คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ★BlackMail ฉบับที่ 2 : Plan Step Two =.= [100%]
BlackMail ★
Chapter II : Plan Step Two ^..^ (ชื่อตอนเอ็งเล่นง่ายไปนะ - -*)
แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างช่วยปลุกผมที่กำลังงัวเงียให้ตื่นขึ้น ผมลืมตาช้าๆแล้วลุกขึ้นนั่งบนเตียง แปลกแฮะวันนี้น้องอัยไม่มาปลุก ผมบ่นงึมงัมๆอะไรที่ตัวเองก็ไม่เข้าใจอยู่สักพัก ก่อนที่จะมีเสียงเคาะประตูห้องรัวถี่ยิบดังขึ้น
“ ครับๆ ตื่นแล้ว ”
ผมตะโกนกลับไปพลางคว้าบ๊อกเซอร์มาสวมแต่เปลือยท่อนบน รู้สึกมึนหัวนิดๆ คงเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ซดไปเมื่อคืน
“ เฮียอิท! เค้าเรียนเก้าครึ่งนะ จะไม่ทันแล้ว ”
เสียงโวยวายที่คุ้นเคยดังขึ้นหน้าประตูห้องผม ตายยากจริงๆไอ้เด็กนี่ บ่นปุ๊บมาปั๊บ - -* ผมเหลือบดูนาฬิกาที่อยู่บนหัวเตียง ตายห่ะ! เก้าโมงแล้ว!! แล้วทำไมไอ้คุณนาฬิกาบ้านี่มันไม่ปลุกผมละครับ!! ผมเขย่งเท้าหลบกองเสื้อผ้าที่เกลื่อนอยู่บนพื้นแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวที่วางรวมอยู่กับกองถุงเท้าวิ่งเข้าห้องน้ำไปด้วยความเร็วแสง สิบนาทีไม่ขาดไม่เกิน หน้าตาหล่อๆของผมก็รีบลงไปเสนอหน้าบนโต๊ะอาหารเช้าของที่บ้าน
ผมกวาดสายตามองไปทั่วโต๊ะ อื้อหือ…ทีอีวันแบบนี้ละอยู่กันครบเชียว วันที่ผมพาแฟนเข้าบ้านดันหายตัวกันหมด บ้านผมมีกันอยู่หกคนครับ ครอบครัวใหญ่ มีป๋า มีแม่ มีเฮียเอฟ เฮียอิ๊ก ผม แล้วก็น้องอัย ซึ่งแน่นอนว่า ลูกชายของบ้านนี้ทุกคนหล่อและโสด T.T ผมชักเริ่มไม่แน่ใจว่ามันเป็นอาถรรพ์หรือว่าเพราะเจ้าตัวดีที่นั่งหน้าสลอนเร่งผมทานข้าวอยู่กันแน่
“ เมื่อวานไปดูหนัง เป็นยังไงบ้างอิท น้องอัย ”
คำถามจากผู้เป็นบิดาทำเอาผมแทบสำลักไข่ดาวกลางโต๊ะอาหาร -0- ผมกับอัยมองหน้ากันแล้วกระพริบตาปริบๆ ก็จะไปดูได้ยังไงละครับก็ผมไปกินเหล้า ส่วนน้องสาวทำกิจกรรมอยู่ที่คณะ ไอ้การดูหนังที่ว่านั่นมันข้ออ้างเท่านั้นเอง T.T อิทเอ๋ย ซวยแน่แกงานนี้ โดนลดค่าขนมโทษฐานโกหกแน่ๆ T..T
“ หนังสนุกมากเลยค่ะป๋า เราดูเรื่องอะไรกันนะเฮียอิท… อ๋อๆ ห้าแพร่งๆ ”
จู่ๆ น้องอัยก็แถพรืดขึ้นมาก่อนจะเอาขาสะกิดขาผมที่ใต้โต๊ะ ผมทำหน้ามึนๆเพราะยังไม่สร่างเมาก่อนจะใช้สมองในการแถอย่างสูงสุด ว่าแต่ห้าแพร่งมันคืออะไรวะ?
