คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Love Cry 3
“านยอลนายไม่เสียมารยาทไปหน่อยหรอ ันถามทำไมนายไม่อบ”ทันทีที่ร่าสูออมาาห้อน้ำ ยอูที่นั่ไว้ห้าที่โฟาสีาวในห้ออานยอลเอยพุออมา้วยน้ำเสียและท่าทีที่ไม่พอใอย่ามาที่านยอลทำิริยาอย่านี้ับเา
แ่ใ้ว่าานยอละสนใ ร่าสูเินผ่านหน้าร่าเล็ไปหาเสื้อผ้าใส่ทีู่้เสื้อผ้าอเา โยไม่สนใเสียฝึฟัอย่าไม่พอใอร่าเล็เลย
็บอแล้วว่ายอูน่ารำา
“านยอล ันถามนาย้ออบ”ยอูลุึ้นยื่นและเินไประาแนหนาอานยอลที่ำลัเลือผ้าอยู่นั้น และวาร่าสูอย่าหุหิ “นายอย่ามาทำับแบบนี้ ันเป็นู่หมั้นอนาย”
านยอลหันมา้อหน้าอร่าเล็รหน้า้วยนัยน์าที่ไม่พอใอย่ามา “แล้วนายละ นายมีมารยาทมาเลยอย่านั้นหรอ ที่เ้าห้อนอนนอื่น่อนไ้รับอนุาาเ้าอห้อ ไม่ใ้แ่ห้อัน บ้านัน้วย อย่านี้เาเรียว่ามีมารยาทหรอ โ ยอู”านยอลเอยพูออมาอย่าเรียบๆแ่แฝไป้วยวามโรธเ็มทน
ำพูอหน้าที่านยอลพูออมานั้นมันทำให้ยอูหน้าาเหมือนมีใรสันมาบหน้าอเาอย่าแร “านยอลทำไมนายพูแบบนี้ นายเป็นู่หมั้นอันนะ”ยอูแผเสียออมาอย่าโรธั
านยอลถอหายใออมาอย่าปลๆและสะบัแนเล็อยอูออาแนเา “็แู่่หมั้น ไม่ใ้นที่ันรั”านยอลพูออมาอย่าทนไม่ไหว เาไม่อยาะพูาที่ทำร้ายิใแบบนี้ับยอูสัเท่าไหร่แ่ในเมื่อยอูทำให้เาหมวามอทนเอ
ยอูนิ่เียบและ้อมอานยอลที่หันหลัให้เาและเลือเสื้ออย่าสบายอารม์หลัที่พ่นำพูที่มันแทใำเาออมา น้ำาื่นึ้นมาเอออยู่บนอบวาโอเา ริมฝีปาแม่มแน่น
ยอูนายะร้อให้ไม่ไ้ นายะอ่อนแอไม่ไ้
“ใ่็แู่่หมั้นแ่ยัไีวิอนายและรอบรัวมัน็อยู่ในำมืออนายานยอล”ยอูเอยออมาอย่าผู้ถือไพ่เหนือว่า แน่นอนระูลปาร์ยั้อารผลประโยน์ารอบรัวเา เารู้ี
านยอลำมือแน่นอย่าโรธัเมื่อยอูเอยำพูนั้นออมา “ำไว้านยอล นายวรทำัวีๆับันแล้วีวิและรอบรัวอนายะีึ้นเอ”ยอูเอยออมาเท่านั้นและเินออมาอย่าผู้นะปาสวยยยิ้มออมาอย่าร้ายา ยอูเปิประูออมาและปิมันเ็มแรอเา เสียปานประูที่ปิ้วยแรที่มามายๆอยอูัไปทั่วบริเว
