ห้องเก็บลูกๆ ที่น่ารัก(ลักไปทิ้ง!?)

ลำดับตอนที่ #33 : CEO เปิดตำนานสู่รุ่งอรุณ

APPLICATION

บทตัวละคร :: แมคดัลโน่

ชื่อ-นามสกุล :: เรนเดล อาร์มันโด้ (Randel Armando)
เพศ :: ชาย
นิสัย :: เด็กหนุ่มร่าเริงเกินร้อย(?) พูดมากแถมยังพูดไม่ยอมหยุดจนกว่าเพื่อนจนตบไปข้าง กวนประสาทตลอดเวลาไม่ค่อยรู้จักกาลเทศะเท่าไรทำให้เกือบโดนเหล่าเพื่อนๆ เจือนทิ้งมาแล้วหลายครั้ง และยังแกล้งคนอื่นไปทั่วสร้างความปวดหัวให้บ่อยๆ มุทะลุทำอะไรโดยไม่ค่อยคิดเท่าไร แต่ทุกครั้งที่ทำไปแล้วจะคิดได้ว่าไม่ควรทำที่หลัง ฉลาดแต่กลับชอบแกล้งโง่ตลอด ชอบไปนั่งแอบดูชาวบ้านคุยกันตลอด(ชอบสอดนั่นเอง) มักจะลากคนอื่นมายุ่งกับปัญหาที่ตนเองก่อตลอดแถมยังก่อเรื่องไม่เว้นวัน เวลาเพื่อนๆ ของเขาจริงจังกับเรื่องอะไร เรนเดลชอบพูดจาออกนอกประเด็นหลักมากๆ (และก็จะโดนเพื่อนไล่เจือนทิ้งประจำ) เห็นเป็นคนที่ไม่จริงจังกับอะไรมาก แต่จริงเขาเป็นคนที่จอมวางแผนใช้ได้ และยังรักครอบครัว เพื่อนของตนเองสุดๆ ถ้าไม่เกินกำลังตนเองจริงๆ เขาจะยอมยื่นมือไปช่วย แถมยังไม่เคยโกรธใครเลยแม้แต่น้อย มองโลกในแง่ดีสุดๆ แถมยังเป็นคนที่เอาตัวรอดเก่งสุดๆ ข้อเสียอีกอย่างเขามักไปไหนมาไหนโดยไม่บอกกล่าวใครทำให้บางครั้งยืนคุยอยู่ด้วยพอหันไปอีกที เรนเดลกลับหายไปแล้ว แถมยังโกหกไม่เป็นอีกต่างหาก และยังไม่ชอบจำอะไรที่สำคัญมากนักอย่างเช่น เขาไม่เคยจำเลยว่า CEO กับ เซวิอัส คืออะไรทำให้ตนเองไปเสี่ยงตายบ่อยๆ
สายพลัง :: สายพิเศษ สามารถเลียนแบบการเคลื่อนไหวของคนอื่นได้ แม้เห็นแค่ครั้งเดียว และมันถึงจะเกินความสามารถของเรนเดลก็ตามเขาจะสามารถทำได้ตรงเป๊ะโดยไม่มีผิดเพี้ยน

อาวุธประจำตัว ::  กระบองขนาดใหญ่แถมยังติดหนามไว้รอบๆ ด้วย

ชอบ :: แกล้งคนอื่น, ดนตรี, งานเลี้ยง

เกลียด :: ความน่าเบื่อหน่าย, ความสงบ
กลัว / แพ้ :: ผู้หญิงที่ขี้บ่น/ ไม่มีอาการแพ้ใดๆ
อาหาร/สิ่งของ/สัตว์ที่ชอบ:: กินได้ทุกอย่าง/ เครื่องดนตรี/ แมงมุม
อาหาร/สิ่งของ/สัตว์ที่เกลียด:: ไม่มี/ หนังสือ/ แมว
ทวีป(บ้านเกิด) :: เยมัน
อยากมีคู่มั้ย? :: อยาก
สไตล์คำพูดของคุณ :: มักพูดจา ฟังดูกวนประสาทคนอื่นไปทั่ว แต่ชอบแทนตนเองว่า ผม และแทนคนที่อายุมากกว่าว่า รุ่นพี่

“ผมว่านะก่อนอื่นเราไป..บลาๆๆๆ” จะพูดไม่หยุดและออกทะเลไปเรื่อยๆ จนกว่าเพื่อนจะตบ

“สวัสดีครับผม..เรนเดล อาร์มันโด้ มาจากเยมัน คนชาวบ้านเรียกผมว่าอะไรนะ...แมคดัลโน่ ผมไม่ได้เลวน่ะ แค่นิสัยไม่ดีเท่านั้นแหละ..แล้วที่ว่ามามันต่างกันตรงไหนนะ โอ้ย!! ตบผมทำไม”

