ห้องเก็บของ !! >O<

ลำดับตอนที่ #37 : ลำดับตอนที่ 37

Form Spring...  [สีตัวอักษรขอเป็นสีเขียวนะจ๊ะ~]

*Applicant

1.ชื่อ :: สวยพริ้ง ,, พริ้ง ,, พิ้งค์ ! (ทำไมมีหลายชื่อล่ะ ? 55)

2.อายุ:: 14 ขวบ (พยายามให้เด็กเข้า ๆ -..-)

3.มีอะไรจะบอกเราไหม?? :: ..อ่า พิจารณาด้วยนะ T^T

* Actress

1.ชื่อนางเอก :: จอง ซูยอน Jung Sooyeon หรือ เจสสิก้า Jessica {ขอใช้ชื่อของเจสไปเลยได้มั้ย ? ถ้าไม่ได้เดี๊ยวเปลี่ยนให้นะ ถ้าเปลี่ยนก็ จอง ฮานึล Jung HaNun}

2.อายุ :: 21 ปี

3.บุคลิก::  ผมยาวสีทอง ผิวขาวเนียนละเอียด ปากสีพีซ หุ่นบางผอมเพรียว เธอเหมือนนางแบบเลยด้วยซ้ำไป ดูดี เผลอ ๆ บ้างคนนึกว่าเธอเป็นชาวต่างชาติด้วยซ้ำ เธอมักจะโดนพูดภาษาอังกฤษใส่อยู่เสมอ  เธอเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้เลยล่ะ..
4.อุปนิสัย:: เธอเป็นคนอัธยาศัยดี ชอบเอาใจใส่ แลดูเป็นคนอบอุ่น ๆ ความสุขุม เยือกเย็น ชอบยิ้มเป็นชีวิตจิตใจ รวมๆคือนิสัยดีนะ แต่นิสัยจริงๆของเธอก็คือ ห้าว เปรี้ยว แรง ร้าย ดี สนุกสนาน ครบรส (-..-) แถมยัง..งกด้วยล่ะ น้อยคนที่จะได้เห็นนิสัยนี้ของเธอ มีแค่เพื่อนๆเธอและพนักงานในร้านรู้ไม่อีกคน เธอมีนิสัยแปลกๆ คือ ไม่ชอบแตงกวา (?) ก็เธอบอกว่ามันเหม็นนี้นา แทบจะเป็นลม ~ รอยยิ้มพิมพ์ใจของเธอนั่นทำให้ใครหลงไปแล้วหลายต่อหลายคน แต่เธอไม่ค่อยสนใจหรอก เธอมีความเป็นผู้ใหญ่สูง ชอบอ่านหนังสือแฟชั่น นิตยาสารอะไรพวกนั้น เธอชอบเรื่องแฟชั่นและการตกแต่ง ร้านของเธอจึงดูทันสมัยและอินเทรนด์มาก ๆ แต่ด้วยนิสัยของคุณเจ้าของร้านนั่นแปลกๆแบบน่ารักๆของเธอนั่นเองทำให้เธอมีเพื่อนมากมายหลายคน เป็นคนมองโลกในแง่ดี จริงที่ว่าผู้หญิงคิดบวกแล้วจะสวยขึ้น (?) ด้วยความที่เธอเกิดที่อเมริกา ใครๆก็ว่าเธอเป็นลูกครึ่ง แต่เธอไม่ใช่หรอกนะ เธอเป็นคนเกาหลีจริง ๆ แต่พ่อเธอน่ะ อยากให้เธอชื่อเจสสิก้าด้วย เพราะพ่อเธอชอบดูหนังฝรั่ง (?) นั่นเป็นเหตุให้เพื่อน ๆ เรียกเธอว่า สิก้า หรือ เจส นั่นเอง
5.ครอบครัว:: เป็นครอบครัวเล็กๆ ที่มีแม่กับน้องสาว รวมเธอด้วยเป็นสาม พ่อของเธอตายไปแล้วและได้ทิ้งกิจการร้านกาแฟซอมซ่อไว้ให้ซ่อม - -'' ตอนนี้ร้านกาแฟเป็นอะไรที่ขายดีมาก ทั้งเบเกอร์รี่และพนักงานเสิร์ฟแต่ล่ะคนล้วนหน้าตาดี แม่เป็นคนนำเค้กจากร้านอาหารห้าดาว มาขายที่นี้ในราคาถูกใจชาวประชา น้องสาวเป็นแคชเชียร์น่ารัก เก็บตังค์และคิดเงิน  
6.อาชีพ :: เจ้าของร้านกาแฟ และ ยังเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยยอนเซ

