[Fic Suju] • So I • ,, Kihae {yaoi}

ลำดับตอนที่ #3 : {part 2} Haze

2

Haze

ตอนนี้ทั้งสองไม่ได้ขึ้นรถเมล์กลับบ้าน คิบอมเดินเลยป้ายรถเมล์มาแล้ว แต่ทงเฮไม่กล้าทักท้วง ได้แต่ปล่อยให้คิบอมจูงข้อมือตัวเองเดินไปแบบนั้น สายตาของร่างบางมองเห็นแต่แผ่นหลังของร่างสูง ไม่กล้าแม้แต่จะเดินตีคู่ หรือทำอะไรทั้งสิ้น

สีหน้าของคิบอมยามที่ขานชื่อคนรักเก่าแผ่วเบายังประทับอยู่ในความทรงจำของเขา มันลึกซึ้งเหลือเกิน นี่สินะการประทับรอยด้วยความตาย ยิ่งอีกฝ่ายรักมาก เงาของคนที่จากไปก็ย่อมประทับลึกตามปริมาณความผูกพัน

คนรอบข้างส่งเสียงจอแจตามปกติ ยิ่งเป็นเวลาเลิกเรียนด้วยแล้วคนยิ่งเยอะเข้าไปใหญ่ ทงเฮปล่อยให้คิบอมลากมือตัวเองโดยไม่ตะขิดตะขวงอีกต่อไปเพราะบรรยากาศรอบ ๆ ตัวเขาไม่เคยคุ้น หากจะปล่อยมือเขาก็ได้แต่กลัวว่าจะหลงทางออกนอกทะเลไปไกล ถนนหนทางในโซลไม่ใช่สิ่งที่เขาชำนาญมากนัก

“คิบอม กินไอติมกันมั้ย”

พอเดินผ่านร้านขายไอศกรีม ทงเฮก็ส่งเสียงสดใสบอกคนที่เดินอยู่ตรงหน้า คิบอมชะงักเหมือนเพิ่งรู้สึกตัว มือที่จับมือทงเฮไว้คลายออก พร้อมที่จะปล่อยมือของอีกฝ่าย แต่ทงเฮคว้ามันไว้ทัน ก่อนที่จะเดินนำหน้าคิบอมไปที่ร้านนั้นซะเอง

“ขอวานิลลาครับ..อ๊ะ”

ทงเฮสั่งรสวานิลลาที่พ่อของเขาบอกว่าเขาชอบมากที่สุด ตั้งแต่ความจำมีปัญหาเขาไม่ได้กินอีกเลย แต่อาการปวดหัวหน่วง ๆ กลับมาอีกครั้งเมื่อเขาจ้องลงไปที่เนื้อไอศกรีมสีขาวนวล เสียงของใครบางคนก้องอยู่ในหู รวมทั้งภาพของนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

เขาจำได้ ดวงตาคู่นั้นเหมือนของคิบอมเหลือเกิน

“นาย..นาย..เอ่อ..ไม่กินเหรอ”

ทงเฮแอบสะดุดคำพูดไปนิดหนึ่ง มือเล็กบีบมือชื้นเหงื่อของอีกฝ่ายแน่นขึ้นเพื่อบรรเทาความรู้สึกเจ็บปวดในหัวของตัวเอง ร่างบางฝืนยิ้มสดใสเพื่อลดสีหน้าที่จะบอกว่าเขากำลังปวดหัว คิบอมเลิกคิ้วและส่ายหัวช้า ๆ เพื่อบอกว่าเขาไม่กิน

“อย่างนายน่ะ..กินรสกาแฟเถอะ”

ทงเฮกลับไม่ฟังเสียนี่

หลังจากจ่ายเงินโดยที่มีคนสั่งเป็นคนจ่ายตังค์แล้ว ทั้งสองก็เดินมาด้วยกัน คิบอมล้มเลิกความพยายามที่จะดึงมือออกจากอุ้งมือที่เหนียวหนึบของคนตัวเล็กแล้ว เขาไม่ชอบการจับมือ ข้อนี้ซอจูฮยอนรู้ดี เธอถึงไม่ค่อยจับมือเขา

ซอจูฮยอน...

นัยน์ตาสีเข้มหม่นแสงลง แต่ก็แปรเปลี่ยนแววเป็นรำคาญเมื่อได้ยินเสียงแผล็บจากคนข้าง ๆ

“ไม่กินเล่า ~”

เสียงใสว่ามา นิ้วของทงเฮเอื้อมมือมาดันให้คิบอมเอาไอศกรีมที่ใกล้จะละลายเข้าปาก แต่ร่างสูงไม่อ้าปาก มันถึงได้เลอะเทอะแบบนั้น คิบอมส่งสายตาดุ ๆ กลับไปให้ แต่ร่างบางก็ไม่ยี่หระ กลับหัวเราะคิกคักอย่างสะใจ

“นายตลกดีนะ เปื้อนเต็มหน้าเลย”ทงเฮเอื้อมมือมาเช็ดปากให้ แวบแรกที่นิ้วสัมผัสผิว คิบอมเบี่ยงหน้าหนีโดยไม่ได้ตั้งใจ ภาพของซอฮยอนที่กำลังทำแบบเดียวกับแวบเข้ามาโดยไม่ได้คาดถึง ร่างบางเบ้ปากนิด ๆ และเช็ดให้จนหมดคิบอมหลุบตาลง

ลืมไม่ได้

และจะไม่มีทางลืม

“หัดกินของหวาน ๆ ซะมั่ง ชีวิตจะได้มีสีสัน”ทงเฮบอกและหันกลับไปเลียของในมือต่ออย่างสบายใจ คิบอมมองตรงไปข้างหน้า และภาพของคน ๆ เดิมก็แวบเข้ามา

“กินนมหวานน่ะเป็นมั้ย ถ้าให้ฉันเดานายคงจะจมอยู่กับน้ำเปล่าแล้วก็เหล้าน่ะสิ ชีวิตไร้สีสัน”

ใครคนนั้นยังคงบอกเขาแบบนี้ แล้วตอนนี้เธอจะมีความสุขอยู่ที่ไหนนะ จะยิ้มให้ใครอีกคนที่ไหนรึเปล่า แล้วในโลกข้างหน้าเธอจะลืมเขามั้ย...

