FANTASIA

ลำดับตอนที่ #30 : BODYGAURD

<<ใบสมัคร>>

(ตาสีชมพูนะคะ) (มาเพิ่มชื่อภาษาอังกฤษให้แล้วค่ะ ^w^)

ชื่อ-นามสกุล :: เซย์ชิน โคฟุคุ [ Seishin Kofuku ]

ชื่อเล่น :: โคฟุคุ [ Kofuku ]

สัญชาติ :: ญี่ปุ่น 

อายุ :: 16

นิสัย :: ชอบกวนประสาทจนคนอื่นอยากเอาเท้าไปประเคนให้ถึงที่ ไม่มีคำว่ากาลเทศะในหัวของเธอ กวนได้ทุกที่ ทุกเวลา เช้าสายบ่ายเย็น กับทุกคนไม่เกรงกลัวใครทั้งสิ้น มักจะชอบกวนคนที่แก่กว่าเพราะโคฟุคุคิดว่ามันสนุกว่ากวนเด็กหรือรุ่นเดียวกัน  แต่จริงๆแล้วเธอก็กวนไม่เลือกหน้านั่นแหละ ช่วงเวลาที่เธอชอบที่จะกวนประสาทมากที่สุดก็คือช่วงที่ทุกคนกำลังซีเรียสหรือสถาณการณ์ใดๆก็ตามแต่ที่ไม่เหมาะจะกวนประสาท นั่นแหละโกลเด้นไทม์ของนางเลย ชอบตบมุกคนอื่น ร่าเริงและยิ้มหน้าระรื่นอยู่ตลอดเวลา อยากรู้อยากเห็นไปหมด เป็นบุคคลประเภทกลั้นน้ำตาไม่ได้ ถ้าเจอเรื่องซึ้งๆนิดหน่อยเป็นต้องน้ำตาไหลพราก แล้วก็จะยิ้มกลบเกลื่อนไป มั่นใจในตัวเอง กล้าไปหมดทุกเรื่อง เป็นคนเอื่อยๆไม่อะไรกับชีวิต แค่ใช้ชีวิตแบบสนุกๆไปวันๆ ไม่มีเป้าหมายอะไรแน่นอน เป็นบุคคลประเภทน่าหมั่นไส้จนถึงที่สุด เชื่อไม่ได้ แลดูไม่มีอะไรดี แต่ดันมีฝีปากสุดยอด ปกติจะพูดแต่เรื่องไร้สาระแต่ถ้าเธอคิดจะเอาจริงเอาจังฝีปากนั่นล่ะคืออาวุธที่น่ากลัวที่สุด ถ้าต้องการอะไรก็มักจะได้มาเสมอจากการพูด ชอบกดดันคนอื่น ถ้าหากใครทำให้เธอไม่พอใจไม่ว่าหน้าไหนเธอก็ไม่เว้น จะสร้างแรงกดดันมหาศาลออกมาจนคนๆนั้นแทบจะร้องไห้ แต่สุดท้ายก็มักจะพูดว่า ล้อเล่นน่า แล้วก็เดินจากไปให้งงเล่นๆ(จริงๆแล้วนางไม่ได้ล้อเล่นค่ะ แค่อยากกวนประสาทจนถึงช่วงสุดท้าย555) ชอบอยู่กับเด็กๆเพราะเธอคิดว่าอยู่ด้วยแล้วสบายใจ ถ้าตอนไหนหาเด็กไม่ได้ก็มักเอาคนตัวเล็กๆมาแทนแล้วติ๊ต่าง(?)ว่าเป็นเด็ก ชอบสัตว์ตัวเล็กๆมากแต่ดันเกลียดแมลง ชอบน้วยจีจัง(สัตว์เลี้ยง)มาก(เอาหน้าไปถูๆกับตัวจีจัง) 

