คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #39 : Await
Application
" คนหล่อ ทำอะไรก็ยังหล่อนั่นแหละครับ "
" ผมหลงตัวเองน่ะเป็นเรื่องปกติ แต่ถ้าผมหลงคุณนี่สิเป็นเรื่องพิเศษ ♥ "
✚
" บางครั้งการมีชีวิตอยู่ต่อมันก็น่ากลัวกว่าการตายไปซะอีก เคยมีคนพูดไว้แบบนั้น
แต่สำหรับผม จะอะไรมันก็โหดร้ายพอกันนั่นแหละ ถ้าการมีชีวิตมันมีโอกาสมากกว่า มันก็ไม่เสียหายนี่ถ้าผมอยากจะอยู่ต่อไป
แต่ถ้าไม่มีโอกาส.. ก็ช่างมันปะไรสิ "
บท :: ประธานนักศึกษา
ชื่อ - สกุล :: อนพัชร ลีโอคาดิโอ | Anapach Leocadio
หมายเหตุ 1 ; อนพัชร (อะ-นะ-พัด) หมายถึง ผู้ที่ไม่มีที่ติ - ลีโอคาดิโอ หมายถึง ความสดใสเป็นประกาย - อนพัชร ลีโอคาดิโอ หมายถึง ผู้ที่มีความสดใสเป็นประกายอันไร้ที่ติ
หมายเหตุ 2 ; อนันต์เป็นลูกครึ่ง แม่ของเขาเป็นคนไทยแท้ ส่วนพ่อเป็นคนอเมริกัน
ชื่อเล่น :: อนันต์ - Anant [ อนันต์ แปลว่า มากมายไม่มีสิ้นสุด ]
อายุ :: 25ปี
รูปร่างลักษณะ ::
อนันต์เป็นคนร่างใหญ่ แน่ล่ะ ก็เพราะเขาเป็นลูกครึ่งอเมริกันนี่นะ แถมพ่อของเขาก็เป็นคนร่างใหญ่มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ในครอบครัวของพ่อเขาก็เป็นคนร่างกำยำกันซะส่วนใหญ่ ส่วนแม่ของเขาก็เป็นสาวหุ่นนางแบบคนหนึ่ง ตัวของอนันต์ที่เกิดมาจึงมีส่วนสูงอยู่ที่186.2เซนติเมตรและน้ำหนักอีก80กิโลกรัม เขาดูเป็นคนสมส่วน มีกล้ามเนื้อแบบนักกีฬาผสมกับนายแบบ มีกล้ามเนื้อพอประมาณ ซิกแพคลอนหน้าท้องเรียงตัวสวย ทั้งยังโดดเด่นในหมู่ผู้คนอีกด้วย ผิวกายขาวผ่องสะอาดสะอ้านราวน้ำนม โครงหน้าของเขาเป็นรูปไข่ เห็นสันกรามชัดเจน ส่งเสริมความคมคายของใบหน้า เรือนผมสีดำขลับซอยสั้นระต้นคอดูนุ่มสลวยน่าสัมผัส ผมด้านหน้าปรกหน้าผากลงมาแบบพอประมาณ ซึ่งบางครั้งอนันต์ก็ชอบที่เสยมัน ก่อนที่มันจะเด้งตัวกลับมาที่เดิม เหตุผลที่เขาทำน่ะเหรอ? ก็คนมันเท่ไงล่ะ หยุดไม่ได้หรอก ทำอะไรก็ดูดีไปหมดนั่นแหละ---อ่า เอาเป็นว่าช่างมันไปก่อนแล้วกัน อนันต์มีดวงตาคมสวย ล้อมกรอบไปด้วยแพขนตาสีเข้ม เส้นคิ้วเรียงตัวพาดอยู่เหนือดวงตาสีแดงอิฐอย่างเป็นระเบียบลงตัว สันจมูกคั่นหว่างนั้นโด่งตามสไตล์ของชาวอเมริกัน จรดกับริมฝีปากหนากระจับน่าจุมพิตสีแดงคล้ำอันเนื่องมาจากการสูบบุหรี่บ่อยๆของเจ้าตัว
อนันต์ใส่จิวโลหะที่หูสองข้าง เป็นจิวโลหะเงินกลมๆธรรมดา แต่มันก็ยังทำให้เขาดูดีได้ และอีกอย่าง..เสน่ห์อีกจุดของอนันต์ก็คือ เขาเป็นคนมีเส้นเลือดปรากฏตามแขนและมือค่อนข้างชัดเจน ฝ่ามือขาวจัดจนเห็นเส้นเลือด บ้างก็เห็นเส้นกระดูกปูดโนนออกมานิดหน่อย วงแขนแกร่งเองก็เช่นกัน มันมักปรากฏเส้นเลือดขึ้นมาเล็กน้อย แสดงถึงความแข็งแกร่งของอ้อมแขนนั้น ใครบ้างล่ะ ที่จะไม่อยากล้มลงไปสู่อ้อมกอดนั้นน่ะ!
ลักษณะนิสัย ::
✚
handsome ;
หล่อเท่มีเสน่ห์ดูสมาร์ทและช่างแสนเพอร์เฟคทว่ากลับกวนตีนอย่างเหลือล้น รายล้อมไปด้วยผู้คนมากมายที่ต้องมนต์และลุ่มหลงในตัวเขา นั่นแหละคำนิยายคร่าวๆของอนันต์ เขาทั้งฉลาดแกมโกงและเจ้าเล่ห์ สกิลชิพสูงเทียมฟ้า การจะกล่าวว่าอนันต์หล่อแต่รูปยกเว้นคำพูดคำจาก็ไม่ผิดอะไร เพราะเขาน่ะทั้งหล่อ เท่และน่าหลงใหลมากจริงๆ แม้เพียงเเค่เดินผ่านก็เรียกสายตาจากผู้คนรอบๆตัวได้แล้ว หากเขายืนนิ่งๆ ไม่ปริปากพูดเขาก็คงไม่ต่างอะไรจากเทพบุตรของเทพบุตรที่ล่วงหล่นลงมาจากฟากฟ้าเลยทีเดียว แต่อย่างให้เขาปริปากเลยดีกว่า จริงอยู่ที่เขาเป็นคนสุภาพ แต่เขาก็กวนประสาทจนเรียกน้ำโหได้ตลอดเวลานั่นแหละ
