[SF EXO] Impossible Miracle Love [คู่จิ้นตามใจฉัน]

ลำดับตอนที่ #39 : [เด็กช่าง's Series] YeolKris BaekDo TaoHun - TaoHun Part 1

Title: เด็กช่าง's Series - TaoHun Part 1

Pairing: Chanyeol x Kris // Baekhyun x D.O. // Tao x Sehun

Author: BettyNoona

Note: คู่รักที่เลี้ยงกันด้วยลำแข้ง ประกันชีวิตหน่อยไหม? 5555555

 

 

Note2: เหมือนจะป่วยเลยอ่ะ T^T


 

 

______________________________________

 

 

 

“อ๊ะ.. เสร็จแล้วก็ออกไปสิวะ” เซฮุนดันร่างของเทาที่ซุกหน้าอยู่ที่คอตัวเองออก เทาที่กำลังหอบหายใจส่ายหน้าแล้วกอดกระชับตัวของเซฮุนให้เข้ามาแนบชิด ส่วนที่ยังเชื่อมกันอยู่ก็เลยยิ่งแทรกเข้าไปลึกกว่าเดิม

 

“ไอ้เทาปล่อย!! ไม่ปล่อยกูถีบตกเตียงนะมึง!!” เทาขยับตัวลุกขึ้นแล้วมองหน้าเซฮุนอย่างงอนๆ แต่คนมองแทบอยากจะถีบมันให้รู้แล้วรู้รอดไป

 

“มึงอ่ะ!!” ยังจะมาทำหน้า ทำตากระเง้ากระงอดสะอื้นตี.อีกแน่ะ 

 

“ออกไปกูหนัก รีบๆออกไปเลย” เมื่อเทาขยับตัวถอยออกจากเซฮุน เจ้าตัวก็ส่งเสียงร้องครางอีกรอบ ลูกพี่ฮวางจื่อเทาก็ทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ทันที

 

“ต่ออีกสักรอบไหมจ๊ะอีหนู” เซฮุนลืมตาขึ้นแล้วยกขาถีบอกเทาให้มันไปไกลๆเลย คนโดนถีบก็หงายหลังกลิ้งหลุนๆตกเตียงไปเลย 

 

“ไอ้เห.กูเจ็บนะ!!!” เซฮุนลุกขึ้นขยับมาตัวมาทางปลายเตียงที่มีเทานอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้นแล้วก็หัวเราะคิกคักจนดวงตาเรียวของเซฮุนวาดโค้งเป็นขีดเล็กๆ

 

“เรื่องของมึง วันนี้กลับไปนอนบ้านมึงเลยนะ” เทาค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นยืน คือมันก็อุจาดตาจนเซฮุนต้องหยิบหมอนปาใส่มันนั่นแหละ เสื้อผ้าเหวี่ยงไปไหนแล้วก็ไม่รู้

 

“ไม่เอาอ่ะกูจะนอนนี่” เทารับหมอนที่เซฮุนโยนมาแล้วก็โยนคืน ทีนี้ก็เต็มหน้าเซฮุนเลยไง

 

“ไอ้ห่.เทาโยนมาทำพ่อมึงเหรอ!! มึงนอนนี่กูไปนอนบ้านมึงก็ได้เชิญ!” เซฮุนทำท่าจะลงจากเตียง เทาก็รีบปีนขึ้นเตียงมาจับเซฮุนล็อคกับเตียงไว้ทันที

 

“นอนกับกูดิ ถ้ากูนอนไม่หลับกูจะทำไงล่ะ” เซฮุนมองคนที่โถมคร่อมทับเขาทั้งตัว ไหนจะสองมือที่กดข้อมือเขาอีกล่ะ

 

“ก็ไม่ต้องนอนมั้ง ปล่อยดิวะเจ็บ” เทาผ่อนแรงที่จับข้อมือแต่ก็ไม่ได้ขยับตัวไปไหน เซฮุนกรอกตาไปมา

 

“ถอยออกไปเลยไม่ต้องมาจับ” เทาหัวเราะเบาๆ

 

“ทำไม? เสียหน้าเหรอ? ก็มึงมันอ่อนอ่ะโอเซฮุน” นี่พูดเลยว่าถ้าถีบมันได้เขาจะถีบแล้วตามไปกระทืบซ้ำๆให้มันตายไปเลย!!! ฮวางจื่อเทา!!!!

 

“ยังไงมึงก็ไม่มีวันกดกูได้หรอก ทำใจซะโอเซฮุน” เทายักคิ้วให้แล้วก้มหน้าลงป้อนจูบให้เซฮุนที่อยากจะซัดมันสักทีเหมือนกัน 

 

“มึงไม่เคยชนะกู อย่าคิดชนะกูซะให้ยากเลยว่ะ” ถ้าว่าคืนนี้คงจะต่อให้มันอีกรอบล่ะมั้ง นำหน้ากูไปก่อนเถอะ คอยดูสักวันกูต้องกดมึงคืนให้ได้!!!

 

เทากับเซฮุนอยู่บ้านข้างกันและอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เกิดแล้ว พ่อแม่ของทั้งสองบ้านเป็นเพื่อนกัน รู้จักกันเพราะเป็นเพื่อนบ้านกันนี่แหละ เทากับเซฮุนก็เลยถูกเลี้ยงมาคู่กัน เทาเกิดก่อนเซฮุนหนึ่งเดือน ทั้งสองบ้านก็ช่วยกันดูแลเด็กทั้งสองนี้มาด้วยกัน เทากับเซฮุนก็เลยสนิทกันและรู้ใจกันมากกว่าใคร

 

ไม่ว่าจะเตรียมอนุบาล อนุบาล ประถม มัธยมต้นจนมาถึงตอนนี้ที่อยู่สายอาชีพ จริงๆพวกเขาอยากเรียนสายสามัญมากกว่าแต่ชานยอลกลับแบคฮยอนจะมาต่อสายอาชีพ ดังนั้นพวกเขาก็เลยตามมาด้วยแต่คยองซูนี่ไม่รู้ว่าอยากเรียนสายไหน แต่สุดท้ายพวกเขาก็มาอยู่ด้วยกันจนได้

 

เทากับเซฮุนสนิทกันมากเรียกว่าถ้าตรงไหนมีคนหนึ่ง ตรงนั้นจะต้องมีอีกคนแน่ๆ แค่มองตาก็รู้ถึงความคิดแล้ว แหงล่ะก็อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เกิดนินะ กลายเป็นเพื่อนสนิทที่ยิ่งกว่าสนิท แม้บางครั้งไม่ต้องพูดก็รู้ใจกัน 

