มมีลมหายใจกลับมาอีกครั้ง ทว่าเขาก็ไม่อาจช่วยเหลือตัวเองให้ขึ้นมาจากดินได้ เเม้จะมีความพิเศษเหลือล้นเเต่ในตอนนี้เขาก็เด็กเกินจะเรียนรู้การใช้พลัง

    การเอาตัวรอดของเขานั้นช่างน่าสมเพช เขากินดิน บ้างก็ต้องกัดลิ้นเพื่อดื่มเลือดตัวเอง เขาเอาตัวรอดภายในดินนานหลายวัน เขาพยายามจะขุดดินออกไปจนเล็บฉีกขาดไม่เหลือชิ้นดี เเต่ยังนับว่าโชคดีที่ร่างกายของเขาสามารถฟื้นฟูตัวเองได้ เขาสามารถออกมาได้ในเวลาสามวันเต็มๆ

    พอฮาเดสออกมาได้ มันก็ช่างโชคร้ายที่เขาดันไปประเข้ากับพวกมนุษย์ ด้วยความไร้เดียงสาเขาพูดออกไปเลยว่าตนคือแวมไพร์ เขากำลังถูกลากไปขังตัว เมื่อเขาเห็นแวมไพร์ด้วยกันเขาก็ขอความช่วยเหลือ เเต่ก็ไม่มีใครเเสดงตัวออกมาเลยว่าตนนั้นเป็นแวมไพร์ นั่นทำให้เขาต้องหาทางเอาตัวรอดด้วยตัวเอง

    เเต่มันก็ไม่ง่าย... เขายังอายุเเค่ห้าขวบเท่านั้น มนุษย์จับเขามาทดลอง เเละศึกษาต่างๆนาๆ ตัดแขน ตัดขา ควักลูกตาเเล้วมองดูเขาอย่างอัศจรรย์ใจที่เขาสามารถฟื้นตัวให้มันงอกออกมาใหม่ได้

    มันแสนจะทรมาน เมื่อแวมไพร์อย่างเขาถูกทดลองด้วยการทรมานต่างๆนาๆ ไม่ไหว...เขารับไม่ไหวจริงๆ เขาคิดหาทางจะหนีออกไปหลายครั้งเเต่มันก็ไม่ง่ายเลย

    ฮาเดสจึงรอเวลา...รออย่างใจเย็น รอให้พวกมนุษย์ทรมานเขาไปจนหนำใจ หากเขาเติบโตขึ้น เขาก็ฆ่า...ทุกคน เเล้วมันก็สำเร็จ ฮาเดสฆ่ามนุษย์ทุกคนที่ขวางหน้าได้ เขาออกมาจากศูนย์วิจัยได้สำเร็จ เเต่พอกลับมาที่หมู่บ้านแวมไพร์ทุกคนก็ไม่ต้อนรับเขา กลับกันพวกเขารังเกียจเเละเข้าใจว่าเขานั้นเข้าหามนุษย์

    นั่นทำให้ฮาเดสต้องอยู่คนเดียว แต่มันก็ได้ไม่นาน เมื่อพ่อเเท้ๆของเขากลับมาหาเขาอีกครั้ง ด้วยความรู้สึกผิดจากใจจริง ฮาเดสเลยได้มาอาศัยอยู่กับพ่อ โดยที่ใครต่อใครในหมู่บ้านก็รุมรังเกียจพ่อเขาไปด้วย ไม่มีใครคบหา ไม่มีใครคุย ไม่มีใครซื้อสินค้า มันทำให้พ่อของเขายาจกลงเรื่อยๆ ฮาเดสรู้สึกเกลียดตัวเองที่ทำให้พ่อตกต่ำลงเเบบนี้ พ่อเขาควรจะกินดีอยู่ดีหากไม่มีเขามาฉุดรั้ง

    ฮาเดสเกลียดครอบๆตัวที่เอาเเต่มองภายนอก เอาเเต่เชื่อในสิ่งที่เห็น ไม่ยอมฟังเหตุผลอะไรเลย เเต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ เขาตัดสินใจหนีไปจากบ้าน เพราะเชื่อว่ามันจะทำให้การเป็นอยู่ของพ่อของเขาดีขึ้น

    แต่อนิจจา...พวกมนุษย์ในศูนย์วิจัยตามรอยเขามาได้ มนุษย์ฆ่าพ่อของเขาเเละคนในหมู่บ้าน เมื่อฮาเดสกลับมาเขาก็ตกตะลึงกับภาพที่เห็น มนุษย์ที่บุกเข้ามาได้ถอยกลับไปเเล้วเเต่ทุกคนกำลังจะตายหมด..กำลังจะตายไปทั้งๆที่ยังสาปแช่งเขาไม่เลิก มีเพียงพ่อของเขาเท่านั้นที่บอกให้เขาเข้มแข็งเเละใช้ชีวิตต่อไปให้ได้

