ลำดับตอนที่ #36
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : [[Sorry Sorry,,I'm Mafia*21]] สัญญา......[SC Sungmin*Donghae]
"ดงเฮ...ชั้นไม่ได้ตั้งใจ ชั้นไม่ได้จั้งใจจริงๆนะ"
"ไม่เป็นไรนะซองมิน ชั้นอยู่ข้างๆนายนะ ไม่มีอะไรแล้ว"
"ฮยอกแจเป็นอะไรไป ทำไมไม่มีใครบอกชั้น"
"เอ่อ...........เดี๋ยวนะ?? นายรู้จักพี่ฮยอกแจด้วยหรอ?"
"ก็ชั้น.............เป็นแฟนเก่าฮยอกแจ"
".................................................................................."
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เพล้งงงงงงง!!!!!!!!
เสียงชามกระเบื้องสีชาวที่รอบด้านมีลายเส้นนูกขึ้นมาดูสวยงาม ตอนนี้ได้หล่นลงไปกับพื้นและแตกกระจายไปทั่ว...
"นายเป็นแฟนเก่า...............พี่ฮยอกแจ"
"แล้วนายเลิกกับเค้าทำไม?" ดงเฮเอ่ยถามเสียงเรียบ
"คะ คือ...............เพราะฮยอกแจเป็นคนที่อ่อนโยน บอบบาง อ่อนแอ อ่อนแอจนชั้นไม่อยากจะเข้าใกล้ เพราะชั้นกลัวว่าจะเผลอทำร้ายฮยอกแจ.......ชั้นกลัวที่จะต้องเห็นน้ำตาของฮยอกแจ กลัวเหลือเกิน" ซองมินเอ่ยโดยไม่ได้เห็นใจสายตาคู่หนึ่งที่อยู่ตรงหน้าเค้า....
คนที่รักเค้าอยู่ตรงนี้......
คนที่เผลอให้ใจไป โดยไม่ได้ตั้งตัว.....
คนที่พร้อมจะมอบทุกอย่าง....
ทั้งหัวใจ.....
และ
...................ร่างกาย.............
"ละ......แล้วชั้นล่ะซองมิน ชั้นเป็นใคร.......เป็นใครในหัวใจนาย อยู่ในฐานะอะไร? คนใกล้ชิดหรอ?" ดงเฮเอ่ยขึ้น น้ำตาเอ่อนองเต็มใบหน้าผู้ถูกกระทำด้วยเสียงของคนที่รักข้างหน้า
"เอ่อ............ดงเฮ ชั้นขอโทษ แต่ชั้นลืมฮยอกแจไม่ได้ ฮยอกแจคือ............"
"คือรักครั้งแรกของชั้น"
จึ๊ก!!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียงมีดแทงปักลงกลางหัวใจของดงเฮที่ยืนตัวสั่นระริก กำมือแน่นด้วยความเจ็บ บาดแผลในหัวใจเริ่มเพิ่มขึ้นทีละน้อย เพิ่มขึ้นๆ และเพิ่มขึ้นจนหัวใจแทบจะสลายไปตรงหน้าคนที่รักให้ได้.......
"ฮึก......ซะ ซองมิน ฮึก............ทำไม ทำไมนายไม่บอกชั้นก่อนว่านายมีพี่ฮยอกแจอยู่แล้ว ฮือๆๆๆๆ ทำไมต้องทำให้ชั้นรักนาย ตอบชั้นหน่อยได้มั้ยว่าทำให้ชั้นรักนายทำไม ฮือๆๆๆๆ" ดงเฮเอ่ยเสียงสั่นเครือพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาล้นเหลือ ซองมินดึงตัวดงเฮเข้ามากอดไว้ให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้
"ดงเฮ......ชั้นขอโทษที่ลืมเค้าไม่ได้ แล้ว.....ชั้นก็ตอบไม่ได้ว่าทำไมถึงทำให้นายรักชั้น แต่ชั้นก็มีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ๆนาย มีนายอยู่ข้างกาย มีนายคอยดูแล ไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไร แต่ยังไงตอนนี้ชั้นก็ต้องการนายนะดงเฮ" ซองมินเอ่ยขึ้นแล้วกุมมือดงเฮแน่น
"ฮึก..........ซองมิน นายรักชั้นมั้งได้มั้ย......ได้มั้ยซองมิน.....รักชั้นบ้าง ลืมพี่ฮยอกแจไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แต่ชั้นอยากให้นายเปิดใจให้ชั้นหน่อย ชั้นขอร้อง ฮึก ฮือๆๆๆๆ" ดงเฮพูดแล้วกำเสื้อซองมินแน่น คราบน้ำตาเปรอะเต็มเสื้อคนไข้ของซองมิน
"ชั้นรักนายดงเฮ แต่.....แต่ชั้นแค่ยังลืมฮยอกแจไม่ได้ ชั้นจะพยายามนะดงเฮ ขอให้นายเชื่อใจชั้น นะดงเฮ" ซองมินเอ่ยขึ้นแล้วมองหน้าดงเฮที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา
"ซองมิน.........."
