คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ
-แบบฟอร์ม-
ชื่อเล่น : สุกี้
ทีม : เฟอร์
ความรู้สึกที่ได้รับโจทย์ : วินกับวินอ่ะพี่ *ขยิบตาใส่*
อธิบายแคมเปญ :
บนดาดฟ้าของตึกสูงสุดหรูย่านดาวน์ทาว ตอนนี้เป็นช่วงเวลากลางคืนประมาณสามทุ่ม ท้องฟ้าด้านบนมืดครึ้ม ดวงดาวถูกกลืนหายไปกับแสงไฟ และแสงสปอร์ตไลท์ที่เจิดจ้าเป็นพิเศษในค่ำคืนนี้ ยามราตรีผู้คนต่างไม่หลับไม่นอนจดจ่ออยู่กับการแข่งขันของ 7 สาวที่เหลือ สุกี้อยู่ในชุดราตรีเกาะอกสีนีออนส้ม ช่วงบนถูกประดับเพชรแวววาวที่สุกี้ไม่ชัวร์ว่ามันเป็นเพชรจริงหรือเปล่า ถ้าปลอมแสดงว่างบรายการจำกัด (ฮา) กระโปงพองระย้ายาวไล่ลงไปจากบริเวณเหนือเข่าลากไปถึงพื้นทางช่วงด้านหลัง ใบหน้านวลสวยถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางสีสดที่สามารถเรืองแสงในที่มืดได้ไม่น้อยหน้าเดรสสวยที่หล่อนสวมใส่ เรือนผมดำถูกเสยไปทางด้านขวาทั้งหมดคล้ายกับว่าสาวเจ้าได้โกนผมด้านซ้ายออกไปหมด แล้วจึงดัดลอนให้เรือนผมทั้งหมดที่ถูกเสยไปฝั่งขวา รองเท้าส้นสูงไม่ต่ำกว่าสี่นิ้วส้นเข็ม และพร็อบเสื้อคลุมขนเฟอร์สีขาว
ลมเป็นสิ่งหนึ่งที่สุกี้ต้องเผชิญ เธอไม่ได้หวาดกลัวมันเลยเสียนิด ต้องขอบคุณมันเสียมากกว่าที่พัดพาให้กระโปงของหล่อนพลิ้วสวยเปิดให้เห็นเรียวขายาวที่ผู้หญิงหลายๆคนใฝ่ฝัน และผู้ชายๆหลายๆคนหลงใหล สุกี้ก้าวออกไปด้วยความมั่นใจ เธอควบคุมสีหน้าโดยการพยายามไม่ยิ้มแบบว้าว โอ้ยนั่น! คนหล่อ! ผู้ชาย! แต่เป็นความรู้สึกแบบว่า โอ้ยนั่น! ผู้ชาย...มองมาทางนี่สิจ้ะ เธอกดคางลงเป็นเซนเตอร์ของหน้า ปล่อยให้หัวโยกไปโดยตามธรรมชาติน้ำหนักเท้าที่เธอลงไป ดวงตาคมจิกตรงหน้ายังผู้ชมและคณะกรรมการเบื้องหน้าอย่างดุดันและเผ็ดร้อน สุกี้จือปากออกเล็กน้อย คล้ายคนเพิ่งกินเผ็ดมา เพื่อความแซ่บของวันนี้ เธอกระแทกเท้าหนักแน่นตามจังหวะเพลงที่รวดเร็ว ทุกก้าวมั่นคงและเป็นเส้นตรง เพราะมั่นคงแบบนั้น สุกกี้จึงไม่พลาดลื่นล้มหรือเซเมื่อก้าวมาหยิบตรงพื้นหมุน เธอเตรียมโพสโดยการเดินมาหยุดตรงศูนย์กลางของพื้นหมุน จากนั้นจึงกางขาออกทีละข้างตามจังหวะเพลงให้เป็นตัวเอ มือเรียวทั้งสองข้างถอดเสื้อคลุมขนเฟอร์ที่เธอใช้เป็นพร็อบออก พอดีกับที่จังหวะของพื้นหมุนหันหมุนมาด้านที่สุกี้หันหลังให้กรรมการตรงหน้าทำให้เจ้าหล่อนสามารถโชว์แผ่นหลังเนียนสวยสีแทนที่ตนภูมิใจได้ ขณะเดียวกันเธอหันศรีษะไปข้างหลังจากทางด้านซ้าย พร้อมหลุบตาลงแล้วทำปากเหวอ อารมณ์แบบ “อุ้ย! หลุด” แล้วช้อนสายตาขึ้นมองขณะกรรมการอีกครั้งหนึ่ง ปากเหวอถูกหุบลงเปลี่ยนเป็นคลี่ยิ้มมีเลิศนัยน์เล็กๆตรงมุมปาก พร้อมมือซ้ายที่ว่างอยู่ถูกยกขึ้นมากระดิกนิ้วเรียกเชิญชวนให้ตามมา ก่อนจะสะบัดหน้าหมุนตัวเดินกลับไป ขณะที่ในมือข้างขวาถือเสื้อคลุมขนเฟอร์ เธอเชิ่ดหน้าเดินอย่างมั่นใจอย่างเดินกลับเข้าไปหลังเวที
อยากพูดอะไรกับเมนเทอร์เพื่อให้เขาเลือกเราเข้าสี่คนสุดท้าย :
You know that I can do it, my queen
ความคิดเห็น