านยอลยัยื่นนิ่และำมือแน่นอย่าโรธั เลียอนนี้มีแ่ำว่าเลียที่เาะมอบให้ยอู “โธ่!เว้ย”านยอลโยนเสื้อในมือทิ้สพื้นอย่าโรธั แ่เาทำอะไรยอูไม่ไ้ ถูอย่าที่ยอูพูรอบรัวอเาอยู่ในำมืออเาเอ
ยอูเปิประูห้อนอนที่เาอาศัยนอนที่บ้านอานยอลเ้ามาและปิมัน เมื่อประูปิลยอูทรุลอย่าหมแร น้ำาที่เ็บลั้นมันไว้ไหลออมาอย่ามามาย หัวใวน้อยๆอเาเ้น้าลมันทำให้เาปวหนึบที่หัวใอย่าบอไม่ถู ไม่ใ้นรั ำนี้ๆอานยอลยัแล่นอยู่ในหัวอเา มันยัอยู่เล่นานให้เาเ็บปวอยู่แบบนี้
“นายไม่เห็นวามรัที่ันมอบให้บ้าเลยหรอ านยอล นายมอไม่เห็นมันหรือนายไม่เยที่ิะมอมัน านยอล”ยอูเอยำพูัพ้อออมา วามรัที่เามอบให้านยอลมามายานยอลไม่เยมอมันเลย
“แบฮยอนเพราะนาย เพราะนายแบฮยอน”
ืนนั้นห้าสรรสิน้าxoxoแบฮยอนับอินทั้สอเินมาในห้าเพื่อมาทานอาหาร “แบฮยอนไม่น่าลำบาเลี้ย้าวผมเลยนะรับ”อินเอยออมาอย่าเรใแ่ในใริๆอเาแล้ว เาีใมา อนที่แบฮยอนโทรมาวนไปทาน้าว อินีใแทบะระเบิัวเอ
“ไม่ไ้หรอรับ ุอิน่วยผมไว้อีอย่าผม็เือบทำใหุ้อินวุ่นวายาเรื่อี่เ่าอผมนะรับ”แบฮยอนเอยออมาอย่าทันทีเมื่อไ้ยินำพูเรใออีฝ่าย แล้วมออินอย่าอ้อนวอนว่า้อให้เาไ้อบแทนบ้า
และ็่วยไม่ไ้เมื่ออินเห็นแวาและใบหน้าแบบนั้นเา็อ่อนระทวยลทันที “รับ!แ่แบฮยอนไม่้อเรียผมุหรอนะรับ เรียอินเยๆ็ไ้รับ เพราะเรียุแล้วมันูห่าเหินไปนะรับ ผมอยาให้เราสอสนิทันเร็วๆนะรับ”
แบฮยอนมอนรหน้า้วยแ้มที่ึ้นสีเ้าัวเอ็ไม่รู้ว่าะเินับำพูออีฝ่ายทำไมแ่ำว่าไม่อยาให้ห่าเหินัน อยาให้สนิทันเร็วมันทำให้เาเินอายอย่าบอไม่ถู และมัน็เ่นเียวับอินที่รู้สึว่าหน้าอัวเอร้อนึ้นมาทันทีที่พูบ
“...รับ อิน”แบฮยอนเอยพูออมาอย่าเินอาย
แ่ลับนฟัแล้วแทบะล้มลหมแรเพราะวามน่ารัอร่าเล็ที่เอยพูออมาอย่าน่ารัน่าั
ทั้สอเินรไปยัร้านอาหารแห่หนึ่แ่อินับเินนับใรบานเ้า อินรีบหันไป้มหัวอโทษทันที “อโทษรับ”
“ไม่เป็นไรรับ”ายหนุ่มร่าสูผิวาวหน้าาหล่อเหล่า้มหัวอโทษอินเ่นัน
แ่ทว่า.....
