Review Light Novel โดยอคติล้วนๆ

ลำดับตอนที่ #358 : วิธีปั้นสาวบ้านให้มาเป็นนางเอกของผมเล่ม 5 พระเอกบื้อจนน่าหงุดหงิด

สำนักพิมพ์: Zenshu

ราคาปก: 145 บาท

แนวเรื่อง: Comedy, Harem, Romance

แต่งเรื่อง: Maruto Fumiaki

Illustration: Kurehito Misaki

แปล: Kitahara Haruki

สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 12 เล่มยังไม่จบ มีภาค girls side 3 เล่ม ได้รับการทำเป็นอนิเมชั่นแล้วสองภาค ดูรูปปกเล่มอื่น CLICK  ดูรีวิวเล่มแรกได้ที่นี่ เล่ม 1   เล่ม 2   เล่ม 3   เล่ม 4

เรื่องย่อ:

“เอาเป็นว่า งานหลังจากนี้พวกฉันจะจัดการเอง เชิญไปทำงานไลท์โนเวลเรื่องใหม่อย่างเต็มที่เลยนะคะ♪ลาก่อน คาซูมิงะโอกะ อุตาฮะ.... ลาก่อนโดยตลอดกาล”

“การพูดแบบนั้นมันเหมือนการไล่แขกเลยนะคะคุณซาวามูระ”

 .....เอาเป็นว่า ในที่สุดซินาริโอของรุ่นพี่อุตาฮะก็เสร็จเรียบร้อย!

เพื่อเป็นการเฉลิมฉลอง ผมจึงนัดออกไปช็อปปิ้ง (เดท)กับรุ่นพี่อุตาฮะ [อีกทั้งมีคนตามติดมาอยู่สองคน] แต่ว่า เธอก็ได้ยื่นตัวเลือกที่ร้ายแรงมากมาให้

  แถม อดีต เพื่อน ศัตรุปัจจุบัน อิโอริ ก็ประกาศสงครามอย่างไม่คาดคิด! ผู้ที่โผล่มาต่อหน้าพวกผมคืออิโอริ และ......

ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:

                เรื่องนี้พึ่งมีประกาศว่าจะจบแล้วล่ะครับ ก็เลยมีมรสุมสปอยล์กับการคาดเดาฉากจบขึ้น ผมเองก็พลอยได้รับผลกระทบจนเริ่มเกลียดตาแว่นพระเอกเหมือนกัน เรื่องที่เห็นบ่อยๆคือมีคนมีว่าพระเอกบื้อ แต่จริงๆโลกนี้ก็มีตัวเอกบื้อ ตัวเอกกาก หรือพระเอกกินหญ้าตั้งมากมายแต่ทำไมผมถึงไม่รู้สึกหงุดหงิดเหมือนตาแว่นคนนี้ น่าจะเพราะตาแว่นนี่มันบื้ออย่างเห็นแก่ตัวนี่เอง

                เช่นในเล่มห้านี้บทค่อนข้างเน้นไปที่รุ่นพี่คนเขียนบท ซึ่งเธอก็พยายามรุกพระเอกเสียเหลือเกิน แต่พระเอกก็ไม่รับมุกเลย นอกจากความบื้อไม่รู้ตัวว่าสาวๆชอบตัวเองแบบพระเอกบื้อทั่วไป พระเอกยังเป็นพวกหมกมุ่นกับตัวเองและงานอดิเรกที่ชอบตามสไตล์โอตาคุอาการหนัก จนไม่สนใจความรู้สึกสาวๆเลย เช่นตอนรุ่นพี่ปรึกษาว่าพระเอกว่าควรไปเรียนมหาลัยชั้นนำที่อยู่ไกล หรือเรียนมหาลัยที่ระดับต่ำลงมาหน่อยแต่อยู่ใกล้ๆ คนอ่านร้อยทั้งร้อยรู้ทันทีว่าเป็นการถามลองใจ แต่พระเอกตอบง่ายๆว่าให้เรียนม.ใกล้ๆ จะได้มาทำเกมด้วยกันสะดวกๆ แม่_งเอาผลประโยชน์ตัวเองเป็นที่ตั้งนี่ฟ่า

 

                อีกจุดที่ทำให้หงุดหงิดคือพระเอกมีพฤติกรรมดูถูกผู้หญิงนี่สิ คือเข้าใจนะว่าคอนเซปต์นิยายเรื่องนี้คอพระเอกไปตกหลุมรักสาวจืด เลยพยายามสร้างเกมที่เธอเป็นนางเอก แต่ปัญหาคือผู้หญิงคนนั้นดันดีมาก คือเข้าใจพระเอกดี คอยช่วยเหลือพระเอกทุกอย่าง อย่างตอนที่พระเอกต้องปั่นงานโต้รุ่ง เธอรู้ว่าถ้าปล่อยพระเอกทำคนเดียว มันต้องอู้งานไม่เดิน เลยมาค้างคืนโต้รุ่งเป็นเพื่อน นี่มันแฟนในอุดมคติชัดๆ แต่พระเอกก็ยังไม่เห็นความดี บ่นว่าเธอจืดจางอยู่นั่นล่ะ บ่นแล้วชักของขึ้น

 

                SPOILED

เนื้อเรื่องเล่มนี้ยังแสดงถึงความไม่เอาไหนในฐานะคนทำเกมจีบสาวของพระเอกด้วย ว่าสักๆแต่เอานักเขียน นักวาด นักดนตรีที่ชอบมาทำงานด้วยกัน โดยไม่สนใจเลยว่าผลงานจะลงตัวหรือเปล่ามีปัญหาอะไรไหม เช่นบทเกมของรุ่นพี่ดันทำแค่รูทเดียว ทั้งๆที่เกมจีบสาวต้องสามารถเลือกจบได้หลายรูท แต่ตัวเอกไม่สังเกตุเลยจนบทเขียนเสร็จ ผมก็ตะหงิดๆตอนดูอนิเมว่าทำไมไม่มีการคุยเรื่องเลือกรูทเลยฟะ สุดท้ายก็ต้องมาปั่นแก้กัน แต่กระนั้นมันยังไม่ยอมเพิ่มรูทฮาเร็มเข้าไปอีก เกมจีบสาวที่ไม่มีรูทฮาเร็มน่ะไม่มีค่าพอให้เล่นหรอกนะเฟ้ย

ระดับความพึงพอใจ: 2/5 เล่มนี้เพื่อนสมัยเด็กกลายเป็นตัวประกอบยิงมุกไปซะแล้ว แต่เล่มหน้าน่าจะเด่นแล้วล่ะนะ