สำหรับอนันต์ ไม่ว่าจะทำอะไรก็แอบมีส่วนนิสัยเสียเล็กๆอย่างการเก็กเท่เก็กหล่อมาดหนุ่มน้อยน่ารักไว้เกือบตลอดเวลา(ทั้งๆที่อายุนั้นไม่ใช่...) ไม่ว่าจะเป็นการทำอะไรก็ตาม จะเดิน นั่ง นอน ทำงาน หรืออากัปกิริยาอื่นๆ แล้วสิ่งที่อนันต์ชอบมากที่สุด ก็คือการเสยผม...ใช่ เสยผมตรงหน้าผากนั่นแหละ ยอมรับว่ามันดูเท่ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะต้องหมั่นไส้กับการกระทำนั้นๆ เขามันพวกหน้าตาดี แต่ก็ชอบทำตัวน่าหมั่นไส้แบบนี้ทุกทีสิน่า คงต้องยอมรับว่าตัวเขานั้นเป็นเหมือนกับศูนย์กลาง เป็นดั่งพระอาทิตย์ในระบบสุริยะ โดดเด่น เปล่งประกาย และงดงามเหลือหลาย ไม่แปลกเลยหากว่าเขามักจะตกเป็นเป้าสายตาอยู่ทุกที่ คงไม่ใช่แค่ส่วนสูงที่ทำให้เขาโดดเด่น แต่คงหลอมรวมกอปรอะไรหลายๆอย่างลงไปด้วย และ แน่นอน อนันต์เคยชินกับอะไรแบบนี้ แล้วก็ค่อนข้างชอบซะด้วยสิ เล่นเอาพวกผู้ชายหมั่นไส้จนอยากจะกระโดดถีบยอดหน้าให้เสียโฉมไปเลยล่ะ
✚
posture ;
อนันต์ไม่ใช่คนที่จะวางตัวสุภาพจ๋า หรือเป็นสุภาพบุรุษอะไรขนาดนั้น เขาเป็นคนจำพวกที่วางตัวสบายๆเป็นส่วนใหญ่ เพิ่มเติมคือกวนตี_ ขี้เล่น และทะเล้นไปตามประสา (ไม่เว้นแม้แต่กับผู้ใหญ่ เขากล้าเล่นพูดจาล่อตีนกับทุกๆคน ถึงแม้จะมีความสุภาพปนๆมาบ้าง แต่ส่วนใหญ่ ผู้คนก็เข้าใจสันดานของอนันต์ดีอยู่แล้ว จึงไม่ถือสาเอาเท้ายัดปากอะไร เว้นแต่เป็นคนมาใหม่นี่ก็ไม่แน่...) เรียกได้ว่าเขามันเป็นพวกหนุ่มขี้เล่น และกวนประสาทเรียกดงตีนคนเป็นรูปแบบง่ายๆ ที่คนส่วนใหญ่มักรู้ๆกัน อนันต์เป็นคนยิ้มง่าย แต่ก็เป็นยิ้มที่ส่งเสริมบุคลิกที่ดี ยิ้มหว่านเสน่ห์อะไรทำนองนั้นมากกว่า เขาไม่ใช่คนที่ยิ้มพล่ามเพรื่อ แต่ก็ไม่ชอบทำหน้าบึ้งตึงใส่คนนั้นคนนี้ไปเรื่อยหรอก ถ้าให้เลือก เขาก็คงเลือกที่จะยิ้มมากกว่านั่นแหละ เขาเป็นคนใจเย็น และเย็นมากๆซะด้วย ไม่มีใครเคยเห็นเขาโมโห ใบหน้าของเขายิ้มแย้มตลอดเวลา ท่าทีก็ดูเหมือนอารมณ์ดีไปเสียทุกเรื่องด้วย รวมๆแล้วก็แอบคล้ายคนเมายา(....)ที่จะอารมณ์ดีได้ทั้งวัน หว่านเสน่ห์ได้ตลอดเวลา ยิ้มขยิบตาไล่จีบหนุ่มสาวได้ทุกวินาที ซึ่งแม้ว่าจะเป็นข้อดีที่เขาไม่ใช่คนเหี้ยมโหดปานชาวไวกิ้ง แต่มันก็สร้างความน่าหมั่นไส้ได้เหมือนกันนั่นแหละ แล้วถามว่าอนันต์แคร์ไหม...? ...ก็ไม่
อ้อ อีกอย่าง อนันต์น่ะ เป็นคนขี้เล่นไม่พอ แต่ยังพ่วงมาด้วยการชอบหว่านเสน่ห์ไปเรื่อย ออกจะขี้อ่อยและวางท่าเท่ๆเป็นหนุ่มเจ้าสำราญ เข้าหาง่ายแต่ครองหัวใจยาก(?)ตลอดเวลา ซึ่งมันค่อนข้างให้ภาพลักษณ์ของเขาดูกะล่อนไปนิดหน่อย เขาดูเหมือนกับจะเข้าหาคนนั้นที คนนี้ทีได้ตลอดเวลา ทุกความสนใจของเขา มันตกไปอยู่กับคนทุกคน เขาไม่เคยแสดงท่าทีรังเกียจใครหรืออะไรออกมาชัดเจน มักจะทำเป็นเหมือนว่าชอบมันทุกอย่าง มักจะยิ้มรับ ให้ตัวเองดูน่ารักตลอดเวลา สรุปง่ายๆก็คือ อนันต์ดูเป็นชายหนุ่มที่ร่าเริง ขี้เล่น ทะเล้น และช่างพูดช่างจา จ้อเก่ง เป็นมิตร และชอบเข้าหาคนอื่น รวมไปถึงเก็กท่าหว่านเสน่ห์โดยคิดว่าตัวเองเท่ไปด้วยตลอดเวลา ไม่เคยใครเห็นเขาทำหน้าขรึมจริงจัง หรือเคร่งเครียดกับอะไร เขาดูเหมือนกับคนสบายๆตลอดเวลา ยิ้มง่าย ขี้เล่น และอารมณ์ดี ปากหวาน แม้แต่กับตอนอยู่กับผู้หลักผู้ใหญ่ก็ไม่วายจะทำตัวขี้เล่น ขี้หยอกเหมือนเดิม ...อืม ก็เกือบจะเรียกได้ว่ากวนตี_และไร้มารยาทนั่นแหละ แต่เขาก็ไม่ได้หยายคายสักหน่อย ออกจะพูดเพราะนะ... อย่างน้อย ถึงจะขี้เล่น แต่ก็ไม่ได้หลุดโลกไปเลยหรอก อย่างน้อยๆก็ยังมีน้ำหนักของความเป็นผู้ใหญ่อยู่บ้าง (แต่ก็มีน้อยอยู่ดี..)
