คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : hunks' ; 3 หวั่นไหว ♥
hunks’ ; 3 หวั่นไหว ♥
ตอนนี้พี่ฮั่นย้ายมาอยู่ห้องนั้นได้อาทิตย์นึงแล้วครับ และที่สำคัญคือพี่เค้าไม่ได้ทำอะไรผม เย้เย = w = ไม่ได้บุกเข้ามากลางดึกเหมือนที่ผมคิด จะมีก็แต่ มาเคาะประตูแต่เช้าทุกวัน แล้วก็นั่งขลุกอยู่ห้องผมตลอด พอผมเริ่มบ่น พี่แกก็พาผมไปนั่งเล่นห้องพี่เค้าแทน เจริญพร -____-‘
แล้วตอนนี้ผมก็อยู่ห้องพี่ฮั่นครับ ! ถามว่าผมมาทำอะไรที่นี่ มาเก็บเสื้อผ้าแพ็คกระเป๋าให้พี่ฮั่นครับ เพราะว่าพรุ่งนี้เราจะต้องไปค่ายรับน้องกัน แต่คุณพี่ฮั่นผู้แสนประเสริฐยังไม่ได้เตรียมของอะไรเลย พอถามก็บอกว่าทำไม่เป็น คุณหนูไปมั้ยเนี่ย = =’ ไอ้ผมนั้นเป็นคนจิตใจดีก็เลยอาสามาทำให้เตรียมให้ทุกอย่างตั้งแต่เสื้อผ้ายันแปรงสีฟัน
ผมเป็นคนดีใช่ป่ะล่ะ J
“เออพี่ฮั่น ผมมีเรื่องจะถามพี่อ่ะ ว่าจะถามหลายรอบละ” ปากพูดมือพับผ้า แลดูเป็นแม่บ้านแม่เรือนดีจริง ตกลงนี่ผมเป็นแม่บ้านส่วนตัวของพี่ฮั่นเหรอครับ ?
“ว่าไงครับ ?”
“ทำไมพี่... ไม่แบบ ไม่เคยบุกเข้าห้องผมเลยอ่ะ” อย่าตกใจกับคำถามของแม่ศรีเรือน ผมสงสัยมานานแล้วครับ ! สงสัยจริงๆ นะเฮ่ย
“ฮ่าๆๆ นี่น้องแกงถามพี่ว่า ทำไมพี่ไม่เคยบุกห้องน้องอ่ะนะ ?”
“ก็ใช่อ่ะสิ คือแบบ พี่ก็ประกาศเจตนารมณ์ชัดเจนตั้งแต่แรกว่าชอบผมใช่ป่ะ แล้วเท่าที่ผมรู้มาคือพี่ก็ค่อนข้างโชกโชนอยู่ แถมยังขอพี่ต็อปมาอยู่ห้องตรงข้ามผมอย่างเงี้ย ผมก็นึกว่าพี่มีแผนจะทำอะไรแบบนั้นซะอีก”
“ถามแบบนี้อยากให้ทำรึไงครับ J”
“เฮ้ย เปล่านะ ! ก็แค่สงสัยเฉยๆ อ่ะ พี่ก็ตอบมาดิ -///-” อยากจะดำลงไปในกองเสื้อ -////- ไอตอนถามตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร พอถามไปถามมาชักจะเขินเองซะแล้วสิ
“ก็เพราะพี่ชอบน้องไงพี่ถึงไม่ทำ”
“หืม -///-?”
