OC

ลำดับตอนที่ #4 : Edurne Taneicha

Application

“ ไม่รู้หรอก..ตัวฉันก็เปรียบดั่งกล่องที่ว่างเปล่า ”

บท : ผู้อยู่เบื้องหลังประตูมิติ

ชื่อ - นามสกุล : เอเดอร์เน่ ทานีชา II Edurne Taneicha

ชื่อเล่น :.ทาเนีย II Tania

อายุ : 121 ปี

ลักษณะ : ทาเนียมีใบหน้าที่งดงามราวกับถูกปั้นแต่งด้วยหัตถ์ของพระเจ้า..แต่มันก็ไม่ปรากฏรอยยิ้มอีกเลยหลังเหตุการ์ณนั้น ทานีชาเธอมีผิวขาวซีดราวกับศพตัดกับเส้นผมตรงสีดำขลับและเครื่องแต่งกายสีดำแต่มันก็ยังช่วยให้นัยน์ตาเรียวกลมโตสีน้ำเงินเข้มราวกับห้วงลึกของท้องทะเลนั้นยิ่งเด่นยิ่งขึ้นมาอีกแต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรยามที่ถูกจ้องมองหรือเผลอไปสบกับดวงตาคู่นั่นก็หมือนกับถูกดูดเข้าไปในความมืดที่แสนว่างเปล่าและโดดเดี่ยว ทาเนียมีรูปร่างที่ผอมบางพานให้คนที่ได้ต้องอดห่วงไม่ได้ว่าากทำอะไรที่รุนแรงใส่ ร่างตรงหน้าจะแตกหักไป

ส่วนสูง : 170

นิสัย : ทานีชามีใบหน้าที่เรียบนิ่งและกริยาท่าทางที่สง่างามเสมอและนัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มนั้นมักจะมองทุกอย่างราวกับกำลังประเมินค่าของสิ่งๆนั้น ทำให้คนที่อยู่ต่อหน้าเธอมักจะรู้กดดัน ทาเนียนั่นเย็นชาต่อทุกสิ่งและมีบรรยากาศรอบตัวที่พานให้รู้สึกอดอัด ทาเนียนั่นเป็นสตรีที่ไม่สามารถอ่านใจหรือคาดใจอะไรได้เลย ด้วยใบหน้าที่นิ่งสนิทราวกับคนตาย และการกระทำอะไรอย่างไร้เหตุผล เมื่อคิดอะไรหรืออยากอะไรก็จะทำโดยไม่เอ่ยถามความเห็นของใครทั้งสิ่น ทาเนียเคยกล่าวอย่างเหมอลอยว่าตัวเธอนั่นเหมือนกล่องเปล่า เพราะฉะนั้นทาเนียจึงคล้ายกับเด็กคนนึง เธอนั่นช่างสงสัยและชอบตั้งคำถามโดยเฉพาะเรื่องที่เกียวข้องกับความซับซ้อนของมนุษย์ แต่ถึงทาเนียเย็นชาต่อทุกสิ่ง เธอก็ช่างเจ้าอารมณ์เหมือนเด็กอะไรที่ทำให้เธอรู้สึกอย่างไรเธอก็จะแสดงออกมา ส่วนมากจะ โกธร ไม่พอใจ หรือ สงสัย ถึงยังไงทาเนียก็เป็นศัตรูที่ประมาณไม่ได้.. ทาเนียนั้นมีเหตุผล(สำหรับตัวเองเท่านั่น)เสมอแต่ก็ไม่ใช่บุคคลที่จะใช้เหตุผลทุกครั้งไปนั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอเลือกที่จะทำสงคราม.. ทาเนียมักจะเดินเล่นเตร็ดเตร่อยู่ในเมือโตเกียวเสมอ..และถึงทาเนียจะเข้าข่ายรักสงบไม่ยุ่งกับใครก่อนถ้าเขาไม่่ไปยุ่งกับเธอ ทาเนียก็นับว่าควรจับตาดูด้วยเพราะความคิดการกระทำสามารถเปลียนได้ตลอด อีกทั้งยังสามารถววางแผนที่ซับซ้อนได้ในเวลาสั้นๆแต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่ควรจับตามอง แต่เป็นเพราะทาเนียนั่นมีคำพูดและน้ำเสียงที่สามารถทำให้คนฟังคล้อยตามไปได้ง่ายๆ ถ้ามีจิตใจที่ไม่แน่วแน่คุณก็อาจจะโดนคำพูดของเธอทำให้เกิดความสับสนได้ ระวังเอาไว้..

ลักษณะการพูด : ทาเนียนนั่นมีน้ำเสียงหวานแต่ก็แห้บพร่า

- " ฉันไม่คิดว่าข้าทำอะไรผิด "

- " จุดหมายของชีวิตคือ 'จุดจบ' "

- "รู้สึกเจ็บน่ะเป็นเครื่องหมายว่ายังไม่ตาย..แต่สำหรับฉัน......"

- "อะไรที่พวกมนุษย์ใช้แบ่งความดีชั่ว..?"