7.อิมเมจ :: เจสสิก้า SNSD







 

* Actor

1.ชื่อพระเอก :: ลี แทมิน Lee TaeMin

2.อายุ :: 17 ปี

3.บุคลิก::เป็นเด็กหนุ่มที่น่ารักน่ากิน(?) ผมซอยสีดำ ผิวขาวหน้าใส ~ เหมือนเด็ก แต่เค้าก็ยังเด็กอยู่นั้นแหละ ตัวสูง ราวกับเป็นผู้ใหญ่ แต่ไม่ใช่ การเดิน ท่าทางเวลาคุยกับเพื่อน เขายังเป็นเด็กอยูเสมอ หน้าตาดี เป็นี่ชื่นชอบของสาว ๆ ในโรงเรียนมาก เขาป๊อป เขาดูดี แต่เรียบร้อย ถ่อมตัว น่ารักน่าหยิกใช่มัย้ล่ะ ผู้ชายคนนี้

4.อุปนิสัย:: สดใส ร่าเริง นั่นคือนิสัยของผู้ชายคนนี้ เขามักจะซนๆเหมือนเด็กๆแล้วก็รั่วๆด้วย ทำให้ใครๆขำได้ขำดีเหมือนกัน  ก็อาจจะเป็นที่ว่าตัวโต่สมองไม่โตตาม ฮ่ะ ๆ ไม่จริงน่า ถึงเขาจะทำตัวแบบเด็กๆ แต่ยังไงเค้ายังคิดแบบผู้ใหญ่อยู่บ้าง เป็นคนชอบดูแลเอาใจใส่อย่างนั้นอย่างนู่นอย่างนี้ พูดเก่ง อ้อนเก่ง เข้มแข็งด้วย สาวๆในโรงเรียนส่วนใหญ่ชอบเขา แต่ไม่เคยมีใครได้คบกับเขาเลย เพราะจริงๆ เขาเองก็มีความลับลึกๆที่ไม่สามารถให้ใครรู้ได้ ดูลึกลับดีเนอะ เขาดูเรียบร้อยและเป็นเด็กเรียนที่น่ารักในสายตาคุณครู เขาเป็นหนุ่มป๊อปที่เล่นบาสเก็ตบอลของโรงเรียน เป็นที่ชื่นชอบของพวกพี่สาวและพี่ชาย (?) เป็นเด็กที่น่ารักใช่มั้ยล่ะ ลี แทมินเนี๊ย ~

5.อิมเมจ[ชื่อ+รูปกี่รูปก็ได้นะ^^] ลี แทมิน SHINEE

*Question [ยิ่งละเอียดยิ่งได้ใจ^^]

1. เขากับคุณพบกันได้ไง??
อ๋อ...(นึก) แทบลืมล่ะนะ - -;; ฉันเจอเด็กคนนั้นตอน..ที่ร้านจะปิดแล้วล่ะค่ะ พนักงานในร้านมีแค่ 2 - 3 คนเอง รวมฉันกับเพื่อนๆอีกสองคน ก็เป็นสาม (นับ) แม่กับน้องกลับไปก่อนแล้วล่ะ ฉันมีหน้าที่ปิดร้านเลยต้องอยู่ดึกหน่อย ตอนนั่น..

"เอ่อ..ใครเป็นเจ้าของร้านเหรอฮะ ? ^O^" เสียงของเด็กชายดังขึ้น..เสียงที่ดูร่าเริงเป็นพิเศษซะด้วยสิ

"ฉันเองค่ะ" ฉันวางไม้ถูพื้นลง แล้วเดินมาหา
"มีอะไรงั้นเหรอคะ ?? ตอนนี้ร้านของเราจะปิดแล้ว.."ฉันยังพูดไม่จบเลย เขาก็พูดตัดขึ้นมา..
"อ๋อ ผมมาสมัครงานล่ะครับ !" เขาพูดเสียงหนักแน่น
"คะ ? ...สมัครงั้นเหรอ ? แต่..." ฉันมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า น่าจะเป็นเด็กม.ปลายนะ ดูจากเครื่องแบบแล้ว
"..เอ่อ ร้านเรารับคนที่อายุไม่ต่ำกว่า 18 ปีน่ะ "ฉันยิ้มบางๆ ราวกับว่า เสียใจด้วยนะ - - อายุของนายมันเด็กเกินไป !