    ฮาเดสเชื่อฟังคำของพ่อ แต่ตั้งเเต่นั้นมาเขาก็ไม่สุงสิงกับใครอีกเลย สีหน้าเย็นชาไร้อารมณ์ ไม่ผูกพันธ์กับใคร


    การพูดการจา:

    ปรกติ - ไม่พูดกับใครก่อนเเต่ถ้ามีใครมาทักก็เเค่พยักหน้า ถามคำ ตอบคำ เวลาตอบตกลงก็ "อืม..." แค่นั้น ไม่มีใครสนิทด้วยมากนัก ด้วยนิสัยที่ไม่มีใครอยากจะคบหา

    เวลาออกล่าเหยื่อ - "ถ้าคิดว่าชีวิตสำคัญ...ก็หนีให้พ้นสิ" พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบเเล้วตามเก็บเหยื่ออย่างไม่มีความปราณี

    ไม่เคยโกรธใครจริงๆจังๆ เพราะเป็นพวกที่ใจเย็นมาก เเต่ถ้าพูดถึงพ่อของเขาเเล้วยั่วโมโหมากเขาก็จะพูดออกมาว่า "หุบปาก...เเละอย่าหาว่าฉันไม่เตือน"

    เวลาเสียใจหรือนึกถึงเรื่องราวเก่าๆเขาก็จะนั่งอยู่คนเดียวเงียบๆ ไม่อยากให้ใครมาปลอบใจทั้งสิ้น เพราะหากมีมาสักคน เขาก็จะทนเก๊กนิ่งได้ไม่นานหรอก อาจจะร้องไห้ออกมาเลยด้วยซ้ำ เเต่มันคงไม่มีหรอก เพราะไม่มีใครอยากจะคบหาเขานี่...



    ความสามารถ:

    -กึ่งอมตะ คือสามารถฟื้นฟูบาดเเผลของตัวเองได้ ไม่เว้นเเม้เเต่การดื่มพิษ หรือฉีดยาพิษเข้าไป ฟื้นตัวได้ทั้งหมดเเต่บางครั้งก็ต้องใช้เวลาบ้าง

    -ประสาทสัมผัสดีเเละพละกำลังมาก

    -ความจำและไหวพริบดี

    -ล่องหนได้


    อาวุธ: สนับมือและปืนพก


    (ให้ผู้ปกครองตอบ)


    สวัสดีจ้า ผู้ปกครอง

    : สวัสดีเช่นกันค่า//ไหว้


    เรื่องนี้มีแนว BL Yuri และชายหญิงนะ ท่านจะว่าอะไรไหมถ้าเกิดอันตัวเรานั้นนำตัวละครคนอื่นมาเป็นคู่กับลูกของท่านนะ

    :ไม่เป็นใครค่ะ เราสายนั้นเหมือนกัน ฮิๆ -.,-


    เรื่องนี้มีการตายนะ ลืมบอก ท่านจะรับได้ไหมหรือถ้าไม่  ก็ ขอเหตุผลมากดีๆอาจจะเปลี่ยนใจไม่ให้ลูกของท่านตาย แต่ถ้ามันไม่ดีกว่าที่คิด ไม่แน่….

    : ได้เลยค่ะ ถึงนางจะกึ่งๆอมตะเเต่ถ้าระเบิดลงหัวก็ตายได้นะ 5555 เเต่ถ้าจะตายจริงๆขอให้ตายแบบมีประโยชน์หน่อยนะคะ หรือไม่ก็มาม่าเลยก็ได้ -w-


    อาจจะมาแต่งได้ไม่ปล่อยนัก ได้โปรดรอข้าพเจ้าด้วยนะ

    :ได้เลยค่าาา เข้าใจความรู้สึกนี้ เวลาดองนิยาย----//เเค่กๆ


    สุดท้าย….อยากให้มีตอนพิเศษหรือไม่ สำหรับการรีเควสของพวกท่านว่าจะให้ลูกของท่านแต่งคู่กับใครเป็นแบบตอนพิเศษไงงี้

    :มีก็ดีเลยค่ะ เรามันพวกโยนงานทิ้งเเล้วมาอ่านนิยาย...---อ๊าก!! อาจารย์อย่าทำหนู!~~//วิ่งหนีอาจารย์ด้วยความเร็วเเสง


    บายจ้าผู้ปกครอง

    :บุบุยค่าาา~///วิ่งหนีอาจารย์ต่อ


    (づ ̄ ³ ̄)づ

    T
    B
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×