✚
seductive ;
อนันต์เป็นคนมีคารมดี... และดีมากๆเลยซะด้วย เสมือนกับสมองถูกสร้างมาเพื่อให้เล่นมุกเสี่ยวหรือตามจีบคนอื่นโดยเฉพาะ รวมไปถึงการกวนเบื้องล่างของคนอื่นๆด้วย อนันต์เป็นคนพูดจาสุภาพ ไม่หยาบคาย แต่กลับเรียกน้ำโหอีกอย่างได้เมื่อเขาต้องการ (นับเป็นความสามารถพิเศษไหมนะ...) พูดง่ายๆก็คือ เขาเป็นคนสุภาพแต่รูปประโยค แต่ความหมายของคำพูดน่ะ ไม่แน่ ในบางครั้งเขาก็อาจจะพูดจาสุภาพแต่แฝงคำด่าคำจิกกัดเจ็บๆลงไป หรือไม่ก็กวนประสาทอีกฝ่ายโดยการล้อเล่นแบบอื่นๆ ที่ไม่ใช่การพ่นคำหยาบคาย ใบหน้าแย้มยิ้มกับคำด่าสุภาพแบบเจ็บๆ หรือไม่ก็การยักคิ้วกวนประสาท หรือการมองแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก ไม่ว่าจะอะไร อนันต์ก็สามารถสร้างความหงุดหงิดให้ผู้คนได้หมดนั่นแหละถ้าเขาต้องการน่ะนะ
เขาเป็นคนปากหวาน และช่างพูดช่างจา อัธยาศัยดี ทั้งยังชอบเข้าหาคนอื่นก่อน ไม่ว่าจะเป็นการเข้าไปอ่อย อ่อร้อกระแซะอย่างไรก็ตาม มันคือการเข้าหาของเขาทั้งนั้น บางครั้งเขาอาจจะสนใจคุณ แล้วก็เรียกร้องความสนใจจากคุณด้วยการพูดจาหยอกแกล้ง หรือไม่ก็เรียกร้องความสนใจด้วยวิธีอื่นๆก็ได้ ตัวเขาน่ะ สามารถพูดอะไรออกมาก็ได้โดยหวังเพียงเพื่ออยากให้อีกฝ่ายเชื่อ กระนั้นก็ไม่ได้เป็นคนที่ให้สัญญาใครไปเรื่อยเปื่อย สำหรับอนันต์แล้วการพูดแต่น้ำ และชักจูงจิตใจอีกฝ่ายเป็นงานถนัดของเขามากทีเดียว เขามีความสามารถด้วยการพูด เจรจา และสื่อสารได้อย่างดีเยี่ยม ชนิดที่ว่าต่อให้ไม่พร่ำเพรื่อบอกว่าสัญญาจะทำแบบนั้นแบบนี้ หลายๆคนก็เลือกที่จะเชื่อเขาไปแล้วล่ะ เพราะอีกอย่าง อนันต์ก็เป็นคนที่แสดงเก่งยิ่งกว่าอะไร
✚
narcissism ;
อนันต์เป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก มั่นใจมากจนเรียกได้ว่ามั่นหน้า(...) แถมยังพ่วงมาด้วยความกวนประสาท สุดโต่ง และเว่อวังไปหมดทุกการกระทำ ดังตัวอย่างเช่น ท่ากินน้ำที่แค่กระดกขวดธรรมดาๆก็ดื่มได้แล้ว แต่ ไม่ ไม่ มันไม่ใช่ตัวของอนันต์ผู้แสนจะหล่อ เท่ เพอร์เฟคคนนี้ มันต้องมีการแอคท่าเพิ่มเติม ไม่ว่าจะเป็นการแอ่นหน้าแอ่นหลัง หรือท่าทางอะไรก็ได้ที่มันกวนประสาท เว่อเกินจริง แต่ต้องยอมรับว่าเบ้าหน้าของเขามันทำให้เขาดูหล่อได้จริงๆนั่นแหละ หรือจะเป็นการนั่งเรียนอยู่ดีๆ เกิดเครียดขึ้นมาก็ถอดเสื้อโชว์ซิกแพค(?) ...เอ่อ เขาไม่ได้บ้าหรอก อันที่จริงแค่ร้อน และเมื่อร้อนก็ไม่ลังเลที่จะทำอะไรแก้ร้อน แม้จะสุดโต่งไปหน่อย แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายถึงขั้นแก้ผ้าหมดทุกชิ้นหรอกนะ รับรองได้ว่าเขายังมีสติ อาจจะน้อยนิด แต่ก็นับว่ามีอยู่ดี... หรืออีกหลายๆเหตุการณ์ที่มักจะมากับการแอคท่า เก็ก เสยผม หรือปลดกระดุมเสื้อ นอนอ่อย นั่งอ่อย ตีลังกาอ่อย(?)เขาก็ทำได้หมดนั่นแหละ ฟังเหมือนการเรียกร้องความสนใจ แต่ไม่ใช่หรอก...มั้งนะ อนันต์คิดแค่ว่าตัวเองคงเท่จนสามารถเปล่งประกายแสงให้ทุกคนแสบตาได้ตลอดเวลานั่นแหละ (พูดอีกอย่างก็คือหลงตัวเองไม่พอ มันยังจะมีความพิศดารปนมาด้วยนะ ไอ้หมอนี่น่ะ)
เขาเป็นชายหนุ่มที่เรียกได้ว่า หน้าไม่อาย หน้าด้าน หน้าหนา และแสนจะทนทานยิ่งกว่าอะไร ต่อให้ใส่แค่กางเกงบ๊อกเซอร์เดินเข้าห้างเขาก็ไม่คิดจะอายหรอก แค่มั่นใจว่าตัวเองหล่อมากๆ หุ่นดีสุดๆ แล้วก็คิดซะว่าคนหน้าตาดีอย่างเขาทำอะไรก็ไม่ผิดไปก็ได้นี่นา(?) ...อืม เขาอาจจะเกือบบ้า ถ้าไม่นับว่าเป็นถึงประธานนักศึกษาที่มีความสามารถน่ะนะ ความสามารถกับหน้าตาของเขามันก็พอจะกลบความมั่นใจเกินเหตุจนเหมือนคนบ้าแบบนี้ลงไปได้นั่นแหละ เขาถึงได้ไม่ถูกไล่ออกไปจากตำแหน่งสักทีไงล่ะ แฃะอีกเรื่อง อนันต์สามารถกล่าวชมตัวเองได้ด้วยใบหน้ายิ้มๆกวนๆตลอดวเลาเลยล่ะ ถ้าอยากชกก็ชกได้เลย เพราะไอ้ท่าทาแบบนั้น ใครๆก็หมั่นไส้กันหมดนั่นแหละ(?)