 

ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ดำเนินกันเป็นปกติ เป็นเพื่อนสนิทที่มักจะแข่งกันในเรื่องการจีบหญิงตลอด แต่เรื่องอื่นนี่ไม่มีแข่งกันหรอกช่วยกันตลอด ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็เป็นแบบปกติเหมือนเพื่อนทั่วไป แต่สิ่งที่ทำให้ความสัมพันธ์นี้เปลี่ยนไปก็คือ ‘ความอยากรู้อยากเห็น’

 

ช่วงเข้ามัธยมใหม่ๆเห็นเพื่อนผู้หญิงในห้องอ่านการ์ตูนชายชายไงก็เลยแอบหยิบมาอ่านแล้วก็สงสัยว่าผู้ชายเหมือนกันมันมีอะไรกันได้ด้วยเหรอ? แล้วมันจะรู้สึกดีแบบในการ์ตูนที่อ่านหรือเปล่า ด้วยความอยากรู้ก็เลยกระตุ้นให้ทั้งสองทำสิ่งที่เกินกว่าเพื่อนเขาทำกัน 

 

ความรู้สึกแรกที่รู้สึกเลยก็คือเจ็บ ... แต่แล้วมันก็รู้สึกดีตามมา มันเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่เพิ่งเคยได้สัมผัสก็เลยทำให้ติดใจล่ะมั้ง พวกเขาก็เลยดำเนินความสัมพันธ์ในรูปแบบนี้มาเรื่อยๆ.... เป็นมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน

 

และทั้งสองคนก็ไม่ได้อยากเป็นแฟนกันอยู่แล้วนินะ

 

เซฮุนที่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกก็ขยับตัวเอื้อมมือไปปิด พอหันไปเห็นคนที่นอนกอดเขาอยู่ด้านหลังก็กรอกตาไปมา ฮวางจื่อเทาไม่เคยตื่นก่อนหรือพร้อมกับนาฬิกาเลยสักครั้งต้องเขาให้ปลุกตลอด ถึงจะเบื่อแต่ก็ต้องปลุกมันตลอด 

 

ไอ้ที่จะมาเขย่าแขน เขย่าตัวปลุกน่ะฝันไปเถอะ เซฮุนลุกขึ้นยืนบนเตียงแล้วจัดการยันตัวหมีแพนด้าที่ยังหลับให้กลิ้งหลุนๆตกเตียงไปเลย

 

“โอ๊ย!!!” จื่อเทาค่อยๆลุกขึ้นมานั่งแล้วก็เจอเซฮุนยืนหัวเราะอยู่บนเตียงแล้วทีนี้จะทำไงเหรอ? ก็ขึ้นเตียงพุ่งตัวไปจับเซฮุนน่ะสิ

 

“เฮ้ยปล่อยนะเว๊ย!!” เทากอดแล้วเหวี่ยงเซฮุนลงเตียงแล้วพยายามล็อคตัวไม่ให้เซฮุนหนี เซฮุนก็ดิ้นไปหัวเราะไป เทาเองก็หัวเราะเช่นกัน กว่าที่จะเอาคืนเซฮุนให้สมใจได้ก็เสียเวลาไปหลายนาทีเลย

 

เหมือนเป็นเรื่องปกติที่เวลามีใครไปนอนบ้านของอีกคน ตอนเช้ามาคุณแม่จะต้องเตรียมอาหารเช้าไว้เผื่อ เช้านี้บ้านของเซฮุนไม่มีใครอยู่แล้ว คุณพ่อกับคุณแม่ก็ออกไปทำงานและแปะโน้ตทิ้งไว้ที่ตู้เย็นว่าจะกลับดึก ไม่ต้องรอ 

 

เซฮุนอ่านกระดาษโน้ตสีขาวในมือด้วยสีหน้านิ่งเฉยและอาการชาชิน เพราะไม่ว่าจะตอนไหนเขาก็มักจะยืนอ่านโน๊ตแบบนี้ในทุกเช้าเสมอ เทาที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วเดินเลี้ยวเข้ามาในส่วนของห้องครัวก็เดินเข้าไปกอดเซฮุนจากด้านหลังพร้อมกับวางคางเกยไหล่ของเซฮุนไว้

 

“คืนนี้ไปนอนห้องกูมะ?” เซฮุนเก็บโน้ตแผ่นนั้นไว้ที่เดิม

 

“กูจะไปที่ไหนได้อีกล่ะ” เทาคลายอ้อมกอดออกแล้วหมุนตัวเซฮุนให้หันมาหา ฝ่ามือของเทาช้อนแก้มของเซฮุนให้เงยหน้าขึ้น ดวงตาเล็กคู่นั้นไร้แววยินดียินร้ายมีแต่ความเฉยชา

 

“ก็ข้างๆกูไง” แล้วเทาก็โน้มหน้าลงสัมผัสกับริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อ กดย้ำเบาๆเมื่อเซฮุนจูบตอบอ้อมแขนยาวก็เกี่ยวเอวของเซฮุนเข้าประชิด สองแขนของเซฮุนเอื้อมขึ้นโอบรอบคอของเทาไว้

 

“ถ้าไม่ติดว่ามีสอบนะ” เทาละใบหน้าออกก่อนที่จะกัดริมฝีปากของเซฮุนเบาๆ

 

“ไปแด.ข้าวเลยไป” เซฮุนก็ฟาดหลังไปสักที

 

“แล้วใครใช้ให้มึงมายั่วกูวะห๊ะ” แล้วเทาก็เลยยกขาเตะก้นเซฮุนไปสักที เซฮุนหันกลับมาให้พรเสร็จก็เดินไปนั่งแล้วเริ่มกินมื้อเช้าทันที

 

 

 

ปกติเทากับเซฮุนมักจะมาเช้าที่สุดของกลุ่ม ตามด้วยแบคฮยอนกับคยองซูและสายประจำอย่างปาร์คชานยอล แต่วันนี้พอเดินมาที่โต๊ะประจำก็ได้แต่หันหน้ามองกันเองว่าตาฟาดหรือเปล่าที่เห็นลูกพี่กินเด็กนั่งฟุบหน้าหลับอยู่ที่โต๊ะ เซฮุนกับเทามองหน้ากันอีกทีก่อนที่เทาจะเดินไปหาแล้วเตะขาปลุกคนหลับ