- "อย่าสะเออะมาทำเป็นรู้ดี หากเธอ/นายไม่ได้เจอมันกับตัวเอง"

ประวัติ : เอเดอร์น่า นั้นเป็นตระกูลเป็นตระกูลเก่าแก่ที่ได้รับความเคารพ ผู้สืบทอดของพวกเขามักนำพาความเจริญรุ่งเรืองมาสู่ตระกูล.. แต่เมื่อเธอ ทานีชา.. เกิดมานั้น ก็เป็นเวลาเดียวกันกับจุดจบของโลกปรากฏ ทาเนียนั่นเป็นสตรีที่งามสง่าหาใครเทียบยามเธอยิ้มพร้อมเสียงหัวเราะสดใสก็ราวกับโลกดูมีชีวิตชีวาขึ้น นอกจากนั้นทาเนียยังมีความสามารถเก่งทั้งบู๊และบุ๋นทำให้ต่างเป็นที่หมายตาของชายหนุ่ม ทุกอย่างในชีวิตดำเนินไปอย่างมีความสุข..กระมีการประกาศเตือนประชาชนถึงเรื่องของมิติที่ปรากฏออกมาอย่างปริศนา ในตอนนั่นเรื่องราวทุกอย่างของเธอก็ถูกเปลื่ยนจากหน้ามือ..เป็นหลังมือ หลังจากมีการประกาศเรื่องของมิตินั่นเพื่อนทางธุรกิจของทาเนียก็หายตัวไปอย่างลึกลับ ทีละคน.. ทีละคน.. ตระกูลต่างๆ ต่างส่งคนออกตามหาลูกๆของตนและทาเนียก็เสนอที่จะส่งคนออกไปช่วยตามหาด้วยอีกแรก และในระหว่างที่ทาเนียนั่งอยู่บนรถส่วนตัวเพื่อเดินทางกลับคฤหาส์น จู่ๆก็มีรถยนต์สองคันเข้ามาประกบทั้งสองข้างและสิ่งไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น รถของทาเนียศูนย์เสียการควบคุมและพุ่งลงข้างทาง คนขับรถเสียชีวิตส่วนทาเนีย..ถูกนำตัวไป ทาเนียถูกนำเข้าการทดลองในโครงการ ' ซีโน่ ' ในฐานะ ซีโน่รุ่นแรก ตอนแรกการทดลองก็เป็นไปได้ด้วยดี แต่สุดท้าย..เธอก็เป็น'อีกคน'ที่ล้มเหลว ความล้มเหลวนั่นทำให้ตัวทดลองเสียชีวิต.. และตัวเขาก็นำพวกเธอมาทิ้งในป่าเขาลึกเหมือนขยะที่ไร้ค่า.. ไม่รู้ว่าเพราะอะไรจู่ๆหัวใจของทาเนียก็กลับมาเต้นอีกครั้ง ไม่รอช้าทาเนียวิ่งสุดแรงเกิดมุ่งตรงไปสู่คฤหาส์นของเธอ น่าแปลกที่มันไม่รู้สึกเหนื่อย.. แต่เรื่องนั่นไม่ใช่เรื่องที่ควรสนใจ.. สิ่งงที่ควรสนใจคือคฤหาส์นของเธอที่ถูกกลืนกินโดยไฟสีส้ม.. ทาเนียรู้ได้ทันทีว่ามันคือฝีมือของใคร เธอเองก็ไม่รู้ว่าเธอกลายเป็นตัวอะไรไป.. แต่ในตอนที่ความโกธรแค้นเข้าปกคลุมจิตใจ จู่ๆก็ปรากฏมิติอย่างที่เคยในข่าวเหนือหัวของเธอ มีสัตว์ประหลาดออกมาจากมิติ พวกมันเห็นเธอแต่พวกมันกับไม่สนใจและมุ่งเข้าไปทำร้ายชาวบ้านระแวกนั่น.. ในตอนนั่นเองทาเนียได้ตัดสินใจที่จะทำลายพวกรัฐบาล นั่นคือเป้าหมายในการดำรงของเธอ

ชอบ : ความสงบ , พวกฮาเกน , น้ำชา , การเล่นไวโอลิน

ไม่ชอบ : พวกรัฐบาล , ไฟ

เกลียด : พวกรัฐบาล

อาวุธ : ทวนสีม่วงเข้ม มียาว 3 เมตร และเป็นสื่อในการเปิดมิติ ( เปิดได้ 3 ประตู มากกว่าการเปิดโดยไม่ใช้ ) และยังใช้ในการลอยอยู่บนอากาศอีกด้วย

พลัง : เป็นเวทย์ที่แสดงออกมาในรู้แบบของพลังเวทย์สีดำออกม่วง มีการโจมตีดังนี่

- บาเรีย จะปรากฏออกมากันความเสียหายเวทย์ตลอดเวลา

       - [ ใช้เวลาร่าย ] รวมพลังเวทไว้ที่ปลายนิ้วและยิงลำแสงเวทออกไปเป็นเส้นตรง มีพลังทำลายสูงสามารถทะลวงเกราะป้องกันได้ง่ายดาย มีความยาว 300 เมตร คำแนะนำไม่ควรลองของ