✚
challenge ;
อนันต์เป็นพวกขาลุยและชอบความท้าทายอยู่พอสมควร เขาไม่ใช่คนที่ชอบนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานนิ่งๆเป็นหุ่นไปตลอดเวลาหรอก มันน่าเบื่อจะตายไป เพราะอย่างนั้นเขาจึงค่อนข้างมีอารมณ์ขันมันได้ทุกเวลา แถมบ้างครั้งก็ยังแวบหายไปเที่ยวหาสาวๆหนุ่มๆบ้างล่ะ ไปหารุ่นน้องบ้างล่ะ หลายคนมักเห็นอนันต์เดินไปเดินมาทั้งๆที่อยู่ในเวลางานบ่อยจนชินไปเสียแล้ว ทว่านั่นไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นพวกไร้ความรับผิดชอบ ไม่ยอมทำงานอะไรทั้งสิ้น ดีแต่หนีเที่ยว--ลืมไปได้เลย เพราะอนันต์น่ะ เป็นคนมีความสามารถมากนะ เขาสามารถทำอะไรต่างๆได้อย่างดีเลยล่ะ พูดได้เต็มปากเลยว่าเขามันพวกมีพรสวรรค์ ที่ไม่ว่าหยิบจับอะไรก็สามารถทำได้ดีไปหมด หรือแม้แต่ของที่ไม่เคยทำก็ขอเวลาให้เขาสักเล็กน้อย เขาก็จะสามารถชินชากับมันไปได้เลย และเรื่องงานเองก็เหมือนกัน การนั่งจับปากกาอยู่ทุกๆวันมันทำให้เขาชิน ทำงานแบบเดิมทุกๆครั้งทำให้เขาชำนาญจนสามารถเคลียร์งานบนโต๊ะได้อย่างรวดเร็ว เขาถึงได้ออกมาเที่ยวเล่นไงล่ะ
อีกอย่าง... สำหรับตัวอนันต์ที่เรียกได้ว่ามีความสามารถแล้ว เขาจึงค่อนข้างที่จะเบื่อกับอะไรเอาได้ง่ายๆ แม้จะไม่ถึงละทิ้งไปอย่างโหดร้าย แต่ก็ชอบเมินกันบ่อยๆนั่นแหละ อนันต์ชอบที่จะหาอะไรตื่นเต้นๆ หรือแปลกใหม่เข้ามาในชีวิตเสมอ ไม่ว่าจะเป็นการทำความรู้จักผู้คนใหม่ๆ เข้าหาผู้คนใหม่ๆ ร่วมกิจกรรมต่างๆ จะอะไรก็ตาม ต่อให้มีความเสี่ยง แต่ถ้ามันท้าทาย และน่าสนใจ ตัวเขาก็พร้อมท่จะพุ่งเข้าไปหามันเสมอ ราวกับเป็นสีสันของชีวิตที่ขาดไปไม่ได้เลย ดังนั้น ำม่ว่าอะไร มันก็สามารถเข้ามาในความสนใจของพ่อหนุ่มคนนีได้ทั้งนั้น ไม่ว่าจะคน สัตว์ สิ่งของ สถานที่ หรือจะอะไรก็ตาม แต่ก็ระวังตัวไว้หน่อยล่ะ เพราะอย่างที่บอก...ว่าเขามันพวกเบื่อง่าย เขาอาจไม่ได้ทิ้งคุณไปอย่างโหดร้าย แต่เขาก็ไมาได้วางท่าว่าจะสนใจอะไรใครขนาดนั้นเหมือนกัน เขาดูเหมือนคนโลเลจนน่าเหนื่อยใจ นั่นจึงทำให้สาวๆหลายคนกลัวมากที่จะขอคบกับเขาจริงจัง เพราะเขามันไม่ชัดเจน ตีสนิทกับคนนั้นคนนี้ไปเรื่อย พูดจาดีอยู่ตลอด ดูเหมือนสนใจอยู่ตลอด แต่ก็สนใจกับทุกอย่างมากไปจนไม่ลงหลักอะไรแน่นอนสักที
✚
brilliancy ;
เขาเป็นคนฉลาด มีความสามารถ และเรียกได้ว่ามีพรสวรรค์ดีทีเดียวเลยล่ะ แถมกระบวนการความคิดต่างๆก็น่าชื่นชมไม่แพ้กันเลย เขาเป็นคนฉลาดทั้งด้านวิชาการและเล่ห์กลต่างๆ มองคนเก่ง ทั้งยังถนัดกีฬา (เป็นนักบอลเลยนะครับ *เสยผม*(?)) เขาเป็นคนมีพรสวรรค์ ที่ว่าฝึกอะไรไปสักพักแล้วก็จะสามารถทำได้ในระดับที่ดีทีเดียว แม้จะไม่ได้ถึงขั้นยอดเยี่ยมเหมือนเซียนมาเอง แต่การที่เขาทำได้ขนาดนี้มันก็เรียกว่ามีพรสวรรค์นี่นะ อนันต์ไม่ใช่คนขยัน แต่เป็นคนทำงานเก่ง และเร็วมาก แล้วเขาก็ชอบที่จะเคลียร์มันให้จบๆไปเร็วๆมากกว่าดองเอาไว้นานๆ ดังนั้นผู้คนจึงอาจจะมองว่าเขาเป็นคนขยัน แต่อันที่จริงแล้วไม่ใช่หรอก เขาแค่คิดว่างานเสร็จเร็วก็คงได้นอนเร็ว ได้เที่ยวเร็วอะไรทำนองนั้นนั่นแหละ
อนันต์เป็นคนรักษาสัญญาหากว่าให้คำมั่นไปแล้ว (ถ้าไม่ได้ให้คำมั่นอย่างแน่วแน่ก็มีสิทธิ์ผิดคำพูดได้ถึง80%เชียวล่ะขอบอก) ต่อให้เป็นการกระทำที่เขาคงไม่พอใจแน่ๆ แต่เขาก็จะทำแน่นอนหากว่าได้ให้คำมั่นสัญญาไปแล้ว เขาไม่มีทางผิดสัญญาเด็ดขาด นี่คงจะเป็นข้อเด็ดขาดในตัวเขาเองเลยล่ะ แต่มันก็น้อยครั้งนะ ที่เขาจะให้คำสัญญากับใคร เพราะถ้าให้ไปแล้วนอกจากจะจำแม่นมากๆ แล้วเขายังซีเรียสกับมันเอามากๆเลยนี่สิ หนักสมองเปล่าๆ
✚
draw a line ;
ภายนอก อนันต์ดูเป็นชายหนุ่มอัธยาศัยดี เข้าหาได้ง่ายอย่างไม่ต้องสงสัย เขาดูเป็นชายหนุ่มที่ขี้เล่น น่ารัก ออกจะกะล่อนไปหน่อย แต่เสน่ห์ก็มากมายจนคนยากจะปฏิเสธเขาได้ รอยยิ้มของเขาก็ช่างหล่อร้ายลึกนัก ดูเป็นคนเปิดกว้าง เข้าหาง่าย และชื่นชอบที่จะทำความรู้จักกับผู้คนเสมอๆ แต่...อันที่จริงแล้ว อนันต์ไม่ได้เป็นคนอารมณ์ดีตลอดเวลาขนาดนั้นหรอก แล้วเขาก็ไม่ได้โกรธใครไม่เป็นด้วย ต้องบอกว่า เขามันพวกแสดงเก่งเอามากๆเลยต่างหาก ผู้คนถึงได้มองว่าเขามันอารมณ์ดีตลอดเวลาขนาดนั้น อันที่จริงแล้วอนันต์เองก็มีอารมณ์หลากหลาย แต่ก็เลือกที่จะเก็ยมันเอาไว้ในใจมากกว่า สิ่งที่มักจะแสดงออกโดยอัตโนมัติก็คือการยิ้ม และแสดงท่าทีขี้อ้อนขี้เล่นแบบปกติไป แล้วผู้คนก็เชื่อแบบนั้น ไม่มีใครผิดสังเกตกับการแสดงออกของเขา เพราะคิดว่า นี่มันก็คงเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว อนันต์เป็นพวกเปิ่นๆบ้าๆ หลงตัวเองตามปกติอย่างทุกวัน
