คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : { SHORT FIC } Dragon's heart : 01 [Exo : kris x chanyeol ft. yixing ]
Dragon heart
Pairing : Kris x Chanyeol ft. yixing
Warning : เรื่องนี้ชานยอลและอี้ชิงเป็นผู้หญิง เป็นฟิคเรื่องสั้นที่มีความยาวประมาณสามสี่ตอนและค่อนข้างออกแนวโบราณนิดหน่อยค่ะ พาร์ท หัวใจมังกร(ที่กำลังจะอ่าน)เป็นหนึ่งใน7พาร์ทของ 7incarnation หรือที่กล่าวในเรื่องว่า ‘คำสาปพลัดพรากเจ็ดชาติ’ นั่นเองค่ะ
ฝากฟิคแนวประหลาดๆ (?)เรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้มใจด้วยนะคะ !
Dragon heart
แม้นยกเอามวลหมู่ผกาพฤกษาทั่วแว่นแคว้น ก็หามีพืชพรรณใดเทียบเคียงความงามของเจ้าได้..
แม้นเสาะแสวงหาทั่วถิ่นทุกแคว้นแดนดิน ก็หามีแห่งหนใดสุขสราญเทียบยามที่ข้ามีเจ้าแนบเคียง..
แม้นเดือนดาวกาลเวลาผกผันแปรเปลี่ยน ข้ามิอาจหามีใครทดแทนเจ้าได้..
มีเพียงเจ้า.. อิสตรีเพียงหนึ่งเดียว..
นางเพียงผู้เดียว..
หญิงงามเพียงหนึ่ง.. ผู้สามารถสยบจ้าวมังกรได้เพียงปรายตามอง..
“ พู่ชานเหลี่ย ” หญิงงามเพียงหนึ่งเดียวผู้กุมดวงหทัยมังกรแห่งหลันหลิง..
“ พระสนมพู่เพคะ องค์ฮ่องเต้เสด็จ ” เสียงขานนามเรียกสตรีเจ้าของดวงหน้าขาวนวลงามงดดั่งจันทราให้หันกลับมาทางต้นเสียง นางแย้มยิ้มน้อยๆ เผยให้เห็นไรฟันขาวตัดกับกลีบปากสีสดราวกลีบกุหลาบน่าสัมผัส ไหนจะดวงตากลมโตดั่งดวงแก้วมณีเลอค่า หากแม้นชายใดได้สบเขาคงมิอาจหลุดพ้นบ่วงความงามของนางเป็นแน่..
“ เสด็จพี่.. ” ร่างสูงเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ตามเสียงเรียกหา ฝ่ามือตวัดไล้ตามแก้มนวลอย่างทะนุถนอม องค์ฮ่องเต้แย้มยิ้มพึงใจแล้วตรัสตอบ
“ ชานเหลี่ย มือเจ้าเปื้อนหมดพอดีทำไมไม่ให้ทหารหรือนางกำนัลทำให้? ” ประโยคเชิงตำหนิกรายๆจากชายผู้สูงศักดิ์ทำเอาสาวงามถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายก่อนวางมือจากกระถางดินตรงหน้า พร้อมๆกับที่ฮ่องเต้แห่งแคว้นหลันสะบัดมือน้อยๆเป็นสัญญาณให้ข้าราชบริพารนางกำนัลทั้งหลายออกจากห้องไป
“ วันๆท่านจะให้ข้าอยู่เฉยๆกระนั้นหรือไร? ข้ามิใช่นกน้อยในกรงทองของท่านหรอกนะ อี้ฟาน ”
“ หากเป็นคงอื่นเรียกข้าแบบนี้คงโดนสั่งประหารไปแล้ว เพราะเป็นเจ้าหรอกนะน้องหญิง ” ปากว่าพลางเอนตัวลงหนุนตักนุ่ม มือหนารั้งใบหน้านวลให้หันมาหาตน ดวงตาคมมองอีกฝ่ายด้วยสายตารักใคร่ รู้จักกันมานาน ความงดงามของนางผู้นี้หาได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย เฉกเช่นเดียวกับความดื้อด้านเอาแต่ใจ