ประวัติ :: อาศัยอยู่กับพ่อแม่ในบ้านหลังเล็กๆ พ่อทำงานเป็นตากล้องอิสระที่ชอบไปถ่ายในที่อันตราย เช่น หน้าผา ใต้ทะเล เป็นต้น(ติสตัวพ่อ) แม่ทำงานเป็นสถาปนิกที่ไม่ค่อยจะว่างเท่าไหร่(เนี้ยบตัวแม่) ฐานะปานกลาง โคฟุคุก็ใช้ชีวิตแบบเรื่อยๆมาตลอดจนกระทั่งวันนึง ท่านแม่ส่งนางและคุณพ่อไปสู้รบตบตีกับความเละเทะของห้องเก็บของที่อยู่ส่วนในของบ้าน โคฟุคุก็ทำไปบ่นไป ส่วนคุณพ่อก็ทำไปยิ้มไปแบบเงียบๆ ตามสูตรค่ะโคฟุคุเจอกล่องเก่าๆใบนึง ด้วยความที่เป็นคนอยากรู้ไปหมดทุกเรื่อง(?) เลยแอบเอามา(จริงๆคุณพ่อเห็นนะ แต่ไม่ห้ามแถมยังสนับสนุนให้เอาไปด้วย555)พออยู่ในห้องของตัวเองแล้วเธอก็ลองเปิดกล่องนั้นดู ข้างในมีสมุดหนึ่งเล่มกับสิ่งที่เหมือนกับต้นไม้ต้นเล็กๆแห้งกรอบและของกลมๆรูปร่างกล้ายกับลูกเชอร์รี่ซึ่งมีสีฟ้าใส ข้างในมีกระแสไฟฟ้าเล็กๆวิ่งไปมา ในสมุดนั้นเขียนเรื่องต่างๆไว้มากมายทั้งพิธีกรรมในอดีต วัฒนธรรมต่างๆ แต่สิ่งที่เธอสนใจที่สุดคือ จุดเริ่มต้นของตระกูลเซย์ชิน ในอดีตบรรพบุรุษนับถือเทพตนหนึ่งคือ เทพสายฟ้าไรจิน หลังจากนั้นไม่นานในตระกูลก็มีบุตรชายคนนึงกำเนิดมาพร้อมกับพลังของเทพไรจิน แต่แล้วเด็กชายคนนั้นก็ถูกฆ่าโดยผู้คนในหมู่บ้านเพราะโดนกล่าวหาว่าเป็น ปีศาจ คำพูดสุดท้ายของเด็กชายคนนั้นคือ ข้าไม่เป็นไรหรอก ยังไงซะ ไม่ว่าใครก็คิดว่าข้าเป็นปีศาจกันทั้งนั้นแหละ แต่ที่ผ่านมา มันก็สนุกดีนะ เขาถูกฆ่าด้วยการเผาทั้งเป็น เด็กชายไม่ได้ร้องโหยหวน ไม่ได้มีสีหน้าเจ็บปวดใดๆกับร่างกายที่เริ่มถูกเผาไหม้ เขาเพียงแค่ยิ้มพร้อมกับร้องไห้เบาๆเพียงเล็กน้อยเท่านั้น พอจบการประหาร ก็มีคนพบสิ่งๆหนึ่งในกองเถ้าถ่าน มันคือของกลมๆที่เหมือนลูกแก้วสีฟ้าดูงดงาม เขาตัดสินใจนำมันมาคืนแล้วสิ่งนั้นก็กลายเป็นของประจำตระกูลที่สืบทอดต่อๆกันมา ด้วยความที่เป็นเรื่องราวที่ค่อนข้างซึ้ง(?)ทำเอาโคฟุคุถึงกับร้องไห้น้ำตาไหลพราก เรื่องนี้จบลงด้วยการจากไปของเด็กชายก็จริงแต่ชีวิตของเขาก็วิเศษอย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งน่าสนุก ไม่ธรรมดา ไม่น่าเบื่อ เพราะฉะนั้นเขาถึงได้จากไปด้วยรอยยิ้ม ระหว่างที่โคฟุคุไม่เห็น ลูกกลมๆสีฟ้านั้นก็เปล่งแสงออกมาแวบนึง คุณพ่อของเธอเปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมกับบอกโคฟุคุว่าจะมอบลูกแก้วนี้ให้ เก็บไว้ให้ดี บางทีในชีวิตอาจจะมีอะไรที่วิเศษรออยู่ก็ได้ หลังจากนั้นก็มีหลายเหตุการณ์ที่ทำให้เธอรู้ว่าตัวเองไม่เหมือนเดิม ยกตัวเช่น โดนไฟช็อตแต่ดันไม่เป็นอะไรเลย อยู่ดีๆตาก็เปลี่ยนสี หรือไม่ก็มีไฟฟ้าออกมาจากมือ จนพ่อพาไปฝากตัวกับศาลเจ้าแห่งหนึ่งเพื่อไปเป็นคนทรง

อาวุธ :: มือเปล่ากับแท่งเหล็กเล็กเรียวปลายแหลมที่บรรจุไฟฟ้าไว้ด้านใน(มีเยอะมาก ซ่อนไว้ตามตัว)