 

“ปลุกกูทำไมเนี่ย!!” ชานยอลเงยหน้ายุ่งๆขึ้นมาหาแล้วก็เตะเทากลับไปสักทีก่อนที่มันจะเดินทำท่าเจ็บปางตายไปกอดแขนอ้อนเซฮุน

 

“แล้วทำไมวันนี้มาเช้าจังวะ” เซฮุนไม่สนใจเทา เมินไม่สนใจถามชานยอลซะเลย ไอ้คนโดนเมินก็เลยได้แต่ทำหน้างอนในแบบที่เซฮุนใช้หางตามองแล้วอยากจะถีบมันตกเก้าอี้สักที

 

“ก็มาส่งไอ้คริสไปค่ายโรงเรียนมันอ่ะดิ ค่ายห่.อะไรก็ไม่รู้ต้องแหกขี้ตาตื่นตั้งแต่ตี4เนี่ย” 

 

“มึงไปนอนบ้านน้องคริสมาเหรอ?” ชานยอลหาวแล้วหันมองเซฮุนก่อนที่จะพยักหน้า

 

“เออดิ มึงคิดว่ากูไม่ไปได้เหรอวะ ส่งรถมารับกูถึงหน้าหออ่ะ” เทาหัวเราะลั่นอย่างไม่เกรงใจโดยมีเซฮุนเป็นลูกคู่

 

“แหม่.. เข้านอกออกในอย่างกับบ้านตัวเองเลยนะครับ แล้วเมื่อไหร่จะแต่งครับเนี่ยแต่ขนาดยังไม่แต่งก็เกียมัวมาเลยครับ” ชานยอลหันหน้าไปมองพวกมันทั้งสองที่หัวเราะอารมณ์ดี สุขกายสบายใจเหลือเกินนะ 

 

“แล้วพวกมึงล่ะ” เทากับเซฮุนหยุดหัวเราะพร้อมกัน หันมองหน้ากันแล้วก็หันมองชานยอลด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ

 

“พวกกูทำไม” เทาถาม เซฮุนพยักหน้าเห็นด้วยกับคำถามนั้น

 

“จะแต่งกันเมื่อไหร่ล่ะ” มันทั้งสองทำท่าผงะ หันมองหน้ากันแล้วก็ส่ายหน้าไปมา

 

“แต่งเห.อะไร พวกกูเป็นเพื่อนกันหรอก” เทาตอบเสียงดังฟังชัด เซฮุนก็พยักหน้า ชานยอลยกยิ้มมุมปากแล้วมองมือของไอ้หมีแพนด้าที่กอดแขนของเซฮุนอยู่ ไม่รู้ตัวเลยล่ะสิ ชานยอลนั่งเท้าคางแล้วชี้นิ้วไปที่มือของเทา

 

“เพื่อนกัน? ได้กันกี่รอบแล้วล่ะพวกมึงน่ะ” เทากับเซฮุนมองตามนิ้วของชานยอล สะดุ้งตกใจแล้วก็ผงะถอยห่างกัน

 

“เห.! เพื่อนเว๊ย ได้เด้ยอะไรกันมึงแม่งก็พูดไปเรื่อย!”  เซฮุนเหวเสียงดัง ชานยอลก็หัวเราะเสียงดังอย่างสะใจ แบคฮยอนกับคยองซูเดินเข้ามาพอดี 

 

“คุยอะไรกันน่ะ น่าสนุกจังนะ” คยองซูเอ่ยทักแล้วก็วางถุงข้าวเหนียวหมูปิ้งบนโต๊ะ 

 

“เออนั่นดิ เสียงไอ้ห่.ชานยอลดังไปถึงหน้าประตูโรงเรียนแน่ะ” ลงนั่งได้แบคฮยอนก็ดึงถุงข้าวเหนียวหมูปิ้งมาแกะกินทันที แล้วก็ป้อนคนตัวเล็กข้างกายไปด้วย คยองซูเปิดขวดน้ำแต่สายตาก็จับจ้องอยู่ที่เพื่อนที่มาถึงก่อนสามคน

 

“ก็เปล่า แค่คุยว่าพวกมัน2ตัวเนี่ย ได้กันไปกี่รอบแล้วแค่นั้นเอง”

 

“ไอ้เห.ชานยอล!!!” คนโดนพาดพิงก็ตะโกนเรียกชานยอลซะเสียงดังลั่นเลยแต่เจ้าตัวกลับไม่ทุกข์ร้อนอะไรเอาแต่หัวเราะงอหงายงอคว่ำอยู่ได้

 

“เออนั่นสิ กี่รอบแล้วล่ะ” โดคยองซูแรง!!!!

 

“ไม่ได้อะไรกันเว๊ย เพื่อนกันพวกมึงนี่!!” เทาปฎิเสธเสียงแข็งโดยมีเซฮุนพยักหน้าเป็นลูกคู่

 

“เราว่าไม่น่าใช่นะ บอกมาเถอะรับรองไม่บอกใครหรอก” คยองซูยังมีการยื่นหน้าเอียงหูเข้ามาอีกแน่ะ

 

“ไอ้คยองซู!!” คนตัวเล็กสุดหัวเราะอารมณ์ดีโดยมีแบคฮยอนที่เคี้ยวหมูปิ้งไปก็หัวเราะตามไปด้วย

 

“เซฮุน ลีลาเทาเด็ดป่ะ” คยองซูยื่นหน้าเข้ามาทำเสียงเบาเหมือนกระซิบ คนโดนถามนอกจากจะสตั๊นไปแปบหนึ่งแล้วยังทำหน้าคิดอีกแน่ะ

 

“ก็ใช้ได้อยู่ ... เฮ้ย ถามบ้าอะไรวะไอ้คยองซู!!!” กว่าจะรู้ตัวว่าหลุดอะไรออกไปก็ไม่ทันแล้ว ชานยอล แบคฮยอนกับคยองซูหัวเราะร่าอารมณ์ดีเหลือเกิน เซฮุนกรอกตาไปมาก่อนที่จะมาหยุดที่ไอ้คนข้างตัวที่ยกมือส่ายหน้าว่ามันไม่ได้ทำอะไรให้พระแม่องค์ลงเลยนะ

 

