คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : AMOUR or HOMMAGE ?
Application .
บทที่ต้องการ : ราชันแห่งแดนโดโนเวน
ชื่อ-นามสกุล ; แอนเดียส โจเนวาลน์ l Andies Jonevaln
เพศ ; เคะราชินี XD
อายุ ; 18
ส่วนสูง / น้ำหนัก ; T - 178 l W - 50
เผ่าพันธุ์ ; อสูร
นิสัย ; บุคคลผู้ที่ทำทุกสิ่งทุกอย่างตามแต่ใจของตัวเอง แทนที่จะหมุนตามโลกแต่โลกกลับต้องหมุนตามเขา อะไรที่ชอบก็ทำอะไรที่ไม่ชอบก็ไม่ทำ ไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่ทำอยู่ถูกต้องหรือไม่แต่ถ้าอยากจะทำซะอย่างใครก็ห้ามไม่ได้ เกลียดการถูกบังคับและกฎเกณฑ์ทุกสิ่งทุกอย่าง ถ้ากฎข้อไหนเป็นข้อห้ามขอให้บอกเลย เขาจะทำสิ่งที่ห้ามนั้นให้หมด ไม่ชอบทำอะไรตามใครสิ่งไหนที่เห็นใครทำไปแล้วเขาจะเลือกไม่ทำ รักอิสระเสรีที่สุดในสามโลก ตลกหน้าตาย ตลกร้ายจนทำให้คนอื่นขนลุกพองสยองเกล้าได้ง่ายๆ ชอบพูดเหมือนพูดเล่นๆแต่คำพูดกลับทิ่มแทงใจคนฟังจนคนฟังอดรู้สึกสยองไม่ได้ คำว่าชมสิ่งต่างๆ เช่น ‘สวย’ ‘แปลกดี’ ‘ถูกใจ’ ฯลฯ หมายถึงว่าเขาต้องการสิ่งๆนั้น และเขาก็ต้องได้ด้วย ย้ำว่าต้องได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ต้องหามาให้เขาให้ได้ เชื่อเถอะว่าไม่มีใครอยากเห็นเขาอารมณ์เสียหรอก ขนาดอารมณ์ดีๆทุกคนยังขยาด เวลาอารมณ์เสียขึ้นมาเมื่อไหร่ ต่อให้เอาช้างมาฉุดก็ไม่อยู่ ถ้าว่ากันตามจริงคนที่รู้จักเขาไม่ค่อยมีใครวุ่นวายกับเขาเท่าไหร่หรอก และโดยส่วนมากเขาก็ไม่ค่อยไปวุ่นวายกับคนอื่นด้วย จะมีก็แต่พวกที่ซวยหรือหาเรื่องซวยให้ตัวเองจริงๆเท่านั้นแหละที่จะเข้ามายุ่งกับเขาเอง และบอกไว้เลยว่าอย่าพยายามทำสิ่งใดก็ตามที่เป็นการท้าทายหรือยั่วยุเขา เพราะถ้าเกิดเขา ‘ถูกใจ’ ขึ้นมา คุณจะไม่มีทางหนีเขาพ้น
ประวัติคร่าวๆ ; -
ชอบ ; อิสระ l ความท้าทาย l สิ่งที่ได้มายากๆ(ยิ่งยากยิ่งถูกใจเขาละ) l สิ่งที่คนอื่นไม่อยากให้ทำ
เกลียด ; พวกเสแสร้ง
กลัว ; เลือด l
พลังพิเศษ ; การพูดให้คนอื่นคล้อยตาม
สัมภาษณ์ออริ
ชายร่างสูงมาดขรึมเดินตรงดิ่งมาที่คุณพร้อมกับกระดาษในมือ ดวงตาคมดุจเหยี่ยวมองคุณผ่านกรอบแว่นตั้งแต่หัวจรดเท้า "ไง ... ฉันเป็นใครมันไม่สำคัญหรอก แต่ตอนนี้ฉันต้องขอสัมภาษณ์อะไรคุณหน่อย ได้ไหม ?"