“ตอนนี้ผมกำลังจะไปทางเมือง..เมืองอะไรสักอย่างนี่ล่ะ ช่างมันเถอะ ได้ยินว่าพวก CEO....แล้วพวกนี้เป็นใครครับรุ่นพี่...บางทีผมน่าจะจำอะไรมาบ้างก็ดี..แล้วมันใครกันไม่เห็นจะจำได้เลย เอาเถอะยังไงก็ช่างมัน ตอนนี้ผมรีบไปล่ะ” วิ่งไปด้วยความเร็วสูง
ประวัติ :: เด็กหนุ่มที่เกิดมาโดยถูกทิ้งไว้กับคุณยายคนหนึ่ง เขาถูกเลี้ยงมาจนโตเป็นผู้ใหญ่และช่วยงานคุณยายมาตลอด เขามีน้องชายคนหนึ่งแต่หายตัวไปตั้งแต่ยังเล็กมาก เมื่อคุณยายเสียไปเขาจึงตัดสินใจเดินทางไปยังที่ต่างๆ เพื่อตามหาน้องชายของตนเอง แต่ปัจจุบันเขายังหาเด็กคนนั้นไม่เจอจนเรนเดลเริ่มถอดใจ แต่จู่ๆ ก็ได้ยินข่าวจากว่ามีเด็กหนุ่มที่นามสกุลเดียวกับเขาถูกจับไปเป็นหนูทดลอง

เพิ่มเติม :: -

พูดคุยกับผู้ปกครอง
1. ข้อมูลทุกอย่างไรท์อาจเปลี่ยนโดยไม่บอกล่วงหน้านะคะ?
:: ปรับได้เลยค่ะ
2. เรื่องนี้จะมีคนตายยย...ถ้าผปค. ไม่คอมเม้นท์ติดตาม ออริมีสิทธิ์โดนคัดออกและตายได้ หวังว่าโอเคนะคะ?
:: รับทราบค่ะ
3. ถ้าไรท์แต่งนิสัยออกมาไม่ตรง ก็ขอโทษด้วยน้าค้า

:: ไม่เป็นไรค่ะ

4. สุดท้ายมีไรอยากถามหรือบอกไรท์มั้ยค๊า? ขอบคุณที่เข้ามาสมัครค่ะ :D
:: พลังของหนุ่มนี้เปลี่ยนได้เลยค่ะ ฝากพิจารณาด้วยนะคะ

APPLICATION

บทตัวละคร :: พวกหนูทดลอง

ชื่อ-นามสกุล :: มิเกล อาร์มันโด้ (Miguel Armando)

เพศ :: ชาย
นิสัย :: เด็กหนุ่มไม่ค่อยชอบพูดจาอะไรมากนัก แต่เวลาพูดออกมามักพูดจาสุภาพเรียบร้อย แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่พูดกับใครเลย ที่ไม่พูดด้วยเพราะมิเกลเป็นคนที่ค่อนข้างขี้อายทำให้ไม่ค่อยกล้าคุยกับคนแปลกหน้า ถ้าเป็นคนสนิทจะพูดด้วยเป็นปกติ ชอบช่วยเหลือคนอื่นจนตนเองต้องเดือดร้อนหลายครั้ง ขี้แยเฉพาะเจอสิ่งที่ตนเองกลัวเท่านั้น รักธรรมชาติเขาชอบไปนั่งอยู่ใต้ต้นไม้บ่อยๆ แต่ข้อเสียคือเขาค่อยข้างซุ่มซ่ามจนบางครั้งเกิดแผลจากการเดินไม่ระวังบ่อยๆ ไม่ค่อยมั่นใจตนเอง มิเกลเป็นคนที่ไม่กล้าตัดสินใจอะไรด้วยตนเองมากนัก เพราะเกรงว่ามันจะพลาดจนเกิดเรื่องขึ้นมา เป็นคนที่คิดมากแบบสุดๆ เวลาจะทำอะไรมักคิดเรื่องผลที่ตามมาเสมอ ทั้งที่บางครั้งมันไม่แน่นอนแท้ๆ มักพูดจาปลอบคนอื่นๆ เสมอทั้งที่บางครั้งตนเองกลัวจนจะร้องไห้ออกมาแล้ว รักครอบครัว แต่เขาไม่เคยเห็นครอบครัวตนเองเลยสักครั้งทำให้บางครั้งรู้สึกอิจฉาคนที่มีครอบครัวขึ้นมาเล็กน้อย แต่เห็นเป็นแบบนี้เจ้าตัวค่อนข้างชอบอยู่คนเดียวมากกว่านอกจากแอบหลบอยู่ใต้ต้นไม้แล้ว มิเกลชอบเก็บตัวอยู่ในห้องบ่อยๆ  และมิเกลเป็นคนที่ส่วนขาไม่แข็งแรง