       - ยิงลุกบอลเวทออกไป รูปแบบการยิงแบ่งเป็น 2 รูปแบบนั้น คือ สร้างความเสียสูงไม่ควรประมาณ

             - ยิงจำนวนน้อยกว่า 4 ลูก จะสามารถบินตามศัตรูจนกว่าจะโดน

             - ยิงจำนานมากกว่า 4 ลูก สามารถยิงได้สุงสุด 10-20 ลูก จะเปรียนเป็นการยิงลุกบอลแสงไปด้านหน้าเป็นเส้นตรงหรือยิงลำแสงขนาดเล็กออกจากลูบบอลเป็นเส้นตรง ลูกบอลจะอยู่รอบตัวทาเนียและจะยิงเมื่อได้รับสั่ง

       - [ ใช้เวลาร่าย ] จะปรากฏวงเวทที่ใต้ร่างศัตรูก่อนมีลำแสงเวทคล้ายเชือกพุ่งขึ้นมารัดร่างศัตรู สามารถตรึงได้มากสุดแค่ 3 คนเท่านั่นและตัวทาเนียจะไม่สามารถขยับตัวได้

เพิ่มเติม : เนื่องจากเราวางคาของทานีชาให้เป็นพวกว่างเปล่า เพรางั้นนิสัยก็เลยมาแนวนี่ แต่การแสดงอามรณ์แค่แสดงออกทางสีหน้าและแววตานะไม่ใช่เหวี่ยงโวยวายเหมือนเด็ก

อนุญาตให้ตายได้ แต่ขอซึ้งได้ไหม 5555 เอาตามใจไรด์เลยนะ ปล. โหดพอมะ..

เอเดอร์น่า ทานีชา

คุณตื่นขึ้นมา ก็พบว่าตัวเองนั้น อยู่ห้องสีขาวสีเหลี่ยมที่มีแค่ โซฟา และตัวคุณ… จนกระทั่ง

ร่างใหญ่เดินเข้ามาภายในห้อง มีเพียงคุณและเขาที่อยู่กันสองคน เขาเดินเข้ามาพร้อมนั้ง บนโซฟาที่ขาวสะอาดนั้นที่ตรงข้ามกับคุณ เขา จ้องมาที่คุณ อย่างจะชักถาม

“สวัสดี…. ฉัน ไรเกอร์ นิโค… ชื่ออะไรล่ะ”   

: (ลุกขึ้นนั่งพรางมองชายคนนั่นกลับ) ทานีชา...

“อืม…เธอ/นาย เนี่ย. ดูน่าสนใจดีนะ พอดีฉันก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมถึงต้องมานั้งคุยแบบนี้ เธอพอจะรู้บ้างไหมล่ะ” เขาทำหน้าครุ่นคิด อย่างสงสัย เขาหันกลับมามองคุณอีกครั้ง เพื่อจะได้รู้คำตอบจากคุณบ้าง

: (ส่ายหน้า) ข้าเองก็ไม่อาจทราบได้..

“งั้นหรอ..ให้ตายสิ”   ชายหนุ่ม  ลูบหัวตัวเองไปมา เหมือนกับว่าเขาหมดปัญญาที่จะคิดเสียแล้วล่ะ เพราะเขาไม่ชอบที่จะคิดอะไรเยอะ

“...ถามจริง… นาย/เธอ นะไม่เบื่อกับการใช้ชีวิตแบบนี้บ้างหรอ”

: (ก้มหน้าลงเหมอนครุ่มคิดอะไรบางอย่างก่อนจะเงยหน้าขึ้มมองเช่นเดิม) อยากจะหลุดออกจากที่แห่งนี่

“เป็นคำตอบที่ดี ดีนิ… ฉันชอบคนอย่าง นาย/เธอซะแล้วสิ..”  ร่างใหญ่ยิ้มออกมา ด้วยรอยยิ้ม ที่แสนเจ้า เล่ห์ คุณมองเขาด้วยความสังสัย ก่อนที่นิโคจะลุกขึ้น

: จะไปไหนงั้นหรอ..?

“อืม..  จะกลับแล้วล่ะ อยู่นี้มีนน่าเบื่อ”

ในขณะที่กำลังจะเปิดประตูออก คุณที่นั้งดู อยู่ ก็อดสังสัยไม่ได้ ว่าคุณนั้นอยู่ที่ไหน และต้องการอะไรจากเขา

: เดี่ยวสิ...ข้ายังมีคำถามอีกมากที่ต้องการคำตอบ..แล้วที่นี่มันที่ไหนกัน..

“ที่นี้… ก็แค่ห้องโง่ๆ  นาย/เธอไม่ต้องรู้หรอก… เดี๋ยวก็ชินเชื่อฉันสิ”  เขายิ้มออกมา ก่อนที่กำลังจะเดินออกไป แต่คุณก็รีบวิ่งมาเพื่อไม่ให้เจ้าตัว ปิดห้องนี้เสีย แต่ห้องมันก็ถูกปิดไปเสียก่อน ก่อนจะมีเสียงลอดเจ้ามาในห้อง

“ I think it's just a dream. Sleep now”

B
E
R
L
I
N
❀