“สอบเสร็จไปไหนดี” แล้วแบคฮยอนก็เปลี่ยนเรื่องให้เลย เอาน่าถือว่าช่วยเพื่อน เผื่อผลบุญจะส่งให้ตัวเล็กรักพี่แบคเยอะๆ อิอิ

 

“ทะเลมะ?” เทาเสนอ

 

“ทำไมต้องทะเลวะ หน้าร้อนเนี่ยนะ?” เซฮุนหันไปถาม เทากอดอกแล้วยักคิ้วให้

 

“ก็หน้าร้อนไง ผู้หญิงเวลาไปเล่นน้ำจะได้ใส่บีกินนี่นอนอาบแดดไงมึง!” แล้วเซฮุนก็พยักหน้าเห็นด้วยกับเทา

 

“เรื่องเห.ๆนี้ต้องมึงคนเดียวเลยนะไอ้เทา” แล้วเซฮุนก็หัวเราะร่าจนดวงตาเล็กวาดโค้งเป็นขีด

 

“มึงอ่ะชอบว่ากู กูน้อยใจนะ” แล้วหมีแพนด้าก็แกล้งทำเป็นร้องไห้กระซิกๆ ก็เลยโดนผลักหัวสักทีเลยไง

 

“ตกลงว่าไปทะเลนะ ชานยอลแล้วน้องคริสล่ะ” คยองซูหันมาถาม

 

“แล้วคิดว่าไอ้เด็กนั่นจะไม่ตามมาเหรอ? ลองกูไปไม่บอกมันดิมันปาดคอกูทิ้งเลยมั้งน่ะ” แล้วเพื่อนๆทุกคนก็หัวเราะซ้ำเติมปาร์คชานยอลกันเต็มสตรีม ไม่แหลือเผื่อที่ไว้ให้ได้เศร้าโศกากันเลยทีเดียว

 

“ไปขอพ่อแม่เขาด้วยล่ะ” ชานยอลถอนหายใจแล้วหันหน้าไปมองคยองซู

 

“มึงคิดว่ากูจะได้พูดอะไรสักแอะมะ? แค่บอกว่าจะไปทะเลนะไอ้เด็กหน้าแบ๊วนั่นก็รีบโทรไปขอพ่อมันเองแล้วมั้ง”

 

“กูว่ามึงต้องแต่งเข้าบ้านน้องเขาแน่ๆเลยว่ะ หมดสิทธิ์เป็นใหญ่แล้วมึง” จบคำแบคฮยอนทุกคนก็หัวเราะกันใหญ่

 

“แหมลูกพี่ชานยอลพอจะมีแฟนกับเขาทั้งทียังโดนกดขี่อ่ะ” เซฮุนพูดจบ เทาก็ส่งเสียงเห็นด้วย แบคฮยอนกับคยองซูก็หัวเราะตาม เอาน่าแซวเพื่อนนี่ล่ะถือว่านิพพาน

 

“แน่ใจเหรอว่ากูโดนกดขี่ ไม่ใช่มึงเหรอไอ้เซฮุน” โอเซฮุนน็อคเอ้าท์!!!! ยกนี้ปาร์คชานยอลชนะขาดลอย

 

การสอบเป็นไปอย่างราบรื่น ฮวางจื่อเทายังคงแอบลอกข้อสอบของเซฮุนได้อย่างแนบเนียน วันนี้มีสอบแค่ตัวเดียวและเป็นตัวแรกที่สอบ โอเซฮุนเหลือบตามองจื่อเทาที่นั่งอยู่ในแนวเดียวกันแต่คนละแถวแล้วก็ไม่เข้าใจว่ามันเรียนมาถึงตอนนี้ได้ยังไง หรือเขาให้มันลอกข้อสอบจนมันเสียนิสัยไม่ยอมอ่านหนังสือกันนะ?

 

ความผิดโอเซฮุนเต็มๆเลยแหะ...

 

 

“โว๊ว~ สอบเสร็จแล้วไปไหนดี~” เทาเดินออกจากห้องแล้วก็ส่งเสียงเฮดีใจใหญ่ เซฮุนก็เลยเตะขาไปหนึ่งทีเน้นๆ

 

“นี่เพิ่งสอบตัวแรกเว๊ย เหลืออีกตั้งหลายตัว” เทาหันมาทำหน้าหมดอารมณ์ใส่ เซฮุนก็ลอยหน้าลอยตากลับอย่างสะใจที่สามารถดับฝันของไอ้เพื่อนหน้าหมีแพนด้าได้

 

“สอบครั้งต่อไปเมื่อไหร่วะ” ชานยอลยกแขนขึ้นบิดขี้เกียจแล้วก็หาวหวอดๆ

 

“อีก 3วัน วันจันทร์พอดี” คยองซูตอบแทน

 

“วันนี้สอบเสร็จแล้วไปเที่ยวไหนดีวะ” แบคฮยอนเสนอ 

 

“กูจะกลับไปนอนว่ะ พวกมึงไปกันเหอะ” ว่าแล้วชานยอลก็โบกมือลาแล้วเดินหนีไปเลย

 

“แล้วพวกมึงไปไหนอ่ะ” เทาถาม แบคฮยอนมองหน้าคยองซูแล้วก็ยิ้มกว้าง

 

“ไปดูหนังกันดีกว่าเนอะตัวเล็ก” แบคฮยอนกระโดดเกาะหลังของคยองซูแล้วเอียงหน้ายิ้มใส่ คยองซูก็พยักหน้ารับ

 

“แล้วเราอ่ะ” เทาหันไปถามเซฮุน

 

“ก็ไปกับพวกมันดิ ดูหนังก็ได้เบื่อๆอยู่เหมือนกัน” ก็เป็นอันตกลงว่าจะไปดูหนังกัน ปล่อยไอ้ตัวกินเด็กให้มันกลับไปนอนเปลี่ยวใจคนเดียว

 

เมื่อมีกันสี่คนก็โบกแท็กซี่หน้าโรงเรียนไปห้างสรรพสินค้าละแวกแถวนี้ทันที ไม่นานก็มาถึงแล้ว ตอนนี้คนยังไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่นั่นก็เป็นการดีที่จะขึ้นไปดูรอบหนังที่ชั้นบนสุด เมื่อขึ้นมาแล้วก็ไม่ต้องยืนรอนานอะไรเพราะคนค่อนข้างว่าง 

 