“โหย สนุกมากอ่ะป๋า อยู่ๆมีหุนยนตร์ตัวบักเอ้ที่แปลงร่างจากรถเต่าสีเหลืองมาปราบผีด้วย มันชื่ออะไรน้องอัย”
แล้วผมก็โยนระเบิดตูมไปให้น้องอัย น้องสาวผมทำหน้างงๆ แต่ก็ยังคงเนียนอยู่
“ มันชื่อบัมเบิ้ลบีไงเฮียอิท ไอ้รถเต่าสีเหลืองที่มาสกายคิกใส่ผีตัวนั้นใช่มะ น้องอัยชอบตัวนั้นที่สุดเลยอ่ะ >..< ”
เฮ้ย อัยนี่แกหรือพี่วะที่มั่วเนี่ย บัมเบิ้ลบีมันใช่รถเต่าซะทีไหนเล่า -0- แต่ช่างเหอะเอาเป็นว่าแถๆไปก่อน ผมเห็นเฮียเอฟกะเฮียอิ๊กหลุดขำพรืดใหญ่กับคำโกหกของพวกผม เงียบไว้ครับเฮีย เงียบไว้ อย่าปริปากเรื่องที่เฮียรู้อะไรเกี่ยวกับห้าแพร่งออกมาเป็นอันขาด =..= ไม่งั้นน้องเฮียสองคนจะถูกเชือด
“ อ่าพอๆ หนังอะไรก็ไม่รู้ ดูกันเข้าไปได้ยังไง ”
ป๋าบ่นๆ ก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือพิมพ์ตอนเช้าต่อ ท่ามกลางความโล่งใจของผมและน้องอัย รอดแล้วกู รอดแล้ว T..T
ผมเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ ตายหอง! เก้าโมงยี่สิบนาทีแล้ว ตายๆ ผมโดนเช็คชื่อขาดไซโคแหงๆ ไม่เอานะ ผมขาดไปจนครบกำหนดที่เค้าให้ขาดแล้ว อย่าทำแบบนี้กับผมนะ ผมไม่อยากเลี้ยงปลาตอนนี้(F-Fish) ผมหันไปพยักหน้าให้กับน้องสาวที่ดูเหมือนจะรอผมอยู่แล้วเหมือนกัน
“ป๋า แม่ เฮีย สวัสดีครับ/ค่ะ” เรายกมือไหว้คนในบ้านพร้อมกันก่อนจะวิ่งฉิวไปโรงจอดรถข้างบ้าน
.
.
.
ผมใช้เวลาขับรถเกือบสิบนาที ท่ามกลางเวลาเร่งด่วนของมอที่มักจะมีรถติดตรงหอนาฬิกาตอนเก้าโมงครึ่งโดยประมาน ผมเห็นน้องสาวนั่งกระวนกระวายกลัวว่าจะไปเรียนสายซึ่งเป็นธรรมดาของเด็กปีหนึ่ง ทุกคนเข้าเรียน ทุกคนตั้งใจเรียน และทุกคนไม่เข้าเรียนสาย ซึ่งต่างจากพวกที่หลุดจากสถานะภาพนั้นมาอยู่ปีสอง เข้าบ้างไม่เข้าบ้าง งานก็ทำบ้างไม่ทำบ้าง นั่นเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีนะครับ แต่ผมก็เห็นใครขึ้นมาปีสองทีไร ส่วนใหญ่ก็จะมีสภาพแบบที่ผมบอก หรือว่าผมเป็นคนเดียววะ? =..=
“ เฮียอิทเรียนอะไรคะ” แล้วน้องสาวตัวดีของผมก็หันมาถาม ทำมาเป็นพูดดีไอ้ตัวดี เรื่องที่แกก่อยังไม่ชำระความเลย
“ ตัวฟรี ไซโคอ่ะ น้องอัยหล่ะ ”
ผมก็เนียนต่อไปเพราะต้องเก็บความสะใจเอาไว้ตอนแผนการสำเร็จ หึหึ อยากเห็นหน้าแกตอนช็อคเร็วๆจังไอ้น้องรัก
“ น้องอัยเรียนอิ๊งอ่ะ ที่RB5อ่ะเฮียอิท ”
ผมก็เห็นน้องอัยแอบเหล่ๆผมเหมือนกัน คิดว่าผมยังไม่รู้เรื่องหยกอ่าดิ่ เหอๆ คิดผิดแล้วน้อง พี่ชายแกถูกตบกลางโรงอาหารคณะมนุษย์ฯเลย ฝีมือแกล้วนๆรู้ไว้ซะด้วย
ผมวนรถไปจอดให้ใกล้RB5ให้มากที่สุด เพื่อที่น้องสาวผมจะได้ไม่ต้องเดินไกล ไอ้ตัวเล็กนั่นหอมแก้มผมฟอดใหญ่ก่อนจะวิ่งลงรถไป ก็เป็นแบบนี้เสมอมา พอทำอะไรผิดก็เข้ามาอ้อน พี่ชายอย่างพวกผมจะไปโกรธอะไรลง…
หึหึ ขอถอนคำพูดเมื่อกี๊ก็แล้วกัน คราวนี้มันต่างกันกับที่แล้วๆมาหว่ะน้อง ถ้าครั้งนี้พี่ไม่โดนตบด้วยเรื่องทุกอย่างมันอาจจะจบง่ายๆเหมือนทุกครั้งแล้วก็ได้ แต่คราวนี้พี่ชายคนนี้มันทนไม่ไหวแล้ว ขอแก้แค้นหน่อยเหอะ! ผมยิ้มกริ่มกับแผนการของตัวเองซึ่งมั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์ว่าต้องทำให้ไอ้เด็กนั่นช็อคได้แน่นอน
แล้วแจ๊สสีขาวของผมก็วนอยู่ประมาณสามรอบตรงลานจอดรถคณะมนุษย์ รถมันจะเยอะไปไหนวะเนี่ย! ผมเริ่มวนรอบที่สี่แล้วก็เห็นที่จอดรถอยู่แว่บๆ ได้ที่จอดซะทีกู…
ขณะที่กำลังจะพุ่งเข้าไปจอดที่ว่างตรงนั้น ผมก็ต้องรีบเหยียบเบรกจนตัวงอ เมื่อมีมีแจ๊สสีแดงอีกคันพุ่งตัดหน้าผมเข้าไปจอดเรียบร้อย เฮ้ย!...ทำงี้ฟาดปากกับกูเลยเหอะครับ!