"หืม???"
"นายช่วยทำให้ชั้นมั่นใจหน่อยได้มั้ย ทำให้ชั้นมั่นใจว่าชั้นจะไม่ผิดหวังกับรักครั้งนี้" ดงเฮเอ่ยขึ้นแล้วกำมือแน่น ใจเต้นระส่ำระส่าย
"................................" มือเรียวของซองมินค่อยเลื่อนมาจับหน้าของดงเฮแล้วทั้งสองก็ค่อยๆเคลื่อนหน้าเข้าหากัน
"ดงเฮ ชั้นสัญญา ชั้นจะไม่ทำให้นายเสียใจ"
"ซองมิน ชั้นสัญญา ชั้นจะเชื่อใจนาย"
ทั้งสองค่อยๆประสานริมฝีปากเข้าหากัน มือเรียวของซองมินค่อยๆโอบเอวของดงเฮไว้แนบกายดงเฮคว้ารอบคอซองมินมาครอบครองไว้ พลางใช้นิ้วเล็กซุกซนไปตามไรผมสีน้ำตาลเข้าปนดำของซองมิน
คำสัญญา..........
ของคนทั้งสอง..............
จะอยู่ได้นานแค่ไหน......
ก็คงต้องขึ้นอยู่กับ
เวลา........
และ
"ความมั่นคง"
--------------------------------------------------
อันยอง รีดเดอร์ทุกคนค่ะ ขอโทษด้วยจริงๆที่อัพช้า
เพราะว่าช่วงนี้กำลังเรียน SUMMER ด้วย
แต่ยังไงก็จะพยายามอัพให้บ่อยที่สุดนะคะ
ส่วนเรื่องพี่เย่ก็
ใกล้แต่งเสดแล้ว
พรุ่งนี้จะเอามาลงอย่างแน่นอนค่ะ รออ่านด้วยนะคะ
ปอลิง. ก่อนออก....อ๊ะๆ เม้นรึยังคะ^^
ปอลิงสอง. ก่อนออกอีกครั้ง .........ฮันแน่!!!! โหวตให้ด้วยก็ดีนะคะ ตอนนี้ฟิคหลุดออกจาก ท็อป100ไปแล๊วว
T^T ไม่เปนไร ไรท์เตอร์ ไฟท์ติ้ง คร่าาาา>''<
"ไม่เป็นไรนะซองมิน ชั้นอยู่ข้างๆนายนะ ไม่มีอะไรแล้ว"
"ฮยอกแจเป็นอะไรไป ทำไมไม่มีใครบอกชั้น"
"เอ่อ...........เดี๋ยวนะ?? นายรู้จักพี่ฮยอกแจด้วยหรอ?"
"ก็ชั้น.............เป็นแฟนเก่าฮยอกแจ"
".................................................................................."
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เพล้งงงงงงง!!!!!!!!
เสียงชามกระเบื้องสีชาวที่รอบด้านมีลายเส้นนูกขึ้นมาดูสวยงาม ตอนนี้ได้หล่นลงไปกับพื้นและแตกกระจายไปทั่ว...
"นายเป็นแฟนเก่า...............พี่ฮยอกแจ"
"แล้วนายเลิกกับเค้าทำไม?" ดงเฮเอ่ยถามเสียงเรียบ
"คะ คือ...............เพราะฮยอกแจเป็นคนที่อ่อนโยน บอบบาง อ่อนแอ อ่อนแอจนชั้นไม่อยากจะเข้าใกล้ เพราะชั้นกลัวว่าจะเผลอทำร้ายฮยอกแจ.......ชั้นกลัวที่จะต้องเห็นน้ำตาของฮยอกแจ กลัวเหลือเกิน" ซองมินเอ่ยโดยไม่ได้เห็นใจสายตาคู่หนึ่งที่อยู่ตรงหน้าเค้า....
คนที่รักเค้าอยู่ตรงนี้......
คนที่เผลอให้ใจไป โดยไม่ได้ตั้งตัว.....
คนที่พร้อมจะมอบทุกอย่าง....
ทั้งหัวใจ.....
และ
...................ร่างกาย.............
"ละ......แล้วชั้นล่ะซองมิน ชั้นเป็นใคร.......เป็นใครในหัวใจนาย อยู่ในฐานะอะไร? คนใกล้ชิดหรอ?" ดงเฮเอ่ยขึ้น น้ำตาเอ่อนองเต็มใบหน้าผู้ถูกกระทำด้วยเสียงของคนที่รักข้างหน้า
"เอ่อ............ดงเฮ ชั้นขอโทษ แต่ชั้นลืมฮยอกแจไม่ได้ ฮยอกแจคือ............"
