คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : I'm Bad !! ; Confrontation [onezerozeroper']
1
“ยัยไวท์มานี่เร็วแก”
ตอนเช้าก่อนถึงโรงเรียนฉันนัดเพื่อนสนิทสองคนให้เจอก่อนเข้าโรงเรียน ฉันจะต้องไปจัดการกับประธานนักเรียนคนใหม่ซะก่อน ฉันอยากจะเห็นน้ำหน้าของคนที่มันแย่งตำแหน่งของฉัน!!
ฉันเดินตามยัยเวนิสที่เรียกให้ฉันรีบเดินไปเร็วๆ -0- ยัยนี่จะรีบไปไหนกันนะ
“เออ ฉันกำลังเดินไป”
“เดินช้าจังเลยแก เดี๋ยวก็ไม่รู้หรอกว่ารองประธานหล่อแค่ไหน”หล่อ =0= ฉันอยากให้แกเห็นนายแว่นนั่นจริงๆ หล่องั้นเหรอ? ฮ่าๆ ให้เธอเห็นก่อนเอะเวนิส เธอจะพูดไม่ออก…
มีประธานนักเรียนก็ต้องมีรองประธานและเลขาใช่ไหม มันก็เหมือนกับฉันนี่แหละ ยัยเวนิสเป็นรองประธานที่ฉันว่าไม่ค่อยเต็มเท่าไร แล้วยัยเฟรน์ก็เป็นเลขา ขอบอกไว้นะ ยัยเวนิสมันอยู่อย่างนี้นะ มันเรียนเก่งมากเลยละ
“ไง”ยัยเฟรน์ที่เพิ่งรถจากรถมากล่าวทักทายฉัน ฉันยิ้มทักทาย เฟรน์เป็นคนที่เงียบๆ ออกจะเย็นชากับคนรอบข้าง ยัยนี่ทำตัสเหมือนน้ำแข็งสุดๆ
“พร้อมจะเข้าโรงเรียนรึยังแก?”เวนิสเรียกฉันที่มัวมองถนนอยู่ เพ้อไปไหนนะเรา วันนี้ฉันต้องเจอศึกหนักแค่ไหนนะ
“อืม”ฉันตอบเวนิสสั้นๆ
ฉันเดินเข้าโรงเรียนพร้อมยัยเวนิสและเฟรน์ พวกเราอยู่กันสามคนนี้แหละเวลามีเรื่องก็ช่วยกันสามคนจะว่าคนที่ช่วยได้เยอะมากที่สุข คงจะเป็นยัยเวนิสนี่แหละกิ๊กมันเต็มบ้านเต็มเมือง เห็นแล้วอิจฉามันชะมัด
“มาแล้ว ประธานนักเรียน”ฉันเห็นนักเรียกผู้หญิงกลุ่มหนึ่งพูด
“แต่เขาว่าประธานนักเรียนมีสองคนนะ”เด็กผู้หญิงสองคนพูดกันทำให้ฉันหันไปมองแล้วสนใจในสิ่งที่นักเรียกสองคนนั้นพูด
“พี่เซย์ไงแก”ฉันได้ยินชื่อไอ้ประธานนั่นทำให้ฉันเดินไปหาเด็กผู้หญิงสองคนนั้น
“น้องรู้จักประธานนักเรียนอีกคนด้วยหรอ ^^”ฉันพูดก่อนยิ้มเสแสร้ง
“รู้จักค่ะ”เด็กถักเปียสองข้างพูดขึ้น ฉันยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ ทำไมฉันถึงไม่รู้จักนายเซย์งี่เง่านั้นนะ!
“เขามารึยังค่ะ”ฉันถามน้องเขา น้องเขาได้แต่ส่ายหน้า ฉันจึงถอยหลังกลับไปหาเวนิส เด็กสมัยนี้มันรู้เรื่องอะไรกันไหมวะ นอกจากเรื่องของคนอื่น!
