คลังแสงอวกาศ

ลำดับตอนที่ #38 : 38

ใบสมัครตัวละคร [ เขตแดนจอมมาร ]

 

 

 

"ถ้าอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป... อย่าขวางฉันจะดีกว่า"

บทที่สมัคร :: หนึ่งในพรรคพวกของนาง

ชื่อ :: เจเนซิส เจด ไพรท์ตัน / Jenesis Jade Prideton

ชื่อเล่น :: เจเนย์ / Jeney

อายุ :: 102 ปี

เพศ :: กลางวันเป็นผู้ชาย กลางคืนเป็นผู้หญิง(?)

รูปแบบเครื่องแต่งกาย ::

ร่างชาย

เวลางาน/อยู่ในวัง:

เวลาปกติ

ร่างหญิง

เวลางาน/อยู่ในวัง:

เวลาปกติ

เผ่าพันธุ์ :: ซัคคิวบัส

ถิ่นอาศัยที่อยู่ปัจจุบัน :: เขตแดนจอมมาร

รูปลักษณ์ภายนอก ::

ชายหนุ่มตาสีอำพัน เขามีผมสีดำยาวประบ่า เขามีผิวเนียนบ่งบอกได้ว่าเขาได้รับการดูแลอย่างดี เขามีส่วนสูงถึง 185 เซนติเมตรและน้ำหนัก 64 กิโลกรัม แต่ถ้าตอนเป็นมนุษย์ดวงตาของเขาจะกลายเป็นสีฟ้าแทน และเมื่อยามพระอาทิตย์ตกดินมาถึงชายหนุ่มสุดหล่อล่ำจะกลายเป็นพี่สาวสุดเซ็กซี่ทันที ผมของเขาหรือหล่อน(?) จะยาวขึ้นเกือบจรดพื้นแถมยังมีเขางอกออกมานิดๆอีกด้วย แต่ส่วนสูงของคนๆนี้ก็ยังสูงเกินชาวบ้านชาวช่องเหมือนเดิมผิดกับขนาดตัวที่จะผอมบางลงมาบ้าง

ลักษณะนิสัย :: เจเนย์เป็นคนที่มีความน่าเชื่อถือ เขามีคำพูดและการกระทำที่พร้อมจะโน้มน้าวให้ผู้อื่นคล้อยตามเขาได้ทุกเมื่อ เขามีแรงดึงดูดบางอย่างให้ผู้คนเชื่อฟังและทำตามเขา แต่ในบางทีแรงดึงดูดและความน่าเชื่อถือบ้าๆนั่นอาจจะถูกลบออกไปด้วยความมั่นใจในตัวเองเหลือเกินของเจ้าตัว ซึ่งไอ้ความมั่นใจนี้เนี่ยมันเป็นสิ่งที่ทำให้เขาข่มคนอื่นให้เกรงกลัวได้อย่างสมบูรณ์แบบนั่นเอง เขาหรือเธอคนนี้ปิดกั้นตัวเองออกจากสังคมโดยสิ้นเชิง เขาเลือกที่จะไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ออกทางสีหน้า ไม่ว่าจะเศร้าหรือเจ็บปวดเจียนตาย เขาก็เลือกที่จะแสดงสีหน้าสุดแสนจะโอหังซึ่งทำให้ใครหลายๆคนเกลียดขี้หน้าเขาไปตามๆกัน  คนๆนี้มีความทุ่มเทให้กับเป้าหมายของตนเองมากเลยทีเดียว เขายอมแลกทุกอย่างของตนเองเพื่อที่จะไปให้ถึงจุดสูงสุด แม้กระทั่งร่างกายเขาก็ยังทำมาแล้ว...  เขาเป็นคนค่อนข้างขี้อิจฉา เขาจะโมโหมากเมื่อคนที่เขาเทิดทูนได้นำคนอื่นมาเปรียบเทียบกับเขา แน่นอนเขาจะจัดการคนผู้โชคร้ายคนนั้นแบบไม่มีชิ้นดีเลยล่ะ แต่ใครจะไปรู้กันว่านิสัยแย่ๆเหล่านี้คือเกราะที่เจเนย์สร้างขึ้นมาเพื่อปกป้องตัวเองจากสังคมภายนอก ตัวตนที่แท้จริงของเขาที่เขาพร้อมจะเปิดเผยมันให้แก่คนสนิทของเขาเพียงคนเดียว... ตัวตนที่เศร้าหมอง อ่อนแอ แตกหักอย่างไม่มีชิ้นดี และทำได้เพียงแค่ร้องไห้อย่างเดียวต่อหน้าคนสนิทที่เขาไว้ใจก็เท่านั้นเอง.... นอกจากนี้เขายังเป็นคนที่จัดได้ว่าซึนเดเระอยู่พอตัวเลยนะ เขามักจะพูดว่าเขาไม่เคยต้องการอะไรเลยในชีวิตเน่าๆ(?)ของเขาแล้วก็เดินสะบัดผมไปทางอื่น แต่จริงๆแล้วน่ะ ในใจเขากำลังร่ำร้องว่า เงิน ชื่อเสียง อำนาจ ฉันต้องการมันทั้งหมดนั่นแหล่ะ!

