Review Light Novel โดยอคติล้วนๆ

ลำดับตอนที่ #398 : ขอให้โชคดีมีชัยในโลกแฟนตาซี เล่ม 7 พระเอกผู้แสนน่ารัก “คาซึนมะ”

สำนักพิมพ์: Animag

ราคาปก: 170 บาท

แนวเรื่อง: Fantasy, Comedy

แต่งเรื่อง: Natsume Akatsuki

Illustration: Kurone Mishima

แปล: ธีรัตต์ ธีรพิริยะ

สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 11 เล่มยังไม่จบ มีภาคแยกหลายเล่ม ทำเป็นอนิเมแล้ว ดูรูปปกเล่มอื่น CLICK ดูรีวิวเล่มแรกๆที่นี่ เล่ม 1   เล่ม 2   เล่ม 3   เล่ม 4   เล่ม 5   เล่ม 6   รีวิวภาคแยกขอให้ระเบิดตูมตามในโลกแฟนตาซี! เล่ม 1    เล่ม 2

เรื่องย่อ

ขณะพวกคาซึมะใช้ชีวิตสำราญไปกับเงินค่าหัวของหัวหน้าหน่วยซิลเวีย

จู่ๆ วันหนึ่งดัคเนสที่ดูท่าทางซึมๆ กลับมาชวนไปปราบมอนสเตอร์ตัวโหดที่มีค่าหัวสูง

ทว่าทำไปทำมาเจ้าตัวดันหายตัวไปดื้อๆ โดยทิ้งจดหมายบอกเพียงว่า

“ฉันไม่มีทางได้เจอพวกนายแล้ว ออกจะเอาแต่ใจ แต่ช่วยถอดฉันออกจากปาร์ตี้ด้วยนะ”

และระหว่างที่พวกคาซึมะถึงกับหงอยซึมก็มีข่าวลือแพร่สะพัดว่าดัคเนสกำลังจะแต่งงานกับเจ้าผู้ครองที่ดิน...

เงินมหาศาลโปรยปรายท่ามกลางเสียงหัวเราะของปีศาจสวมหน้ากาก

ผลลัพธ์ท้ายสุดจะออกมาเป็นเช่นไรกันแน่!?

ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:

                เล่มนี้อวยแม่เป็ดน้อยมาโซเดอร์เต็มๆครับ ใครเป็นเป็นแฟนเธออ่านแล้วฟินแน่นอน แม้ว่าเนื้อว่าส่วนใหญ่จะโฟกัสที่ดัคเนส ที่ก็ยังมีการกระจายบทให้กับสาวๆเหมือนกัน

                เอริส โผล่มาเล่นทายปริศนาตัวจริง

                 วิซ ได้รับแต่บทโดนบานิลโขกสับ

                 ยุนยุน ขายแต่คาแรคเตอร์จืดจางไร้เพื่อน

                 เมกุมิน โผล่มาขโมยซีนอย่างเท่จนคาซึมะอิจฉา (สงสัยอยู่ต่างโลกนานจนติดเชื้อเผ่าโคมะ)

                 อควอ อืม ก็ทำหน้าที่สารส้มกับตัวทำลายบรรยากาศเหมือนเดิม

                เล่มนี้ค่าความชอบผมขอเทให้คาซึมะครับ เป็นตัวเอกสายฮาเร็มในอุดมคติจริงๆครับ แม้จะปกติจะมีฝีมือกาก ดูบุคลิกแล้วเหมือนคนเห็นแก่ตัว พึ่งพาไม่ได้ แต่ถ้าเพื่อสาวๆในสังกัดแล้วสู้ไม่ถอย ไม่หวั่นกับอิทธิพลมืดใดๆ ทำงานหามรุ่งหามค่ำ ผลาญสมบัติทั้งหมดเปย์สาวโดยไม่แคร่ ยิ่งไปกว่านั้นเล่มนี้คาซึมะเปิดใช้สกิลซึนเดเระครับ ผมคิดมาตลอดว่ามีแต่สาวน้อยโมเอะเท่านั้นที่ใช้สกิลนี้แล้วเวิร์ค แต่คาซึมะก็ใช้แล้วน่ารักดีล่ะนะ

 

                แนวฮาเร็มนั้น ปัจจุบันก็ถือเป็นแนวที่มีการผลิตนิยาย และการ์ตูนออกมามากมาย (แม้ว่าฮาเร็มแท้ๆตามอุดมคติสำหรับผม ออกจะมีไม่กี่เรื่องก็ตาม) จนมีเสียงบ่นว่าแนวฮาเร็มมันเกร่อเบื่อแล้ว (แต่ผมคิดว่าจริงๆที่มันเกร่อและน่าเบื่อ คือแนวรร.ต่อสู้ แนวต่างโลก ที่เป็นแนวฮาเร็มด้วยต่างหาก) แต่ก็ยังมีหลายคนที่ยังเป็นติ่งแนวนี้อยู่ (อย่างน้อยก็มีตรูกับแคมมี่ล่ะฟะ)

                โดยปกติแล้วผมจะเลือกเสพแนวฮาเร็มโดยการพิจารณาตัวละครหญิงก่อน ถ้ามีสาวๆโมเอะน่ารักน่าอวย ยิ่งเป็นโลลิด้วยล่ะก็ ผมมักจะไปเสพโดยพลัน แต่สิ่งที่ผมใช้แบ่งเกรดระหว่างแนวฮาเร็มทั่วไป กับแนวฮาเร็มชั้นดีควรเอาขึ้นหิ้ง กลับเป็นตัวเอกผู้ชายครับ

                ถ้าเรื่องไหนพระเอกดูแล้วน่าเชียร์ เทคแคร์สาวๆได้ไม่มีขาดตกบกพร่อง มีซีนปักธงให้สะใจเป็นระยะล่ะก็ ค่าความชอบของผมคงเพิ่มเรื่อยๆ แต่ถ้าเรื่องไหนตัวเอกฉลาดน้อย ทำสาวๆเสียใจ ทำตัวอีโมน่าเบื่อ ผมก็กดคะแนนติดลบทันที ซึ่งเล่มนี้คาซึมะสอบผ่านมาตรฐานพระเอกฮาเร็มอย่างสวยงามครับ

                อีกตัวละครหนึ่งที่ขโมยซีนในเล่มนี้คือบานิล ผมมีทฤษฎีว่าคนเขียนแกรักชอบตัวละครนี้เป็นพิเศษ  เนื่องจากอ.แกน่าจะเป็นพวก S (จึงให้ตัวละครมีนิสัยโคตร M ) และบานิลก็เป็นร่างอวตารของแกที่ควยทรมานตัวละครอื่นๆเพื่อสนองตัณหา จนได้รับบทเด่นถึงขนาดเป็นตัวละครที่มีสปินออฟของตนเองเหมือนกับเมกุมินทีเดียว

ระดับความพึงพอใจ: 5/5 เล่มถัดไปน่าจะเป็นบทเทพธิดาฟองน้ำ