Scapegoat ฆ่าให้ตายซะดีกว่า.... [SJ] Yaoi [ Kihae,Kyumin ]

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 : หน้าบ้าน

Chapter 2

เช้าวันรุ่งขิ้น

หนุ่มน้อยดงแฮยังคงนอนอยู่ที่เดิม........ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงทั้งสถานที่และความรู้สึก ต้องนี้เขาแค่ต้องการ

ใครสักคน ใครก็ได้ ช่วยมาปลอบประโลมความรู้สึกเศร้าใจในต้องนี้ เขาลุกขึ้นแล้วเดินต่อไป ในที่ๆไร้จุด

หมาย ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน เกิดมาทั้งชีวิตเขาไม่มีเพื่อนเลย ไม่เคยไปโรงเรียน วิชาต่างๆก็ให้พ่อกับแม่สอน แล้ว

วันหนึ่งคนสองคนในชีวิตก็จากไปแบบไม่มีวันกลับ เขาไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไร แล้วจะต้องไปที่ไหน เขาเดินไป

เรื่อยๆ คิดถึงเรื่องเมื่อคืนที่เกิดขึ้น มันทำให้เขาเศร้าเสียใจ ท้อแท้ในชีวิต แต่เมื่อคืนก็ทำให้เขามีความ

สุขอย่างประหลาด เขาเดินมาเรื่อยๆผ่านผู้คนมากมาย แต่ไม่มีใครมาสนใจเขา ต่างคนต่างเดินไปในที่ต้องการ
แต่เขาสิ เขาไม่มีที่ใดเลย เขาได้มาเดินหยุดอยู่ที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง บ้านที่ตกแต่งด้วยสไตล์หรูมีระดับ เขาฝัน

ว่าสักวันหนึ่งเขาอย่างจะมีบ้านแบบนี้บ้าง ได้อยู่สักวันก็คงดี


และด้วยความเหนื่อยจากการที่ ไม่ได้กินข้าวมาตั้งแต่เมื่อคืน และเรื่องเมื่อคืนที่เกิดขึ้น ทำให้เขารู้สึกมึนหัว

แล้วสลบไป ความรู้สึกของเขาต้องนี้เหมือนเขากำลังจะตาย.......


ในอีกด้านหนึ่ง คนที่อยู่ภายในบ้านหรูกำลังจะออกจากบ้านของตัวเองด้วยความเร่งรีบ เขามีเรื่องมากมายที่จะ

ต้องไปทำ ขณะที่เขาเปิดประตูกำลังออกไปจากบ้านนั้น สายตาก็ไปสะดุดกับสิ่งบ้างอย่าง สิ่งบ้างอย่างที่เรียก

ว่า 'คน' เขาตกใจและสงสัยอย่างมาก ด้วยสภาพที่คนๆนี้นอนอยู่ เสื้อผ้าขาดบ้างส่วน เสื้อผ้าพวกนี้ไม่น่าจะมา

อยู่บนชายผู้นี้เลย ชายที่รูปร่างแสนจะบองบาง และใบหน้าที่เรียวสวยนั้น ทำให้เขาต้องหัวใจเต้นเร็ว ทำอะไร

ไม่ถูกเหมือนคนตรงหน้านี้กำลังจะฆ่าเขาทั้งเป็น


เขาเข้าไปสะกิดคนๆนี้ แต่ก็ไม่มีการตอบรับ เขารู้สึกแปลกๆขึ้นมาคล้ายๆกับกลัวว่าคนข้างหน้านี้จะเป็นอะไร

ไป หรือความรู้สึกนี้คือความรู้สึกของการเป็นห่วง......

" นะ....หนาว " ชายที่นอนอยู่ตรงหน้าพูดพรางนำมือกอดอก


เขาไม่รู้ว่าจะทำไงดี งานที่บริษัทเขาก็สำคัญมาก...........แต่คนตรงหน้าสำคัญมากกว่า ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจ

อุ้มคนตรงหน้าเขามาภายในบ้าน เขาไม่รู้ว่าเขาทำอย่างนี้ทำไมแต่หัวใจสั่งให้เขาทำ


เขาอุ้มคนๆนั้นเขามาภายในห้องนอน ห้องที่มีความอบอุ่นที่สุด เพราะทุกอย่างที่นี้มันช่างเย็นชาไปหมด

เขาวางร่างชายหนุ่มไว้บนเตียง พรางห่มผ้าให้เขา เมื่อเสร็จแล้วเขารีบโทรศัพท์ไปทันที


(ฮันโหลครับ ท่านประธาน)

" ชีวอน วันนี้ผมไม่ไปทำงาน ไม่ต้องเอารถมารับ "

( แต่....ท่านครับ วันนี้มีประชุมสำคัญนะครับ )

" ก็ผมบอกไม่ไปไง หาใครก็ได้มาแทนผม แค่นี้นะ "

( แต่.....ท่านคิบอมครับวันนี้มันสำคัญนะครับ....ท่าน)

ตู้ด ตู้ด


ชายหนุ่มกดวางสายทิ้งทันที ตอนนี้เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เขาสนใจแต่ชายหนุ่มตรงหน้า ชายหนุ่มที่ทำให้

'คิม คิบอม' ประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ ยอมลางานได้และเป็นชายหนุ่มที่ทำให้รู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด

" หนาว " ชายนุ่มรางบางนอนคดคู่อยู่ภายในผ้าห่ม


มันเกิดอะไรขึ้น ทำไม่ยังหนาวอยู่ล่ะ ขายหนุ่มคิด แล้วนำมือไปแตะหน้าผากเพื่อวัดไข้ 'ตัวร้อนนี่น่า' ชายหนุ่ม

คิดแล้วรีบไปนำผ้าเย็นไปชุ่มน้ำเพื่อมาเช็คตัวอย่างรวดเร็ว เขานั่งบนเก้าอี้ข้างๆเตียง แล้วรีบน้ำผ้าเย็นไปเช็ค

ตัวเขาตัวแต่ใบหน้าไปจนถึงบริเวณลำคอ เขาเลื่อนมือมาเลยๆ ไปจนถึงบริเวณหน้าอก เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่าง

ไรดีเลย ถอดเสื้อของเขาออก ทำให้เห็นแผงอกที่ขาวนวล ซิกแพ็คที่สวยงาม ตอนนี้เขามือสั่นอย่างมาก ใบ

หน้าแดงกล่ำ หัวใจเต้นแรง แต่เขากลับไม่รู้ว่าสาเหตุมากจากอะไร เขานำผ้าเย็นไปลูบไล้บริเวณหน้าอก

อย่างช้าๆ สายตาก็จับจ้องไปบริเวณแผงอก จนทำให้เขาไปสะดุดกับรอยบ้างอย่าง

รอยแดงเป็นบ้างจุดไปทั่วบริเวณ

" นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่ "






---------------------------------------

จบไปอีกหนึ่งตอนจร้า

เป็นไงกันบ้าง ไม่ค่อยสนุกเลย

แต่ยังไงก็เม้นเป็นกำลังใจให้คนแต่งหน่อยนะ ^^

--------------------------------------