ทว่าความจริงแล้ว อนันต์ไม่ค่อยเปิดใจรับใครเข้ามาในใจเสียเท่าไหร่ ตัวเขาที่ดูเหมือนจะเปิดกว้าง รับผู้คนเข้ามาทำความรู้จักได้เสมอ แต่นั่นมันก็แค่การทำความรู้จักเฉยๆนี่นา ไม่มีใครสนิทกับเขาจริงๆจังๆ และไม่มีใครกล้าพูดว่ารู้จักเขาดีทุกๆด้านด้วยเหมือนกัน หลายครั้งที่ผู้คนมักสัมผัสได้ ว่าอนันต์ขัดเส้นคั่นเส้นใหญ่ๆเอาไว้ ว่าอย่ารู้จักเขาไปมากกว่านี้เลย บางทีคุณอาจผิดหวัง เพราะเขาไม่ได้มีดีเลิศไปหมดทุกอย่าง อย่างที่คิด เขาอาจจะดูเป็นหนุ่มเพอร์เฟคจอมกะล่อนอารมณ์ดี แต่อันที่จริงแล้วในใจเขากำลังหวาดกลัว จึงได้สร้างเปลือกแบบนั้นขึ้นมา เขากลัวว่า คนรอบๆตัวจะทิ้งเขาไป กลัวว่า สุดท้ายแล้วเขาจะไม่เหลือใครมาสนใจอีกเลย ดังนั้น สิ่งที่เขาทำก็คือการเข้าหาคนอยู่เรื่อยๆ บอกกล่าวว่า เขาเป็นใคร ทำความรู้จักอยู่ทุกครั้ง และเป็นการบอกนัยน์ๆว่า อย่าลืมเขาไปนะ อะไรแบบนี้ แต่อนันต์ก็ไม่รู้ตัวหรอก ว่ามันมากเกินไปจนเขาดูเป็นพวกไม่แน่ไม่นอน แถมยังกะล่อนอีก
มันยากที่จะบอก ว่าอนันต์ไม่อยากเป็นที่ถูกลืม เขาอยากจะเป็นที่รู้จัก เขากลัวการถูกลืม กลัวการถูกหมางเมิน กลัวว่า จุดยอดสูงสุดที่เขายืนอยู่นี้ จะไม่มีใครเห็นค่า กลัวว่า ผู้คนจะไม่สนใจ กลัวเหลือเกินว่าสุดท้ายแล้วจะโดดเดี่ยว และแทนที่ทุกความรู้สึกด้วยคำเหยียดหยามและคำด่าทอ กลัวความล้มเหลวถึงแม้ตัวเองจะมีความสามารถ เพราะถ้าล้มเหลว...ผู้คนจะมองเขายังไงกันล่ะ? เพราะแบบนี้...อนันต์จึงเลือกที่จะนอนห้องเดี่ยวคนเดียว ฝันร้าย ตื่นขึ้นมากลางดึก และถึงจะว้าเหว่ เขาก็ต้องกอดตัวเองเข้าไว้ ถึงจะฟุ้งซ่านไปหมด แต่ก็เตือนตัวเองไว้ว่า เมื่อเช้าวันใหม่มาถึง ตัวเขาที่เป็นอนันต์ผู้หล่อ เท่ กวนประสาท ยิ้มเก่ง หลงตัวเองและสุดโต่งคนนั้นจะกลับมา เขาคนที่เข้มแข็งคนนั้จะกลับมา ในเวลากลางคืนที่โดดเดี่ยวอ้างว้างก็อ่อนแอไปเสียให้เต็มที่ก็พอแล้ว...
ประวัติ ::
อนันต์เกิดในตระกูลใหญ่ที่เรียกได้ว่าร่ำรวยและมีชื่อเสียงในสังคมอยู่มาก ครอบครัวของเขา เป็นหนึ่งในส่วนเล็กๆของตระกูลนั้น พ่อของเขาไม่ใช่ผู้นตระกูลหลัก แต่ก็นับว่ามีเลือดเนื้อเชื้อสายอยู่เต็มๆ ตระกูลของเขามีชื่อเสียงด้านจิตรกรรมและประติมากรรมต่างๆ ที่ผลงานส่วนใหญ่มักจะโด่งดัง และได้ราคาแพงเสมอๆ อนันต์เป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน พ่อของเขาทำงานเป็นจิตกรเช่นกัน แต่ชื่อเสียงก็ไม่ได้โด่งดังเหมือนกับคนในตระกูลคนอื่นๆ แต่ถึงยังไง ก็ไม่มีใครเหยียดกันอยู่ดี พวกเขารักใคร่กลมเกลียวกัน และดูแลกันและกันอย่างดี ส่วนแม่ของเขาก็เป็นแอร์โฮสเตสคนสวยผลงานดีเด่น เธอเป็นคนเก่ง มีความสามารถ ทั้งยังรูปร่างหน้าตาสวยอีกต่างหาก
อนันต์จึงเกิดมาท่ามกลามความเพียบพร้อมของทั้งคู่ บ้านขนาดกลางๆไม่เล็กไม่ใหญ่นักใจกลางกรุงเทพมหานคร มันอบอุ่น และอบอวลไปด้วยความรักในแบบที่เด็กคนหนึ่งควรจะได้รับ ถึงแม้แม่จะไม่ค่อยอยู่บ้าน แต่เขาก็มีพ่อที่อยู่ด้วยตลอด พ่อของเขา เข้าประเทศมาอย่างถูกกฏหมาย แล้วก็อยู่กินกับแม่ที่นี่ แต่ก็มีบางช่วงที่จะกลับไปเยี่ยมคนในตระกูลบ้าง โดยที่อนันต์เองก็มีโอกาสที่ได้ไปหลายครั้ง ญาติๆของพ่อของเขาเป็นคนดี อบอุ่น น่ารัก และเต็มไปด้วยรอยยิ้มกับเสียงหัวเราะชนิดที่ว่าลืมภาพตระกูลใหญ่ๆโด่งดังแต่ข่มเหงกันเองไปได้เลย เพราะตระกูลลีโอคาดิโอไม่ได้เป็นแบบนั้น พวกเขาดีกว่านั้นเยอะ ส่วนญาติทางฝั่งแม่ของเขาก็เป็นคนน่ารักไม่แพ้กัน ออกจะบ้าบิ่น ทำตัวไร้สาระไม่สนใจอายุแต่ก็เรียกร้อยยิ้มและเสียงหัวเราะออกมาได้ตลอด... ใช่ อนันต์ชอบพวกเขา ชอบครอบครัวนี้ ชอบตระกูลของทั้งสองฝั่ง ชอบบรรยากาศที่เป็นอยู่นี้ ชอบมากๆที่ตัวเองโชคดีได้เกิดมาอยู่กับพวกเขา
เขาคิดว่าตัวเองคงเป็นเด็กที่โชคดีที่สุดในโลก เขาคิดแบบนั้น
ตัวของอนันต์เริ่มฉายแววนักวาดที่ดีตั้งแต่เด็กๆ พ่อของเขาพอใจมากกับความสามารถนั้น จึงไม่ลังเลที่จะถ่ายทอดความรู้ความสามารถเท่าที่ตัวเองมีไปให้เขา แล้วอนันต์ก็สามารถตอบรับมันได้ด้วยดีเสียด้วย เขาฝึกฝนการวาดภาพมาตลอดกระทั่งอายุสิบสองปีก็สามารถสร้างสรรค์ผลงานที่มีชื่อเสียงระดับทวีปก่อนจะไต่ไปอันดับโลกได้ในปีเดียว มันเป็นภาพวาดแนวคิวบิคที่แฝงไปด้วยความรู้สึกและอารมณ์หลายหลาก แน่นอนว่ามันงดงามและราคาสูงทีเดียว พ่อแม่ของเขาภูมิใจในตัวเขามาก รวมไปถึงคนในตระกูลคนอื่นๆด้วย พวกเขาเริ่มวาดฝันถึงจิตกรในอนาคตที่ชื่อว่าอนันต์มานับตั้งแต่นั้น ชื่อเสียงของอนันต์โด่งดังมากในช่วงนั้น เพื่อนๆของเขาก็เข้าหามากขึ้นเช่นเดียวกัน
