คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : Chapter 32
“อืม..ที่นี้..”
“ตื่นแล้วเหรอ เบลล่า”
เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับหันหน้าขึ้นไปหาเบลล่า
เพราะตอนนี้ตัวของเด็กชายอยู่ที่พื้นและหนังสือที่ก่อเต็มพื้น
“เซน. ฉันเผลอหลับไปเหรอ”
“อืม เธอหลับไปนานมากเลยละ ผมเลยพาเธอมาที่โซฟาในห้องสมุดนะ”
“ขอบใจ..นะเซน”
เบลล่ากล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่แดงหน่อยๆก็ที่จะไปดูหนังสือที่เด็กชายอ่านนั้นทำให้เบลล่ามองไปรอบๆตัวของเด็กชายที่มีหนังสือแบบเดียวกัน
“นายสนใจเรื่องยาเหรอ”
“ออ ก็ใช่ ถ้ามีความรู้เรื่องยาก็จะมีความรู้เรื่องเกี่ยวกับหมอ
มันก็เป็นเรื่องธรรมดานิ”
“แต่นี้ไม่ใช้ภาษาอังกฤษนิ”
“หึ ถูกต้องแล้วมันเป็นภาษาฝรั่งเศสนะ
พอดีโลเกียให้มาอ่าน”
เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับยังคงอ่านหนังสือต่อแทนกับจนรายละเอียดของหัวข้อต่างๆอีกด้วย
นั้นทำให้เบลล่าที่มองดูอึ่งอยู่ไม่น้อย เพราะตอนที่เด็กชายออกจากห้องไปตัวของเธอก็เดินดูตู้หนังสืออยู่และรู้ว่าในห้องสมุดนี้ไม่ได้มีแค่ภาษาอังกฤษและภาษาอิตาลีแต่ยังมีภาษาอื่นอีก
“นาย อ่านได้กี่ภาษากัน เซน”
“ถามว่ากี่ภาษาเหรอ ก็พออ่านได้นะ”
เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับเก็บหนังสือที่อยู่ตามพื้นเข้าที่แต่เบลล่าที่ได้ฟังนั้นได้แต่คิดในใจ
ว่าพออ่านได้ก็เด็กชายนั้นจะอ่านเกี่ยวกับพวกยาที่ยากๆได้เหรอแทนยังเขียนเป็นภาษาอังกฤษได้อย่างละเอียดอีก
“งั้นสนใจจะกินข้าวที่นี้ก่อนไหมหรือจะกลับเลย”
“นั้นสินะนี้ก็เย็นแล้ว
แต่ฉันกลับเลยดีกว่าไม่ได้บอกพวกท่านว่าจะมากินที่นี้ด้วยสิ”
“เข้าใจแล้ว”
เด็กชายตอบไปก่อนที่จะพาเบลล่าไปที่เตาพิงก็จะโบกมือให้
หลังจากที่เบลล่านั้นกลับไปที่คฤหาสน์แบล็กแล้วนั้นเด็กชายก็มาทานอาหารในห้องรับประทานที่ตอนนี้พวกเซฟอยู่หลังจากที่ทุกคนกินเสร็จก็แยกย้ายกันไปและนั้นจึงทำให้เด็กชายไปห้องของโลเกีย
“นายมีเรื่องอะไรโลเกีย”
“นายเอาจริงเหรอที่จะเรียนไปด้วยนะ”
“ออ เรื่องที่ผมขอไปเหรอ
แน่นอนฉันเอาจริงเพราะถึงอยากจะนักดนตรีแต่จริงๆก็แค่อยากทำตามความฝันนั้นครั้งก่อนให้เป็นจริง”
เด็กชายกล่าวออกไปพร้อมกับมองไปที่โลเกียด้วยสีหน้าที่จริงจัง
นั้นทำให้โลเกียนั้นเห็นถึงความต้องการอย่างแรงกล้าของเด็กชาย
“นายจะใม่เหนื่อยเหรอเซน ต้องเรียนเนื้อหาของคนธรรมดาและต้องเรียนเนื้อหาของพ่อมดนะ”
“หึหึ เนื้อหาของฮอกยวอสต์นะมันคล้ายกับสมัยก่อน
ฉันเลยไม่ค่อยสนใจกับมันได้ยังไงก็จำได้หมดอยู่แล้ว”
“ฮ่าๆๆ เอางั้นก็ได้ แต่ฉันสอนโหดนะ
อีกอย่างนายต้องได้ความรู้ทั้งหมดในสายของฉันภายใน 5 ปี”
“เข้าใจแล้ว”
“งั้นขอให้โชคดีและ
นี้คือหนังสือที่ฉันจะให้นายอ่านและอันไหนไม่เข้าใจมาหาฉัน”
โลเกียกล่าวออกมาพร้อมกับเดินไปเอาหนังสือที่ตนเองนั้นใสถุงมาให้กับเด็กชายดูแล้วมันต้องใช้เวลาอย่างมาก