พอทั้สอเยหน้ามามอัน ทั้สอ่ามีอาารที่ใและนิ่อึ่ไปทันที ทั้สอนไม่ิเลยว่าพวเาะเอันอี ไม่ิเลยริๆ “โอ เฮุน”อินเอยื่อเพื่อนเ่าที่อนนี้ำว่าเพื่อนยัมาไปสำหรับนๆนี้
“ิม อิน ีในะที่ไ้เอ”เฮุนเอยทัทายอย่าไม่เ็มในั แ่สายาเาไปสะุเ้าับร่าเล็ที่ยื่นมอเา้วยแวาที่สสัย
ถ้าำไม่ผิ ร่าเล็นี่แฟนเ่า ปาร์ านยอลใ่ไหม
“ีในะที่ไ้เอันอี”เฮุนยื่นมือไปหวัะทัทาย แ่อินแ่มอมันเยๆและไม่ับมือเาอบ เฮุนยิ้มอออย่าพอใ ็แน่อยู่แล้วที่ อิน ะไม่ับมือเา ็ในเมื่อเาทั้สอ ไม่สิ! ถ้ารวม ปาร์ านยอล็เป็นสาม แ่เาับานยอลอยู่พวเียวัน แ่สำหรับ ิม อิน อยู่นละฝ่าย
“ไปันเถอะแบฮยอน”อินลาแบฮยอนเินเ้าไปในร้านอาหารทันที เาไม่อยายื่นมอหน้าเพื่อนทรยศอย่าเฮุน มิรภาพที่หัแลไป็เพราะเ้า โอ เฮุนนี่แหละ
แบฮยอนที่ไม่รู้เรื่ออะไรเลย ็เินามอินมาอย่าเป็นไ่าแ “อินรู้ัันหรอ แล้วทำไมูเหมือน”แบฮยอนไม่รู้ะเอยถามออไปอย่าไรี
“อืม!ผมเยรู้ัับเา แ่อนนี้ผมไม่อยาที่ะรู้ัับนอย่าหมอนั้นอีแล้ว”อินพูเท่านี้เป็นอันรู้เรื่ออแบฮยอน แบฮยอนเอ็ไม่ิที่ะถามอะไร่อไปเพราะูาท่าทาอนนี้แล้วอินยัอยู่ในโหมอารม์ไม่ีอยู่แน่ๆ
้านโอ เฮุน ที่เินออมาัวห้า็เบอร์มือถือหาใรบานและนๆนั้น็เป็นใรไม่ไ้
ปาร์ านยอล
เฮุนโทรออไปยัเบอร์อานยอลทันที “ไอ้านยอล”เฮุนเอยพูออมา
“อ้าว!ไอ้ฮุนมึลับมาั้แ่เมื่อไรว่ะ”ปลายสายถามออมา
“มึไม่้อสนใหรอว่าูะลับมาเมื่อไรแ่อนนีู้มี่าวีะมาบอมึ”เฮุนพู้วยรอยยิ้มร้าย
“อะไรอมึว่ะ”
“ูเอไอ้อิน ับแฟนเ่ามึ ูรู้ว่ามึับเาเลิันแล้วแ่มึะยอมให้มันวแฟนเ่ามึเยาะเย้ยมึหรอว่ะ มันยัพูับูอยู่เลยนะโว้ยว่ามันะทำให้แฟนเ่ามึรัมัน แล้วะวไปเย้ยมึ มึะยอมหรอว่ะ”เฮุนพูอไ่ใส่สีอินอย่าสะใ
“มึเอมันที่ไหน”ปลายสายอบออมา้วยน้ำเสียที่หุหิ ึ่มันยิ่ทำให้เฮุนพอใเ้าไปอี “ห้าxoxoมึรีบมานะโว้ย”
“เออ!”