“องค์ฮ่องเต้ผู้ยิ่งใหญ่และเปี่ยมไปด้วยอำนาจ.. ใครๆก็เกรงกลัวท่านกันหมด จะมีผู้ใดเล่ากล้ากระตุกมังกรขี้เซาแห่งแคว้น หลันเช่นเดียวกับข้าอีก ” นางตอบขณะสะบัดฝ่ามือฟาดลงเบาๆที่ไหล่แกร่งเมื่ออีกฝ่ายจุมพิตลงบริเวณหลังฝ่ามือ
“ แม่ยอดหญิงแห่งข้า.. เจ้าตีข้าอยู่เรื่อย มิได้เกรงกลัวอาญาเลยรึยอดรัก? ” ชายหนุ่มแย้มยิ้ม น้ำเสียงกลั้วหัวเราะของเขาทำให้ใบหน้างามงดฉายรอยขุ่นมัวด้วยความขัดใจ
“ กล้าลงอาญาข้าเชียวหรืออี้ฟาน? หึ .. ถ้อยคำรักของท่านแท้จริงแล้วล้วนเป็นคำปดมดเท็จ ข้ามิน่าตอบตกลงแล้วตามท่านเข้ามาอยู่ในกรงทองเยี่ยงนี้เลย ”
“ ชานเหลี่ย.. ชนักติดหลังข้านั้นใหญ่หลวงนัก หากพระเชษฐามิถูกลอบปลงพระชนม์ องค์ชายผู้เนรเทศตัวเองเช่นข้าคงมิต้องครองบัลลังก์ เจ้าคงมิต้องทนอึดอัดเยี่ยงนี้เป็นแน่ ” ริมฝีปากเป็นกระจับกดลงกับหลังฝ่ามือของสตรีผู้เป็นยอดดวงใจอีกครั้งสัมผัสซึ่งย้ำหนักแน่นแทนคำขอโทษ
“ ข้าถวิลหาอิสระ.. คิดถึงป่าไฉ่หลิง คิดถึงฝูงนก.. ฝูงปลา.. ” ชานเหลี่ยหลับตานิ่ง ในห้วงความคิดนางถวิลหาผืนป่าไฉ่หลิง สถานที่ที่ซึ่งอยู่ห่างไกลแสนไกล ป่าไพรซึ่งเขียวชะอุ่มไปด้วยแมกไม้นานาพรรณ
สถานที่.. ซึ่งเป็นทั้งบ้านเกิด และที่สุดท้ายที่อยากไปก่อนลมหายใจนี้จะดับลง..
สถานที่เดียวกับที่นางพบกับชายผู้นี้ ผู้ซึ่งนอนหนุนตักของนางอยู่..
อู๋อี้ฟาน องค์ฮ่องเต้คนปัจจุบันแห่งแคว้นหลัน
“ ข้าขอโทษ... ”
“ ผู้ที่ต้องขอโทษข้ามีเพียงเทพเจ้าผู้กุมโชคชะตาเท่านั้น .. ท่านไม่ผิดหรอกอี้ฟาน ” ประโยคปลอบประโลมพร้อมสัมผัสที่ไล้ไปตามโหนกแก้มจนถึงจมูกโด่งเป็นสัน ชานเหลี่ยได้แต่หวังว่าคงพอช่วยทุเลาเบาบางความรู้สึกผิดของชายคนรักไปได้
“ แต่หากเป็นข้า.. หากข้าได้พบเขา ข้าคงกล่าวขอบคุณ ”
“ เหตุผลอันใด? ข้าพึ่งพูดไปเมื่อครู่ว่าทุกอย่างล้วนเป็นความผิดของเขา ” ชานเหลี่ยขมวดคิ้วสงสัย
“ ขอบคุณ.. ที่ทำให้ข้าได้พบนกน้อยตัวนี้ ” มือหนาของฮ่องเต้ลูบแก้มนวลอย่างทะนุถนอม ดวงตาคมจ้องมองนกน้อยของเขาด้วยสายตาที่ไม่เคยเหลียวมองใครอื่น
“ ข้าหาใช่นกน้อยของท่านไม่.. มังกรเฒ่า ” นางแย้มยิ้มพลางดันอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นนั่ง
