คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : WoH Proluge
“หึ....แค่นี้งั้นหรือ ไม่เห็นจะสนุกเลยซักนิด”
เสียงทุ่มต่ำเปล่งขึ้นท่ามกลางเปลวไฟและร่องรอยของสงครามที่กระจายตัวไปทั่วหมู่บ้านแห่งหนึ่งในเมือคันพลา เลือดจากซากศพมากมายที่อยู่รอบตัวของเด็กหนุ่มต้นเสียงฉาบทาราตรีอันเงียบสงบให้กลายเป็นราตรีที่มีเพียงกลิ่นคาวเลือด ดวงหน้าขาวที่มีผ้าพันแผลพันรอบนัยน์ตาข้างซ้ายจนมิดเผยยิ้มเย็นยะเยือกออกมา ก่อนจะค่อยๆสาวเท้าเข้าไปหาผู้รอดชีวิตที่กำลังตัวสั่นเทาราวลูกนกตัวน้อยๆ
“ยะ...อย่า”เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงอันแหบพร่า พร้อมๆกับถอยหลังกรูดด้วยความหวาดกลัว หากแต่ภายในเต้นท์พยาบาลก็หาได้มีที่มากพอให้เธอนั้นถอยหลังได้มากนัก ทำให้ไม่นาน หญิงสาวก็ได้พาตนเองเข้าไปในทางตันเป็นที่เรียบร้อย นัยน์ตาคู่งามจับจ้องมายังฮาราร์ตผู้เป็นอดีตทหารเอกของทางรัฐบาลด้วยความสงสัยระคนไม่เข้าใจ
ว่าทำไม...ทางรัฐบาลถึงได้พบฐานทัพย่อยๆของกองกำลังกบฎแห่งนี้ได้....
หากแต่ในตอนนี้นั้น ความกลัวนั้นได้เกากุมจิตใจของหญิงสาวผู้โชคร้ายไปมากกว่าที่จะคิดใดๆได้อีก ทำให้เธอนั้นถอยหลังหนีไปอย่างสะเปะสะปะ จนแผ่นหลังขาวนวลของเธอปะทะเข้ากับโต๊ะพยาบาลเข้าอย่างจัง
“ไม่ อย่...”เสียงร้องของเธอขาดหายไปในทันทีที่ดาบเรียวสะบั้นไปยังลำคองามระหงค์จนศีรษะของเธอหลุดกระเด็นไปในพริบตา ก่อนร่างบางที่ไร้ศีรษะจะส่ายโอนเอนเล็กน้อย แล้วล้มตึงไปกับพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง
“เจ้าโชคดีนะ ที่วันนี้ข้าอารมณ์ดี มิฉะนั้นเจ้าคงต้องอยู่ทรมานต่ออีกนานเลยล่ะ”ฮาราร์ตกล่าวด้วยรอยยิ้มเย็นแลดูสยดสยอง พลางสะบัดดาบหนึ่งทีเพื่อนำเลือดที่เปรอะเปื้อนใบมีดคมออกอย่างไร้ซึ่งความอาลัยชีวิตที่พึ่งคร่าไปเมื่อครู่ ก่อนจะสาวเท้าออกมาจากเต้นท์พยาบาลด้วยท่าทีที่สบายๆราวกับเรื่องเมื่อครู่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เด็กหนุ่มหันมองกองกำลังเล็กของทางรัฐบาลที่ถูกส่งมากำจัดเหล่ากบฎตามที่มีผู้ให้เบาะแสเอาไว้ แต่ทว่าเขานั้นกลับรู้สึกว่าเหล่าทหารนั้นระส่ำระส่ายจนผิดสังเกต ฮาราร์ตจึงตัดสินใจสาวเท้าเข้าไปหานายทหารคนหนึ่ง ก่อนจะกระชากไหล่ของเขาเพื่อให้หันมากับนัยน์ตาดุดันของเขา แล้วเปิดบทสนทนาทันที
“มีอะไร”คำถามสั้นห้วนถูกกล่าวออกมา ซึ่งถ้าประกอบกับอากัปกิริยาเมื่อครู่แล้วล่ะก็ มันก็ทำให้นายทหารหนุ่มถึงกับฉุนกึกอย่างง่ายดาย หากแต่เมื่อมองเข้าไปในดวงตาของฮาราร์ตแล้ว ความหวาดกลัวก็เริ่มผุดออกมาจากจิตใจอย่างไร้สาเหตุ ทำให้นายทหารคนนั้นตัดสินใจที่จะเงียบเอาไว้มากกว่าจะต่อปากต่อคำ
“ฐานทัพย่อยของพวกเราโดนกบฎบุก!”นายทหารรายงานไปตามความเป็นจริง หากแต่แทนที่ฮาราร์ตนั้นจะแสดงสีหน้าวิตกกังวลออกมา เขากลับแสยะยิ้มอย่างสนุกสนานราวกับกำลังเล่นเกมอยู่ก็มิปาน ก่อนชายหนุ่มจะหยิบดาบเบาของตนขึ้นมา แล้วเดินจากไปจากโต๊ะบัญชาการเพื่อมุ่งหน้ากลับฐานที่มั่น ที่ซึ่งบัดนี้กำลังถูกกองกำลังกบฎบุกอย่างหนัก
“เกรงว่าข้าจะต้องจบเวลาสนุกของเจ้าเอาไว้เท่านี้นะ ฮาราร์ต เรเวนเนียร์”
เสียงทุ้มต่ำที่ดังมาจากอุปกรณ์สื่อสารของทางกองทัพดังขึ้น ทำเอาฮาราร์ตถึงกับฉะงักกึก ก่อนจะหันกลับไปมองโต๊ะบัญชาการด้วยความฉุนเฉียวเหลือคณานัป
“ฮาราร์ต เรเวนเนียร์ เจ้าต้องมารายงานตัวเพื่อเข้าร่วมสงครามเทพมารบัดเดี๋ยวนี้”เสียงทุ้มต่ำยังคงกล่าวต่อราวกับไม่สัมผัสถึงความหงุดหงิดที่อัดแน่นอยู่จนผู้คนโดยรอบสัมผัสได้ หากแต่ฮาราร์ตนั้นก็รู้ดีว่ามันเป็นคำสั่งของเหนือหัว จะขัดคำสั่งนั้นมิได้...
“โธ่เว้ย!”ท้ายสุดแล้ว ฮาราร์ตก็ทำได้เพียงสบถดังๆด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะยอมเดินทางไปเพระราชวังเหล็กดำตามคำสั่งอย่างจำใจ หากแต่ลึกเขาเองก็รู้ดี...
รู้ดี..ว่าการละเลงเลือดเหล่าเทพคงจะสนุกกว่าเป็นไหนๆ!
ความคิดเห็น