‘ขอเชิญประธานนักเรียนมาที่ห้องประธานด่วน’
เสียงประชาสัมพันธ์ ทำให้ฉันต้องหันไปมองที่ห้องประชาสัมพันธ์
“ไปกันเถอะ”เฟรน์พูดขึ้นมา
ฉันเดินขึ้นมาตามทางเดินเพื่อให้ห้องประธานนักเรียน ฉันบอกให้สองคนนั้น รออยู่ข้างนอก
ก็อกๆ
ฉันเคาะประตูตามมารยาท ก่อนเปิดประตูเข้าไปในห้อง ทันทีที่ฉันเข้าไปฉันเห็นนายเซย์นั่นนั่งอยู่โซฟาอีกฝั่ง
“อ้าว มาแล้วเหรอ นั่งก่อนสิ”
ผอ. พูดทันทีที่ฉันเข้ามาและบอกให้ฉันนั่งตรงเก้าอี้ข้างหน้า ฉันปรายสายตามอง เซย์อะไรสักอย่างที่นั่งอยู่ที่โซฟาอีกตัวหนึ่ง ชิ! หน้าตาก็ไม่ดี แล้วใครโหวตหมอนี่กันนะ เขาหันมามองฉันก่อนยิ้มให้ที่มุมปาก
“ไวท์ นี่ประธานนักเรียนคนใหม่ เขาจะทำหน้าที่เดียวกับเธอเป็นเวลาหนึ่งปี”ผอ. บอกฉันหันไปมองเขา เซย์ยิ้มก่อนผงกหัวลงเล็กน้อย
‘ปัญญาอ่อน !!’ ทำตัวเป็นคนน้อมนอบ ให้ตายสิ !
“ทำไม ถึงมีประธานนักเรียนสองคนละค่ะ?”ฉันถามผอ.
“ก็เพราะว่าพวกเธอทั้งสองคนคะแนนเท่ากันนิ ส่วนรวมมากกว่าส่วนตัวจริงไหม?” ผอ. พูดแล้วมองมาที่ฉันก่อนหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไป คิดจะมาก็มา มาเพื่อพูดแค่นี้นะเหรอ? โรงเรียนนี้เป็นอะไรกันหมดนะ? ทำไมต้องให้ฉันมาทำงานบ้าบออะไรกับนายเนิร์ดนี้ด้วย
“สวัสดีจ้ะ ชื่ออะไรหรอ”ฉันพูดไปด้วยเสียงหวาน แล้วยิ้มหวานเลี่ยนให้เขา
“ยัยเสแสร้ง!!”เขาพูดขึ้นมา ฉันมองเขา ‘เสแสร้ง’ นี่เขาด่าฉันงั้นเหรอ?
“นายพูดว่าอะไรนะ?”ฉันทวนคำพูดเขา
“เสแสร้ง…ฉันบอกว่า เธอ-เส-แสร้ง ^^”เขาพูดแล้วยิ้มให้ฉัน อีตาบ้า !!
“นาย!!”ฉันมองหน้าเขา ด้วยอารมณ์แบบสุดขีด ไม่น่าจะเชื่อ ! นายเซย์นี่กวนประสาทฉันชะมัด!!
ฉันเดินเข้าไปหาเขาแล้วเงื้อมือ แต่เขาจับมือฉันไว้ก่อน
“เธอใช้กำลัง กับฉันไม่ได้หรอก^^”เขาพูดแล้วจับมือฉันไว้ รอยยิ้มนั่น!! ฉันเกลียดมัน! นายมันกล้ามาก! ฉันสะบัดมือตัวเองออก
“สวยก็สวย แต่อยู่นิสัยอย่างนี้ ใครมันจะเคารพเธอนะ…”เขาพูดพึมพำขึ้นมา แล้วเบือนหน้าหนี
“นายเป็นใครกัน ! มาพูดแบบนี้กับฉัน!!”
“แล้วมันหนักหัวเธอหรอ”เขาพูดขึ้นมาก่อนยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ หมอนี่มัน..
“มันไม่หนักหัวฉันหรอก ว่าแต่นายเถอะ อยู่หน้าตาอย่างนี้จะมีผู้หญิงไหมาชอบนะ”ฉันบอกเขาพร้อม มองเขาด้วยสายตารังเกียจ แว่นตากับเสื้อสเวตเตอร์น่าเกลียดนั่น!