.....

.....จู่ๆเขาก็คุกเข่าต่อหน้าฉัน! =O= ...เอ๋อไปเลยทีเดียว
"ผมขอร้องล่ะ ! ให้ผมได้ทำงานเถอะนะ..นะ พี่สาว"
"นี้ ลุกขึ้นนะ =o= เอ่อ...เอ่อ เหตุผลล่ะทำไมคุณต้องมาที่ร้านนี้ด้วยล่ะค่ะ"ฉันพยายามให้เขาลุกขึ้นแต่ก็ไม่เป็นผล T^T ดีนะที่ร้านจะปิดแล้วน่ะ ฉันก็อายเหมือนกันนะ ! จู่ๆก็มาทำอะไรแปลกๆ แบบนี้..ประหลาดเกินไปแล้ว />O< /
"เหตุผลเหรอ ?? ....คือ..."
"อ่า ขอโทษจริงๆนะที่ฉันต้องไปทำงานต่อแล้วล่ะค่ะ ^ ^;;;"พอฉันก้าวขาหนี เย้ย !! เขามากอดขาฉันไว้เฉยเลย >O<!!
"ขอร้องล่ะนะครับ พี่สาว T^T ช่วงนี้ผมต้องการเงินมากเลยล่ะ นะๆๆๆๆๆ น๊า  ~ *0T" เขาทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แล้วก็ทำปากเบ้ๆ ก่อนจะเขย่าขาของฉัน =O+ พนักงานทั้งสองคนก็หันมามองฉันกับเจ้าเด็กคนนี้ อายเว้ย ยย =///= !!
"เอ่อ...อย่าตื้อเลยนะค่ะ ปล่อยฉันเถอะค่ะ ^ ^;;;++" ฉันว่า ก่อนจะเอามือแกะมือปลาหมึกของเด็กคนนี้
"ผมยอมทำงานทุกอย่างเลยนะ ตั้งแต่ล้างจานยันเช็ดหลังคา(เว่อร์)นะ แล้วผมจะมาทำงานหลังเลิกเรียนไวๆเลย"
...ตื้อจริงๆเลย เด็กคนนี้ อยู่ๆ เพื่อนพนักงานของฉันก็มากระซิบข้างหูว่า
'รับไปเหอะ เจส เพราะว่าฉันได้ข่าวว่าเด็กคนนี้ป๊อปมากที่โรงเรียนนะ เผลอๆลูกค้ามากกว่าเดิม ขายดีมากกว่าเดิมไง !! '
...- -'' เพื่อนฉันเห็นฉันเป็นคนยังไงก๊าน น น ฉันหน้าเงินหรือไง ?..เออ แต่ก็ดีนะ หึหึ เงินเพิ่มแน่ะ !!
"...งั้นก็โอเคค่ะ เริ่มงานพรุ่งนี้เวลา 5.30 นะค่ะ มาเร็วๆด้วยล่ะ !!"
"ห๊ะ *0* !! ขอบคุณครับพี่สาว > < ผมรักพี่สาวกับพี่ๆทุกคนเลยฮะ" พอรับปุ๊ปเจ้าเด็กนั่นก็ลุกขึ้นทำหน้าดีใจแล้วก็สวมกอดฉันแบบฉันไม่ทันตั้งตัว ก่อนจะบอกรักฉันกับเพื่อนๆในร้านของฉัน =[]= ! ...เจ้าเด็กนี้มันยังไงกันนะ  เรื่องไม่ยอมบอกเหตุผลที่มาสมัคร เรื่องที่อยากได้เงินเยอะ ๆ ..เรื่องมากอดฉันแบบไม่ให้ทันตั้งตัว >O<!!! เด็กนี้มันร้ายนัก !