เฮุนวาสายและยยิ้มออมาอย่าสะใ เารู้ว่าถ้าเาใ้เรื่อแฟนเ่าอไอ้านยอลมารวมับเรื่อแ้นเ่าที่านยอลมี่ออินแล้วละ็ ปาร์ านยอลเือเป็นไฟแน่ๆ “สนุละว่ะานนี้”เฮุนเอยออมาอย่าสะใ และหัวเราะออมาอย่ามีวามสุ และหัน้อมอร่าอนสอนที่ำลันั่ินอาหารอยู่นั้น “ไอ้อิน ูะเล่นานมึให้เ็บแสบ”
แ่ไม่ไ้มีเพียแ่เฮุนนเียวเท่านั้นที่้อมอ อินและแบฮยอน ยัมีอีสายาหนึ่ที่ับ้อไปยัสอนนั้น และำลัยมือถือึ้นมาเบอร์ที่เาไม่ไ้เมนไว้ในเรื่อและพิม้อวาม “ู่หมั้นอุำลัะมาหาแฟนเ่าอเา ถ้าุไม่อยาโนสวมเา็รีบมาัารสะ โ ยอู าผู้หวัี”เมื่อพิมเสร็เรียบร้อยและส่ไป ปาสวยอเานนั้นยยิ้มึ้นมาอย่าสะใ “บยอน แบฮยอน โ ยอู พวนายสอนเสร็ันแน่”เานนั้นเอยออมาอย่าสะใที่ะไ้เห็นอะไรที่สนุๆที่ำลัะเิึ้นอีไม่้า
ทา้านานยอลที่ับรถออมาาบ้ารอย่าหุหิ เาโรธทุอย่าอนนี้ เาโรธแบฮยอนที่ะไปบับแ้นเ่าอเาอย่า ิม อิน ทั้ๆที่ปา็เยอ้อนวอนให้เาอยู่ อย่าทิ้เ้าัวไป ะหาว่าเาห่วาเา็ะไม่ว่าสัำเพราะเาห่วแบฮยอนริๆเาะไม่ยอมให้ใรมายุ่ับแบฮยอนเ็าโยเพาะ ิม อิน
านยอลับรถอเาเ้ามาอให้ห้าและเินออมาอย่าอารม์ุนเียว เาเินมุ่หน้าไปยัร้านอาหารุหมายอเาทันที เมื่อเินมาถึหน้าร้านอารม์โทสะอเา็ูเหมือนะเพิ่มึ้นมาไปอีหลายเท่าัว ภาพนสอนที่สวีทหวานันอย่ามีวามสุ มันทำให้เาหุหิมาริๆ
านยอลไม่รีรออะไรทั้นั้นเาเินเ้าไปในร้านและริ่ไปยัโ๊ะอสอนนั้นทันที เมื่อเินมาถึยัโ๊ะที่หมาย านยอลไม่พูาทัทายเลยแม้แ่ำเียวแ่ับระาอเสื้ออไอ้เพื่อนแ้นอเา ิม อิน นั้นเอ านยอลปล่อยหมัใส่ใบหน้าออินเ็มแรอเา นร่าสูออินเล้มไปามแรหมันั้น
“อิน”แบฮยอนเอยื่อออินออมาอย่าใและรีบเ้าไปประออินึ้นมาทันที
เมื่อลุึ้นมาไ้อิน็พุ่ัวเ้าไปปล่อยหมัใส่านยอลืนเ่นัน มันทำให้เิารวุ่นวายเิึ้น ร่าสูอนสอนที่ปล่อยหมัใส่ันอย่าไม่มีใรยอมใรและยัมีร่าเล็ที่อยร้อห้ามและุระาร่าึร่าสูทั้สอนให้แยออาัน แ่มันไม่่ายเลย
เพราะทั้สอน่ามีเรื่อที่แ้นใันอยู่แล้ว เมื่อมาเอันอารม์โทสะที่เยมีให้ัน่อนหน้านี้็พุ่เามาทันทีและเหมือนมันะมาว่าเิน้วย้ำ