“ฉันให้เวลานายอ่านพวกนี้แค่ปิดเทมอนี้
เพราะนี้มันเป็นพื้นฐานง่ายๆ เด็กธรรมดาก็ทำได้”
“เข้าใจละ”
เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับกลับห้องนอนของตัวเองไป
โลเกียที่มองเด็กชายได้แต่ถอนหายใจเพราะถึงจะบอกว่าง่ายๆแต่นั้นมันก็สำหรับคนที่อายุ
15 ปี ขึ้นไปเท่านั้น
หลังจากกลับมาที่ห้องเด็กชายก็ได้มาอ่านหลังสือที่โลเกียให้อ่านเท่าทีแต่เนื้อหานั้นมันยากมากแน่นอนอยู่แล้วเพราะเด็กชายไม่เคยเห็นมันถึงมันจะมีบ้างอันคล้ายกับที่ตัวเองเคยเรียนมากก็ตาม
“ไง ไม่เจอกันนานนะเด็กน้อยผู้น่ารักของข้า”
เสียงที่ฟังดูน่ากลัวอละเยือกเย็นกล่าวออกมาจากบรรยากาศที่ดูมืดมนแต่ก็มีแสงสว่างอยู่
พอหันไปก็เห็นเจ้าของเสียงนั้นนั่งอยู่ที่โซฟามีรูปร่างเป็นชายหนุ่มวัยยี่สิบปี
เรือนผมสีดำน้ำเงิน ดวงตาสีฟ้าเข้ม
“ไม่คิดว่าจะได้เจอคุณอีกครั้ง เทพแห่งความตาย
ทานาทอส”
เด็กชายกล่าวออกมานั้นทำให้เจ้าของชื่อหัวเราะออกมาพร้อมกับมือที่เชิญให้มานั่งฝั่งตรงข้ามกับตน
นั้นจึงทำให้เด็กชายเดินไปนั่งอีกฝั่ง
“เป็นไงบ้างกับชีวิตนี้ เด็กน้อย”
“หึ ถ้าจะดีก็ช่วยอย่าให้คุณพ่อคุณแม่ฉันตายสิ
ไอเทพแห่งความตาย”
“ไม่เอาน่า เด็กน้อย ข้อแลกเปลี่ยนไง
ถ้าเธออยากที่จะแก้แค้นให้กับพี่สาวของเจ้า การที่พ่อแม่เจ้าตายมันก็เหมาะสมกันนิ”
ทานาทอสกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เยือนเย็นกว่าเดิม
แววตาที่สนุกกับสีหน้าของเด็กชายตรงหน้านั้นทำให้ตัวของทานาทอสยิ้มออกมา
“แต่..มันก็ไม่ใช่เพราะข้าอย่างเดียว
เพราะนี้มันเป็นชะตาของเจ้าอยู่แล้ว สิ่งที่ข้าแลกเปลี่ยนกับเจ้านั้นคือความทรมาณและความโศกเศร้าเท่านั้น
แต่ดูเหมือนว่าคนที่ทำให้เจ้าเสียพี่สาวไปนั้น..”
“นั้นอะไร ว่ามาสิ!!!!”
“หึหึ
ใบหน้าของเจ้ายังคงเป็นสิ่งที่ข้าชอบยิ่งนัก ใบหน้าตอนนั้นกับตอนนี้ยังคงเหมือนกันอย่างกัน.
แต่ที่จะบอกเจ้าน่าจะรู้นิว่าทำไหมคนที่ฆ่าพี่เจ้าถึงไว้ชีวิตเจ้า”
“เด็กต้องคำสาป”
เด็กชายกล่าวออกมานั้นทำให้ทานาทอสนั้นตบมือให้อย่างสนุกสนานถึงตนจะเป็นเทพแห่งความตายที่รักในความบริสุทธิ์แต่เด็กชายตรงหน้าตัวเองนั้นก็เคยบริสุทธิ์จนทำให้ตนนั้นให้พรกับเด็กชายไป
“ถูกต้อง แต่เพื่อเป็นการขอโทษและดูเหมืนนเจ้าจะใช้พรที่ข้าให้ไปทำเรื่องสนุกๆ
ถ้าเมื่อไรเจ้ามีคนรักที่เจ้าจริงใจข้าจะคืนความโศกเศร้าในกับเจ้าเป็นคำขอโทษที่ทำให้เจ้าเสียครอบครัวในคราวนี้ไป”
ทานาทอสกล่าวออกมาการที่ได้เห็นอะไรสนุกๆนั้นทำให้ตัวของทานาทอสนั้นชื่นชอบและยิ่งเป็นเด็กชายที่ตนเองนั้นถูกใจแล้วนั้นยิ่งสนุกเข้าไปใหญ่
หลังจากที่เบื่อมานานหลายพันปี
“ดูเหมือนว่าจะหมดเวลาแล้ว
ไว้วันหลังข้าจะเข้าไปหาในฝันอีกครั้งนะ ไนทท์ที่น่ารักของข้า”
เด็กชายที่กำลังจะเถียงกับนั้นกลับถูกดูดออกมานั้นทำให้ตัวของเด็กชายนั้นมองไปรอบๆว่าตัวเองนั้นอยู่ที่โต๊ะอยู่เลยแทนยังมีหนังสือที่นั่งอ่านเมื่อคืนนี้อีก
“จำไว้เลยนะ ทานาทอส!!!”
ความคิดเห็น