อาชีพ :: คนทรง

คู่หู :: หนูสีขาวชื่อจีจัง ซึ่งโคฟุคุมักจะเอาชุดปิกาจูมาให้มันใส่ตลอด เหตุผลก็คือ 

โคฟุคุ : เพราะปิกาจูปล่อยไฟฟ้าได้ไงล่ะ เนอะจีจังงง//น้วย(?)หนู

ให้มันนั่งบนบ่าตลอดเวลา ชุดปิกาจูที่โคฟุคุให้จีจังใส่นั้นผ่านการอัดไฟฟ้าลงไปแล้ว ทำให้จีจังทนไฟฟ้าได้และสามารถปล่อยไฟฟ้าได้เป็นบางครั้ง(ห้ะ?)

หน้าที่ดูแล :: คาริยะค่ะ!!(เปลี่ยนได้น่อ ไม่ได้ไล่ดูว่าใครเลือกใครแล้วมั่ง 555)

ความสามารถ :: โง่เลข(?)เคลื่อนไหวเร็วและวิ่งอึดมาก//มีไฟฟ้าเป็นเพื่อน นางควบคุมไฟฟ้าทุกรูปแบบทั้งหมดในโลกได้ ร่างกายไม่มีผลกระทบกับไฟฟ้าโดนยังไงก็ไม่สะทกสะท้าน สร้างกระแสไฟฟ้าขึ้นเองได้ผ่านทางมือ หรือใช้จากแหล่งใกล้ๆได้(สายไฟ ฟ้าผ่า เป็นต้น) บางทีก็ชอบทำให้เกิดฝนฟ้าคะนองตามสภาพอารมณ์บ่อยๆ สามารถใส่กระแสไฟฟ้าลงไปในอาวุธได้ เช่น หากใส่ในปืนจะกลายเป็นว่ากระสุนจะปล่อยไฟฟ้าออกมาด้วย ใช้กระแสไฟฟ้ากระตุ้นการทำงานของร่างกายทำให้มีความเร็วเกินมนุษย์ได้ เวลาโดนน้ำจะเพิ่มประสิทธิภาพของพลังขึ้นไปอีก ไม่ถูกกับลม เนื่องจากปกติตาเป็นสีแดงอยู่แล้ว เวลาใช้พลังตาข้างซ้ายจะเปลี่ยนเป็นสีฟ้า ต้องใช้เวลาซักพักกว่าตาจะกลับมาเป็นสีเดิม และตอนนั้นอาจทำให้เกิดพายุได้ด้วย เวลาใช้พลังจะใช้มือบังคับไฟฟ้า (รู้สึกเว่อร์ 555)

เพิ่มเติม

นางเตี้ยค่ะ!!

ปกติจะใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว กระโปรงสีชมพูลายสก็อตและเนกไทต์สีเดียวกับกระโปรง ไม่ยอมแต่งตามยูนิฟอร์มของโรงเรียนเพราะ 

ก็ ใส่ชุดเหมือนๆกันแบบนั้นมันน่าเบื่อจะตายไปนี่นา//ทำท่าตามgifด้านล่าง กล่าวโดยโคฟุคุ 

ชอบ เด็กๆ กวนประสาทคนอื่นเล่นๆ กิน เรื่องสนุกๆ สัตว์ตัวเล็กๆ(ยกเว้นแมลง)

ไม่ชอบ ปลาหมึก

กลัว แมลงปอมากถ้าเจอแล้วจะทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว(หนักหน่อยอาจจะร้องไห้555)

เวลาเขินจะหน้าแดงแปร๊ดแล้วก็ทำอะไรไม่ถูก พูดตะกุกตะกัก แต่กลับเป็นปกติได้เร็ว

＊＊＊＊

พูดคุยกัน

ทำไมถึงมาสมัครละคะ :: พล็อตน่ารักดีน่อ หญิงสาวผู้บอบบาง(?)เป็นบอดี้การด์ให้ชายหนุ่มได้ด้วย 555

ถ้าไม่ติดจะว่าไหมคะ :: ไม่ว่าค่ะ เราเข้าใจ เพราะเรารู้สึกว่าแม่นางคนนี้เวอร์มาก =w=;;;

ขอยำลูกๆนะคะ :: ไม่มีปัญหาาาา

ขอบคุณที่มาสมัครค่า :: ครับผ้มม (_ _)