ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Secret box (ห้องเก็บของ)

    ลำดับตอนที่ #3 : ตัวละคร The Human [Yaoi] [รับสมัคร]

    • อัปเดตล่าสุด 8 ต.ค. 57


    ใบสมัคร

     

     


     

    “สวัสดีครับ ร้านเบเกอร์รี่ ยินดีต้อนรับครับ”

    " นี่ช่วยผมหน่อยสิ น๊าๆ (ทำตาประกายวิ้งๆ)
     แล้วเดี๋ยวทำคุกกี้ให้กินนะ"


    " ทำยังไงดี เขาโกรธเราแล้วแน่ๆ เลย (จริงเขาแค่งอน ดันคิดไปไกลเองซะงั้น)"

     

     

    ชื่อ-นามสกุล : อิริมัส โฟคาริค (อิล)

     

    อายุ : 23 ปี
     

     

    รูปร่างลักษณะ : รูปร่างโปร่ง สูง 168 cm หนัก 50 kg ผิวขาวเหลือง ดวงตากลมโตสีฟ้าอ่อน หน้าค่อนข้างกลม แก้มป่องๆ หน้าหยิก ผมสไลด์ประบ่าสีน้ำตาลทองอ่อน
     

     

    นิสัย : อิลเป็นเด็กหนุ่มอารมณ์ดี ยิ้มแย้มกับผู้คน เป็นกันเองกับคนรอบข้าง เป็นคนซื่อๆ ตรงๆ ซึนๆ ดวงตากลมโตเป็นประกายเวลามองอ้อน ดูคล้ายลูกหมาน้อยๆ ผู้น่าสงสาร ใครเห็นเป็นต้องใจอ่อน ปฏิเสธไม่ลง ต้องยอมช่วยซะทุกที ชอบช่วยเหลือคนอื่น ปฏิเสธคนไม่ค่อยเป็น ค่อนข้างซุ้มซ่าม หยิบจับอะไรที่เป็นแก้ว เป็นต้องแตกซักอันสองอัน วันไหนไม่ได้ยินเสียงของแตกนี่เป็นอะไรที่แปลกประหลาดมาก!!!! เป็นคนค่อนข้างคิดมาก บอกแค่ 10 คิดไกลไปเป็น 100 ก่อนแล้ว แต่เวลาอายจะพูดฟังแทบไม่รู้เรื่อง เพราะลิ้นพันกัน เห็นแบบนี้แต่เป็นคนจริงจังกับความรัก จะคอยเป็นห่วง คอยอยู่เคียงข้าง คอยปลอบใจยามมีทุกข์ จะคอยกุมมืออีกฝ่ายไว้ ให้รู้ว่ายังมีเขาอยู่เสมอ แม้ไม่ได้พูดออกมาเป็นคำพูดก็ตาม เป็นคนอารมณ์อ่อนไหวง่าย มีอะไรกระทบจิตใจเล็กน้อยจะรู้สึกเศร้าลงทันที ขี้กังวล


    ฐานะ-ชนชั้น : พนักงานร้านขายเบเกอร์รี่แถบชานเมือง


    เผ่าพันธุ์ : มนุษย์
     

     

    ความชอบ/เกลียด : ชอบทำคุกกี้ชอบเห็นรอยยิ้มของคนรอบข้าง ชอบที่เงียบๆ นั่งคิดอะไรเพลินๆ / เกลียดมะเขือเทศ เกลียดการโกหก ยิ่งการโกหกจากคนรัก เป็นอะไรที่ทำใจยากจิงๆ
     

     

    ลักษณะคนที่ชอบ : เป็นคนจริงใจ มีเหตุผล ไม่โกหก ออกแนวมาดนิ่ง ถ้าได้เจอลูกอ้อนตาเป็นประกายอยากรู้ว่าคนมาดนิ่งจะมาดหลุดได้แค่ไหน เข้าใจในตัวอิลดีเป็นที่สุด รับอารมณ์อ่อนไหวของเขา ที่อาจเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อๆ มีอะไรก็ตามมากระทบจิตใจอันเปราะบาง
     

     

    ความสามารถพิเศษ : ทำคุกกี้ เป็นอย่างเดียวที่อิลทำออกมาแล้วดีที่สุด อย่างอื่นอย่าได้พูดถึงมันเลย 555
     

     