"คือรักครั้งแรกของชั้น"
จึ๊ก!!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียงมีดแทงปักลงกลางหัวใจของดงเฮที่ยืนตัวสั่นระริก กำมือแน่นด้วยความเจ็บ บาดแผลในหัวใจเริ่มเพิ่มขึ้นทีละน้อย เพิ่มขึ้นๆ และเพิ่มขึ้นจนหัวใจแทบจะสลายไปตรงหน้าคนที่รักให้ได้.......
"ฮึก......ซะ ซองมิน ฮึก............ทำไม ทำไมนายไม่บอกชั้นก่อนว่านายมีพี่ฮยอกแจอยู่แล้ว ฮือๆๆๆๆ ทำไมต้องทำให้ชั้นรักนาย ตอบชั้นหน่อยได้มั้ยว่าทำให้ชั้นรักนายทำไม ฮือๆๆๆๆ" ดงเฮเอ่ยเสียงสั่นเครือพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาล้นเหลือ ซองมินดึงตัวดงเฮเข้ามากอดไว้ให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้
"ดงเฮ......ชั้นขอโทษที่ลืมเค้าไม่ได้ แล้ว.....ชั้นก็ตอบไม่ได้ว่าทำไมถึงทำให้นายรักชั้น แต่ชั้นก็มีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ๆนาย มีนายอยู่ข้างกาย มีนายคอยดูแล ไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไร แต่ยังไงตอนนี้ชั้นก็ต้องการนายนะดงเฮ" ซองมินเอ่ยขึ้นแล้วกุมมือดงเฮแน่น
"ฮึก..........ซองมิน นายรักชั้นมั้งได้มั้ย......ได้มั้ยซองมิน.....รักชั้นบ้าง ลืมพี่ฮยอกแจไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แต่ชั้นอยากให้นายเปิดใจให้ชั้นหน่อย ชั้นขอร้อง ฮึก ฮือๆๆๆๆ" ดงเฮพูดแล้วกำเสื้อซองมินแน่น คราบน้ำตาเปรอะเต็มเสื้อคนไข้ของซองมิน
"ชั้นรักนายดงเฮ แต่.....แต่ชั้นแค่ยังลืมฮยอกแจไม่ได้ ชั้นจะพยายามนะดงเฮ ขอให้นายเชื่อใจชั้น นะดงเฮ" ซองมินเอ่ยขึ้นแล้วมองหน้าดงเฮที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา
"ซองมิน.........."
"หืม???"
"นายช่วยทำให้ชั้นมั่นใจหน่อยได้มั้ย ทำให้ชั้นมั่นใจว่าชั้นจะไม่ผิดหวังกับรักครั้งนี้" ดงเฮเอ่ยขึ้นแล้วกำมือแน่น ใจเต้นระส่ำระส่าย
"................................" มือเรียวของซองมินค่อยเลื่อนมาจับหน้าของดงเฮแล้วทั้งสองก็ค่อยๆเคลื่อนหน้าเข้าหากัน
"ดงเฮ ชั้นสัญญา ชั้นจะไม่ทำให้นายเสียใจ"
"ซองมิน ชั้นสัญญา ชั้นจะเชื่อใจนาย"
ทั้งสองค่อยๆประสานริมฝีปากเข้าหากัน มือเรียวของซองมินค่อยๆโอบเอวของดงเฮไว้แนบกายดงเฮคว้ารอบคอซองมินมาครอบครองไว้ พลางใช้นิ้วเล็กซุกซนไปตามไรผมสีน้ำตาลเข้าปนดำของซองมิน
คำสัญญา..........
ของคนทั้งสอง..............
จะอยู่ได้นานแค่ไหน......
ก็คงต้องขึ้นอยู่กับ
เวลา........
และ
"ความมั่นคง"
--------------------------------------------------
อันยอง รีดเดอร์ทุกคนค่ะ ขอโทษด้วยจริงๆที่อัพช้า
เพราะว่าช่วงนี้กำลังเรียน SUMMER ด้วย
แต่ยังไงก็จะพยายามอัพให้บ่อยที่สุดนะคะ
ส่วนเรื่องพี่เย่ก็
ใกล้แต่งเสดแล้ว
พรุ่งนี้จะเอามาลงอย่างแน่นอนค่ะ รออ่านด้วยนะคะ
ปอลิง. ก่อนออก....อ๊ะๆ เม้นรึยังคะ^^
ปอลิงสอง. ก่อนออกอีกครั้ง .........ฮันแน่!!!! โหวตให้ด้วยก็ดีนะคะ ตอนนี้ฟิคหลุดออกจาก ท็อป100ไปแล๊วว
T^T ไม่เปนไร ไรท์เตอร์ ไฟท์ติ้ง คร่าาาา>''<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น