สายพลัง ::  สายพิเศษ มองเห็นสีของอารมณ์และจิตใจของคนบางครั้ง เช่นถามคนๆ นั้นกำลังอารมณ์ดีแม้ใบหน้าจะดูตรงข้ามก็ตาม มิเกลจะมองเห็นสีที่แผ่ออกรอบร่างการคล้ายออร่าเป้นสีในโทนสว่างๆ เช่นสีขาวหรือสีทอง แต่หากคนๆ นั้นกำลังเศร้าหรือเสียใจเขาจะเห็นเป็นโทนสีมืดๆ เช่นสีดำหรือสีม่วงเข้ม แต่หากคนๆ นั้นกำลังโกรธมิเกลจะเห็พนเป็นสีแดง

อาวุธประจำตัว :: ไม่มี

ชอบ :: ธรรมชาติ, นกเพนกวิน, ห้องเย็นๆ จนบางครั้งอุณหภูมิติดลบ, ด้านนอกสถาบันวิจัย
เกลียด :: อากาศร้อน (เหมือนทวีปบ้านเกิดแต่เขาจำไม่ได้ว่าบ้านเกิดตนเองร้อนแค่ไหน)
กลัว / แพ้ :: คนของสถาบันวิจัย, เข็มฉีดยา/ไม่มีการแพ้
อาหาร/สิ่งของ/สัตว์ที่ชอบ:: ผลไม้, นม, ไอศกรีม/ เตียงนอน/ เพนกวิน
อาหาร/สิ่งของ/สัตว์ที่เกลียด:: ไม่มี/ อุปกรณ์ทางการแพทย์/ ไม่มี
ทวีป(บ้านเกิด) :: เยมัน

อยากมีคู่มั้ย? :: ไม่ดีกว่าค่ะ ท่าทางยังเด็กอยู่เดี๋ยวจะเป็นโชตะ//โดนตบ
สไตล์คำพูดของคุณ :: พูดจาสุภาพมีคำลงท้ายว่า ฮะ ตลอด แทนตนเองว่า ผม แต่กับพี่ชายจะแทนด้วยชื่อ

“ต้องกิน..มันอีกแล้วเหรอฮะ”

“ไม่เอานะฮะ!! ไม่ฉีดมัน!”

“ไม่เป็นไรหรอกมันไม่น่ากลัวเลยฮะ” แต่ตนเองน้ำตาเริ่มไหล
ประวัติ :: มิเกลเป็นน้องชายของเรนเดล ที่หายตัวไป เมื่อตอนเขาอายุ 4 ขวบพี่ชายให้เขาเฝ้าบ้านเพื่อตนเองจะไปเก็บอะไรมาให้เขาและยายกิน แต่ระหว่างที่พี่ออกไปไม่นานทีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาจับตัวเขาไปโดยที่แม้แต่ยายยังไม่รู้เพราะ พวกนั้นใช้ยาสลบกับทั้งสอง พอตื่นมาอีกครั้งมิเกลพบว่าตนเองอยู่ในห้องที่ไม่คุ้นเคย หลังจากนั้นก็พอรู้ตัวว่าตนเองถูกจับมาทดลอง เขาพยายามหนีหลายครั้งแต่ก็ไม่เคยสำเร็จ และด้วยความที่มิเกลวิ่งค่อนข้างเร็วทำให้ทางสถาบันใช้วิธีฉีดยาทำให้เส้นประสาทของเขาทำงานผิดปกติ ตอนนี้แม้แต่เดินมิเกลยังทำเกือบไม่ได้

เพิ่มเติม :: มิเกลอายุน้อยกว่าเรนเดลประมาณสามปี

-มิเกลเดินได้ แต่ไม่เร็วมาก...ปกติจะนั่งรถเข็นเอามากกว่า

-มียาแก้ที่ทำให้ขาของเขากลับมาเหมือนเดิม..ซึ่งมิเกลรู้แต่ไม่สามารถเอามันมาได้เนื่องจากสภาพแบบนี้ เขาคิดว่าคงทำไม่ได้แน่ๆ

พูดคุยกับผู้ปกครอง
1. ข้อมูลทุกอย่างไรท์อาจเปลี่ยนโดยไม่บอกล่วงหน้านะคะ?
:: ปรับได้เลยค่ะ
2. เรื่องนี้จะมีคนตายยย...ถ้าผปค. ไม่คอมเม้นท์ติดตาม ออริมีสิทธิ์โดนคัดออกและตายได้ หวังว่าโอเคนะคะ?
:: เข้าใจแล้วค่ะ
3. ถ้าไรท์แต่งนิสัยออกมาไม่ตรง ก็ขอโทษด้วยน้าค้า

:: ไม่เป็นไรค่ะ

4. สุดท้ายมีไรอยากถามหรือบอกไรท์มั้ยค๊า? ขอบคุณที่เข้ามาสมัครค่ะ :D
:: ฝากพิจารณาด้วยนะคะ คนนี้คนสุดท้ายแล้ว...นั่งนับจำนวนลูกๆ ที่ส่งไป.. 5 คน โอ๊ะ ลืมนับลูกๆ อีกสองคนก่อนหน้านี้เป็น 7 คน..เยอะไปมั้ยเนี่ย อีกอย่างให้สองพี่น้องนี่เจอกันหน่อยก็ดีค่ะ