depth passage ห้องต้องห้าม

ลำดับตอนที่ #3 : Game As Wolf fiction :SiaSia Another End P.1

                “ไม่นะ!!”เซียเซียร้องลั่นเมื่อถูกริสลากเข้าไปในห้องๆหนึ่งที่ไม่ได้ใช้เป็นห้องพัก เนื่องจากพื้นที่อยู่กลางห้องนั้นทรุดลงไปจนไม่เห็นก้น  ก่อนจะเหวี่ยงร่างของเซียเซียลงกับพื้นอย่างรุนแรง

                “คุณริสคะ อย่าฆ่าฉันเลยนะคะ...”เซียเซียอ้อนวอนด้วยเสียงสั่นๆพลางสะอื้น น้ำตาสีใสเอ่อคลอออกมา แต่มันก็ไม่สามารถเปลี่ยนความตั้งใจของเด็กหนุ่มเลยเลย เขาก้มหน้านิ่ง ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆครั้งหนึ่ง

                “ฉันขอโทษ แต่มัน....”ริสพูดพลางกัดฟันกรอด เพราะอันที่จริงเขาก็ไม่อยากฆ่าใครเหมือนกัน แต่ทว่าเพราะมันเป็นหน้าที่ที่ต้องทำ

                “ถ้าไม่ฆ่าก็ถูกฆ่า”

                มันเป็นคำที่เขารู้จักดี.....เพราะฉันนั้นก็คงมีเพียงทางเดียว...คือฆ่าเซียเซียซะ...

                ริสถอนหายใจเบารอบหนึ่ง ก่อนจะหยิบหน้าไม้ที่วางอยู่บนพื้นราวกับจัดเตรียมเอาไว้แล้วขึ้นมา เซียเซียที่เห็นดังนั้นจึงถอยหลังกรูดด้วยความกลัว น้ำตาของเธอไหลพรากนองไปหน้า

                วูบ...

                มือของเซียเซียพลัดลงไปในรอยแยกที่พื้น ก่อนเด็กสาวจะหงายหลังลงไปในความมืดมิดเบื้องล่างทันที ริสเปอร์ที่เห็นดังนั้นจึงพยายามจะยื่นมือไปช่วยเด็กสาว แต่ทว่ามันก็สายเกินไป  ทำให้มือหยาบกร้านของเขาสัมผัสเพียงอากาศเย็นยะเยือกที่พุ่งพวยออกมาจากหุบเหว

                “โธ่...โธ่เอ้ย....”ริสพูดพลางกัดฟันกรอดด้วยความเจ็บใจ เพราอีกก้าวเดียวแผนการที่จะหลอกทุกคนของเขาก็จะสำเร็จแล้ว เด็กหนุ่มจึงออกจากห้องนั้นไปอย่างเงียบๆ

                ----------------------

                “อะ อืม ที่นี่มัน.....”เซียเซ๊ยพูดพลางลืมตาขึ้นช้าๆ เธอรู้สึกถึงความเปียกแฉะจากเสื้อของเธอ ความมืดมิดปกคลุมไปทั่วจนเด็กสาวแทบมองอะไรไม่เห็น กลิ่นเห็นอับลอยคละคลุ้งไปทั่ว เธอจึงพยายามคลำมือไปรอบๆ ก่อนจะรู้สึกถึงสายน้ำที่ไหลเอื่อยๆท่วมถึงข้อมือ

                “ฉัน....ฉันยังรอดหรอเนี่ย”เซียเซียพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ก่อนจะพยายามยืนขึ้นอย่างยากลำบาก ร่างของเด็กสาวโซเซไปมาจนจวนจะล้ม แต่ทว่ายังดีที่ข้างๆนั้นยังมีผนังเอาไว้ให้จับเกาะเพื่อพยุงตัวอยู่

                “โอ๊ย!!”เซียเซียร้องลั่น เมื่อความเจ็บแปลบจากน่องพุ่งเข้าสู่ระบบประสาท เธอจึงก้มลงไปดูสามเหตุของอาการเจ็บปวด ก่อนจะหน้าซีดลงเมื่อเห็นหินย้อยแหลมคนที่ปักคาน่องของเธอ เลือดสีแดงสดไหลรินลงไปในน้ำทำให้น้ำบริเวณนั้นดูเข้มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

                “ไม่....ฉันยัง...ฉันยังตายไม่ได้”เด็กสาวบอกตัวเองเบาๆ ก่อนจะเกาะขอบผนังเอาไว้ แล้วเคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างเชื่องช้า สายตาของเธอพร่ามัวลงทุกขณะ จนทำให้เธอต้องหยุดพักในที่สุด

                เด็กสาวมองหินแหลมที่ขาอย่างเกรงๆ ก่อนจะกลืนน้ำลายด้วยความหวาดเสีย เธอพึมพำให้กำลังใจตัวเองเบาๆ ก่อนมือบอกบางจะค่อยๆจับไปที่แท่งหินแหลมนั้นเบาๆ

                “ทุกอย่างจะต้องโอเค....เซียเซีย อีกนิดเดียว....”เซียเซียให้กำลังใจตัวเองเบาๆ เธอนำก้อนหินทรงกรวยยาวแถวนั้นมาคาบเอาไว้เพื่อกันการกัดลิ้นตัวเอง ก่อนจะค่อยๆดึงหินแหลมคมออกช้าๆ ความเจ็บปวดมหาศาลแผ่ซ่านไปทั่วร่างจนเธอต้องกัดหินนั่นไว้แน่น น้ำตาไหลออกมาจนเปรอะเปื้อนใบหน้าจิ้มลิ้ม เลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมาทุกๆมิลที่หินเคลื่อนออก ทำให้เวลาไม่ถึงนาทีเพื่อนำหินออกเหมือนเป็นชั่วโมงสำหรับเธอ

                “อื้อ!!!!!”เซียเซียร้องลั่น ก่อนจะเคลื่อนหินให้หลุดออกมาจากขาเป็นผลสำเร็จ เด็กสาวจึงรีบควาญหาไฟแช็คที่อยู่ในกระเป๋าทันที ก่อนจะเอามันลนแผลที่ขาอย่างช้าๆเพื่อให้เลือดหยุดไหล ก่อนจะตามด้วยการนำผ้าเช็ดหน้ามาฉีกเพื่อพันแทนผ้าพันแผล

                “ฉัน....ฉันต้องรอด....”

lTo Be Continue…….