2.อยู่ๆเค้าก็หายไป คุณเป็นห่วงเค้าก็เลยไปหาเค้าที่บ้านพบว่าเค้ากำลังนอนป่วยอยู่บนเตียงคุณจะทำยังไง แล้วในวันนั้นคุณก็ได้รู้ว่าน้องสาวเค้ากำลังป่วยหนักคุณจะทำยังไง[จำลองเหตุการณ์กันซะหน่อยนะ]

"...ทำไมเด็กเห็ดเลทเวลาล่ะ ซึงฮยอน ^ ^+" ฉันหันไปคุยกับซึงฮยอน เพื่อนที่แนะนำให้ฉันรับเขาเข้ามาไงล่ะ
"ทำไมยิ้มแบบนั่นล่ะ เจสสิก้า - - ก็..โรงเรียนปล่อยช้าล่ะมั้ง" ซึงฮยอนกำลังเก็บโต๊ะจากโต๊ะกลุ่มเด็กผู้หญิงที่วี๊ดว๊ายเขาอยู่
"...ก็ เลทเนี๊ย !! นานแล้วด้วย !! นี้มัน 6 โมงแล้วนะ ซึง..."
"อ่า ~เธอเป็นห่วงเด็กนั่นเหรอ ? ฮั่นแน่ ~~~ " ซึงฮยอนเอามือชี้มาที่ฉันแล้วทำหน้าล้อเลียน
"ปล่าวนะ !! ^o^+"
"ถ้างั้นล่ะก็แผนที่บ้านวางอยู่บนเคาน์เตอร์ กุณแจมอไซด์ฯอยู่ตรงข้างประตู หมวกกันน็อคอยู่หน้าร้าน เดี๊ยวดูร้านแทนให้ เอ้า !! ไปซะทีดิ่" ซึงฮยอนบ่นมาเป็นพรืดดด พร้อมโบกมือไล่ - -;; สาบานได้นะ ว่าเขาเป็นเพื่อนฉันน่ะ

.................

"ที่นี้..สินะ ?" ฉันดูแผนที่ที่เขาเขียนมากับใบสมัครงานของเขา อืมม เป็นบ้านหลังเล็กๆน่ารักดี ฉันกดออดหน้าบ้านทันทีที่ถึง
"...สวัสดีค่ะ มีคนอยู่มั้ย"
... ผลตอบรับเป็นศูนย์ - -;;;
"เอ่อ..ขออนุญาตินะค่ะ ^ ^;;" ฉันอนุญาตกับอากาศก่อนจะ เปิดประตูเข้ามาภายในบ้านพบรองเท้านักเรียนของเขาอยู่คู่เดียว ... ชักสังหรณ์ไม่ดีซะแล้วล่ะ  ฉันเดินหาเข้าทั่ว จนพบห้องๆหนึ่ง เขียนหน้าห้องไว้ว่า 'ห้องของแทมินนี่(?)' ดูจากลายมือไม่น่าจะใช่ลายมือเขาเอาซะเลย เหมือนลายมือเด็กมากกว่า
"แทมิน นายอยู่มั้ย ??"
.....ผลตอบรับเป็นศูนย์อีก - -
  ฉันเลยถือวิสาสะ เปิดเข้าไปเลย...ฉันได้พบเขานอนอยู่บนเตียงในสภาพชุดนักเรียนอยู่เลย หน้าเขาซีดมาจนฉันตกใจ
"แทมิน !! นี้นาย เป็นอะไรเนี๊ย !..โอ๊ยย ตัวร้อนจี๋เลย" ฉันสะบัดมืออย่าแรง...ตัวเขาร้อนมาก ! ฉันเลยจัดการหากะละมังมาใส่น้ำชุบผ้าเช็ดตัว มาเช็ดตัวให้เขา
"...แทยอน..แทยอน.." ฉันได้ยินเขาละเมอขึ้นมาเลยเดินเข้าไปดู แทยอน ???
"...แทยอนเป็นใครน่ะ ? แฟนนายเหรอ ?" ฉันถามไปงั้นๆ เขาคงไม่ตอบฉันหรอกจริงมั้ย ? ฮ่ะ ๆๆ ฉันใช้ผ้ามาเช็ดตามหน้าตามแขนของเขา โห เขาป่วยหนักมากนะเนี๊ย
"พี่ขอโทษนะ...แทยอน" ...พี่ ? เด็กนี้มีน้องสาวด้วยเหรอ ? ...ฉันกวาดตามองรอบห้อง ในห้องนั่นมีรูปของเขากับผู้หญิงตัวเล็กๆ ผิวขาวอมชมพู ที่หน้าตาคล้ายกับเขาไม่มีผิด..น้องสาวเหรอ ...สายตาฉันสะดุดกับภาพสุดท้าย ที่เป็นภาพของแทมินกำลังยิ้มบางๆ อยู่ข้างๆน้องสาวของเขาที่ใส่ชุดผู้ป่วยของโรงพยาบาล สีหน้าของแทยอนนั่นยิ้มอย่างร่าเริง แต่สายน้ำเกลือที่ระโยงระยางอยู่นั้น บอกได้เลยว่าเธอป่วยอยู่แน่ ... อ๋อ ที่แทมินต้องการเงินเพราะว่าจะเอามารักษาน้องงั้นเองสินะ
"พี่ขอโทษ..นะ" น้ำตาของเขาไหลมาอาบแก้มใสๆ นี้เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นน้ำตาจากเด็กที่ร่าเริง สดใส และ เข้มแข็งคนนี้..ลี แทมิน ฉันเอามือลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน...