“ไอ้แว่น กับเสื้อสเวตเตอร์นี่เหรอ??”เขาหยิบแว่นของตัวเองออกแล้วถอดเสื้อสเวตเตอร์ตัวหนาๆ ออกทำให้เหลือแค่เสื้อเชิ้ตสีขาว เขาปลดกระดุมบนคอออกสองเม็ด แล้วขยี้ผมตัวเอง ผมเซอร์ๆ ของเขาตอนนี้ทำให้เขาดูดีกว่าเดิม ฉันปรายสายตามอง ก่อนเปลี่ยนเป็นยิ้มแทน
“นายทำไมถึงอยากเป็นประธานนักเรียนละ?”ฉันเปลี่ยนคำถาม ฉันใช้หางตามองเขา ฉันต้องไม่แสดงออกว่าเขาดูดีเกินไป ฉันแพ้ผู้ชายแบบเขา -//-
“ทำไมน่ะเหรอ? ก็โค่นล้มประธานนิสัยเสียแบบเธอนะสิ!”เขายิ้มให้ฉัน
“นายนี่มันปากสุนัขจริงๆ”ฉันพูดขึ้นมา เขาหัวเราะก่อนจะลงไปนั่งบนโซฟา
“ถ้าฉันปากสุนัขเธอคงจะเป็น สุนัขในปากฉันละมั้ง”เขาพูดได้หน้าตาเฉยมาก
“นายว่าฉันเป็นหมาเรอะ =0=”ฉันหันไปมองเขา เขาหาว่าฉันเป็นหมา!! หมอนี่มันชัดจะไปใหญ่แล้วนะ !!
“แล้วแต่จะคิด”เขาทำหน้าตาเฉยก่อนยักไหล่ให้ฉัน
กรี๊ด!! ดูสิ หมอนี่มันจอมกวนประสาท!! มันกำลังจะทำให้ฉันประสาทหลอน!!
“นี่ปล่อยฉันนะ !!”ฉันได้ยินเสียงจากข้างนอก ทำให้ฉันหันไปมองประตู
แกรก
“ไง”ประตูเปิดออกเซย์ ทักทายเพื่อนสองคนที่เพิ่งเดินเข้ามาแถมจับตัวเพื่อนฉันไว้อีก
“ไวท์ แกช่วยฉันด้วย!”เวนิสที่ตะโกนดังลั่นขอความช่วยเหลือจากฉัน ฉันจะเดินเข้าไปแต่ได้ยินเสียงห้ามไว้ก่อน...
“ไม่ต้องเดินเข้าไปหรอก ฉันจะปล่อยเพื่อนเธอเอง”เขาหันไปมองเพื่อนของเขา เพื่อนของเขาก็ปล่อย เวนิส กับเฟรน์มา ฉันมองเฟรน์ ทำไมปากยัยนั่นมันบวมนะ
“ไวท์ไม่เป็นไรใช่มั้ยแก >0<”ยัยเวนิสวิ่งเข้ามาหาฉัน ฉันส่ายหน้า
“เฟรน์ ปากเธอไปโดนไรมา”ฉันถามเฟรน์ เฟรน์ที่เช็คปากตัวเอง แล้วมองมาที่ฉัน อย่าบอกนะว่าหมอนั่น มัน....
“หมอนั่นมันจูบเฟรน์”เวนิสตอบแทนเฟรน์
“นายต้องการอะไรกันแน่?”ฉันถามเขา เขาแสยะ ยิ้มที่มุมปากก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ฉัน “เวอร์จิ้น เธอไง”เขาพูดขึ้น แล้วเอามือมาจับที่ปลายผมฉัน ฉันปัดมือของเขาออก
“เอามือสกปรกของนายออกไป! และจำไว้นะ นายไม่มีทางได้เวอร์จิ้นฉันหรอก!”ฉันตะโกนใส่เขา
“แน่ใจเหรอ?”เขาทำหน้าดูถูกฉันมาก
“พนันเลยไหมละ”ฉันบอกเขา
“ก็ได้ งั้นเรามาเล่นเกมกันดีกว่า”เกมงั้นเหรอ?
“เกมอะไรของนาย?”
“เกมเดิมพัน เดิมพันด้วยหัวใจของเราหกคน ถ้าเกิดว่าใครตกหลุมหลังใครก่อนภายในสามเดือน ฝั่งเธอจะต้องยกเวอร์จิ้นให้พวกฉัน ถ้าเกิดพวกฉันแพ้ ฉันจะยกมรดกทั้งหมดให้เธอ”
“เป็นเกมที่น่าสนใจ แต่ฉันขอเปลี่ยนข้อหนึ่ง”
“อะไร?”
“ถ้าเกิดพวกนายแพ้ พวกนายจะต้องลาออกจากตำแหน่งประธานนักเรียน และต้องลาออกจากโรงเรียนออร์เซย์ด้วย!!”
