Kakikomi Academy (รับวิจารณ์ทุกอย่าง)

ลำดับตอนที่ #30 : [ผลตรวจรายงาน l อาจารย์ไม] The Prince(ss) คู่อลวน คนกับมังกร

The Prince(ss) คู่อลวน คนกับมังกร

สวัสดีค่ะ นี่นับว่าเป็นงานแรกตั้งแต่ไมดองยาว ไมรู้จักนักเรียนแป้งโกกินะคะ นักเรียนก็รู้จักไม แค่ไม่ใช่ตัวตนในนี้เฉยๆ XD

หวังว่าที่เลือกไมให้เป็นผู้ตรวจรายงานน่าจะทราบแล้วนะคะว่าไมจะอ่านประมาณสามตอนเท่านั้นนะคะ

เอาล่ะค่ะ มาเข้าสู่ช่วงมีสาระกัน

เรื่องย่อ

ไมว่าคงไม่ต้องพูดถึงแล้วเนอะ ในเมื่อออกจะชัดเจนตั้งแต่เริ่มแล้ว บวกกับอารมณ์ขี้เกียจของไมหน่อยๆ #ผิดมาก

สรุปง่ายๆ คือพ่อนางเอกอยากจับนางเอกแต่งงานตามแนวคิดเดิมๆ คือผู้ชายต้องปกป้องผู้หญิง นางเอกจึงอยากพิสูจน์ตัวเองด้วยการหนีไปปราบมังกร ประมาณนี้สินะคะ

โครงเรื่อง

ขอพูดเรื่องความสมเหตุสมผลในบทที่สองแล้วกันนะคะ ตอนที่นางเอกกำลังนั่งนึกถึงการขโมยดราก้อนคิลเลอร์ในห้องนอนของตัวเอง และไอนาร์โผล่เข้าไป มันไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไรนักนะคะ

เพราะตามธรรมเนียมปฏิบัติจริงๆ แล้ว ห้องนอนของส่วนใน(พวกผู้หญิง) พวกผู้ชายจะไปยุ่มย่ามไม่ได้ ต่อให้เป็นพ่อหรือพี่ก็เถอะ แถมอีกอย่างไอนาร์ก็เป็นเพียงพี่บุญธรรมแม้จะสนิทกันขนาดไหน ไมก็มองว่ามันยังไม่ค่อยเหมาะสมอยู่ดีค่ะ แต่ทั้งนี้ก็แล้วแต่วิจารณญาณของผู้เขียนแล้วกันค่ะ

ต่อมาเป็นการออดอ้อนของเอลลินน่าที่ซบอกไอนาร์ ความรู้สึกตรงนี้ทำไมไมไม่สามารถสัมผัสได้ถึงความรักหรือการออดอ้อนประสาพี่น้องเลยก็ไม่ทราบค่ะ มันชวนให้คิดไปทางความรักแบบชายหญิงเสียทุกที ซึ่งหากเอลลินน่ารักและเคารพไอนาร์ประดุจพี่ชายจริงๆ ก็น่าจะลองเขียนกริยาอาการให้ไปในอีกทิศทางหนึ่งอาจจะดูเหมาะสมกว่านะคะ  

ต่อมาบทที่สาม ประเด็นก็ยังอยู่ที่ความสมเหตุสมผลค่ะ

ตั้งแต่ไอนาร์จัดการกับทหารด้วยการทำให้สลบ ไปเอาดาบ แล้วหนีออกมา ทหารทั้งวังไมว่าก็คงไม่ใช่น้อยนะคะ อย่างน้อยน่าจะมีสักสองสามคนที่ผ่านมาเห็นทหารสลบกันอยู่และน่าจะตื่นตัว ไล่ตาม อะไรแบบนั้น

อีกอย่างการที่ไอนาร์จะบุกไปถึงขั้นสับต้นคอเอบเนอร์ ไมว่ามันก็ไม่ง่ายเหมือนกันค่ะ ต่อให้อีกฝ่ายสนิทแค่ไหน แต่เอบเนอร์เป็นถึงผู้มีบุญคุณ เป็นราชาผู้ปกครองเมือง อย่างน้อยไอนาร์ไม่น่าจะทำอะไรแบบนี้นะคะ

และหากพิจารณาให้ถี่ถ้วน การที่ราชาโดนลอบทำร้ายขนาดนั้น คนทั้งทวีปคงลุกฮือแน่ค่ะ ดีไม่ดีไอนาร์จะถูกมองว่าเป็นกบฏไปเลยยังได้ ทหารทั้งวังคงไม่หละหลวมขนาดนี้หรอกนะคะ น่าจะผิดสังเกตตั้งแต่มีทหารบางส่วนสลบไปแล้ว สิ่งที่ต้องพุ่งเป้าไปอย่างแรกคือความปลอดภัยของราชาค่ะ ไม่น่าจะปล่อยให้ไอนาร์และเอลลินน่าเดินเท้าหนีมาได้ไกลมากนักหรอกค่ะ