"ไม่เป็นไรนะ ลี แทมิน ฉันจะอยู่ข้างนายเสมอ..."

3.คุณรู้สึกยังไงกับฤดูใบไม้ผลิ??
...ฤดูนี้เหรอคะ ?? เป็นฤดูที่ดอกไม้กำลังผลิบานออกมา ฤดูหลังฤดูหนาว..แล้วอากาศก็ดีมากๆเลยล่ะ ^O^ อากาศสดใส ถึงจะหนาว ๆ ร้อน ๆ แต่มันก็ดีใช่มั้ยล่ะ ? ดอกไม้หลากสีกับใบไหม้ใบหญ้าสีเขียวขจี...เฮ้อออ มองดูแล้วมันมีความสุขจริง ๆ นะ ^ ^

4.บทสรุปสุดท้ายคุณอยากให้มันเป็นแบบไหน[ขอละเอียดหน่อยนะจ๊ะ]

....หลังจากนั้นที่ฉันรู้ที่ว่าน้องเขาป่วยฉันก็เอาเงินเดือนของเขาให้ก่อน แล้วเขาก็ดูดีใจมากเลยล่ะ ..ฉันรู้สึกแปลกๆกับรอยยิ้มของเด็กเห็ดนี้ทุกที ๆ แล้วสิ ...เพราะอะไรกันนะ
'นี้..ซึงฮยอน การที่รู้สึกแปลกๆตรงนี้น่ะ เค้าเรียกว่าอะไรเหรอ ?'
'ตกหลุมรักมั้ง ยัยโง่ - -'
'...ยังไงเหรอ ?'
'ถ้าเธอน่ะ เห็นหน้าคนๆนั่นแล้วใจของเธอน่ะเต้นผิดจังหวะ เต้นเร็วมาก..นั่นแหละ เธอตกหลุมรักเข้าให้แล้วล่ะ'

...นี้ฉัน.. =////= รักเด็กนั่นเหรอ ?!

กริ๊ง ~
"..พี่เจสครับ ^ ^" ฉันหันหลังไปมองก่อนะหันกลับ ... อึ่ก..เขินจัง -///-
"พี่เจส พี่จะหันหนีผมทำไมอ่ะ ? ...โกรธอะไรผมเหรอ ? ที่ผมไม่มาทำงานใช่มั้ย ? ผมขอโทษนะ...(. . )" เค้าทำเสียงอ้อนๆปนเศร้าซึม  ฉันหันมาพร้อมตีหน้านิ่ง
"อะไร ? โกรธสิ ! - *- นายทำรายได้ของร้านตกลงครึ่งหนึ่ง เพราะฉะนั้นชดใช้มา !" ฉันพูด หึหึ ก็ลองแกล้งเด็กดูน่ะนะ >[]< กร๊าก ๆ น่าเสียเลย - - ~
"... ถ้างั้น ไอ้นี้ อาจจะ...ทำให้คุณหายโกรธได้นะครับ .. ผมไปแล้วนะ"เด็กนั่นยิ้มบางๆ และวางซองกระดาษสีขาวไว้บนเคาน์เตอร์ ฉันปลายตามองและไม่ได้สนใจ จนเค้าเดินออกไปจากร้าน ฉันถึงหยิบมันขึ้นมาพิจารณา...ซอง..สีขาว...ใบลาออก !?