ผมเปิดประตูลงจากรถก่อนจะปิดกระแทกดังปัง พอดีกับที่ไอ้เจ้าของแจ๊สสีแดงเปิดประตูรถลงมา ผมที่อารมณ์พร้อมมีเรื่องเต็มที่ก็ต้องชะงักไปโดยปริยาย ก็ในเมื่อไอ้คนตรงหน้ามันเป็นคนเดียวกับที่ผมขอให้มันช่วยยังไงหล่ะครับ =..=
ผมหันหลังไปนับหนึ่งถึงสิบในใจเพื่อสงบความรู้สึกอย่างฟาดปากคนอย่างหนัก ก่อนจะหันหน้ากลับมายิ้มให้ไอ้หล่อตรงหน้า มันยิ้มตอบจนเห็นเหล็กที่ดัดฟันครบทุกซี่ในปาก มือที่ถือโทรศัพท์แนบหูของมันเมื่อครู่เปลี่ยนมาโบกทักทายผม หน้าตามันไร้เดียงสามากครับ เหมือนคนไม่ได้ทำผิดอะไร นี่มึงไม่รู้ตัวหรือแกล้งไม่รู้ตัววะ ว่าแย่งที่จอดรถกู? =..=
“ อ้าว สวัสดีอิท เรียนตัวฟรีหรอ^^ ”
มันพูดพลางหันกลับไปล็อครถเสร็จสรรพ ฮึ่ม!…มึงนะมึง… -..- ช่วยสำนึกผิดนิดนึงได้มั้ย กูจะได้ทำใจให้สบายแล้วไว้ชีวิตน้อยๆของมึงไว้ดูเล่นเอาบุญ
“ อ้าว สวัสดีปิง อืม…เรามาเรียนตัวฟรี ”
ผมปั้นหน้าฉีกยิ้มแบบแหลลงตับกลับไปให้มัน พร้อมพูดด้วยภาษาที่คิดว่าสุภาพที่สุดตั้งแต่เข้ามหาลัยมา -..-
“ อ่า สายแล้วๆ ไปก่อนนะอิท เดี๋ยวไว้คุยกันใหม่ ^^ ”
มันยิ้มจนตาหยีพลางก้มลงดูนาฬิกาข้อมือ ก่อนจะหันมาโบกมือให้ผมอย่างรีบร้อน ผมพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มที่เด็กสามขวบดูก็รู้ว่าแม่งยิ้มไม่จริงใจสุดๆ แต่ไอ้หล่อนั่นกลับไม่ระแคะระคายอะไรเลย มึงเป็นคนบ่มีไก๋หรือไงวะ?
ผมมองตามแผ่นหลังกว้างๆของมันที่วิ่งขึ้นลิฟท์ตึกHBไปเมื่อแน่ใจว่ามันไม่เห็นผมแล้วจึงถวายนิ้วกลางตามไปให้มัน ผมก้มดูนาฬิกาบ้าง ดิเซลที่ได้มาเป็นของขวัญวันเกิดปีที่แล้วหน้าปัดนาฬิกาเข็มสั้นชี้เลขเก้า เข็มยาวชี้เลขสิบ นั่นทำให้ผมแทบฟุบคารถ ฮือๆ T..T จบกันชีวิตผม เทอมนี้ได้เลี้ยงปลาตามคำแช่งของไอ้ปริ๊นแน่ เอฟลอยมาแต่ไกลเชียว T..T
แล้วผมก็รู้สึกฉุนขาดขึ้นมาเมื่อนึกได้ว่าไอ้บ้าที่วิ่งไปเมื่อกี๊มันทำให้ผมต้องติดเอฟไซโค ผู้มีพระคุณก็ผู้มีพระคุณเหอะวะ! แต่มาหยามไอ้อิทคนนี้ซะขนาดนี้ แบบนี้ต้องสั่งสอนกันหน่อย เห็นแก่บุญคุณที่จะช่วยผมเรื่องแก้แค้นน้องอัยก็ลดโทษให้นิดนึงก็แล้วกัน …. ^[]^
แล้วสายตาผมก็เหลือบไปเห็นแจ๊สสีแดงของได้ตัวต้นเหตุเข้าพอดิบพอดีแล้วแผนการชั่วๆอีกแผนก็วูบเข้ามาในหัวผมอีกครั้ง ไหนๆก็สายแล้ววะ จะเช็คขาดก็เช็คไปเลย ไม่แคร์แล้วเว้ย!
.
.
.
.
.
แต่รถนี่แต่งซะสวยเลยนะมึง สวยแต่ขับไม่ได้มันก็ไม่มีประโยชน์ จริงไหม? หึหึ…
beyo ng
ความคิดเห็น