Review Light Novel โดยอคติล้วนๆ

ลำดับตอนที่ #387 : Strike the Blood ราชันย์โลหิตรัตติกาล เล่ม 5 ขาดความเร้าใจ

สำนักพิมพ์: Zenshu

ราคาปก: 160 บาท

แนวเรื่อง: Action, Comedy, Fantasy

แต่งเรื่อง: Gakuto Mikumo

Illustration: Manyako

แปล: วาซาบิ

สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 17 เล่มยังไม่จบ ได้รับการทำเป็นอนิเมชั่นแล้ว ดูรูปปกเล่มอื่น CLICK ดูรีวิวเล่มแรกๆได้ที่นี่   เล่ม 1   เล่ม 2   เล่ม 3   เล่ม 4

เรื่องย่อ:

โทโกโยงิ  อายะและอาชญากรไสยเวทหกคน แหกคุกเรือนจำอาคมได้สำเร็จ  เป้าหมายของพวกเขาคือ สังหารมินามิยะ  นัตสึกิ “แม่มดแห่งห้วงมิติ”   นัตสึกิสูญเสียพลังเวทและความทรงจำตามแผนร้ายของอายะ เหตุใดจึงกลายสภาพเป็นเด็กน้อยและได้อาซางิดูแล   ชะตากรรมของอาซางิที่ตกอยู่ในวิกฤตถูกนักโทษแหกคุกไล่ล่า ? ทางด้านโคโจกับยูกินะ ได้ไปที่ศูนย์วิจัยของ MAR  เพื่อช่วยยูมะที่บาดเจ็บสาหัส  ที่นั่น ผู้ที่ออกมารับพวกโคโจคือ---?

เล่ม 5 ที่รอคอย แอ็คชั่นแฟนตาซีของแวมไพร์ผู้แข็งแกร่งที่สุดในโลก  บนเกาะเทียมที่มีแต่ฤดูร้อน

ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:

                เล่มนี้เนื้อหาก็ต่อจากเล่มที่แล้ว อ.โลลิโดนเล่นงานทำให้มีนักโทษหนีออกจากเรือนจำที่เธอดูแล และพวกพระเอกก็ต้องตามรับมือ และปราบทีละคนล่ะนะ

                ซึ่งเล่มนี้มีฉากบู๊ค่อนข้างเยอะมาก เพราะมีศัตรูเป็นนักโทษหลบหนีหลายคน แต่ละคนก็มีประวัฒิและความสามารถแตกต่าง เหมือนเอาตัวละครที่เคยสู้มาตั้งแต่เล่มหนึ่งทุกตัวอาอัพเกรดใหม่หมด แต่อ่านๆไปผมก็ไม่ค่อยเห็นภาพเท่าไหร่ว่า ภูติ ผู้พิทักษ์ อสูรรับใช้มันต่างกันยังไงหว่า

                ในส่วนเลิฟคอมนั้นเล่มนี้เพิ่มความเป็นฮาเร็มโดยลดบทบาทรุ่นน้องเจ้าของสัมปทานหน้าปก แต่ไปเทบทให้เพื่อนร่วมชั้น เพื่อนสมัยเด็ก และสาวซึน โดยเฉพาะสาวซึนซายากะนี่หลังจากเล่มสองมาผมว่าจะกลายเป็นตัวประกอบแล้ว มาเล่มนี้ดันหลุดประโยค “ไม่ได้อยากทำกับนายนะ แต่ไม่อยากให้นายทำกับยูกินะต่างหาก” บทพูดแบบนี้ถ้าเป็นโดมืดล่ะก็รับรองยับแน่

 

                แต่กระนั้นจุดอื่นก็ไม่มีอะไรทำให้ตื่นเต้นได้เลย รุ่นน้องนางเอกหลักบอกลาชุดกระลาสีจำเจเปลี่ยนไปใส่ชุดพยาบาลแต่ดันไม่มีอีเว้นพยาบาลให้เข้ากับชุด อ.โลลิโดนคำสาปให้เป็นโลลิของจริง (เป็นคำสาปที่ดี เอ๊ย อันตรายมาก) แต่ดันให้เพื่อนร่วมชั้นเป็นคนดูแล ทั้งที่ถ้าโยนบทให้พระเอกเป็นอัศวินหมีคอยปกป้องโลลิน่าจะฟินกว่า

 

                คือถ้าถามว่าเรื่องนี้ห่วยไหมก็คงไม่ แต่มันตามสูตรไป อ่านแล้วทุกอย่างไม่มีอะไรหลุดจากที่คาด ไม่มีลูกบ้าที่ประทับใจ ทำให้รู้สึกเฉยสนิท พระเอกปลดล็อคอสูรบริวารใหม่ได้ แต่ก็ยังไม่พลิกแพลงเท่าไหร่ ยังอยู่กับปัญหาเดิมคือมีแต่ท่าจู่โจมแรงเวอร์รัศมีกว้างใช้ยาก ต้องพึ่งพานางเอกเอกส็ แล้วปล่อยพลังปิดท้ายแบบเดิมๆ เอาจริงๆผมเกลียดประโยคหากินของเรื่องนี้จัง “ไม่ค่ะรุ่นพี่ นี่คือการต่อสู้ของเราต่างหาก” ไม่รู้ทำไมอ่านประโยคนี้แล้วจะเซ็งๆขึ้นมา

ระดับความพึงพอใจ: 2.5/5 ก็อ่านได้เรื่อยๆแต่ไม่ประทับใจอะไร