fic [soonew -split] เพื่อน-รัก (Yaoi)

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 เพื่อน-รัก 100%

(เครดิตภาพน่ารักๆ : ????)


NEW PART'S

ไอ้โซ่แม่ม... มันคิดยังไงของมันน่ะ อยู่ๆ อาสามานอนกับผมเฉยเลย - -*
แถมตอนนี้มันช่างอาจหาญมากนัก บังอาจมานอนแผ่แขน ขา ร่างกายของมันซะเต็มเตียงผม
หึ ยังงี้ต้องจัดการ ! +..+
จี้ๆๆๆๆๆ !! >.<
"โอ้ยยย นิววววว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ หย..หยุดนะ ฮ่าๆๆๆๆ" ผมจิ้มนิ้วชี้ทั้งสองข้างลงไปที่เอวของไอ้โซ่ จนมันสะดุ้งตัวขึ้นมาดิ้นพล่านบนเตียงผม ฮ่าๆๆ ตลกชะมัด
"ฮ่าๆๆๆๆ ยอมหรือยังงงง ลุกออกไปเดี๋ยวนี้ !!ๆๆ " ผมยังคงจี้มันต่อไป ฮ่าาาาๆๆ
"ฮ่าๆๆๆๆ ย..ยอมแล้ว ยอมแล้ว ! หยุดจี้ซักที่เซ่ !! ฮ่าๆๆๆ จั๊กจี๊ >[]<"
"แน่ใจน้าาาาา" ผมถามเพื่อความแน่ใจ แม้จะหยุดแล้ว แต่นิ้วชี้ของผมทั้งสองข้างยังจ่ออยู่ที่เอวของไอ้โซ่มัน
"แน่ใจๆ... ซะที่ไหนเล่าาาาา" อยู๋ๆ ไอ้โซ่มันก็พลิกตัวขึ้นมา ทำให้กลายเป็นว่าผมถูกมันกำลังคร่อมอยู่ ในสภาพของคำว่า... จับกด !
O///_ ///O <<ใบหน้าของผมตอนนี้
^////////^ <<ใบหน้าของมันตอนนี้
"ฮะ ฮาาาา ขอเอาคืนมั่ง  ! กล้าแกล้งกูหรออ มึงก็รู้ว่ามึงสู้กูไม่ได้หรอกกก ^^+" มันยิ้มร่า แต่ตอนนี้สติผมหลุดลอยไปแล้ววว >//////<
ไอ้โซ่มันเลื่อนสายตาสำรวจร่างกายผม เฮ้ย มองไรน่ะ !!
"โห เซ็กซี่น่ะเราน่ะ น่าหม่ำจริงๆ ง่ำๆ >w<" มันพูดอะไรออกมาน่ะ อ๊าาาาา
เดี๋ยวนะ... ซ..เซ็กซี่หรอ ?
(สำรวจร่างกายตัวเอง 30วินาที)
ชุดนอนปรกติ -- เสื้อกล้ามตัวใหญ่ บ็อกเซอร์ขาสั้น
ตอนนี้ -- เสื้อกล้ามแขนหลุดลงมาจนเห็นไหล้นวลๆ แถมเสื้อกล้ามตัวใหญ่นั้นยังลอยขึ้นมาจนเห็นพุงของผม กางเกงบ็อกเซอร์จากที่ มันสั้นอยู่แล้วนะ แต่ตอนนี้มันสั้นลงกว่าเดิมจนเห็นขาอ่อนสีขาวๆ แทบจะทั้งท่อน
โนววววว =///[]///= (ช็อค)
"โซ่ซซซซซ มึงปล่อยกูไปเถอะ กูขอโทษษษ TT" ผมตีหน้าเศร้าเหมือนจะร้องไห้ นั่นๆ มันได้ผล ไอ้โซ่ทำหน้าเหวอแล้วปล่อยผมไปในทันที !
"เย้ยย น..นิว มึงอย่าร้องไห้นะเว้ยย " ฮ่าๆๆ มารยาร้อยเล่มเกวียนจริงๆ เรา +..+
ผมลุกขึ้นจากเตียง แล้วจัดเสื้อผ้าหน้าผมให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
"ใครร้องไห้หรอ ??" ผมตีหน้าซื่อใส่ไอ้โซ่
"หลอกกูหรออ -*- งั้นคราวนี้กูจะหม่ำมึงจริงๆ แน่นิวว" โซ่ทำท่าจะกระโจมเข้าใส่นิวแต่มือของผมมาป้องกันไว้ได้ก่อน
"อย่านะเว้ยยย ถ้าเข้ามาอีกทีร้องจริงๆ แน่"
"ชิ ช่างเถอะ ยังไงวันนี้เราก็ต้องได้นอนด้วยกันอยู่แล้ว" โซ่ยิ้มอย่างมีเลศนัย
"งั้นเดี๋ยวกูไปนอนโซฟาดีกว่า เพื่อความปลอดภัย" ผมกลัวมันจริงๆ นะเนี้ย กลัวมันจะมาพรากเวอร์จิ้นของผมไป โนววว ไม่มีทางง ผมเพิ่งอายุ 17 เองนะ T.T
"เห้ยๆ กูล้อเล่น นอนเถอะๆ สี่ทุ่มละ กูง่วง" โซ่หาว
"หะ สี่ทุ่มแล้วหรอ สัดโซ่ มึงทำให้กูอดอ่านการ์ตูน - -+"
"แหมๆ วันเดียวเอง ไม่ตายหรอก นอนเหอะ"
"เออๆ ก็ได้" พอผมพูดจบ ผมก็มุดเข้าไปนอนบนเตียง (ซึ่งตอนนี้มันยับไปหมดแล้วกับการละเล่นของพวกเราเมื่อกี้) ส่วนไอ้โซ่มันเดินไปปิดไฟในห้อง แล้วมุดตัวลงมานอนกับผม
...ผ่านไปสักพัก ผมยังนอนไม่หลับ เพราะมั่วแต่คิดถึงเหตุการณ์ในวันนี้ทั้งวันอยู่ เริ่มตั้งแต่ผมตื่นนอนเมื่อเช้า ยันตอนที่มันมาอาสามานอนกับผม มันทำให้ผมยิ่งรู้สึกหวั่นไหว และความหวั่นไหวนั้นยิ่งให้เราสับสน ว่าตกลงผมชอบโซ่จริงๆ ใช่ไหม ผมคิดเรื่องนี้ จนผมก็ผล็อยหลับไป