จุดเด่น :: รอยยิ้มอันสุดโคตะระจะโอหัง / ภูเขาไฟฟูจิ(?)สองลูกเมื่ออยู่ในร่างจริง(ร่างหญิง) / ส่วนสูงที่เกือบเท่าไททัน

จุดด้อย :: อีโก้สูงจนน่าหมั่นไส้

ปม :: ตอนเด็กๆพ่อแม่ชอบเปรียบเทียบเขากับพี่สาวบ่อยๆทำให้เป็นคนขี้อิจฉา / เพื่อนสนิทในวัยเด็กที่เขาหรือเธอ(?)ตกหลุมรักไม่รู้ว่ามีร่างจริงเป็นผู้หญิง พอถูกบอกรักก็ตกใจและไม่ได้คุยกันอีกเลย ทุกวันนี้ หมอนั่นแต่งงานลูกสามไปแล้ว... และเจเนย์ก็ยังรักเขาอยู่ตลอดมา

ประวัติ :: เจเนย์เติมโตมาในตระกูลผู้ดีเก่า เขาเป็นน้องสุดท้องของบ้านท่ามกลางพี่สาวทั้ง 12 คน ตอนแรกๆเขาก็เป็นผู้หญิงปกติทั่วไปนี่แหล่ะ แต่ด้วยความที่สนิทกับคุณย่ามากเกินไปเขาจึงได้รับคำสาปประจำตระกูลซึ่งตกทอดมากันตั้งแต่ย่าของย่าของย่ามาด้วย ซึ่งมันทำให้เขากลายเป็นเพศชายและจะกลับเป็นผู้หญิงได้ก็ต่อเมื่อถึงคืนที่พระจันทร์เต็มดวงเท่านั้น... และตระกูลของเขาค่อนข้างหัวโบราณนิดนึง ซัคคิวบัสตระกูลนี้มีความเชื่อว่าเกิดมาเป็นผู้หญิงแล้วนั้นไม่จำเป็นต้องทำอะไรลำบาก แค่แต่งงานมีลูกก็พอ... เขาจึงขโมยหีบสมบัติทั้งหมดของคุณปู่ออกมาจากบ้านที่อยู่ในเขตที่เรียกได้ว่า ‘บ้านนอก’ พร้อมกับแบกคุณย่าที่กำลังหลับออกมาด้วยนั่นเอง และเขาก็ได้เริ่มต้นชีวิตของตนเองและคุณย่าใหม่ในใจกลางเมืองปีศาจจากศูนย์ และมันทำให้เขาใช้ทุกอย่างที่เขามีเพื่อการไต่เต้า โดยเฉพาะในตอนกลางคืนที่เขาจะกลายเป็นผู้หญิงนั่นเอง

คำแทนตัว ::

คนที่สนิท: เขาจะแทนตัวเองว่า ฉัน และเรียกชื่อเล่นของคนตรงข้าม และมักเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงกับคนสนิทเสมอ ถึงน้ำเสียงของเขาจะเต็มไปด้วยความมั่นใจเหมือนเดิมก็เถอะ แต่มันกลับสั่นๆแปลกๆจนบางทีถึงกับสะอื้นร้องไห้เลยก็มี

“เชื่อฉันเถอะ {ชื่อ/ชื่อเล่น}”

“{ชื่อ/ชื่อเล่น} ช่วยบอกฉันทีสิ ว่าตัวของฉันน่ะ.. ฮึก.. มันสกปรกอย่างที่พวกตาแก่หื่นๆนั่นว่า...”