“น่าสนใจดี ตั้งแต่วันนี้ และวินาที เราจะเริ่มเกม!”
“ว่าแต่นะ ฉันยังไม่รู้เลยว่าพวกนายชื่ออะไรกัน ”เวนิสพูดขึ้นมา ฉันว่างานนี้ฝั่งฉันชนะแน่ๆ ยัยเวนิสคาสโนวี่ประจำกลุ่ม โฮะๆ >0< มีชัยไปกว่าครึ่ง
“ฉันชื่อเซย์ ไอ้หมอนั่นชื่อ ธันย์ ส่วนนั้น...”เซย์ชี้ที่ตัวเองก่อนชี้ไปที่ คนที่จับตัวยัยเวนิสมา และเขาก็หยุดที่คนสุดท้าย
“ฟราน์…”ผู้ชายที่จูบยัยเฟรน์พูดขึ้นมา
“ฉันจะต้องไปเรียนแล้ว เสียเวลาคุยกับพวกนายจริงๆ”เฟรน์ที่เงียบไปตั้งนานพูดขึ้นมา เฟรน์เดินออกไปนอกห้อง ตามด้วยเวนิส ฉันยิ้มให้เซย์ก่อนเดินออกจากห้องไป
ณ โรงอาหาร
มันเป็นพักเที่ยงเช่นเดิมจะเดินไปไหน จะทำอะไรก็มีแต่คนมองและหลบทางให้ ก็แน่สิ ก็ฉันมันประธานนักเรียนที่สวยและเก่ง โฮะๆ
“ผู้ชายที่เซย์ หล่อเนอะ ^^”ยัยเวนิสพูดขึ้นมา ฉันมองหน้าเวนิส
“เธอคิดอะไรอยู่นะ”
"ฉันก็แค่บอกว่าเขาหล่อเฉยๆ"
"ไม่ต้องพูดแล้วเดินมานั่นแล้ว"เฟรน์ที่นั่งเงียบพูดขึ้นมา
ฉันมองไปยังข้างหลังที่เห็นสามหนุ่มประธานนักเรียนสุดเชย ไม่เข้าจริงๆเลยทำไมหมอนี่ ถึงต้องปลอมตัวให้ตัวเองน่าตาไม่ดีด้วยนะ
"สวัสดีสาวๆ"
ธันย์พูดขึ้นและเดินมานั่งข้างยัยเวนิส ส่วนฟราน์นั่น ก็เข้าไปนั่งใกล้เฟรน์ส่วนเซย์ที่ไม่ต้องถามเลยว่านั่งตรงไหน เพราะหมอนั่นมันนั่งลงตรงข้างฉัน ก่อนจะเอามือมือรวบเอวฉันและหันมากระซิบ
"ว่าไง ภรรยา"ฉันหยิบมือของเขาออกแล้วหันไปยิ้มให้เขา
"สวัสดี สามี"ฉันพูดกรอกใส่หูเขา เด็กนักเรียนที่เดินผ่านโต๊ะฉัน ทุกคนมองพวกฉันและพวกนายนี้เกือบทั้งหมด ปรกติแล้วฉันจะไม่ค่อยสนใจพวกนี้สักเท่าไร หน้าตาเฉย ใส่แว่นเห่ยๆ อีกทุกคนเลยมอง ฉันไม่เขาใจเลยจริงๆ พวกนี้เขากำลังเล่นอะไรกันอยู่นะ
"พรุ่งนี้ ว่างกันไหมจ๊ะ? ^^"
ธันย์พูดขึ้นมาพร้อมเอามือจับแก้มเวนิส ยัยเวนิสเอากระดาษเช็คหน้าตัวเอง
"จะพาไปไหน"
ฉันพูดขึ้น เซย์เอามือมาจับผมฉัน
"เดตไง"เขาพูดขึ้นมา ฉันได้ ยิ้มเสแสร้งให้เขาไป นายรู้จักฉันน้อยไปแล้วละ จำไว้คนอย่างฉันไม่เคยแพ้ใคร แม้แต่จะเอาเวอร์จิ้นของฉันเดิมพัน ก็ตามแต่บอกไว้นะ พรุ่งนี้นายไม่ได้จูบไปจากฉันหรอกแล้วพรุ่งนี้ นายต่างหากที่จะเสียจูบให้ฉัน...
ความคิดเห็น