“ ข้าน้อยผิดไปแล้วแม่หญิง มิทราบว่าหากท่านมิใช่นกน้อยแล้วท่านเป็นสิ่งใดกัน? ” ประโยคล้อเลียนจากชายผู้สูงศักดิ์ที่ดังไล่หลังมา เรียกให้นางผู้ถูกเปรียบดั่งนกน้อยปรายตามองด้วยความขัดอกขัดใจ
“ หากท่านคือมังกร .. หญิงชาวป่าผู้ต่ำต้อยเช่นข้าคงเป็นได้เพียงนกนางแอ่นตัวน้อย.. ทว่า.. ” นางเว้นวรรคก่อนยืดแขนขึ้นจนสุดแล้วหมุนตัว กระโปรงยาวสะบัดพลิ้วตามแรงหมุนราวกับเทพธิดากำลังร่ายระบำ
เอวบางถูกรั้งเข้าหาอ้อมกอดอบอุ่น ชานเหลี่ยวาดแขนทั้งสองข้างรอบคอของร่างสูงขณะที่ใบหน้าคมโน้มเข้าใกล้จนเหลือช่องว่างเพียงน้อยนิด
“ ทว่า.. เป็นนางแอ่นตัวน้อยที่สามารถสยบมังกรได้เพียงปรายตามอง ” เสียงทุ้มเอ่ยต่อประโยคที่หญิงสาวค้างเอาไว้
“ ข้าเป็นนางแอ่นน้อยของท่าน.. ”
“ เฉกเช่นที่ดวงหทัยแห่งมังกรเป็นของเจ้า .. พู่ชานเหลี่ย ” สัมผัสแผ่วเบาที่ริมฝีปากอิ่มค่อยๆหนักหน่วงขึ้นทีละน้อย สัมผัสนุ่มละมุนหอมหวานที่หลอมละลายให้สติขาดห้วง
ดวงใจข้าเป็นของเจ้า..
แม้ว่าจะเกิดเหตุอันใดขึ้นในภายภาคหน้า.. ขอเพียงเจ้าเชื่อมั่นในคำสัญญาของเรา
พู่ชานเหลี่ย... นานเพียงใดใจข้าจะมีเพียงเจ้า..
- - - -
“ ทะ.. ไทเฮา ” องค์ฮ่องเต้เบิกตากว้าง หทัยมังกรที่ว่าเข้มแข็งนักหนากระตุกวูบเมื่อได้สดับฟังคำขององค์ไทเฮาผู้มีศักดิ์ไม่ต่างจากมารดา
“ เจ้ามีปัญหางั้นรึ ฮ่องเต้? การที่ข้าตัดสินใจเช่นนี้ เป็นเพราะข้าเห็นว่ามันเป็นประโยชน์ต่อแคว้นหลิงของเรามากที่สุด ” แล้วใยท่านมิถามใจข้าบ้างองค์ไทเฮา .. อี้ฟานทำได้เพียงต่อความในใจเท่านั้น ใบหน้าอ่อนวัยกว่านิ่งเฉยไม่แสดงอาการใดๆ แม้ในใจจะรู้สึกตรงข้าม
“ ตามพระบัญชา.. องค์ไทเฮา ”
“ ดี .. เหม่ยอวี่แจ้งท่านราชฑูตแคว้นต้าว่าเราตอบตกลง ” องค์ไทเฮากวักมือเรียกนางกำนัลคนสนิทแล้วเอ่ยปากออกคำสั่ง คำสั่งที่เป็นดั่งจุดเริ่มต้นของคำสาปพลัดพรากเจ็ดชาติ
“ แคว้นหลิงของเราจะจัดงานอภิเษกให้กับองค์ฮ่องเต้และองค์หญิงอี้ชิงเพื่อเป็นการเชื่อมสัมพันธไมตรีระหว่างสองแคว้น กระจายข่าวดีนี้ให้สะพัด .. ช่างน่ายินดีเสียจริง ” สตรีสูงศักดิ์แย้มยิ้มโดยมิได้เหลียวกลับมามองเจ้าของนามในประโยคแม้แต่น้อย
ข้าจะทำเยี่ยงไรดีชานเหลี่ย...
หัวใจแห่งมังกรต้องแบ่งเป็นสองกระนั้นหรือไร..
หากแม้นมิปันใจ มิว่าทางใดก็คงมิพ้นต้องปันกายแด่นางหงส์.. หากเป็นเช่นนั้นแล้วไซร้กรงทองแห่งนี้จะมีความหมายต่อนางแอ่นน้อยอีกต่อไปอย่างนั้นหรือ?
ข้ากลัวเจ้าโบยบินหนีข้าไปเหลือเกินชานเหลี่ย...
To be continued ..
ความคิดเห็น