ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [TS6] เพื่อนกัน ฉันรักเธอ *38

    ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 459
      2
      3 ส.ค. 55

     Chapter 2



     เช้าแล้วหรอเนี่ย ! เฮ้อ..!!  ไม่อยากไปโรงเรียนเลย  ไม่ใช่เพราะว่าผมขี้เกียจหรอกน๊ะ  แต่ผมยังไม่อยากเจอไอ้กันมันตางหากล่ะ  เพราะตอนนี้

    ความรู้สึกของผมมันปนเปไปหมดและผมไม่พร้อมที่จะเจอหน้ามันตอนนี้ด้วย  แต่ก็น๊ะถ้าผมไม่ไปโรงเรียนผมคงถูกแม่บ่นยับแน่ๆเลย

    เฮ้อ !! ผมเดินลงบันไดบ้านมาก็พบกับหน้าไอ้คนที่ผมไม่อยากเจอที่สุดในตอนนี้

    "ไอ้ริทไปโรงเรียนกัน"  ไอ้กันกล่าวทักทายผม

    "อืม..!!"  ผมตอบอย่างแคล่นๆแล้วก็เดินตามมันไป  ระหว่างการนั่งรถไปโรงเรียนมันก็เอาแต่นั้งมอง <จ้อง> หน้าผม เหมือนจะพูดอะไรแต่ก็อ้ำๆอึ้งๆ 

    แล้วผมจะไปทำอะไรมันได้เพราะตอนนี้ผมรธไอ้กันมันอยู่นิ   พอถึงหน้าโรงเรียนระหว่างการเดินลงจากรถเมล์ไอ้กันมันก็เดินจับมือผมแล้วเดินเข้าโรง

    เรียนหน้าตาเฉยเลย <แม่งต้องินอะไรผิดสำแดงมาแน่ๆเลย  หรือว่ามันกินยาแล้วลืมเขย่าขวดฟร่ะ - -!!>  ใจผมเต้นแรงทุกครั้งที่ไอ้กันทำแบบนี้กับ

    ผม  ตอนนี้มันเกิดอะไรกับใจของผมกันแน่  ตกลงแล้วผมรู้สึกกับมันยังไงกัน??  แล้วที่มันทำกับผมอย่างนี้ ถ้าผมไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองไปหน่อย  ผม

    คิดว่ามันต้องชอบผมแน่ๆ  (เข้าข้างตัวเองมากอ่ะริท  :ไรท์เตอร์ / ป๊าว!~ แค่คิดเล่นน่ะ  :ริท)  แล้วตกลงมันรู้สึกกับผมยังไงกัน  (- -??)  ผมคิดเรื่อง

    เรื่อยเปื่อยแบบนี้ไปเรื่อยๆจนตามเข้ามาทักผม

    "สวัสดี ! ริท"  แล้วกันก็ค่อยๆปล่อยมือของผมแล้วไปนั่งที่ของตนเอง  ตอนนี้หัวใจของผมค่อยๆตกวูบ!! เมื่อไอ้กันปล่อยมือผมไปตอนตูมตามมา  แต่

    ด้วยความว่าตามก็เป็นเพื่อนของริทเหมือนกัน  ริทจึงจำเป็นที่ต้องไปคุยกับตาม  เราคุยไปหัวเราะไปแบบสนุกสนาน  <ริทหลายใจอ่ะ :ไรท์เตอร์>

    ระหว่างที่ผมคุยกับตามและเพื่อนๆในใจของผมก็คิดแต่เรื่องของไอ้กันอยู่ตลอดเวลา  บางครั้งเวลาผมคุยกับตามก็มีเผลอเหม่อบ้าง  เพราะตอนนี้

    สติของผมมันไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่  (อยู่กับกันใช่มั้ยหล่ะ~! กิ๊วๆ  :ไรท์เตอร์  / บ้า!! <รู้ทัน>  :ริท)

    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -  -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


    กริ๊ง~ "กลางวันแล้วนักเรียนไปกินข้าวได้แล้วเอางานมาส่งเย็นนี้ไม่เกิน 4 โมงครึ่ง"คุณครูจรรยาพูด

    จากนั้นผมก็กำลังจะลุกออกจากที่เพื่อไปกินข้าวกลางวัน  แต่อยู่ดีๆไอ้กันก็เดินเข้ามากระซิบเบาๆข้างหูของผม  "ไปกินข้าวกันน๊ะ<โอ๊ยริทน้อยเพ้อ

    >...ไอ้เตี้ย <หมดฟิวเลยไอ้เชี่ยกัน>" (- -!!)  จากนั้นน่ะหรออย่าพูดถึงเลย  ผมวิ่งไล่กระโดดถีบไอ้ดำยันโรงอาหารนู่นแหละ  ตอนนี้ผมเลิกโกรธ

    มันแล้วแหละ<มั้ง>  แล้วผม  ไอ้กัน แล้ะก็ตาม ก็เดินไปกินข้าวกัน!!  ภายในโต๊ะกินข้าวบรรยาศมันวิเวก  วังเวง  โหวงเหวง  ว๊ดวิ้ว!!  <เห้ย!! ไม่

    เกี่ยวและ> พอสมควรผมจึงชวนพวกมันทั้ง 2 ตัวคุยเรื่องงานที่ครูสั่งบ้าง  เรื่องนินทาคนอื่นบ้าง แต่เหมือนไม่เป็นผลเพราะผมเหมือนคุยกับตัวเอง

    ซะมากกว่า (ไหวมั้ยริท  :ไรท์เตอร์  / ดูเหมือนจะไม่ไหวแล้วอ่ะไรท์!!~  :ริท / สู้ๆเด้อริท!!  :ไรท์เตอร์)  บรรยากาศตอนนี้เริ่มไม่ไหว  พออิ่มผมก็

    รีบเอาจานไปเก็บทันที  ~จากนั้นพวกเราก็ขึ้นไปเรียนกันต่อจนถึงเวลากลับบ้าน

    - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - -- - - -- - - - - -- - -- - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -



    15.30 น.