ตึก ตึก ตึก

"เดี๊ยว !!! แทมิน นี้นายคิดว่านายจะไปไหนน่ะ !!" ฉันวิ่งออกมายืนหอบอยู่หน้าร้าน เขาหันกลับมาแล้วทำหน้างงๆ
"ห๊า ? อะไร ผมจะไปไหน ? =O= ?"
"นายจะลาออกนี้ ! ใช่มั้ยล่ะ !! "ฉันชูซองสีขาวขึ้น แล้วหอบเบาๆ - -'' เหนื่อยเหมือนกันนะย่ะ
"...หือ ?? = ="
"ฉันไม่ให้นายออกหรอกนะ !! นายรู้มั้ย นายทำอะไรกับฉันไว้ !! นายทำตรงนี้น่ะ เต้นไม่เป็นจังหวะเลย มันเต้นเร็วมาก เร็วเกินไป !! นายจะไปดื้อๆแบบนั้นเลยน่ะเหรอ?  ไม่รับผิดชอบในสิ่งที่นายทำก่อนเล่า !!" ฉันหอบรอบ 2 - -'''
"..อุ๊บ คึคึ ฮ่า ๆๆๆ ..ทำไมพี่ไม่เปิดอ่านก่อนล่ะครับ ฮ่า ๆๆๆ" เขาระเบิดหัวเราะออกมา ทำให้ฉันตกใจไปชั่วขณะ
"..อ่านอะไร ? ก็ใส่สองสีขาวมาแบบนี้ลาออกแน่ๆ - -+" ฉันบอก จู่ๆแทมินเิดินมาหยิบซองสีขาวไปจากมือของฉันแล้วเปิดอ่าน
"...อะแฮ่ม ถึง จอง ซูยอน นูนา หรือ พี่เจสสิก้าคนสวย   ผม คือ เด็กเห็ดของพี่ หรือ ลี แทมินสุดหล่อนั่นเองครับ วันนี้ที่ผมเอาจดหมายมาให้พี่เนี๊ย ผมมีความในใจจะบอกครับ  ... คือว่า ผมน่ะ  รัก พี่นะ ครับ ^O^ รักพี่เหมือนกับเพื่อน รักเหมือนแม่ รักเหมือนรุ่นพี่คนหนึ่ง .. นั้นมันในอดีต ตอนนี้..ผมน่ะรักพี่เหมือน..คนรักครับ ...เพราะฉะนั้น ...เรามาเป็นแฟนกันดีมั้ยฮะ ? ...พี่เจส  "
".........." ฉันยืนนิ่ง...ตกใจกับเนื้อความในจดหมายนั้น ไม่สิ เรียกว่าประหลาดใจมากกว่า
"พี่เจส - - แค่นี้ถึงกับ เฮ้ย !" เขา้สะดุ้ง แหงล่ะ > < ก็ฉันโผเข้าไปกอดเค้านี้นา
"พี่ก็รักนายเหมือนกันแทมิน พี่นึกว่านายจะ..."
"ลาออก ? โห้เฮ้ยย ย ผมแค่ใส่ซองสีขาวสะอาดๆ พี่ชอบความสะอาดไม่ใช่เหรอฮะ ? ^ ^"
"มันก็ใช่.. แต่ทำแบบนี้ฉันตกใจนะ..."
"โอ๋ ๆๆ ผมรักพี่นะครับ ~ หายกันแล้วนะ ๆๆ>W<" เด็กนั่นกอดฉันแน่น - - ระบบมือปลาหมึกกลับมาอีกแล้วสินะ


"ฮิ้ว วว ว ว คุณเจ้าของร้านชิ่งไปมีแฟน นน -0-"
"นั้นไง ผมว่าแล้ว !! จริงมั้ยครับคุณซึงฮยอน"
"เออ - - การทำนายของฉันไม่ผิดพลาดหรอกน่าา า"

"พวกแก - -++++ ...ฝากไว้ก่อนเถอะ  .. ก็ฉันรักของฉันนี้นา ~"
"งั้นผมของจูบพี่นะ ^.^" แทมินเอามือแตะปากตัวเองอย่างน่ารัก
"อะไรนะ ! ลีแทมะ .." สุดท้าย ... ฉันก็ถูกสยบด้วยจูบของเค้าค่ะ -///- น่าอายจัง ...


...ฤดูใบไม้ผลิมันกำลังเริ่มสินะ ~....

ขอบคุณนะค่ะ ที่มาสมัคร~