เธอน่ะตัวร้าย แล้วนายก็ปากแข็ง

ลำดับตอนที่ #4 : ลักพาตัว

"แล้วถ้าบอกว่าอยู่ได้ล่ะเกรนเจอร์"เสียงยานคางดังขึ้นจากด้านหลังเธอ เฮอร์ไมโอนี่หันมามองอย่างตกใจเธอชักไม้กายสิทธิ์เตรียมพร้อมแต่แล้วไม้กายสิทธิ์ของเจ้าของเสียงก็แตะลงมาบนหัวเธอพร้อมกับแสงสีฟ้าสว่างจ้า เธอทำไม้กายสิทธิ์ร่วงลงบนพื้นก่อนที่สติจะดับวูบลง

  เฮอร์ไมโอนี่ฟื้นขึ้นมาในที่ที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน เธอขยับตัวไม่ได้แม้แต่นิดเดียว เฮอร์ไมโอนี่กรอกตามองไปรอบๆอย่างแปลกประหลาด ที่นี่ทั้งเหม็น อับชื้น และดูวังเวงอย่างหน้ากลัว

"ที่นี่ที่ไหนนะ"เฮอร์ไมโอนี่คิดในใจพยามส่งเสียงได้แค่ "อื้อ...อื้อ"

"ฟื้นแล้วใช่ไหม...ตัวหนักเป็นบ้าเลย"เธอพยายามกรอกตามองดูเจ้าของเสียงให้ชัดเจน เธอพบมัลฟอยกำลังบีบนวดแขนของเขาอยู่ มัลฟอยโบกไม้กายสิทธิ์ทีนึง เฮอร์ไมโอนี่จึงมีเสียงเล็ดลอดออกมาได้

"มัลฟอย...นาย...ไอ้ชั่ว"เฮอร์ไมโอนี่ด่าเขาทันทีที่เธอพูดได้

"ถ้าเธอด่าฉันอีกคำนึงนะฉันจะปิดปากเธออีกครั้ง"มัลฟอยพูดสีหน้ามีชัย

"นายเป็นคนพาฉันมาที่นี่เหรอ"เฮอร์ไมโอนี่ถามอย่างเกรี้ยวกราด

"ใช่...ตัวเธอก็หนักไม่ใช่เล่นนะ"มัลฟอยพูดเขายิ้มเยาะๆให้เฮอร์ไมโอนี่ เธอมองเขาด้วยสายตาเกลียดชัง ไม่ทันที่เฮอร์ไมโอนี่จะต่อว่ามัลฟอยสเนปเดินเข้ามาแล้วส่งยิ้มที่มีเลสนัยให้เฮอร์ไมโอนี่

"ไงคุณเกรนเจอร์ ไม่ได้เจอกันนานนะ..."สเนปทำเสียงนุ่มนวลที่ฟังดูน่าขยะแขยง

"ค่ะ...ฉันไม่ได้เจอคนเลวๆอย่างคุณมานานแล้ว"เฮอร์ไมโอนี่พูดทักอย่างเยียบเย็น

"ยังโชคดีนะเกรนเจอร์ที่ฉัน...ยัง.-มี-ความ-ปรา-นี-อยู่..."สเนปเน้นเสียงอย่างดูน่าสะอิดสะเอียนนัก

"ยังไงก็ตามเถอะตราบใดที่เธอยังมีประโยชน์ให้ฉันอยู่ฉันจะยังปรานีอย่างนี้ต่อไป"สเนปพูดเขาหันหลังให้เฮอร์ไมโอนี่ เธอพยายามขยับตัวแต่ก็ไม่เป็นผล

"ป่านนี้เจ้าพวกพอตเตอร์คงจะตามหาเธอไปทั่ว"สเนปพูดเขาหันกลับมามองหน้าเธอก่อนจะหันไปพูดกับมัลฟอย

"ฉันคิดว่า...ฉันจะล่อพวกพอตเตอร์ไปอีกทาง...ส่วนเธอพายายนี่ไปหาท่าน...ฉันเชื่อว่าเธอทำได้"มัลฟอยพยักหน้า

"พรุ่งนี้เราจะทำตามนั้น...เอาล่ะ...ฉันจะไปดูรอบๆเอง"สเนปบอกก่อนจะเดินออกไป เมื่อสเนปเดินออกไปข้างนอกแล้วมัลฟอยก็หันมามองเธอ

"ตราบใดที่ยังมีความปรานี...เชอะ...ฉันเสกคาถาฆ่าตัวตายก็ได้"เฮอร์ไมโอนี่บ่น

"เสียใจเกรนเจอร์...ฉันจะบอกเธอว่า...ถึงเธอจะขยับตัวได้...แต่เธอก็ไม่มีไม้กายสิทธิ์"มัลฟอยแสยะยิ้ม เฮอร์ไมโอนี่ทำตาเขม่นใส่เขาทันที

"นาย..."เฮอร์ไมโอนี่มองมัลฟอยอย่างเกลียดชังไม่อาจจะคิดคำพูดอะไรมาด่าเขาได้ตอนนี้

"จะด่าอะไรล่ะ...อย่าลืมนะฉันเตือนเธอไว้แล้ว"มัลฟอยพูดพลางวาดไม้กายสิทธิ์ลงบนอากาศ เวลาผ่านไปราวๆ 10 นาที มัลฟอยก้มหน้าก้มตาเอาไม้กายสิทธิ์เขียนข้อความอะไรบางอย่างบนพื้นก่อนจะเสกให้มันเรืองแสง

"นี่นาย..."มัลฟอยเงยหน้าพร้อมกับขมวดคิ้วในเสียงเรียกของเฮอร์ไมโอนี่ "เมื่อย"เธอบอกเบาๆ

"เดี๋ยวขยับให้..."มัลฟอยเดินมาขยับตัวเฮอร์ไมโอนี่ให้อยู่ในท่านั่งแล้วมองเธอนิ่งพักนึง ก่อนจะทำท่าเหมือนกลั้นหัวเราะ

"ดูใกล้ๆเธอเหมือนหุ่นตุ๊กตาแฟรงเก็นสไตส์นะ..."มัลฟอยพูดแล้วยิ้มอย่างดูถูก "หน้ารังเกียจแสนอัปลักษณ์...ฉันแสนเกลียดที่สุดเหมือนเธอไงเกรนเจอร์"เขาพึมพำ เฮอร์ไมโอนี่มองเขาอย่างหมั่นไส้

"คิดว่าคนอื่นเขาชอบนายเหรอ...นายน่ะมันต่ำกว่าพวกนั้นอีก"เฮอร์ไมโอนี่พูด
........................................................
ถ้ารักมัลฟอยช่วยกันโหวตนะคะ/สายธารแห่งราตรี