“หยุสัที!”แบฮยอนะโนออมาในที่สุ เสียะโนออมาอย่าไม่พอใอแบฮยอนเหมือนับระัหมย ร่าสูทั้สอหยุและแยออาันที “นี่มันเรื่ออะไรัน านยอลนายมาทำแบบนี้ทำไมนายรู้ั ิม อิน หรือไ”
“รู้สิ!รู้ี้วยละ แล้วนายรู้ัหมอนี่หรือไ”
“ทำไม!ันะรู้ัับใรแล้วมันเี่ยวอะไรับนาย”
“เี่ยวสิ?.....็นายเป็นนรัอัน นายะไปยุ่ับนอื่นไ้ยัไ”านยอลเอยออมาอย่าหุหิ เาโมโหเอามาๆเมื่อเห็นแบฮยอนอยู่ับนอื่นๆ
“านยอลนเห็นแ่ัว!”แบฮยอนพู้วยน้ำาและบไปที่ใบหน้าหล่อเหล่าอานยอลาให่ “นายมันเห็นแ่ัว นายทิ้ันไป นายทิ้ันให้อยู่ับวามเ็บปว ันอ้อนวอนนายให้นายอยู่ับันแ่นาย็ยัทิ้ันไป แ่อนนี้นายมาพูว่าันเป็นนรัอนาย นายพูออมาแบบนี้ไ้ยัไานยอล! นายไม่ิถึันเลยว่าันะเ็บปวมานาไหน นายพูออมาแบบนี้ทำไมานยอล”
ำพูอแบฮยอนที่ออมาาหัวใและวามรู้สึที่เ็บปวอเา มันพุ่มาทิ่มแทใอานยอลไ้ไม่อยาเลย ใ่เาทิ้แบฮยอนไปแ่ที่เาทิ้แบฮยอนไปไม่ใ่เพราะเาหมรัแบฮยอน เายัรัแบฮยอนไม่เยลลแ่ที่เาทำไป็เพราะเหุผลบ้าอย่าที่เาบอใรไม่ไ้
“ไอ้นเลวแเอหรอที่เือบทำให้แบฮยอน่าัวายนะ”อินพุ่เ้าไปหวัะไปปล่อยหมัใส่หน้า ปาร์ านยอล แ่แบฮยอนับุมือเาไว้ และมอเา้วยแวาที่เ็มไป้วยราบน้ำาอย่าอ้อนวอน มันเลยทำให้เา้อหยุ
านยอลมอร่าเล็ที่ยื่นร้อให้อยู่้วยสายาที่รู้สึผิ แบฮยอนเือบ่าัวายเพราะเา หัวใอเาแทบสลายเมื่อไ้รับรู้ เาอยาะอโทษและบอวามริับร่าเล็แ่เาทำไม่ไ้ แ่ยัไ็ามเาะปล่อยแบฮยอนไปบับไอ้อินไม่ไ้ เ็า
“แบฮยอน!นายมาับัน”านยอลระาแนเล็อแบฮยอนให้เ้ามานเอ แ่อินับว้าแนเล็อี้าอร่าเล็ไว้ ส่วนแบฮยอนที่ถูึแนทั้สอ้า็ไ้แ่ร้อให้ เาไม่มีเรี่ยวแระทำอะไรอีแล้ว
“ันไม่ปล่อยให้แบฮยอน้อไปับนายเ็า และรู้ไว้สะ้วยว่าแบฮยอนำลับับัน”อินโหออมาำโ มัน่วยไม่ไ้ที่ะ้อทำแบบนี้ เาไม่อยาให้แบฮยอน้อเ็บปวอี เาเยสัาับัวเอแล้วว่า เาะไม่ปล่อยให้แบฮยอนเอเรื่อเ็บปวอี
แบฮยอนาโอย่าใ เามอหน้าอินอย่าไม่เ้าใ แ่มัน็เป็นารีที่ะให้เรื่ออนนี้มันบๆไปสะที แ่ทว่าไม่ไ้บล่ายๆนะสิ
สา!น้ำใสาแ้วน้ำทรสวยสาเ้ามาเ็มใบหน้าอแบฮยอน เหุาร์ที่เิึ้นมันเร็วมาไม่มีใรั้ัวทันเลย และนที่สาน้ำใส่แบฮยอน็ือ
โ ยอู!