“ไม่ใช่ว่าไม่อยากทำหรอกนะ แต่มองหน้าแกงแล้วพี่ทำไม่ลงหรอก แกงไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นนี่นา ถ้าพี่ทำ พี่อาจจะไม่ได้เจอแกงอีกเลยก็ได้ พี่รู้ข้อนี้มาเสมอ กับคนอื่นน่ะพี่ไม่แคร์ว่าเค้าจะไม่ชอบแล้วจะหนีไปหรืออะไรหรอก แต่กับแกงน่ะ พี่แคร์มากนะ พี่กลัวแกงจะรู้สึกไม่ดี กลัวแกงจะเกลียดพี่ ความรู้สึกนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นกับใคร แต่มันเกิดขึ้นกับแกงไง จำไว้นะสำหรับพี่แล้วน่ะ... แกงพิเศษที่สุดแล้ว J”
“อ่า ... >//////<”
“ฮ่าๆ แต่ถ้าที่รักอยากให้พี่ทำ พี่ก็ไม่ขัดนะครับ”
“ไอ้พี่ฮั่นบ้า ! > <” ผมโวยวาย แล้วปาเสื้อที่พับอยู่ใส่พี่ฮั่น ใครใช้ให้มาพูดจาแบบนี้เล่า เขินเป็นเหมือนกันนะเฮ่ย !
‘ จำไว้นะ สำหรับพี่แล้วน่ะ... แกงพิเศษที่สุดแล้ว ’
ก็รู้อยู่แล้วล่ะน่า -//////-
---
“น้องแกงงง วันนี้ไปกับพี่มั้ยย” เสียงพี่ฮั่น -_____- นี่มันยังเช้าอยู่เลยนะครับพี่ จะไปไหนเล่า ว่าแล้วผมก็นอนหลับต่อ ไม่สนใจพี่ฮั่นที่ตะโกนเรียกอยู่ที่ระเบียง
“พี่รู้นะว่าน้องแกงได้ยิน วันนี้ไปค่ายรับน้องนะ ถ้าไม่ตื่นตอนนี้จะไม่ทันนะครับบบ” ค่ายรับน้องอะไรเล่า นั่นมันไปกันวันจันทร์ต่างหาก พี่ฮั่นนี่มั่วจริงๆ
“อ้อ เผื่อน้องแกงจะลืม วันนี้วันจันทร์นะครับ” หืมวันนี้วันจันทร์เหรอ ? ไม่ใช่วันอาทิตย์หรอกเหรอ ?
เออ ! วันนี้วันจันทร์นี่หว่า !
ซวยแล้วแกงส้ม ต้องรีบไปแล้ววว คิดได้ปุ๊บก็รีบเด้งตัวขึ้นจากเตียง ต้องทำอะไรก่อนล่ะ ? เอ้อๆ พี่ฮั่น !
“พี่ฮั่นนน นี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย” ผมเดินไปเปิดปะตูระเบียงให้พี่ฮั่นเข้ามา
“หกโมงเช้าครับผม ถ้าน้องแกงรีบอาบน้ำแต่งตัวตั้งแต่ตอนนี้ก็ยังพอไปทันอยู่นะ”
“เอ้อ งั้นพี่รอผมแปบนึงนะๆ” ผมพูดปิดท้ายแล้ววิ่เข้าห้องน้ำ พี่โดมนะพี่โดมอยู่บ้านเดียวกันแท้ๆ ปลุกน้องซักนิดก็ไม่มี ใจร้ายชะมัด T0T
---
“ขึ้นรถเลยนะครับน้องงงๆ ตามที่จัดไว้นะครับ รีบขึ้นจะได้รีบไปนะ” ในที่สุดผมก็มาทัน ด้วยฝีมือซิ่งมอเตอร์ไซค์ของพี่ฮั่น คึคึ -..- เอาล่ะ ทีนี้ก็มาหาที่นั่งดีกว่า
“ไอ้ฮัททท นั่งด้วยนะ” ผมเดินไปฉีกยิ้มใส่เพื่อนสุดที่รักทันที
“ไม่ต้องเลยแกงส้วม ฮัทตี้จะนั่งกับเฟรม แกไปนั่งกับพี่ฮั่นดิ นู่นอ่ะ” ว่าแล้วเฟรมก็เดินมาผลักผมออก แล้วชี้ไปที่เบาะข้างพี่ฮั่น อะไรเล่า -3- ผมอยู่กับพี่ฮั่นมาทั้งอาทิตย์แล้วนะ เบื่อแล่ว - w -
“ที่รักกก ! มานั่งสิ คนกำลังท้องกำลังไส้ไปยืนกลางรถแบบนั้นเดี๋ยวก็ลูกแท้งกันพอดี มานี่มา” พี่ฮั่นแกล้งผมอีกแล้ว T0T นอกจากจะตะโกนเรียกผมลั่นรถแล้วนั้น พี่แกยังเดินโอบไหล่พร้อมเอามืออีกข้างมาลูบท้องผมเบาๆ เป็นแอคติ้งเสริม
ผมเป็นผู้ชายนะครับ ! จะท้องได้ไงเล่า !