เทากับเซฮุนที่เป็นตัวพ่อด้านการหลีสาวก็สอดส่ายสายตาหาเหยื่อทันที จนเทาเห็นหญิงสาวสองคนที่กำลังนั่งเล่นเกมตู้อยู่ เทาสะกิดเซฮุนให้หันไปมอง พอทั้งสองจับเรดาร์ได้ก็เดินไปทันที ทิ้งให้แบคฮยอนกับคยองซูมองตาม คนโดนทิ้งมองหน้ากันแล้วก็ช่วยกันเลือกหนังที่อยากดูกันต่อไปเพราะรู้หรอกว่ามันจะไปไหนกัน

 

“มากันสองคนเหรอครับ” เทากับเซฮุนเอ่ยถามสองสาวที่กำลังนั่งเล่นเกมตู้อยู่ สาวเจ้าหันมาข้างหลังแล้วก็ตอบรับเบาๆ

 

“ตรงนี้ครับ” เซฮุนเอื้อมมือไปช่วยกด สาวอีกคนก็หันมายิ้มให้

 

“ขอบคุณค่ะ”

 

“ไม่เป็นไรครับ” แล้วเทากับเซฮุนก็ยืนคนละข้างเพื่อเล่นเกมกับสองสาวนั้น รอยยิ้มของทั้งเทาและเซฮุนที่ใครได้เห็นก็แทบจะยอมสยบให้อยู่แล้ว ไหนจะน้ำเสียง ท่าทางที่คอยเอาใจนั้นอีก ถ้าสาวเจ้าไม่เคลิ้มก็ไม่รู้จะว่ายังไงล่ะ

 

อะไรที่คิดว่าจะมาดูหนังกับคู่หูตัวเล็กหมากระเป๋านั่นก็เป็นอันตกไปเพราะตอนนี้ที่กำลังหลีสาวอยู่นั้นสำคัญกว่า สาวเจ้าอยากไปกินไอติมก็ตามเขาไป เทากับเซฮุนมองหน้ากันอย่างรู้แกว เทายักคิ้วท้าทาย เซฮุนก็ยกยิ้มรับคำท้า

 

กว่าสองชั่วโมงที่ไปร่วมก๊วนกับสองสาวนั้นจนพวกหล่อนลากลับ เทากับเซฮุนก็ใจดีเดินมาส่งถึงหน้าห้างพร้อมกับปิดประตูรถแท็กซี่และยืนรอให้รถคันนั้นขับออกไป เทาก็กอดคอเซฮุนแล้วเดินเข้าห้างอีกรอบ

 

“ได้เบอร์มาว่ะ” เทาโชว์มือถือที่ยังค้างหน้าจอที่เมมชื่อและเบอร์ของเธอให้เซฮุนดู

 

“กูก็ได้ว่ะ” เซฮุนยื่นหน้าจอให้ดูบ้างแล้วก็ยักคิ้วให้สามจึก เทาหัวเราะพร้อมกับเซฮุนแล้วทั้งสองก็หัวเราะพร้อมกันก่อนที่จะไปเดินเล่น

 

เทากับเซฮุนมักจะแข่งหลีหญิงกัน ได้เบอร์ก็มักจะอวดกัน แต่แล้วก็หยุดแค่นั้น ทั้งคู่จะไม่สานต่อกับผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น ไม่ว่าคนนั้นจะถูกใจ ถูกสเป็คและรู้สึกว่าใช่แค่ไหนก็ตาม ได้เบอร์มาก็เท่านั้น จะลบทิ้งก็เมื่ออยากลบ ไม่ได้ใจร้ายหรืออะไรแต่แค่รู้ว่าถ้าเล่นต่อไปมันก็ไม่ได้อะไรทั้งสองฝ่าย ซ้ำจะยุ่งยากอีก

 

เทากับเซฮุนไม่เคยมีแฟน มันก็น่าแปลกนะที่คนหน้าตาดีแบบนี้ไม่เคยมีแฟน แต่ก็นั่นแหละใครจะอยากมีความรักถ้าคนรอบๆตัวเป็นบ้ากันไปหมดเมื่อมีความรักมาครอบงำน่ะ ดูอย่างไอ้แบคฮยอนสิตอนจีบคยองซูเทียวไล้เทียวขื่อขนาดไหน คบกันแล้วเป็นยังไง ไหนจะตอนนี้ที่ไอ้ชานยอลกินเด็กอีก วุ่นวายดีแท้

 

การไม่มีคนกวนใจนี่แหละคือลาภอันประเสริฐ พวกเขาทั้งสองคนเคยคิดนะว่าถ้าไม่มีแฟนไปจนตาย พวกเขาก็จะอยู่ด้วยกันแบบนี้เนี่ยแหละ ไม่เห็นจะเหงาเลย มีอะไรก็พูดกันได้ คุยกันได้ สนิทยิ่งกว่า รู้ทุกเรื่อง ทุกวันนี้ก็ไม่ได้มีเรื่องทะเลาะกันเลยสักนิด สบายดีออก

 

 

 

 

เช้าวันอาทิตย์ที่สมควรนอนตื่นสายๆ กลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง หรืออาจจะนั่งเล่นเกมอะไรทำนองนี้ แต่ต้องมายืนพิงกันมองไอ้ชานยอลที่มารับน้องคริสกลับจากค่าย มันโทรมาปลุกแต่เช้าบอกให้มายืนเป็นแบ็คให้หน่อย ตอนแรกก็ไม่เข้าใจนะว่าจะให้มาทำไมแต่พอมาเห็นเท่านั้นแหละ... ของแบบนี้ต้องลองเองนะ

 

รุ่นพี่(ที่ชานยอลแอบเล่าให้ฟัง)ของน้องคริส ดูท่าว่าจะชอบน้องคริสล่ะ ประเด็นมันไม่ได้อยู่ตรงนั้นมันอยู่ที่คนนั้นตัวสูงและตัวใหญ่กว่าชานยอลอีก คือเขาคงเป็นนักบาสเกตบอลอาชีพได้เลยอ่ะ ส่งไปอยู่กับไมเคิลจอร์แดนเลยเถอะแบบนี้ คือเข้าใจเลยว่ามายืนเป็นแบ็คให้หน่อยของมันคืออะไร

 