END NEW PART'S

WRITER PART'S

ในยามค่ำคืน เวลาที่ทุกคนควรจะหลับแล้ว เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับเช้าวันใหม่ แต่ยังมีอีกคน ที่ยังนอนไม่หลับ แล้วกำลังจะทำอะไรสักอย่างกับเพื่อนสนิทที่นอนอยู่บนเตียงเดี๋ยวกันกับเขา
"นิว นิวๆ" โซ่ที่ยังนอนไม่หลับ สะกิดร่างบางซึ่งตอนนี้หลับไปแล้วให้ตื่นขึ้นมา
"หื้อออ อารายว่ะอีเชี่ยโซ่ กูง่วงง" นิวบ่นออกมาขมุบขมิบ เพราะถูกขัดขวางการหลับของตน
"นิว กูกอดมึงหน่อยได้ไหม" โซ่ผู้ติดหมอนข้าง ต้องการกอดอะไรสักอย่างเหมือนที่ตนกอดหมอนข้างที่ห้องตนเอง แต่ตอนนี้ รู้สึกว่าห้องของนิวจะไม่มีหมอนข้างเลย หันไปรอบตัวก็โล่ง มีเพียงเพื่อนสนิทคนนี้ของเขาเท่านั้นละ
"อื้ออออ จะทำไรก็ทำไปเหอะ ง่วงเว้ย" ร่างเล็กพูดออกมาไม่ค่อยเป็นคำ เนื่องจากตนนั้นง่วงมากๆ พอโซ่จับใจความได้ว่า 'จะทำไรก็ทำไป' ร่างโปร่งก็เอื้อมมือไปโอบกอดร่างเล็กแล้วกระชับวงแขนเข้ามา มันทำให้เขารู้สึกอบอุ่นมากว่ากอดหมอนข้างเสียอีก จากนั้นไม่นานโซ่ก็จมสู่ห้วงนิทราตามนิวไป..
เวลาผ่านไป.. ร่างเล็กรู้สึกอึดอัดมา เพราะรอบแขนของร่างโปร่งนั้นกระชับร่างบางจะแทบจะขยับไม่ได้ เขาจึงเปลี่ยนท่านอน จากนอนหันหลังให้ร่างโปร่ง กลายเป็นหันหน้าเข้าหากัน แลดูเป็นภาพที่น่ารักมากๆ เชื่อสิ ใครเห็นสองคนนี้ตอนนี้ ต้องนึกถึงเพลงลูกอมของวงวัชราวลีพลัสแน่นอน ^^
       'จะมีเพียงเธอ รักเพียงแต่เธอ โอบกอดเธอด้วยรัก รํกที่ห่วงใย ใจฉันให้เธอ มันเป็นของเธอรู้ไหม ทุกคำมันกลั้นออกมาจากหัวใจ..'