ส่วนเรื่องการลำดับเหตุการณ์นั้น ไมว่ายังมีการตัดตอนและรวดเร็วเกินไปในบางจุดค่ะ เช่นตอนที่เอลลินน่าเตรียมพร้อมจะหนี ก็ไม่ได้มีการกล่าวถึงเลยว่าได้เตรียมตัวอะไรบ้าง จัดของตอนไหน มีความพร้อมมากเท่าไร เป็นต้นค่ะ

ตัวละคร

ตัวละครอื่นๆ ไมคิดว่านิสัยค่อนข้างสมเหตุสมผลทีเดียวค่ะ แอบขัดใจตรงไอนาร์เล็กน้อยกับประเด็นที่เขาทำร้ายเอบเนอร์นั่นแหละค่ะ อยากให้ลองเปลี่ยนเหตุผล หรือเปลี่ยนรูปแบบการกระทำเป็นแบบอื่นแทน น่าจะดูสมเหตุสมผลมากกว่า

แล้วก็ตรงอาจารย์โคล์วที่แนะนำให้ศิษย์กระทำการอะไรแบบนี้ ไมคิดว่ามันยังไม่ค่อยเหมาะสมหรือสมควรเท่าไรนะคะ เพราะนี่เป็นถึงองค์หญิง หากเผชิญอะไรอันตรายก็หมายถึงหายนะของทั้งเมืองค่ะ

การใช้ภาษา

ภาษาโดยรวมเข้าใจง่าย และเรียบลื่นในระดับดีทีเดียวค่ะ

แต่ไมคิดว่าน่าจะเพิ่มบทบรรยายมากกว่านี้ตอนตัวละครคุยกันน่ะค่ะ แม้จะรู้ว่าใครคุยกันแต่บางครั้งน่าจะเพิ่มอารมณ์ความรู้สึกลงไปสักนิดด้วยก็ได้ เพราะธรรมดาแค่บทพูดคนอ่านอาจจะยังไม่สามารถจินตนาการอะไรได้มากนะคะ

ในตอนที่สองตรงคำว่า ณ ห้องนอน หรือในการขึ้นฉากใหม่ๆ อย่าง เช้าตรู่วันต่อ ฯลฯ ตรงนี้ไมแนะนำว่าให้ใช้เป็นบทบรรยายจะดีกว่าค่ะ ให้มันกลมกลืนไปกับตัวเรื่อง การขึ้นว่า ณ หรือคั่นด้วยเวลาแบบนี้มันทำให้รู้สึกชะงักและติดขัดเล็กน้อยค่ะ

ตรงส่วนอื่นๆ ก็เช่นการบรรยายถึงเสียงประกอบอย่าง พรึ่บ ตุ้บ บางครั้งไม่ต้องใช้เสียงบอกแต่บรรยายไปเลยน่าจะอ่านได้ลื่นไหลกว่าค่ะ

คำผิด

บทแรกสุด

คลำบั้นท้ายตัวเองปรอยๆ – ตรงนี้ต้องเป็น ป้อยๆ มากกว่าค่ะ

สายลมพัดโชยให้...ละลู่ไปตามใบหน้า – ระลู่ ค่ะ

บทที่สอง

เกลี่ยกล่อม – เกลี้ยกล่อม ค่ะ

และอีกครั้งคำว่า ละลู่ ต้องเป็น ระลู่ ค่ะ

บทที่สาม

พุงพุ้ย – พุงพลุ้ย ค่ะ

คนที่ตังสูง – ตัว

ละลู่ – ระลู่

ในด้านคำผิดจัดว่ามีน้อยมากๆ ค่ะ ให้ระวังคำเดียวคือ ระลู่ ไม่ใช่ ละลู่ นะคะ แล้วก็อย่าใช้บ่อยเกินไปจะดีกว่าค่ะ เพราะจากที่สังเกตสาม-สี่บท จะมีคำนี้ทุกบทเลย

และอีกคำคือคำว่า พ่ะย่ะค่ะ เขียนแบบนี้นะคะ อ้างอิงตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานค่ะ

แก่นเรื่อง

คงเป็นการแสดงถึงว่าเพศหญิงก็แข็งแกร่งได้ไม่แพ้เพศชายสินะคะ

อื่น ๆ

สรุปโดยรวมคืออยากให้ระวังเรื่องความสมเหตุสมผล ความเป็นไปได้ในการกระทำสิ่งต่างๆ ว่ามีเหตุผลรองรับเพียงพอหรือยัง หากทำสิ่งนั้นจะเกิดอะไรขึ้นและจะเป็นไปได้หรือไม่แล้วกันค่ะ
 

แบบฟอร์มรับงาน

ชื่อ :

บทวิจารณ์เป็นอย่างไรบ้าง :

ให้เครดิทโรงเรียนเราด้วยได้ไหม :

ขอบคุณที่ไว้ใจ ให้อาจารย์ตรวจรายงาน หวังว่าจะมีโอกาสได้ตรวจให้ใหม่นะ :