Isabella Home : Gasai Rin

ลำดับตอนที่ #4 : Event 2:: วันแรกของการไปเรียนและเรื่องผิดพลาด

            กริ๊งงง!!! ตุ้บบ!!! แอ้กก!!!
 

            ในยามเช้าของวันจันทร์ วันแห่งการเริ่มต้นใช้ชีวิตในแต่ละสัปดาห์ และการเริ่มต้นชีวิตในฐานะนักเรียนระดับชั้นมัธยมปลายของงาซาอิ รินก็คือการกลิ้งหลุน ๆ ตกเตียงใบหน้ากระแทกพื้นห้อง เนื่องจากเอื้อมมือหมายจะไปปิดเจ้านาฬิกาปลุกทั้งที่ยังงัวเงียอยู่

 

            จวบจนเวลาล่วงเลยไปราว ๆ เกือบชั่วโมง เด็กสาวผมทองก็ลงมาทานอาหารมื้อเช้าในชุดกะลาสีสีน้ำตาลเข้มอันเป็นเครื่องแบบของโรงเรียนฮิงะโคโคที่เธอสอบเข้าได้นั่นเอง

 

            หลังจากทานอาหารเสร็จ รินก็เดินคว้าจักรยานของตนแล้วปั่นออกไปยังทิศตะวันออก เพื่อมุ่งหน้าไปยังฮิงะโคโค

 

            เด็กสาวนำจักรยานไปจอดไว้ในโรงจอดของโรงเรียน ก่อนที่จะเดินเข้าไปดูบอร์ดการจัดห้อง เธอมองหารายชื่อของตนอยู่สักพักและในที่สุดก็เจอจนได้ โดยรินนั้นถูกจัดให้อยู่ในห้อง 1 – D

 

            รินเปลี่ยนเป็นรองเท้าสำหรับเดินในตัวอาคารแล้วรีบเดินเข้าสู่อาคารเรียน แต่ไม่รู้ว่าไปทำกรรมกับใครเอาไว้ หน้าของเธอชนเข้ากับประตูชั้นเก็บรองเท้าที่กำลังถูกเจ้าของเปิดไว้อยู่ ชายผมสีฟ้าในชุดกักคุรันดูเหมือนว่าจะเป็นคนในหอนะ แต่เธอก็นึกไม่ออกว่าเป็นใครนี่สิ เด็กสาวจึงเหล่สายตาเพื่ออ่านรายชื่อเจ้าของชั้นวางนั้นเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัวว่าเธอเป็นพวกขี้ลืม ‘เอ...ทานากะ ซากิ สินะ’

 

            “สวัสดีค่ะคุณทานากะ เป็นเช้าที่ดีนะคะ”

 

            รินปั้นสีหน้าเรียบร้อยกลบความซุ่มซ่ามและขี้ลืม ทักทายอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะเดินเข้าไปภายในอาคาร

 

            เมื่อมาถึงห้องเรียนเด็กสาวจึงนำกระเป๋าไปวางไว้บนโต๊ะที่มีชื่อตนแปะอยู่ ‘โต๊ะเรียนท้ายสุดของแถว แถมริมหน้าต่างอีก นี่มัน...ที่นั่งของตัวเอกในอนิเมะนี่นา >< //’

 

            เสียงออดดังขึ้นอันเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าชั่วโมงเรียนได้เริ่มขึ้นแล้ว และในคาบแรกก็เป็นชั่วโมงโฮมรูม โดยห้อง 1 – D นี้ ได้อาจารย์โทคิคาวะ ชิโอริ ผู้สอนวิชาดนตรีที่ลือกันว่าใจดีมาก ๆ มาเป็นที่ปรึกษาด้วย แน่นอนว่าเริ่มแรกก็ต้องเป็นฉากแนะนำตัวโดยเรียงจากเลขที่ ซึ่งถ้าหากนับไล่มาเธอก็จะเป็นคนที่ 7 ‘ลักกี้นัมเบอร์ด้วยล่ะ’

 

            และในที่สุดก็ถึงคราวของเธอจนได้ รินสูดหายใจลึก ๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นและแนะนำตัวกับเพื่อน ๆ ในชั้น “สวัสดีค่ะทุกคน เราชื่องาซาอิ ริน มาจากโรงเรียนสตรีเฮคิโย เกาะฮอกไกโดค่ะ งานอดิเรกคือการร้องเพลง เล่นดนตรีและกีฬาค่ะ ส่วนทรีไซส์ก็...เอ๊ะ ว้าย ม..ไม่มีอะไรค่ะ ยังไงก็ฝากตัวด้วยนะคะ >///<”

 

            ดูเหมือนว่าจะตื่นเต้นไปหน่อยจนเกือบเผลอหลุดพูดในเรื่องที่ไม่ควรแล้วสิ หลังจากแนะนำตัวเสร็จเธอก็นั่งหน้าแดงก้มหน้างุดจนเกือบหมดคาบ เพราะเพื่อนใหม่ใกล้โต๊ะแซวมาตลอดเลย

 

            จนกระทั่งเวลาเรียนของวันนี้ก็หมดลง แต่เรื่องที่เธอเกือบหลุดพูดกลับยังไม่จบ รอบนี้แม้แต่คนที่อยู่คนละห้องยังรู้ถึงกิตติศัพท์ความโก๊ะของตน เลยกลายเป็นว่าตอนพักกลางวันมีคนมาทำความรู้จักจนได้เพื่อนมามากกว่าที่คิด แถมยังได้ฉายาแปลก ๆ อีกแต่เรื่องนี้ขอไม่บอกละกัน

 

            เมื่อถึงช่วงเวลาแห่งการเลือกชมรม รินจึงขอตัวมาเดินหาชมรมที่ตัวเองอยากเข้าตามลำพัง สุดท้ายก็โดนรุ่นพี่แห่งชมรมไลท์มิวสิคจับยัดเข้าในฐานะนักร้องควบมาสคอตแบบงง ๆ

 

            ในที่สุดก็ถูกปล่อยตัวออกมาจากห้องชมรม รินเดินไปยังโรงจอดรถคว้าจักรยานของตนขี่กลับหออย่างเหนื่อย ๆ “เฮ้อ วันนี้ช่างวุ่นวายจริง ๆ...แต่ก็สนุกดีนะ”

 

            เมื่อกลับมาถึงเด็กสาวก็ทักทายคนในหอ ก่อนที่จะวิ่งไล่มิสมาทิลด้าตามประสาเด็กซน จนเวลาหนึ่งทุ่มเธอก็เดินออกมาทานอาหารมื้อเย็น เส้นผมที่ยังเปียกบ่งบอกว่าพึ่งจะอาบน้ำเสร็จ รินทานอาหารไปดูโทรทัศน์ไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งทานหมด เด็กสาวจึงนำจานไปล้างและเดินเข้าห้องของตน

 

            รินนอนอ่านมังงะอยู่บนเตียงหลังจากเขียนไดอารี่เสร็จ และเนื่องจากวันนี้เป็นวันแรกจึงยังไม่มีการบ้านให้ทำ เสียงพลิกหน้ากระดาษผ่านไปแผ่นแล้วแผ่นเล่า จนเสียงนาฬิกาบนหัวเตียงดังขึ้นบอกเวลา 22 นาฬิกา เด็กสาวจึงเก็บหนังสือเข้าชั้นแล้วจึงปิดไฟเพื่อเข้านอน