น้องคริสก้าวเท้าลงจากรถบัสคันใหญ่ของโรงเรียน (ไอ้)รุ่นพี่คนนั้นก็ยื่นมือมาให้น้องคริสจับ แต่ชานยอลยืนอยู่ไม่ไกลไง ยืนกอดอกทำหน้าเหมือนหมาที่บ้านตายด้วย ยืนมองอยู่นานล่ะ นั่งรถกันคนละคันแต่เสือกวิ่งพุ่งมาที่รถคันที่คริสนั่ง ยังจะมาทำท่าพระเอกยื่นมือให้น้องมันจับลงรถอีก

 

เทายืนกอดคอเซฮุนแล้วก็ถอนหายใจ สามคนรวมกันจะล้มมันลงหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ริอาจจะมาเคลียร์กับเขา เอ้า... น้องคริสที่กำลังเดินลงบันไดมามองเห็นมือของรุ่นพี่ที่ยื่นมาให้แต่สายตาก็มองไปเห็นชานยอลมันยืนกอดอกกระดิกเท้าดิ๊กๆ เด็กหน้าแบ๊ว(ที่ไอ้ชานยอลชอบเรียก)ก็ยิ้มร่าเริงแล้วรีบลงจากรถโดยที่เมินมือข้างนั้นไปเลย

 

“พี่ชานยอล!!” น้องคริสที่วิ่งมาถึงก็กระโดดกอดเลย แหม.. อย่างกับหนังรักแน่ะ พวกกูล่ะจะอ้วก

 

“มารับน้องคริสจริงๆด้วย” ชานยอลลูบหัวน้องแล้วก็หัวเราะ

 

“กูไม่มาได้ด้วยเหรอ” คริสผละตัวออกแล้วฟาดอกชานยอลสักทีพร้อมทำหน้ามุ่ยใส่

 

“พี่ชานยอลอ่ะ!!” ชานยอลหัวเราะแล้วขยี้ผมน้องเบาๆ

 

“ล้อเล่นหรอกน่า เลิกทำหน้าแบบนี้ได้แล้วไอ้หน้าหนูแฮมสเตอร์!” คริสปัดมือชานยอลที่บีบจมูกเขาเล่นออกแล้วทำหน้ายู่ใส่

 

“ไปเอากระเป๋าไป” 

 

“น้องคริสลืมของฝากไว้บนรถอ่ะ พี่ชานยอลไปเอากระเป๋าให้น้องคริสหน่อยนะ” แล้วเจ้าตัวก็วิ่งกลับขึ้นไปที่รถ เซฮุนกับเทาก็เดินมาสมทบ

 

“อ้าวน้องไปไหนล่ะ” เซฮุนมองตาม เทาก็พยักหน้าเห็นด้วยกับคำถามนั้น

 

“ไปเอาของฝาก เดี๋ยวกูไปเอากระเป๋ามันก่อน” แล้วทั้งสามก็เดินไปที่เก็บกระเป๋าด้านข้างตัวรถ รุ่นพี่คนนั้นที่จริงๆแล้วก็อาจจะอายุเท่ากันก็ได้(มั้ง) ยืนมองจ้องซะอย่างกับจะกินเลือด ขอบอกเลยว่าพวกกูเลือดไม่หวานครับ!

 

“กระเป๋าน้องคริสใบสีดำครับ” ชานยอลที่กำลังจะก้มลงหยิบกระเป๋าก็ชะงักเมื่อมีเสียงใครสักคนพูดอยู่ข้างๆ ก็เลยยืดตัวกลับแล้วหันไปมอง เซฮุนกับเทาก็อยู่ใกล้ๆคอยสังเกตการณ์... หรือเผือกนั่นแหละ

 

“รู้ กูเป็นคนเก็บเองกับมือ” ชานยอลก้มตัวลงหยิบเป้ใบใหญ่สีดำออกมาสะพายไหล่ไว้แล้วยกยิ้มที่แสนจะธรรมดาแต่ทำไมคนสังเกตการณ์มองว่ามันกวนสันตี.เหลือเกิน

 

“ขอบใจนะที่บอก” ตบไหล่ไปสองทีก็เดินอ้อมตัวมันไปยื่นมือให้คนที่กำลังจะลงบันไดรถจับ คริสหันมายิ้มแล้วก็จับมือของชานยอลแล้วก้าวเท้าลงมา

 

“น้องคริสซื้อของฝากมาฝากทุกคนเลยนะ” คริสส่งยิ้มให้เทากับเซฮุนที่ออกอาการลัลล้าดีใจเหลือเกิน

 

“แหมพี่ก็เกรงใจนะจริงๆไม่ต้องก็ได้ พี่ถือให้ๆ มีอะไรบ้างน้า~” แล้วเทากับเซฮุนก็รีบเข้าไปดึงถุงของฝากพวกนั้นมาถือไว้เองแล้วก็เปิดถุงดูว่ามีอะไรบ้าง แหม.. น่ารัก สดใส ใจดี แอ๊บแบ๊วแบบนี้สินะลูกพี่ชานยอลถึงชอบน่ะ

 

“คืนนี้มึงกลับไปนอนบ้านนะ พวกกูจะไปอ่านหนังสือสอบกัน” น้องคริสหันมากอดอกแล้วทำหน้าดุใส่

 

“ไปอ่านหนังสือหรือตั้งวง!” ไอ้คนที่จะหนีไปตั้งวงก็สะดุ้งกันทั้งสามแมวเลย อุ้ยตาย.. รู้ได้ไงวะ

 

“เหมือนกันแหละน่า” ชานยอลยิ้มเอาใจแล้วลูบหัวคริสแต่เจ้าตัวปัดออก

 

“คืนนี้น้องคริสจะไปนอนกับพี่ชานยอล!!” เป็นอันจบ หมดกันตั้งวงพวกกู เทากับเซฮุนมองจิกใส่ชานยอล ส่วนเจ้าตัวก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ กูก็ต้องบอกองค์พระแม่กูก่อนสิ ขืนหนีไปดื้อๆมันฆ่ากูตายพอดี เรื่องนี้ลูกพี่ไม่ผิดเว๊ย!!

