ลำดับตอนที่ #3 : UKEWAR.2 ตามรอยซามูไร #๒

UKEWAR.2 ตามรอยซามูไร #๒

            คุณครูท่านว่า สมัย Senkoku หรือสมัยที่เกิดการแย่งชิงอำนาจมากมายในแคว้นน้อยใหญ่ของญี่ปุ่น แค่คิดก็น่าเบื้อแล้ว ประวัติศาสตร์เนี่ยเป็นอะไรที่คนอย่างผมไม่ถนัดเอาสะเลย

            ผมมีชื่อย่อๆว่า..ปา ผมยังคงนั่งลอยหน้าลอยตาฟังอาจารย์หน้าห้องอย่างเหม่อลอย พออาจารย์มองเข้าหน่อยก็ยิ้มกลบเกลื่อน แล้วทำเป็นจดยิกๆทั้งๆที่อันที่จริงนั้นก็ไม่ได้จะเรียนเท่าไหร่หรอก

            วันนี้ที่นั่งข้างหน้าผมมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย คนเดิมที่เคยนั่งเป็นคู่ขากับเพื่อนของกลุ่มดอต ดอตที่เคยนั่งก็เลยขยับย้ายมานั่งข้างหน้าผม ดูจากสีหน้าก็รู้แล้ว ว่าไม่เต็มใจ แต่ผมล่ะชอบสีหน้าของคนเวลาทำแบบนี้เป็นที่สุด ถ้าเป็นผู้หญิงนะ เขาเรียกงอนล่ะ ผู้หญิงงอนเนี่ยน่ารักนะ แต่เวลานายนี่งอนแล้วเนี่ย ก็พอจะน่ารักอยู่หรอก แต่ก็ไม่ได้เข้าตาไปทุกส่วน

            ได้ข่าวคร่าวๆว่าดอตโกรธสองคนนั้นมาก ยิ่งคิดยิ่งขำตอนที่ดอตคอยด่าพร่ำเพรื่ออยู่กับปากโดยไม่ออกเสียงให้เพื่อนต้องตะขิดตะขวงใจ ก็ยังพอมีข้อดีบ้างแหละนะ

            ผมมองเขาชั่วครู่ ก็พอรู้ว่าเขาน่ะสนใจประวัติศาสตร์พอสมควร ผมจึงเอื้อมไปหยิบตำราเล่มหนึ่งมา ก่อนหน้านี้ผมเข้าไปยืมมาโดยไม่รู้ตัว และพึ่งตระหนักว่ามันมีประโยชน์อย่างมากในเวลานี้..

             ผมหยิบกระดาษขึ้นมาบรรจงเขียนตามเนื้อหาในข้อความบุคคลคนสำคัญที่ดอตนั้นปลื้มนักหนา รู้ได้ไงน่ะหรือ ก็พวงกุญแจโทรศัพท์เขาน่ะเป็นตัวละครผมแดงหนวดขาวจากเกมโปรดของเขา ส่วนสมุดนี้ก็เป็นหนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ เนื้อหาก็พอรู้เลยว่าเหมาะกับสาวๆเป็นอย่างยิ่ง ที่เพ้อฝันถึงชายที่รักปิ๊งปั๊งกับชายหนุ่มอีกคน ข้อความที่ว่านี้เป็นของทาเคดะ ชินเง็นที่ใช้ง้อชายหนุ่มผู้เป็นที่รัก ที่กำลังเมินหนีอีกฝ่ายด้วยความน้อยอกน้อยใจ และแท้ที่สุด ทาเคดะ ชินเง็นเป็นขวัญใจของดอตสะด้วย เขาจะรู้บ้างไหมนะ หึหึ

            16 นาฬิกา 26 นาที

เมื่อผมเขียนเสร็จ เงยหน้าขึ้นมาก็พบว่าเขาฟุบงีบไป จึงเดินไปสอดจดหมายเข้ากับกระเป๋าของเขาอย่างแนบเนียนแล้วจึงเดินออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ขากลับผมสังเกตเห็นตัวเขาที่กำลังเดินขึ้นไปกับกลุ่มเพื่อน ขาของผมก็เดินสวบตามไปทันทีด้วยความรวดเร็ว อะไรกันดลผมให้คิดแบบนี้

ดอตที่พึ่งนั่งลงหยกๆ เปิดจดหมายอ่านลวกแล้วจึงหันไปคุยกับเพื่อนแล้วยื่นจดหมายที่ผมเป็นคนอ่านให้อย่างเป็นกังวล ทำเอาผมเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย ทำไมต้องมีทีท่ากังวลแบบนั้นนะ?

จู่ๆเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น ทำเอาดอตหน้าซีดลงไปทันตา..

“เฮ้ย!!”