แต่แล้วมันก็น่าเสียดาย... ที่ในวันหนึ่ง เขาก็ประสบอุบัติเหตุเข้า วันที่เขาประสบอุบัติเหตุเกี่ยวกับรถยนต์ มือของเขา เป็นส่วนที่ได้รับความเสียหายมากที่สุดจนไม่สามารถวาดรูปได้อีก มันเป็นข่าวร้าย แต่พ่อแม่ก็ยังให้กำลังใจเขาเสมอ มือที่เต็มไปด้วยผ้าพันแผลตอนนี้ไม่อาจทำตามฝันได้อีก ในช่วงปีแรก อนันต์เสียใจอย่างหนัก และเกือบจะเป็นโรคซึมเศร้าไป แต่เขาก็พยายามฮึดสู้และหาสิ่งที่ตัวเองรัก สิ่งที่ตัวเองชอบเข้ามาใหม่ๆเสมอๆ กระทั่งได้เจอกับกีฬาอีกชนิดที่เขาเล่นได้ดี แล้วเขาก็มีความสุขกับมันพอๆกับการวาดภาพด้วย
มันคือการเล่นฟุตบอล อนันต์ฝึกฝน และรวมทีมกับเพื่อนๆจนสามารถได้ไปแข่งในระดับภาค แล้วพวกเขาก็ได้ชัยชนะมา ในตอนนั้น เป็นตอนที่อนันต์กลับมามีความสุขอีกครั้ง ช่วงชีวิตของเขาสดใสขึ้นมาแม้จะไม่สามารถวาดภาพได้อีก มันเป็นความสุขที่ก่อเกิดขึ้นมาได้เอง แต่แล้ว... เขาก็โชคร้ายอีกครั้ง เมื่อคราวนี้เขาถูกกลั่นแกล้งจากกลุ่มเด็กวัยเเดียวกันที่ไม่พอใจเขานัก ผลักตกบันไดลงมา แล้วสุดท้าย ขาของเขาก็หัก ไม่อาจจะใช้งานได้เหมือนเดิมอีกในเมื่อกระดูกร้าวไปถึงขาอ่อน มันทำให้เขาเดินไปไหนไม่ได้อีกเลย เพื่อนในทีมของเขาเสียใจ และอยากจะเอาเรื่องเด็กที่ผลักเขาตกลงมาให้ถึงที่สุด ทว่าก็ไม่รู้ตัวการแน่ชัด รู้แค่ว่าคงเป็นคู่อริเท่านั้น อนันต์จึงทำได้เพียงยิ้มรับแล้วบอกว่า ไม่เป็นไร อยู่ร่ำไป
เวลาในโรงพยาบาลไม่เคยติดปีก มันเชื่องช้า...แล้วก็ช้ามากๆ อนันต์ได้แต่มองดูโลกภายนอกผ่านทีวีเท่านั้น พ่อของเขา ประสบความสำเร็จยกใหญ่และได้ออกทีวีไปทั่วโลก เพื่อนๆร่วมทีมของเขาก็สามารถเป็นเเชมป์ระดับเยาวชนระดับประเทศได้ พวกเขาได้ออกทีวีเช่นกัน แล้วอนันต์ก็ได้แค่ให้กำลังใจพวกเขาห่างๆ ...เพราะเขาทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว ไม่สามารถที่จะออกไปไหนได้เลยด้วยซ้ำ อยู่อย่างเป็นตัวถ่วง ทิ้งภาระให้พยาบาลผู้ดูแลคนหนึ่งทำ ซึ่งแม้ว่าเธอจะเป็นคนอัธยาศัยดี ร่าเริง น่ารัก แต่มันกลับทำให้เขารู้สึกไร้ค่า
ก็เขาไม่เข้าใจเลยนี่ ว่าทำไม เขาถึงได้ทำให้คนอื่นๆผิดหวังอยู่เรื่อย แล้วดูตอนนี้สิ..ทำอะไรไม่ได้อีกแล้วเนี่ย ถึงมันจะมีทางที่จะรักษาหายได้ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า แต่มันก็เป็นปีเชียวนะ... มันนานมากเลยล่ะ
พยาบาลที่ดูแลเขาเป็นคนใจดี สวยและเก่ง เธอดูแลเขามาตั้งแต่ตอนที่อายุสิบห้าจนกระทั่งอายุครบสิบเจ็ดปี ไม่มีท่าทีรังเกียจ ผิดหวังหรืออะไรเลย ในระยะเวลาสองปีที่ผ่านมา มันไม่แปลกอะไรเลยหากว่าเขาจะประทับใจเธอคนนี้ นับวัน พ่อก็ยิ่งยุ่งงานมากขึ้น ส่วนแม่ก็ยังคงยุ่งอยู่กับงานเหมือนเดิม เขาจึงเหลือแค่เธอึนเดียวที่คอยอยู่ด้วย คอยดูแล และไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบอยู่เสมอๆ มันทำให้เขารู้สึกว่า... เธอเป็นแสงสว่าง และเธอนั่นแหละที่ใส่ใจเขา กระทั่งก่อเกิดเป็นความรักในแบบที่อนันต์รู้ตัวดีว่ามันพิลึก และผิดบาปมาก
เธอมีคู่หมั้นเป็นของตัวเองอยู่แล้ว และเขา...ก็มีสถานะเป็นแค่คนไข้ที่ต้องดูแลเท่านั้น
นับวันมันยิ่งเศร้า เมื่อเขาสนิทกับเธอมากขึ้น แล้วเธอก็พาคู่หมั้นที่กำลังจะแต่งงานกันในเร็ววันนี้มาแนะนำ--โอเค เขาอาจจะใจสลาย แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้อยู่ดี เขาคงทำได้แต่เพียงยิ้มรับไว้ก็เท่านั้น... และไม่นานนัก หลังจากที่เธอแต่งงาน เธอก็ย้ายออกไป พยาบาลคนใหม่เข้ามาดูแลแทนที่ แต่มันไม่เหมือนเดิม เธอเป็นสาววัยกลางคนที่ขี้บ่น และพูดจาแรงอย่างร้ายกาจ เธอบ่นถึงเขา ดูถูกเขา และทำให้เขาขวัญเสียกำลังใจไปหมด
นั่นจึงเป็นต้นเหตุ...ที่ทำให้เขาแอบกินยานอนหลับมากเกินกว่าขนาดจนเสียชีวิต
แล้วเขาก็ได้แต่หวังว่า ชีวิตหลังจากนี้ การได้เกิดใหม่ หรืออะไรก็ตาม คงจะดีกว่าเดิม เขาคงจะทำอะไรได้มากกว่าที่เป็นอยู่...
TO BE CONTINUE...
งานอดิเรก ::
♞ เดินเล่น ; อันที่จริง ก็เดินไปทั่วนั่นแหละ ไม่รู้จะไปไหนก็เดินอยู่นั่นแหละ...
♞ หว่านเสน่ห์ไปทั่ว ; อันที่จริงอยากจะแก้ใหม่นะ ว่าเสน่ห์ของเขา ไม่จำเป็นต้องหว่านหรอก มันฟุ้งกระจายออกมาเองแบบควบคุมไม่ได้อยู่แล้วล่ะ(?)