:: “ในเมื่อคุณบอกว่าคุณเป็นใครไม่สำคัญ เพราะฉะนั้นมันก็ไม่ใช่ธุระอะไรที่ฉันจะต้องตอบคำถามของคนไม่สำคัญ หึ”
ชายร่างสูงไม่สนใจคำตอบของคุณ แต่เขาหันไปจดอะไรบางอย่างในกระดาษแทน นาทีต่อมาเขาก็เงยหน้ามองคุณอีกครั้ง ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากน้อยๆ “ลองแนะนำตัวเองมาสิ ทำยังก็ได้ที่จะทำให้ฉันสนใจในตัวคุณมากที่สุดน่ะ”
:: “ชิ ดูเหมือนคุณจะไม่เข้าใจภาษาที่ฉันพูดนะ ขอเหตุผลสักข้อว่าทำไมฉันต้องทำให้คุณสนใจด้วยล่ะ หืม? การที่ฉันจะทำให้ใครสักคนสนใจในตัวฉัน มันต้องเริ่มที่ฉันสนใจเขาก่อน และขอบอกไว้ว่าตอนนี้คุณไม่มีสิ่งที่ทำให้ฉันสนใจสักนิด เพราะฉะนั้นฉันไม่จำเป็นต้องแนะนำอะไรกับคนที่ฉันก็ไม่อยากรู้จักเหมือนกัน” พูดโต้ตอบกลับพร้อมกับจ้องตาของคนถามนิ่งๆ มุมปากกระตุกยิ้มเหยียด
“...” ชายร่างสูงไม่พูดอะไรออกมา เขาขยับแว่นเล็กน้อย แล้วเปลี่ยนบทสนทนาไปพูดเรื่องอื่นอย่างรวดเร็ว “ระหว่างยาพิษที่กินถึงตาย มงกุฎที่สวมแล้วตาย และดาบที่จับแล้วตาย คุณจะเลือกอะไร ?”
:: “ฉันถูกใจในความพยายามของคุณจัง ขนาดฉันพูดขนาดนั้นแล้วก็ยังจะพยายามถามต่ออีก เอาล่ะๆฉันจะตอบคำถามให้คุณสักข้อก็แล้วกัน อืมมมมมม เลิกจะสามอย่างนี้น่ะหรอ?” สมองคิดไปแต่นิ้วชี้เรียวก็ลากไปตามมือของร่างสูงและเริ่มไล้ขึ้นสูงไปตามแขนเรื่อยๆ อย่างช้าๆ... ท่าทางราวกับว่าคนทำไม่ได้รู้ตัวสักนิด “ถ้าเป็นฉัน ฉันขอสวมมงกุฏแล้วตายก็แล้วกัน” สิ่งยิ้มสวยที่อีกคนไม่สามารถแปลความหมายได้ไปให้พร้อมคำตอบ
“งั้นเหรอ” เขาว่าสั้นๆ ก่อนจะจดยิกๆ ในกระดาษอีกครั้ง แล้วเงยหน้ามองคุณพร้อมระบายยิ้มร้ายกาจ “ท่าทางอย่างคุณนี่คงจะไม่เคยมีแฟนมาก่อนสินะ สนใจให้ฉันหาให้มั้ยล่ะ ?”
:: “คุณไม่จำเป็นต้องหาให้ฉันหรอก เพราะถ้าฉันอยากได้เมื่อไหร่ฉันไม่ต้องรบกวนคุณหรอกนะ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ฉันจะเริ่มสนใจใครบางคนขึ้นมานิดๆแล้วเหมือนกัน” นิ้วเรียวลูบปลายคางของอีกคนเล่นเบาๆ
“เออ จะอะไรก็ช่างเถอะ” เขาพูดต่ออย่างไม่สนใจ มือหนาม้วนกระดาษเก็บใส่กระเป๋า ก่อนจะก้มหัวให้คุณเล็กน้อย “โชคดี และหวังว่าจะได้เจอกันอีกครั้งนะครับ J” พูดสั้นๆแค่นั้น ก่อนที่จะเดินหายไปอย่างรวดเร็วชนิดที่ต่อให้ตาดีขนาดไหนก็ไม่มีทางมองตามได้ทัน...
:: “หึ น่าจะสนุกกันให้นานกว่านี้หน่อยนะ ไม่น่ารีบไป”
เอิ่ม....แอนเดียสลูก เขาให้ตอบคำถามไม่ใช่ให้มาเต๊าะคนถามคำถามนะลูก 0[]0
คุยกับผู้ปกครอง
สวัสดีค่า ไรท์เตอร์ชื่อยิหวานะ ตัวเองล่ะ ?
>> ชื่อส้มค่ะ :)
ถ้าลูกคุณติดแล้ว หวาจะขอเปลี่ยนอะไรนิดๆหน่อยๆได้มั้ยเอ่ย ?
>> ตามสบายเลยค่ะ
แล้วถ้าลูกคุณไม่ติดล่ะ จะรับกลับหรือจะให้หวายัดบทคะ ?
>> ยัดบทอะไรก็ได้ยัดไปเลยค่ะ 555
ขอบคุณที่มาสมัครนะตัว ขอให้โชคดีจ้า
>> ขอบคุณค่ะ J
ความคิดเห็น