 

“อย่างอนดิไม่น่ารักเลยเนี่ย” ชานยอลจิ้มปลายจมูกของคริสแล้วก็หัวเราะ

 

“ไม่น่ารักแล้วรักน้องคริสไหมล่ะ” คนถามเอียงคอถามแล้วทำตาปริบๆ ไอ้คนแพ้ของโมเอร์ๆก็แทบจะเข้าไปกอด เข้าไปอุ้ม เทากับเซฮุนมองหน้ากันแล้วก็ส่ายหน้า เป็นเอามากนะเพื่อนกู

 

“ที่สุดอ่ะ!” คนเขินก็กอดแขนของชานยอลแล้วก้มหน้าซบไหล่ทันที ชานยอลหัวเราะแล้วขยี้ผมของคริสแล้วก็พากันเดินไป.... โดยลืมเซฮุนกับเทาที่มาด้วยกันเลย

 

ไอ้ห่. มีเมีย(หน้าแบ๊ว)แล้วลืมเพื่อน!!!!

 

 

นั่นยังไม่จุใจเท่าไอ้แบคฮยอนกับคยองซูที่แกล้งกันได้ทั้งวัน หลังจากที่พาคริสไปเก็บกระเป๋าที่ห้องไอ้ชานยอลเสร็จ นั่งพักกันสักหน่อยจนจะเคลิ้มหลับนั่นแหละก็ได้ฤกษ์พากันไปที่ร้านหมูกระทะในช่วงใกล้ร้านเปิด โดยที่มีแบคฮยอนโทรตามเพื่อนๆเพราะคยองซูหิวแล้ว นี่มึงท้องหรือเปล่าเนี่ยโดคยองซู?

 

พอมาถึง จองโต๊ะสั่งน้ำกันเสร็จเรียบร้อย คยองซูก็ร่ายรายการมายาวเหยียดเลยว่าอยากจะกินอะไร ไอ้หมากระเป๋าก็ตามใจ ครับๆทุกคำแล้วก็ไปตักมาให้ ส่วนน้องคริสน่ะเหรอโน้นเดินไปกับไอ้ชานยอลไม่ห่าง เปล่าน้องไมได้ตักเองยืนชี้ให้ลูกพี่ใหญ่ตักให้ แล้วเทากับเซฮุนเล่า? ก็เดินไปตักเองครับ แด.ใครแด.มัน

 

“พี่ชานยอลน้องคริสจะกินปลาหมึก เอาเบคอนด้วยนะ” แล้วชานยอลก็ตามใจ

 

“แบคกี้เอากุ้งลงเตาเร็วๆสิ” 

 

“ตัวเล็กเอาไก่ด้วยไหม” พอคยองซูพยักหน้า แบคฮยอนก็ตามใจเอาทั้งกุ้ง ทั้งไก่ลงเตา

 

“เซฮุนนา~ อยากกินหมูชิ้นนั้นอ่ะ” เทาดูดปลายตะเกียบแล้วชี้ไปทางเนื้อหมูบนเตาที่กำลังสุกพอดี เซฮุนหันมองแล้วก็คีบมาจิ้มน้ำจิ้มแบบฉ่ำๆ เทาเองก็มองตามหมูที่เซฮุนคีบ.. แล้วเซฮุนก็เอาเข้าปากตัวเอง

 

“อยากกินคีบเองดิ” แล้วเซฮุนก็ยักคิ้วให้ เทาพองแก้มทำท่างอนแต่มีหรือโอเซฮุนจะสนใจ ไม่มีซะล่ะ

 

“หยิบเองก็ได้ ชิ!” แล้วเทาก็คีบเนื้อหมูสดลงย่างบนเตา เซฮุนที่มองอยู่ก็หัวเราะ แหงล่ะคิดว่าทำท่าแบบนั้นน่ารักหรือไงวะฮวางจื่อเทา ปล่อยให้น้องคริสทำคนเดียวเถอะกูขำ!!

 

“พยอนแบคฮยอนอยากตายใช่ไหม!!” อยู่ๆคนตัวเล็กสุดของกลุ่มก็เหวขึ้นมากลางวง ทุกสายตาหันไปมองคู่รักสองหมากระเป๋าทันที  คยองซูถลึงตาโต(จนจะเหลือกอยู่แล้ว)มองจ้องแบคฮยอนที่ยิ้มตาหยีจนมองไม่เห็นลูกตา เออพวกมันนี่ก็น่าจะแบ่งๆตากันนะจะได้มีตาเท่าๆกันเหมือนคนทั่วไปสักที

 

“ถ้าเขาตายตัวเล็กจะอยู่กับใครล่ะ” แบคฮยอนขยับเข้าไปใกล้แล้วจับมือของคยองซูมาแนบแก้ม นี่คือถ้าไม่เกรงใจฮวางจื่อเทากับโอเซฮุนจะอ้วกให้รู้แล้วรู้รอดเลยเหอะ

 

“ใครก็ได้ที่ไม่ใช่นาย” คยองซูดูโกรธนะแต่ก็ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร แต่ไอ้มือของแบคฮยอนที่พยายามจะสอดมือเข้าใต้เสื้อคยองซูนี่ล่ะ แหม.. หื่นเหลือเกินนะครับลูกหมากระเป๋า

 

“ขอบใจ” เซฮุนหันไปมองก็เห็นเทาคีบหมูในจานตัวเองไปกินหน้าตาเฉยเลย

 

“ไอ้เห.เทา!!” เจ้าตัวก็ไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไร

 

“พี่ชานยอลจะเอาปลาหมึกอ่ะ~” นี่ก็อยู่ในโลกส่วนตัวกันสองคนไม่ถามพวกกูสักคำ ป้อนกันอยู่ได้หมั่นไส้

 

“แบคกี้ไปตักปลาหมึกกับกุ้งให้หน่อย” แล้วพ่อคนดีขาสั้นจะว่าไงล่ะครับ ก็ยอมตามใจนั่นแหละ

 

“เฮ้ยไอ้แบคตักหมูมาฝากด้วยดิ” เซฮุนหันไปฝาก แต่แบคฮยอนหันหน้ากลับมาแล้วให้พรเป็นอวัยวะที่ใช้เดินหนึ่งคำ

 

“ไปตักเอง” โอเคชัดเจน เซฮุนหันไปหาเทาที่นั่งดูดน้ำสบายใจ 

 

“ไปตักหมูให้หน่อยดิ” เทาหันมามองทั้งๆที่ยังดูดน้ำอยู่แล้วส่ายหน้า

 

“ไม่ ไปตักเองดิวะ” เซฮุนกรอกตาไปมา ดึงแก้วน้ำในมือเทาออกมาวางบนโต๊ะแล้วตบหัวมันสักป้าบ

 

“ไปตักมาเดี๋ยวนี้!!” 