ยอูระาแนหนาอานยอลออาแนเล็อ บยอน แบฮยอน นที่เาเลียเ้าระูำ “บยอน แบฮยอนีใที่ไ้เอเป็นไน้ำเย็นพอไหม”ยอูพูออมาอย่าโรธัและ่อยๆเินเ้าไปหาแบฮยอน ที่ยัยื่นนิ่้วยวามใ แ่ายร่าสูผิวแทนับมายื่นว้าแบฮยอนเอาไว้
ยอูมอร่าสูนั้นั้แ่หัวรเท้าอย่าเยียย่าม “นายะทำอะไรแบฮยอน”ร่าสูเอยถามยอูอย่าเอาริ
“็ป่าวนี่็แ่ะสั่สอนพวที่อบแย่อๆนอื่น”
“ยอูนายมาที่นี่ไ้ยัไ”่อนที่ยอูะไ้ไปัารลับแบฮยอน านยอลึร่าเล็ลับมาและถามออไปอย่าสสัย ยอูมอร่าสูอย่าโรธัน้ำาอเาื่นึ้นมาบนอบาโอเา
“มันไม่สำัหรอว่าันะมาที่นี่ไ้ยัไ แ่ที่ันมา็เพราะนาย ปาร์ านยอล นายเป็นู่หมั้นอันแ่นายลับมามาหามัน”ยอูพูออมาอย่าโรธัและระแทเสียำว่ามันไปที่แบฮยอนพร้อมับี้หน้าอย่าเอาเรื่อ
“ู่หมั้นั้นหรอ”แบฮยอนเอยมาเบาๆอย่าใ
านยอลมีู่หมั้นแล้วั้นหรอ เพียแ่เราเพิ่เลิันเพีย3วันเท่านั้น เ็บ!หัวใมันเ็บทรมานเพิ่มมาึ้นไปอี
“ใ่เาเป็นู่หมั้นอัน และที่สำัันับเาบันมา่อนนายแ่นายแย่อันไปแบฮยอน!”ยอูวาออมาอย่าโมโหสุี
แบฮยอนสายหน้าอย่าไม่เื่อ ถึแม้เาับานยอละเลิันแล้ว็ามแ่ลอเวลาที่บัน านยอลไม่เยนอใเา หรือว่าานยอลโห ใ่นี่านยอลเยบอับเาว่าเามัน็แ่อเล่นั่วราว
“แบฮยอนนายมัน็แ่อเล่นั่วราวอเาแ่สำหรับันัวริ”ยอูเอยำพูที่ัินวามรู้สึอแบฮยอนออมาอย่าั น้ำาที่ไหลมาอยู่แล้วมันเพิ่มึ้นมาอี น้ำาที่ไหลออมาาวาอ บยอน แบฮยอน มันมีแ่วามเ็บปวไปหม
“พอไ้แล้วยอู!นายอย่ามาทำัวเป็นเ้าอัน ันไม่ใ่อๆนาย”านยอลพูอหน้ายอูอย่าสุทน ทำให้ยอูหน้าาไปั่วะ านยอลเินเ้าไปหาแบฮยอนและลาร่าเล็ออมาทันทีโยไม่ฟัหรือำ่าท้ออสอนที่ำลั่อว่าเาอย่าไม่พอใอยู่นั้น
แบฮยอนที่โนร่าสูลาออมาเา็ไ้แ่้มหน้าร้อให้ เาทำอะไรอี่อไปแล้วมันหมแล้ว มันเ็บไปหม แ่ทำไมมันเ็บมานานี้แ่ทำไม เาลับยัรัานยอลอยู่แบบนี้ทำไม ทำไม บอเาที?