นี้ก็เช้าแล้ว ตะวันขึ้นลับขอบฟ้าเป็นที่เรียบร้อย เข็มนาฬิกาเข็มสั้นชี้เล็ก 6 เข็มยาวชี้เล็ก 1 พอดี "งื้อ..." ร่างเล็กเริ่มขยับตัวไปมาในอ้อมแขนของร่างโปร่ง แสงที่ลอดผ่านม่านมานี้ช่างรบกวนเวลานอนของร่างบางจริงๆ 
ตอนนี้นิวอยู่ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่น แม้จะขยับตัวไปมา แต่ก็ยังไม่ตื่นดี เขาพลิกตัวไปมา จนกระทั่งริมฝีปากของนิว และโซ่ชนกันในที่สุด
และนั้นทำให้นิวและโซ่ตื่นขึ้นอย่างัวเงีย ทั้งคู่สบตากันในขณะที่ปากยังชนกันอยู่ และอีกใน 3 วินาทีต่อมาก็..
"เฮ้ยยย O//[]//O" << นิว ตกใจมากถึงมากที่สุด
"เฮ้ยยยยย =[]=" << โซ่ พอๆ กับนิวเลย
ทั้งคู่ผละออกจากกัน แล้วเด้งตัวไปอยู่คนละฝั่งเตียง
"ช...เชี่ยโซ่ มึงเอา ฟ..เฟิร์สคิสกูไป ส..สัดมาก" นิวพูดอย่างกระตุกกระตัก ในขณะที่ใบหน้าแดงไปจนถึงหูแล้ว ในใจก็มีแต่เสียงโครมคราม แย่แล้ว
"หะ? กูเรอะ เอาเหอะน่าาา Just morning kiss เอง" โซ่ทำหน้ายียวนกวนประสาท แม้ในใจก็ดังโครมครามไม่แพ้กัน "ที่เมื่อคืนยังให้กอดทั้งคืนเลย"
"หาาาาาา !!!? กอดทั้งคืน ??" นิวทำหน้าตาตกใจมาก อะไรกัน นอนกอดกันหรอ ?
"อื้อ ^__^" โซ่ยิ้มบาน จนนิวหมั่นไส้ แต่สมองก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้..
เรื่องเมื่อคืน...
"เห้ยยยย กูนึกออกละ =[]=" นิวเด้งตัวหนีโซ่ไปไกลอีก
"ทำไมละ ทั้งๆ ที่มึงก็ให้กูกอดเอง -3- " โซ่ทำหน้าบุ่ย
"ก..ก็ตอนนั้นกูง่วงนี้" นิวแก้ตัว แต่เหมือนร่างโปร่งจะไม่ฟังคำแก้ตัวของร่างบางเลย
โซ่ถอนหายใจ
"เอาเถอะ ตอนนี้ขอตัวไปอาบน้ำก่อนละกัน" โซ่กล่าว ก่อนจะไปหยิบสัมภาระต่างๆ ที่เขาจำเป็นต้องใช้อาบน้ำ แต่ก่อนจะเข้าห้องน้ำไป โซ่ก็ได้ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ให้นิวได้หวั่นไหวมากถึงมากที่สุด "อุ่นมากนะ เมื่อคืนนี้อ้ะ ^___^"

END WRITER PART'S

TALK WITH ME 

คิดว่ามันยาวแล้วละมั่ง 5555
เหนื่อย //ปาดเหงื่อ
ส่วนตัวคิดว่าชอบตอนนี้มากๆ จิ้นนิยายตัวเอง 555
ยังไงก็ติชมหน่อยนะครับ ผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยอย่างสูง

ปล.ของตกแต่งมีเครดิตนะครับ :)
:)  Shalunla