 

“เออๆ มึงแม่งเห.ว่ะ” เทาลุกขึ้นเดินไปตักให้แต่ขอแอบเตะแม่งสักที เซฮุนหันไปให้พรสักหนึ่งคำก่อนที่จะหันมานั่งกินอย่างอื่นรอหมูที่ให้เทาไปตักให้ 

 

เซฮุนนั่งเท้าคางแล้วพลิกพวกเนื้อที่ยังไม่สุกกลับด้านแล้วก็เริ่มคิด การที่มีแฟนแล้วมันดีเหรอ? อะไรคือความดีงามกันล่ะ? เป็นแบบชานยอลที่ตามใจน้องคริสทุกอย่างเหรอ หรือเป็นแบบแบคฮยอนที่อยู่กับคยองซูแทบจะตลอดเวลา หรือเป็นแบบน้องคริสที่มีไอ้ชานยอลทำให้ทุกอย่าง หรือเป็นแบบคยองซูที่ดูเหมือนจะไม่สนใจแต่ก็ยอมให้ทุกอย่าง

 

แบบนี้เหรอ? ..... เซฮุนหันมองเทาที่เดินกลับมา เทานั่งลงแล้วก็หันไปมองเซฮุนที่ยังมองเขาไม่วางตา คิ้วเลิกคิ้วถามเซฮุนกรอกตาไปมาก่อนที่จะส่ายหน้า เอาเป็นว่าช่างมันดีกว่า จะอะไรยังไงไอ้นี่ก็ตามใจเขาอยู่ดี ต่อให้เขาอยากได้อะไร ถ้ามันรู้เดี๋ยวของพวกนั้นก็มากองอยู่ตรงหน้าเขาเองนั่นแหละ

 

แล้วโอเซฮุนจะคิดมากไปทำไม...จริงไหมล่ะ?

 

 

“เป็นอะไรวะมึง” เทายื่นหน้าเข้ามาถาม เซฮุนส่ายหน้าไปมาแต่เทาก็ยังมองจ้องอยู่แบบนั้น

 

“เป็นอะไรวะไหนพูดมาดิ๊” เซฮุนถอนหายใจแล้วส่ายหน้า

 

“เปล่า กูก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย” ปัดมือไปมาอย่างไม่ใส่ใจ

 

“แน่นะ” เทาถามย้ำและเรียวคิ้วที่ขมวดมุ่นก็เลยทำให้เซฮุนยิ้มส่งให้

 

“เออ ไม่มีอะไรจริงๆ กินต่อได้แล้ว”

 

 

 

ถึงจะบอกแบบนั้นแต่เทาก็ไม่เชื่อ มันต้องมีอะไรสักอย่างในใจของไอ้เพื่อนตัวขาว ผมขาว(บลอนด์)แน่ๆ นี่ขนาดว่าอพยพกันมานั่งอ่านหนังสือที่ห้องของชานยอลแล้วนะเทาก็ยังไม่เลิกสงสัยและแน่นอนว่าเขาจะต้องรู้ให้ได้ จริงๆก็ไม่ได้อ่านหนังสืออะไรกันหรอกก็แค่เล่นเกมนั่นแหละ ใครล่ะจะกล้าตั้งวงก๊งเหล้ากันก็ดูเจ้าที่ของห้องนี่สิแรงจะตาย

 

น้องคริสที่เดินทางมาเหนื่อยก็นอนหลับไปก่อนแล้วโดยมีลูกพี่ชานยอลตามไปนั่งกล่อม พอน้องหลับก็แอบเปิดถุงเบียร์ที่ซ่อนกันไว้แล้วนั่งดื่มกันไปชิวๆ ใครจะอ่านหนังสือก่อนสอบกันมันต้องกินเหล้าดิ เดี๋ยวความรู้ที่เคยผ่านตามันก็ผุดขึ้นมาเองนั่นแหละ [คำเตือน: เด็กๆไม่ควรเอาเยี่ยงอย่างนะคะ] 

 

เทายกกระป๋องเบียร์ดื่มไปก็มองเซฮุนที่นั่งเล่นเกมอักษรไขว้กับคยองซูไป เขาจะต้องรู้ให้ได้ว่าไอ้เพื่อนของเขามันคิดอะไร เขาจะต้องรู้ให้ได้!! ไม่มีเรื่องไหนที่ฮวางจื่อเทาอยากรู้แล้วไม่ได้รู้หรอกนะ

 

“เฮ้ยพรุ่งนี้มีสอบปฏิบัตินิหว่า” อยู่ๆแบคฮยอนก็พูดขึ้นมา เรียกให้คยองซูกับเซฮุนเงยหน้าขึ้นมอง ชานยอลก็เลิกคิ้วมอง เทาเองก็กำลังคิดถึงตารางสอบ

 

“งี้ก็เลิกเย็นเลยดิ” ชานยอลยกกระป๋องดื่มอีก

 

“เออคงงั้นว่ะ ทำไมวะ” เทาถาม เซฮุนก็พยักหน้าด้วย

 

“โน้นไอ้เด็กโน้นมันบอกจะไปนั่งรอจนกว่าสอบเสร็จ” 

 

“งานเข้าแล้วมึง ดีใจด้วย” แบคฮยอนที่นั่งใกล้ชานยอลก็ตบไหล่มันสักทีสองที ก็เลยได้ฝ่ามือฟาดคืนรัวๆเลย

 

“อะไรของมึงเนี่ยไอ้เทา” เซฮุนก้มหน้าลงมองที่อยู่ๆไอ้หมีแพนด้าก็ล้มตัวลงนอนหนุนตักเขาซะงั้น 

 

“เมา” ว่าแค่นั้นมันก็หลับตาไปเลย เซฮุนหัวเราะแล้วเอาปากกาในมือเคาะหัวมันเบาๆ รู้หรอกว่ามันอ่ะแกล้งเมา กินไปแค่กระป๋องเดียวจะมาเมาอะไรกัน ตอแหลชะมัด เทายิ้มทั้งๆที่หลับตาอยู่แล้วก็จับมือข้างที่ว่างของเซฮุนแนบไว้ที่แก้ม เซฮุนส่ายหน้าไปมาด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะนั่งเล่นเกมอักษรไขว้กับคยองซูต่อ

 

ชานยอลกับแบคฮยอนมองหน้ากันเองแล้วก็ยกยิ้มให้กัน .... มันต้องมีเรื่องสนุกแน่ๆ!!!!