“านยอลลับมา านยอลลลลลลล!”ยอูะโนเรียานยอลออมาอย่าสุเสียอเา แ่ร่าสูที่เินออไปูะไม่สนใเลย้วย้ำ มันทำให้เาโมโหสุีอเา “แบฮยอนทำไม้อเป็นแทำไม้อ้อเป็นแลอ”ยอูพูออมาอย่าโรธัและปัาน้าวบนโ๊ะลแอย่าระบายอารม์
“ุะทำอะไรแบฮยอน!”อินถามออมาอย่าไม่พอใ
“ะทำอะไร็เรื่ออันนายอย่ามายุ่”ยอูพูและ้อหน้าร่าสูรหน้าอย่าเอาเรื่อ
อินว้าแนเล็มาและออแรบีบ “ถ้าุทำอะไรแบฮยอนละ็ ผมะไม่ปล่อยุแน่”
“ิว่าันลัวรึไ ันไม่ลัวใรหน้าไหนทั้นั้น แล้วนายไม่้อลัวไปว่าันะไม่ทำอะไรหมอนนั้น ันทำแน่”
“ทำไม!แบฮยอนเาไปทำอะไรใหุ้หนัหนาห่ะ”
“นายไม่รู้หรอว่าหมอนนั้นมันทำอะไรับันบ้า”ยอูพูออมาอย่าโรธแ้น ไม่มีใรรู้ว่าแบฮยอนเยทำอะไรไว้ับเาบ้า ไม่เยมีใรรู้ ยอูสะบัแนัวเอออาแนหนานั้นและวัเอาเินออมาำนวนหนึ่และโยนมันไปให้เ็ที่ทำานในร้านอาหารนหนึ่ “่าานที่แไป”ยอูเอยพูอออย่าอารม์เสียและเินออไป แ่เา็้อหันลับไปมอายร่าสูที่นนั้นที่ยื่นมอเาอยู่ในร้านอาหารนั้น
“ทำไมันุ่นหน้าหมอนั้นั”ยอูเอยออมาอย่าสสัย ถ้าเาไม่สัเีๆเาะไม่รู้เลยว่าายนนั้นมีใบหน้าที่เาุ่นเยเอามาๆ
และไม่่าาอิน อิน็ุ่นหน้าร่าเล็เ่นัน
านยอลับรถเ้ามาอที่ อนโแห่หนึ่เมื่ออรถเสร็แล้วานยอล็ลมาารถและมาเปิประู้าอร่าเล็และลาร่าเล็ออมา่อนที่ะลาเ้ามาในัวโรแรม “านยอล!นายพาันไปไหน”แบฮยอนเอยถามออมาอย่าหวาลัว ลอทาอยู่บนรถานยอลไม่พูไม่าสัำแถมยัทำหน้าทีู่ไม่สบอารม์มาลอทาอี้วย อนนี้็เ่นเี่ยวัน านยอลไม่อบออะไรเาสัำลาเาเ้ามาในึอโรแรมอย่าแร
“านยอล นายะพาันไปไหน”
านยอลไม่อบร่าเล็และเมื่อเินมาถึห้อที่อเาานยอลเปิมันเ้าไปและระาร่าเล็ทีุ่ยื้อไม่ยอมเ้ามาอย่าแรนร่าเล็เเ้ามาามแรอเา านยอลพลัร่าเล็ลบนเียนาให่อเาและึ้นไปล่อมร่าเล็เอาไว้
“านยอล!นายะทำอะไร”
“ัน็ะทำให้นายเป็นอันนเียวไ”
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
อนนี้อาะหน่อยนะ เพราะไร์แ่สเลย แ่แล้วลเลยอ่ะ
ยัไ็อโทษรีทุๆน้วยนะ
ให้อถัยมือใหม่้วยนะ
สุท้ายแล้วเม้นให้ำลัใไร์บ้าสิ
(อน่อไปมี nc แน่นอน อิอิ)
ความคิดเห็น