    "ริท..ตามไปส่งที่บ้านมั้ย??(><)" ตามถามผม

    "เอิ่ม.."ผมลังเล

    "ไม่เป็นรัย  บ้านกูติดกับบ้านของไอ้ริทมัน  แล้วอีกกูกับไอ้ริทก็กลับด้วยกันทุกวันอยู่แล้ว"ไอ้กันกล่าว พร้อมกับทำหน้ากวนตีนใส่ตูมตาม

    จากนั้นไม่ช้ามันก็จับมือผมแล้วลากผมไปเฉยเลย   ตอนนี้ในใจของผมเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมาข้างนอกแน่ะ...แล้วผมจะใจเต้นแรงทำไมกัน

    น้ะ?? 

    "ไอ้ริทรถมาแล้วเว้ย!!  มัวแต่เหม่ออยู่นั่นแหละ"  กันเอ่ย  แล้วผมก็ก้าวขึ้นรถอย่างว่าง่าย <เพราะขี้เกียจที่จะทะเลาะกับมัน>  ผมก็นั่งไปเรื่อยๆจน

    ไอ้กันมันถามว่า  "ไอ้ริทเมิงไปสวนฯกับกูหน่อยดิ"

    "อืม..ไปดิไปนั่งเล่นผ่อนคลายหน่อยก็ดีเหมือนกันว่ะ" ผมตอบตกลงไป  จากนัน้เราก็นั่งรถไปสวนฯกันเลย~ 

    "เฮ้อ..ถึงซะที  พระอาทิตย์จะตกดินอยู่แล้วเนาะไอ้เตี้ย  ไปนั่งดูกันมั้ย??" ไอ้กันมันชวนผม

    "อืมไปนั่งดูกัน!!"  ผมตอบไป 

    "ไอ้ริท!!...กูขอโทษเรื่องที่กูทำกับมึงวันนั้นน๊ะเว่ย"กันมันกล่าวขอโทษผม  แม่เจ้าหิมะจะตกเมืองไทยมั้ยนี่  ร้อยวันพันปีแม่งไม่เคยทำอย่างนี้เล๊ย!!

    "อืม..ไม่เป็นไรหรอก  กูไม่สามารถโกรธเพื่อดำๆอย่างมึงได้หรอก 555+"ผมกล่าวเชิงล้อเลียนปมด้อยมัน 

    "ริท...ดีกันน๊ะ"  ไอ้กันพูดเสร็จแล้วก็เอานิ้วก้อยชูขึ้นมา 

    "อืม.." ผมเอานิ้วก้อยของผมไปคล้อยกับนิ้วก้อยของมัน  แต่ผมก็สงสัยอยู่อย่างว่าเวลาเพื่อนโกรธกัน  หรืองอนกันเค้าใช้วิธีแบบนี้ง้อกันหรอเนี่ย




    Gun's Part



    พอมันเอานิ้วก้อยของมันมาคล้องที่นิ้วก้อยของผม  หน้าของมันก็แดงขึ้นอย่างชัดเจนเลย  !!  ทำไมผมเพิ่งสังเกตูความน่ารักของมันเนี่ย  เวลามัน

    ยิ้ม  หรือหัวเราะทำให้โลกนี้น่าอยู่ขึ้นเป็นกองเลยเนาะ  'เห้ย!!  กูคิดอะไรของกูอยู่ว่ะเนี้ย ไปมองคนอย่างไอ้เตี้ยว่าน่ารักเนี่ยน้ะ'  ผมสบถในใจ

    ของผมเอง  ช่วงนี้ผมเป็อะไรไม่รู้  ผมรู้สึกประหลาดกับใจของตัวเองมากเลย  เพราะเวลาผมเห็นไอ้ริทมันอยู่กับใคร  คุยกับใคร  หัวเราะกับใครที่

    ไม่ใช่ผม  ผมจะรู้สึกโกรธ  หัวใจของผมก็เต้นแรงอย่างกับจะแตกออกมาซะอย่างนั้น  ตอนนี้โชคชะตากำลังเล่นตลกอะไรกับหัวใจของผมกันแน่ !!

    ~  หรือที่จริงแล้วผมกำลังจะ...

    ........................................................................................................................................................................

    หนูเป็นมือใหม่ค่ะ  จะพยายามเขียนให้รู้เรื่องมากกว่านี้น๊ะค๊ะ ^^'  เดี๊ยวถ้าว่างๆเมื่อไหร่ขะมาลงอีกตอนต่อไปให้น๊ะค๊ะ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×