    ประวัติ : อิลอาศัยอยู่กับป้าซึ่งเป็นพี่สาวแม่ ทั้งแต่อายุ 8 ขวบ พ่อแม่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุทั้งคู่ กว่าอิลจะกลับมาร่าเริงได้ ต้องใช้เวลากว่า 2 ปี เลยทีเดียว ตอนแรกๆ ป้าของเขาไม่รู้จะทำยังไงให้เขาร่าเริง จึงได้สอนให้เขาหัดทำคุ้กกี้ เผื่อว่ามีอะไรที่ช่วยให้หยุดคิดถึงพ่อกับแม่ ซึ่งมันก็ได้ผล เพราะอิลค่อนข้างสนใจมาก จากนั้นไม่นานอิลก็หายซึมเศร้าลงทันที กลับเป็นเด็กร่าเริง ยิ้มง่ายอีกครั้งหนึ่ง แต่ถึงยังไง ถ้ามีอะไรมากระทบจิตใจละก็ มักจะนั่งทำหน้าเศร้า เพราะถึงจะดูร่าเริงขึ้น แต่ภายใจจิตใจยังคงมีบางมุมที่ยังคุงเปราะบางอยู่ เมื่อถูกสะกิดมันก็อาจจะกลับขึ้นมาได้ แต่แค่ไม่นานก็หายไปเป็นปกติ ทุกวันหยุดเขามักเขาครัวทำคุ้กกี้กับป้า เอาไปแจกเพื่อนบ้าง เอาไปขายบ้าง ได้เงินเก็บเล็กๆ น้อยๆ จนถึงปัจจุบันเขาเรียนจบแล้วได้ทำงานในร้านเบเกอร์รี่ ได้เห็นลูกค้ากินคุ้กกี้ของเขาแล้วยิ้มมีความสุข อิลเองก็รู้สึกมีความสุขไปด้วย
     

     

    อื่นๆ : แพ้มะเขือเทศ ทำให้เขาเกลียดมันไปเลย มีตุ๊กตาเพนกวินสุดรักสุดหวง ที่พ่อซื้อให้ตอนวันเกิดอายุ 8 ขวบ ชื่อ เปรุเปรุ
     

     

    การสัมภาษณ์ตัวละคร

     

    “เฮ้! เจ้าคนที่น่าเกลียดๆตรงนั้นน่ะ มาทางนี้แปปนึงสิ” ชายหนุ่มคนหนึ่งเอ่ยเรียก(ออริคุณ)เขากวักมือเรียกให้(ออริคุณ)เข้าไป
    หา “เอ้า ยืนนิ่งอะไรอยู่อีกล่ะ ชักช้าจริง มาเร็วสิ”

     

     

    - หา!!! เอ่อ...เรียกผมหรอ (เดินเข้าไป) มีอะไรให้รับใช้ครับ (ติดคำพูดจากร้านมาซะงั้น)

     

    “อย่ามาทำหน้าน่าเกลียดๆใส่ข้านะเจ้าคนอัปลักษณ์ ที่เรียกมานี่ข้าไม่ได้คิดพิศวาสคนอย่างเจ้าหรอก เต่เจ้ากำลังเดินขวางทางรถม้าของข้าอยุ่ เกะกะจริงๆ” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยเสียงรำคาญ  เขาขยี้ผมสีดำของตนเองด้วยความหงุดหงิดก่อนเดินไปขนสินค้าไว้บนรถม้า
     

     

    - อ้าว!!! จริงสิ ขอโทษทีนะไม่ทันมอง ว่าแต่... (ยังพูดไม่ทันจบโดนขัดซะก่อน)
     

     

    “จริงสิ ไหนๆเจ้าก็มาแล้วมาช่วยข้าขนของหน่อยสิ”
     

     

    - แล้ว ให้ขนหมดนี่เลยหรอ... (อีกฝ่ายทำแค่พยักหน้าให้)
     

     

    “จริงสิไอ้หนู ว่าแต่เจ้าชื่ออะไรล่ะ หน้าตาน่าเกลียดอย่างเจ้าหาได้ยากรู้จักเอาไว้หน่อยก็ดี ฮ่าๆๆ” ชายหนุ่มเอ่ยแล้วหัวเราะลั่น มอง(ออริคุณ)ด้วยความขนขัน
     

     

    - อิริมัส โฟคาริค เรียกว่า อิล ก็ได้นะ ไม่ว่ากัน แล้วก็หน้าตาข้าไม่ได้น่าเกลียดขนาดนั้นซักหน่อยนะ
     

     

    “”หึๆ เอาเป็นว่าขอบใจก็แล้วกันที่มาคุยเป็นเพื่อนข้า ถ้าอย่างนั้นข้าขอตัวก่อนล่ะ” เขากล่าวด้วยใบหน้ายิ้มแล้วขึ้นไปนั่งบนรถม้า แล้วโยนผลไม้ให้(ออริคุณ)ไว้ลูกหนึ่งแล้วสลัดบังเหียนบังคับให้ม้าวิ่งจนลับสายตาไป
     

     

    - อะ อ้าว...ว่าแต่คุยกันตั้งนาน เขาชื่ออะไรล่ะเนี่ย!!!
     

     

    มุมผู้ปกครองแสนน่ารักว์
     

     

    แฮ่ๆ ก่อนอื่นขอบุคณนะคะที่มาสมัครนิยายของลิ้ง ปลิ้มปิติ โฮฮฮฮ
     

     

    - ยินดีฮะ
     

     

    ถ้าหากผ่านแล้วลิ้งจะขอเปลี่ยนแปลงอะไรลูกของท่านไปบ้างบางส่วนจะว่าอะไรไหมคะ
     

     

    - เปลี่ยนได้ตามสบายเลยฮะ
     

     

    ขอบคุณนะคะที่มาสมัคร ลิ้งขอให้มีโชคมีชัย ตัววันโตคืน(อวยพรตัวเองก่อนเถอะย่ะ)
     

     

    - ฮะ ฝากลูกชายตัวน้อยๆ ไว้ในอ้อมกอดด้วยนะฮะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×