“พอเลยพี่ฮั่น ผมไม่ได้ท้องซักหน่อย ปล่อยเลยๆ” ผมสะบัดตัวออกจากพี่ฮั่นแล้วเดินไปนั่งตรงที่ว่างข้างพี่เค้านั่นแหละ พี่ฮั่นก็ดันมานั่งซะหน้าสุดเลย กลัวชาวบ้านเค้าไม่รู้ว่ามาเหรอครับ -_____-
“ฮ่าๆ ตอนนี้อ่ะยัง แต่อนาคตอ่ะไม่แน่ :P”
“ผมเป็นผู้ชายนะพี่ !”
---
ตอนนี้ผมกำลังนั่งสะลึมสะลืออยู่บนรถ ที่เดิมนั่นแหละครับ = =’ ถามว่าพี่ฮั่นไปไหน ตอบว่าพี่ฮั่นไปเล่นกับเพื่อน ถามว่าเล่นอะไร ตอบว่าร้องเพลง
แล้วผมจะถามตอบกับตัวเองทำไม -____-
ตอนนี้คนทั้งรถกำลังเมามันกับเสียงเพลง พี่โดมกับพี่ฮั่นนั่งดีดกีต้าร์กันอยู่กลางรถ มีพี่คนอื่นๆ มาตีกลองตีนู่นตีนี่ที่มันพอจะทำเป็นเสียงดนตรีได้ เอาโทรโข่งมาทำเป็นไมค์ แล้วก็มีทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องสลับกันมาร้องเพลงอย่างสนุกสนานรื่นเริงเบิกบานใจซะไม่มี
ถามว่าแล้วทำไมผมไม่ไปร้องเพลงเล่นกับพวกเค้า ตอบว่าผมรำคาญ ! ผมไปมาแล้วนะ เจอพี่ฮั่นน่ะถูกสาวๆ รุมใหญ่ แถมพี่แกยังยิ้มหน้าบาน ไม่สะทกสะท้านอะไรซักนิด ชิ น่าหมั่นไส้ !
“อะแฮ่ม แฮ่ม ขอเวลาแปบนึงนะครับ พี่น้องทุกท่าน ตอนนี้รู้สึกเหมือนมีคนบางคนกำลังงอนผมอยู่น่ะครับ” ชิ รู้ตัวก็ดี -____-
“ผมเองก็มีเพลงเพลงนึง อยากจะร้องให้เด็กขี้งอนแถวนี้ฟังอ่ะนะครับ ก็... เพลงมันอาจจะไม่ซึ้งอะไรนัก แต่ว่าพอดีมันตรงใจ ก็เลยอยากร้องให้ฟัง ยังไงก็ฝากด้วยนะครับ”
“ร้องเพลง ? ชิ คิดว่าแค่นี้จะหายโกรธรึไง” ผมบ่นกับตัวเองเบาๆ พร้อมกับเสียงกีต้าร์สบายๆ ที่ดังขึ้น
“เหมื่อมองบนฟ้าไกล จ้องมองด้วยความสงสัย ว่าใครกันนะใคร ที่พาให้เธอเดินหลงทางมาเจอกันฉัน มีคนเป็นล้านคน ช่างไร้เหตุผลจริงๆ ที่เราเจอกัน จากเป็นคนไม่เชื่ออะไรสุดท้ายก็ได้ แต่ถามตัวเองอีกครั้ง” เสียงก็ไม่ได้เพราะกว่าใคร ดนตรีก็ไม่หรูเลิศเท่าไหร่ แต่ทำไมผมต้องยิ้มไม่หยุดแบบนี้ด้วยเล่า -//////-
“....”
“ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น ตกลงให้เรารักกันใช่มั้ย อย่างนั้นขอได้หรือไม่ โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย ฉันขอได้ไหม”
“... -//////- ...”
“เมื่อก่อนลมหายใจ ก็คิดว่าเป็นของฉัน แต่พอได้พบเธอ เพิ่งรู้จริงๆ ลมหายใจคือเธอเท่านั้น” พี่ฮั่นร้องแล้วหันมามองผม จริงๆ แล้ว พี่เค้าก็มองผมตั้งแต่เริ้มเพลงนั่นล่ะ แต่ผมมัวแต่เขินอยู่น่ะสิ ...
“....”
“คนมีอีกเป็นล้านคน ไม่มีเหตุผล ที่เธอต้องเลือกฉัน จากเป็นคนไม่เชื่ออะไร สุดท้ายก็ได้แต่ถามตัวเองอีกครั้ง ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น ตกลงให้เรารักกันใช่มั้ย อย่างนั้นขอได้หรือไม่ โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย ฉันขอได้ไหม...”
“วู้วววว เจ๋งเหมือนกันนะเนี่ยไอ้ฮั่น”
“พี่ฮั่นร้องให้จีจี้ใช่มั้ยคะ” เสียงเพลงจบลง พร้อมกับเสียงชมที่ดังขึ้นแทน
“อ๋อ พี่ร้องให้คนพิเศษน่ะครับ J” คำตอบสั้นๆ อาจจะทำให้คนถามหลงคิดไปเองดีใจไปเอง แต่มีไม่กี่คนหรอกที่รู้ความหมายจริงๆ ของมัน ...
‘ จำไว้นะ สำหรับพี่แล้วน่ะ... แกงพิเศษที่สุดแล้ว ’
พี่ก็พิเศษสำหรับผมเหมือนกันนะ ...
โฮกกกก น้องแกงมันโมเอ้อีกแล้ว TwT
อย่าเพิ่งคิดว่าน้องแกงใจง่ายกันนะทุกคน มันยังมีอะไรอีกเยอะ >0<
รู้นะทุกคนหวังว่าจะได้เห็นฉากพี่ฮั่นบุกห้องน้องแกงใช่มั้ย !
เอมก็อยากเห็นเหมือนกัน 5555555 แต่อย่าเลย ฟิคเรื่องนี้
เป็นฟิคใสใส (?) ฮิฮะ แต่งไปกัดหมอนไป > <
นึกภาพ ถ้าพี่ฮั่นมาร้องเพลงให้ฉันแบบนี้นี่จะกระโดดฟัดเลอ !
(อย่าเผยธาตุแท้)
วันนี้ มีเรื่องจะแจ้งอีกอย่างคือ ! พรุ่งนี้เอมจะไปรับเกรดที่โรงเรียน
เฮือก วันพิพากษาคดี T0T จึงจะบอกว่า พรุ่งนี้งดอัพฟิคหนึ่งวันนะจ๊ะ
คือพยายามจะอัพให้ได้ทุกวัน มันก็ไม่หนักมากสำหรับเด็ก
ปิดเทอมว่างจัดคนนึง แต่มันไม่ไหวสำหรับเด็กที่ต้องไปโรงเรียน
เพราะเอมแต่งฟิคที สามชั่วโมงขึ้นตลอด UU แต่งลบแต่งลบอยู่นั่น
แต่ก็ยังได้แค่นี้ เฮือกกกก ถอนหายใจแรงๆ
ยังไงรอกันหน่อยเน้ วันเดียวเอง (มั้ง) ' '
#. เช่นเคยยย บิ๊วโหวตก่อนจาก *49308 *49302
#. รอเค้าหน่อยนะตัวเอง <3 รักรักรัก.
#. ทอล์คยาวจัง ใครอ่านจบนี่มอบโล่อ่ะ เวินอะไรนักหนา = ='
29.03.2555
ความคิดเห็น