คนที่เคารพ: น้ำเสียงนุ่ม แต่ความมันหน้ามั่นโหนกยังเหมือนเดิม และเขาจะแทนตัวเองว่า “ผม” หรือ “ข้า” และจะเรียกฝ่ายตรงข้ามว่าท่าน เสมอ แต่จะไม่มีหางเสียง

“ท่านจะสั่ง ผม/ข้า มายังไงก็ตามที แต่วิธีที่ผม/ข้าคิดนี่มันดีที่สุดแล้ว”

“ท่านจะเชื่อวิธีโง่ๆนั่นมากกว่าก็ตามใจท่าน”

คนที่ไม่สนิท/ศัตรู: เจเนย์จะเรียกคนคนนั้นแทนด้วยปมด้อยของเขา หรือไม่ก็ใช้คำว่า เธอหรือนายแทน และเขาก็จะแทนตัวเองว่า‘ฉัน’ น้ำเสียงของเขาจะเต็มไปด้วยความโอหังสุดๆพร้อมกับยิ้มเหยียดตลอดเวลา

“นี่ตาแก่ เดินไม่ไหวแล้ว ยังจะเสนอหน้าเข้ามาอีกเหรอ?”

“เจ้าพวกบ้า ถ้าหากพวกแกทำตัวแบบนี้มันก็เท่ากับทำให้เมืองของพวกเราตกต่ำลง เพราะฉะนั้นถ้าพวกนายอยากเห็นอะไรดีๆ หรือมีชีวิตที่ดีขึ้นล่ะก็ อยุดการกระทำเน่าๆนั่นซะ”

ของที่ชอบ :: เครื่องเพชรต่างๆ เขาชอบมันมากๆเพราะว่ามันเป็นตัวบ่งบอกว่าเขามีอำนาจและทรัพย์สมบัติมากแค่ไหน

ของที่เกลียด :: การถูกเปรียบเทียบกับคนอื่น เขาจะข่มขู่หรือสะกรำบุคคลผู้โชคร้ายทันทีที่เผลอ / คนหื่น(?) ด้วยความหลังในอดีตที่เขาต้องเอาตัวเข้าแลกกับอะไรบ่อยๆ... เขาจึงขยะแขยงคนหื่นไปโดยสิ้นเชิง เขาจะไม่เข้าไกล้พวกนั้นพร้อมแสดงท่าทีรังเกียจ

สิ่งที่กลัว :: การถูกทิ้งหรือหักหลัง ด้วยความหลังของบุคคลแปลกประหลาด(?)อย่างเขา และถ้าเหตุการณ์นี้มันเกิดขึ้นอีกล่ะก็เจเนย์ก็คงจะร้องไห้ อดอาหารสักวันสองวัน แล้วก็ทำลายของรักของหวงของคนๆนั้นทิ้ง

อื่นๆ :: ทุกครั้งที่อยู่ในร่างชะนีเขาจะมีพละกำลังเยอะมาก พูดง่ายๆคืออยู่ในร่างชะนีแล้วสมรรถภาพทางร่างกายจะดีกว่านั่นเอง... และเขาไม่เคยคิดจำนำร่างชะนีของเขาให้มีร่างมนุษย์เสียนิดเดียว

--------------------

-คุยกับไรท์ซักนิด-

คำถามแรกสำหรับผู้อยู่ใต้การปกครองของจอมมารค่ะ "คิดยังไงกับจอมมาร" [ ถามตัวละคร ]

Ans. :: “ผู้บังคับบัญชาสูงสุดยังไงล่ะ” เจเนย์ตอบพร้อมเหยียดยิ้ม “แถมเป็นคนที่คนอย่างเธอจะไม่มีวันได้เจอด้วย”

"อยากให้ลูกของท่านมีคู่มั้ยคะ? ถ้ายังไงส่งลูกมาคู่กันเลยก็ได้นะคะ ไม่ห้าม---"

Ans. :: อยากค่ะ บอกเลย / อีกสักพักคงส่งผู้ชายมาคู่ตามๆกัน อุอิ

"ถ้าลูกของท่านติด จะมาคอยเม้นต์อยู่เรื่อยๆมั้ยคะ? พอดีไรท์เป็นพวกค่อนข้างเซนซิทีฟแต่ก็ค่อนข้าง.. เอ่อ.. ใจร้าย ถ้าผู้ปกครองไม่มาให้เห็นเราอาจจะดึงตัวลูกของท่านออกแล้วจัดการหาตัวแทนเองเลย"

Ans. :: ด๊อนวอรี่ค่ะ เราไม่ใช่สายหายตัว 5555555555555555

"ถ้าไม่ติดบทที่ต้องการอยากให้เปลี่ยนบทหรือรับกลับคะ?"

Ans. :: เปลี่ยนค่ะ ให้นางเป็นช่างตัดเสื้อก็เอา 55555555555555

"ขอบคุณที่พาลูกๆมาฝากไว้ในนิยายเรื่องนี้ค่ะ :)"

ฝากลูกคือกันค่า