♞ เล่นกีตาร์และร้องเพลง ; เขาทำมันได้ดีซะด้วยนะ แต่ก็ชอบทำตอนที่ตัวเองอยู่คนเดียวลำพังมากกว่า
♞ ทำอาหาร ; ทำเก่งออกนะ แถมมีสไตล์ดีด้วย
สิ่งที่ชอบ ::
♞ การวาดภาพ ; แน่นอนว่าเขาชอบที่จะทำมันมาก และทำมันบ่อยๆหลังจากมาที่โลกหลังความตาย เขามักจะวาดด้วยรอยยิ้มเจือจางเสมอๆเลยล่ะ
♞ ฟุตบอล ; แน่นอน เขาชอบมันพอๆกับการวาดภาพ เขาจะสนุก หัวเราะ และแย้มยิ้มกว้างไปกับมันเลยทีเดียว
♞ ช็อกโกแลต ; เพราะว่ามันอร่อยน่ะสิ... อ้อ แล้วเขาก็มักจะกินมันด้วยสีน้าปกตินะ แค่กินมากกว่าของกินชนิดอื่นๆเท่านั้นเอง
♞ อะไรก็ตามที่ท้าทาย ; เพราะมันน่าสนุก แล้วเขาก็พร้อมลุยเสมอ!
♞ ตัวของเขาเอง ; เพราะหล่อ และไม่มีอาการใดๆทั้งสิ้น หรืออาตตะลมจับเพราะความหล่อมันบาดตา(...)
สิ่งที่ไม่ชอบ / เกลียด ::
♞ สัตว์ไร้ขา ; แค่ขยะแขยงเฉยๆ ไม่ถึงกับกลัว แล้วเขาก็จะปัดมันทิ้งเมื่อมันเข้ามาใกล้
♞ เสียงดังโวยวาย ; แน่ล่ะว่าน่ารำคาญ แต่เขาก็ยังยิ้มรับอยู่ดีนั่นแหละ...
♞ ชะอม ; มันเหม็นสำหรับเขา แล้วเขาก็จะเบ้หน้าทุกทีที่ได้กลิ่นของมัน
สิ่งที่กลัว / แพ้ ::
♞ การไร้ตัวตน ; เขากลัวการได้ตัวตน ก็อย่างที่บอกไปว่าเขากลัวมากขนาดไหนที่จะไม่มีใครต้องการ หรือไม่มีใครมองเขาอีกแล้ว หรืออาจจะเป็นการที่ทำให้คนอื่นเข้ามาลำบากเพราะเขา จะอะไรก็ตาม ถ้ามันส่อว่าเขาไร้ค่า นั่นแหละที่เขากลัว
♞ กลิ่นของดอกกุหลาบ ; เขาแพ้กลิ่นกุหลาบ เพราะแบบนี้ตต่ออยากจีบสาวแทบตาย เขาก็ไม่อยากเข้าใกล้กุหลาบ เพราะมันทำให้เขาจามจมูกแดงทุกทีเลยน่ะสิ มันดูเหมือนกับตัวตลกจะตาย แถมมีน้ำมูกด้วย...
อาวุธประจำกาย ::
♞ ปืนกลคู่ ; เป็นปืนกลสีเงินขอบทอง และผสมอยู่กับสีฟ้าสวยงาม แต่ก็มีความรุนแรงและรัวเร็วในการโจมตีอยู่มาก ในด้านของกระสุนปืน อนันต์จะพกมันเอาไว้ในทุกที่ของร่างกายเท่าที่จะพกพาได้ แล้วตัวปืนก็ยังมีมีดแหลมคมซ่อนอยู่แถวๆปลายกระบอก ซึ่งมันมีเอาไว้ใช้ในยามฉุกเฉินที่ศัตรูเข้ามาประชิด แล้วอนันต์ก็ฝึกจนชำนาญกับมันไปแล้ว เขาประยุกต์ใช้มันได้หลากหลายคงบคู่ไปกับศิลปะการต่อสู้อีกมากมายที่ได้เรียนรู้มาตลอดระยะเวลาที่อยู่ในโลกหลังความตาย นั่นทำให้เขาดูเหมือนกับตัวอันตรายคนหนึ่งเลยล่ะ (ลบภาพความกวนประสาทของเขาออกไป เขาก็จะดูเป็นแบบนั้นจริงๆนะ)
ลักษณะการพูด :: อนันต์เป็นคนที่มีน้ำเสียงนุ่มทุ้มลึกน่าฟัง แต่ก็ติดแหบอยู่นิดหน่อยนั่นทำให้เสียงของเขาค่อนไปทางเซ็กซี่มากกว่าหวานจ๋าไปเลย แล้วมันก็มักจะเป็นโทนขี้เล่นเสียมากกว่าความจริงจัง โหมดขี้เล่นและช่างแกล้งช่างหยอกมักจะอยู่กับเขาตลอดเวลาอยู่แล้ว เขามักจะใช้คำพูดแทนตัวเองด้วยคำว่า "ผม" และแทนคนอื่นๆว่า "นาย/เธอ" ตามเพศจิตใจ หรืออาจจะมีการเรียกวา คุณ/พวกคุณ เป็นบางครั้งตามความเหมาะสมและสถานการณ์ ในบางครั้งก็อาจจะมีการกวนประสาทนิดหน่อยหรืออาจไม่รู้จักอีกฝ่ายมากก่อน อย่างการใช้คำพูดเป็น "คุณผู้หญิง/คุณผู้ชาย/คุณหนู/คุณชาย" อะไรแบบนี้ แต่ถ้าพีคกว่านั้นหน่อยก็คงเป็นจุดเด่นของคนคนั้นอย่างเช่น "แม่สาวผมแดงคนนั้นน่ะ/พ่อหนุ่มหน้าตึงคนนั้นน่ะ" อะไรแบบนี้ (แน่นอนว่ามันเรียกตีน แต่อนันต์ก็ไม่สนใจหรอก...) อีกอย่าง อนันต์เป็นคนที่พูดแล้วมีหางเสียงปนมาในรูปประโยดเสมอเลยล่ะ อาจจะเป็น "ครับ/คร้าบ/คร๊าบบบบบบบบบ(?)" ก็ได้
♞ในเช้าวันนี้เป็นวันที่อากาศสดใส... ผู้คนในสถาบันกล่าวทักเขาเช่นเคย ซึ่งมันเป็นเหมือนกับทุกๆวันหากว่า... เขาไม่บังเอิญไปเห็นใครคนหนึ่งเข้า--คนที่เขาไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน และอยากที่จะทำความรู้จักเหลือเกิน! "เฮ้ สวัสดีครับ คุณผู้หญิง ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรเหรอ" รอยยิ้มหว่านเสน่ห์ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเขาทันที "โอ้ ขอโทษที่ลืมแนะนำตัวไป ผมอนันต์นะครับ จะรักและดูแลคุณตราบนานนับอนันต์เลยล่ะ" พูดพร้อมกับการขยิบตาในแบบที่ทำให้อีกฝ่ายหน้าเหวอปเลยทีเดียว อ่า...ตอนเหวอนี่ก็น่ารักดีแฮะ
♞"โอ๊ะโอ คุณรองประธานที่รักครับ ผมว่าใจเย็นๆลงหน่อยดีกว่านะ บางที พ่อหนุ่มคนนั้นอาจไม่ได้ตั้งใจจริงๆก็ได้" ชายหนุ่มแฉลบกายเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มอีกคนที่ดูเหมือนกำลังเดือดปุดจนควันออกหู "โกรธแล้วไม่น่ารักเอาซะเลยน้า อารมณ์ดีหน่อยสิครับ เรื่องนี้ทิ้งไว้ให้ผมจัดการดีมั้ย รับรองว่าผมจะลงโทษเขาแน่นอน แต่ก็คงเป็นการลงโทษแบบอ่อนโยนนะครับ" พูดจบ เจ้าตัวก็จัดการเสยผมขึ้นสักที...
♞"แหมๆ พูดจาแบบนี้ไม่น่ารักเอาซะเลยนะครับ พวกคุณกำลังลบหลู่นะ" รอยยิ้มยังคงปรากฏอยู่บนใบหน้าประธานหนุ่ม "เอาล่ะ กติกามีอยู่ง่ายๆเลยนะครับ แค่พวกคุณพูดขอโทษ ผมก็จะยอมให้เรื่องนี้จบ" อนันต์พูดต่อ และแม้ว่านั่นจะเป็นการตัดสินใจที่เหมือนจะเป็นการอภัยให้ผู้กระทำผิดมากเกินไป แต่อนันต์ก็ไม่ได้สนใจเลย "เอาน่า.. แค่สักเล็กน้อยก็ได้ครับ ผมรอฟังอยู่นะ"
♞"อ่า...ใจเย็นๆสิครับ คุณเป็นอะไรถึงได้ร้องไห้มากันล่ะ หือ?" น้ำเสียงของอนันต์ฟังดูอ่อนโยน และเต็มไปด้วยคำปลอบโยนในแบบที่หญิงสาวควรจะได้รับ และแน่นอน...ว่ามันทำให้หัวใจเธอเต้นรัวได้โดยง่ายเลยล่ะ "เอาล่ะ ไม่ร้องนะครับ ผมจะช่วยคุณเอง" ...อันที่จริง ก็ไม่ได้สัญญาว่าจะช่วยหรอก แค่บอกไปทั้งๆอย่างนั้น ไม่มีคำว่าสัญญาหลุดออกมาจากปากของเขาด้วยซ้ำ อนาคตมันแน่นอนที่ไหนล่ะ
♞ท่ามกลางความเงียบงันในยามรัตติกาล ยามที่ท้องฟ้ามืดสนิท แสงไฟในห้องสลัวมัวหมอง ในห้องนอนที่สะอาดสะอ้านเรียบร้อยเป็นระเบียบของชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเป็นคนที่แสนจะสมบูรณ์แบบ แต่ก็ร่าเริง ยิ้มง่าย--ทว่าในเวลานี้ เขากำลังนั่งอยู่เพียงตัวคนเดียวบนเตียงขนาดใหญ่ เสียงร่ำไห้อย่างหมดสภาพดังอยู่เบาๆ พร้อมกับคำรำพึงรำพัน ที่ไม่มีใครได้ยิน และ...ในวันพรุ่งนี้ เขาจะกลับไปเข้มแข็งอีกครั้ง
เพิ่มเติม ::
♞ คนที่ลอบเข้ามาทำร้ายเขาบ่อยๆ ไม่ได้หวังให้ตาย แต่มันก็เหมือนๆกับการทำให่ตายทั้งเป็นนั่นแหละ แล้วอนันต์ก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นคนทำ
♞ อนันต์เกิดวันที่25มกราคม เลือดกรุ๊ปเอบี (AB) ถนัดมือซ้าย
♞ เขามีความสามารถอีกด้านคือร้องเพลงเพราะ และเก่งภาษาอยู่สามภาษาอันได้แก่ ไทย อังกฤษ ญี่ปุ่น
♞หลังจากที่มาโลกหลังความตาย ตัวของอนันต์ก็สามารถขยับร่างกายได้ตามปกติ ดังนั้นแล้วเขาจึงเที่ยวเล่นซะสนุกเลยล่ะ
♞ เหตุผลที่เขาฆ่าตัวตาย มันเป็นเพราะอารมณ์ชั่ววูบที่เขาปล่อยให้มันเข้าครอบงำ ก่อนจะมาพึงสำนึกเอาตอนหลังว่า ทำแบบนี้มันไม่มีอะไรดีขึ้นมา แต่มันก็สายไปแล้ว ดังนั้น สิ่งที่เขาทำได้คือพยายามอย่างเต็มที่ให้ได้กลับไปมีชีวิตอีกครั้ง
♞ แอบมาฝากอีกนิดค่ะ คือปมทางด้านรักคุณพยาบาลผู้ดูแลเพิ่มมาเพื่อให้เป็นปมความรักของเขาเฉยๆนะคะ เขาก็เลยไม่รักใครง่ายๆ เพราะกลัวว่าจะจบไม่สวยค่ะ แต่ถ้าในอนาคตทางคุณเลม่อนจะเปลี่ยนแปลง เพิ่มเติม หรือทำให้ยัยอนันต์พัฒนาจากเดิมเป็นยังไงอันนี้ก็แล้วแต่คุณเลเม่อนจะตัดสินใจเลยนะคะ ง่ายๆคือเพิ่มมาเป็นปมชีวิตอีกหนึ่งปมแค่นั้นเองค่ะ5555555
Talk To Lemon
สวัสดีค่า ไรท์มีนามแฝงว่า เลม่อน นะคะ สามารถเรียกได้ตามความสะดวกเลยค่า ผู้ปกครองชื่ออะไรเอ่ย?
:: เด็กอ้วนคนเดิมเองค่า เพิ่มเติมคือแบกลูกปู้จายมาส่งอีกคนล้าวค้าบ(?)
วันนี้มาสมัครบทอะไรคะ?
:: ตาประธานนักศึกษาค่ะ!
ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้และบทนี้เอ่ย?
:: อย่าแรกคือ ยังเห็นว่าบทว่างค่ะ5555555 และสนใจเรื่องนี้เพราะชอบอะไรแฟนตาซีๆพอดีเลยค่ะ เป็นโลกหลังความตายด้วย ไม่ค่อยเจอเลยค่ะ ฮือ แต่อย่างที่สองคือ เข้าไปอ่านรายละเอียดแล้วคิดว่าน่าจะพอทำคาร์แบบนี้ออกมาได้นะคะ ชอบแนวๆแบบนี้ด้วยค่ะ แต่เราะเวลากระชั้นชิดมากๆ ก็เลยอาจจะเผาๆงานไปบ้างนะคะ แฮะๆ ;/////; อันนี้จริงๆเคยมีที่ปั่นไปแล้วด้วยค่ะ แต่มีหลายส่วนต่างกัน แค่มีแกนหลักเหมือนกันคือความชอบหว่านเสน่ห์ค่ะ นี่เลยไม่ได้เอามารีไซเคิลแต่อย่างใด พิมพ์ใหม่หมดเลยค่ะ แค่ไปหาฟีลเก่าๆมาบิ้วท์อารมณ์เล็กๆน้อยๆ555555
ไรท์อาจไม่มีเวลาว่างมาอัพบ่อยนัก สามารถรอกันได้ไหมคะ ;w;
:: ไม่เป็นไรค่า รอได้เสมอเลยยย
หากตัวละครที่ส่งมาไม่ติดจริงๆ จะว่าอะไรไหมเอ่ย?
:: ไม่ว่าอะไรแน่นอนค่ะ เอาไปทำอะไรก็ได้เลยนะคะ ส่งมอบให้แล้ว5555
ขอให้โชคดีมีชัยนะคะ~ ฝากติดตามด้วยน้า <3
ความคิดเห็น