“เฮ้ เป็นอะไรน่ะ ?”

นิ้วเรียวโบกไปมาตรงหน้าเขา คิบอมยกไอศกรีมในมือและเลียมันอย่างใจลอย ความหวานที่ไม่ได้สัมผัสมานานทำให้เขารู้สึกเลี่ยน ๆ รำคาญก็รำคาญนะ อีทงเฮน่ะ..

น่าแปลก เขากลับยิ้ม

“คุ้นจัง...”

ร่างบางพึมพำกับตัวเองเมื่อมาถึงทางแยกทางหนึ่ง ทางแยกที่มีไฟแดงที่ดูก็รู้ว่าเพิ่งติดตั้งใหม่ ทงเฮหยีตามองไปรอบ ๆ กลิ่นของสายลมยามค่ำคืนที่ไร้ที่มาแตะเข้าจมูก รวมถึงกลิ่นคาวเลือดแปลก ๆ ร่างบางหน้าซีด ก่อนที่จะหยุดนิ่ง ความรู้สึกปวดหัววาบแล่นเข้ามาจนต้องหยุดเดิน มือของทั้งสองคนหลุดออกจากกัน คิบอมหันมาหาทงเฮด้วยสีหน้าแปลกใจ ก่อนที่สีหน้าจะแปรเปลี่ยนเป็นตกใจตามไปด้วย

ที่นี่..มันแยกที่เขาเคยรถคว่ำเมื่ออาทิตย์ก่อน

เช่นเดียวกัน คิบอมหยุดเดิน สีหน้าดูเจ็บปวดกับภาพค่ำคืนอันเลวร้ายที่ย้อนคืนมาอีกครั้ง คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างมองกันอย่างสงสัยและแปลกใจ ทงเฮหน้าซีดราวกับกระดาษ ตาเบิกโพลงโดยไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้าง คิบอมหลับตาลงและเดินออกจากบริเวณนั้นโดยเร็ว หยาดน้ำใสไหลออกมาเปื้อนบริเวณหางตาบ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังอยู่ในอารมณ์ไหน

แต่ทงเฮก็ไม่ได้ตามมา คิบอมเหลียวมามองคนตัวเล็ก นัยน์ตาสวยนั้นเบิกค้าง ก่อนที่ทงเฮจะหันหลังกลับและวิ่งหายไป แผ่นหลังบอบบางในชุดนักเรียนปรากฏให้เห็นเพียงแวบ ๆ คิบอมมองตามไป ใจหนึ่งอยากจะวิ่งตามไป แต่ว่าทงเฮก็ไม่ได้เป็นอะไรกับเขา เพิ่งรู้จักกันได้ไม่ถึงวัน

เดี๋ยวหมอนั่นก็กลับถึงเองแหล่ะน่า

ฮีชอลเดินหาวปากกว้างเข้ามาในห้องนั่งเล่น ร่างบางในชุดเสื้อเชิ้ตตัวยาวกับบ็อกเซอร์ตัวเดียวทำท่าจะแผ่ลงไปบนโซฟา แต่คิมฮีชอลก็ต้องตกใจเมื่อเห็นใครบางคนนั่งอยู่ตรงนั้น

“ฉันฝันไป !!!”

คิบอมหันมามองพี่ชายที่ตกใจเอามือทาบอกได้อย่างกวนประสาท ร่างสูงเลิกคิ้วนิด ๆ และหันกลับไปดูสารคดี BBC ต่อ วันนี้แค่นึกครึ้มใจอยากจะดูวงจรชีวิตสัตว์น้ำกะเค้าบ้างอีกครั้ง น่าแปลกที่เขาไม่ได้จมอยู่ในห้องนอนแบบเคย

และก็น่าแปลกที่เขามองประตูบ่อย ๆ เหมือนกับกำลังรอใครกลับมา

“สารคดีบ้าอะไรเนี่ย...ดูละครสิ”ฮีชอลคลานเข้ามาและดึงรีโมทไปจากคิบอม ร่างสูงเหลือบมองและก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ละครที่ฮีชอลติดถูกเปลี่ยนมาอีกครั้ง ห้องนั้นก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะก๊าก ๆ ของคนดูอย่างคิมฮีชอล คิบอมกลอกตาอย่างเหนื่อยหน่าย นานมาแล้วที่พี่ชายของเขาเอาแต่ใจ และนานมาแล้วที่เขาไม่เคยขัดอะไรได้เสียที

“นี่ ทงเฮ..เอ้อ ช่างมันเถอะ”พอพักโฆษณา ฮีชอลหันมาถามคิบอมถึงทงเฮ แต่ก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าสองคนนี้น่าจะยังไม่รู้จักกัน แล้วไอ้น้ำแข็งสำเร็จรูปนี่ยังไม่น่าจำชื่อทงเฮได้เลยด้วยซ้ำ แต่คิบอมกลับส่ายหัวและกระซิบเสียงเบา

“ยังไม่กลับ”

“เอ๊ะ...คำแรกที่พี่ได้ยินในรอบอาทิตย์ที่ผ่านมา”ฮีชอลกระแทกเสียดสีอีกนิดให้พอใจตัวเอง แต่มันก็เป็นเรื่องจริง”รู้จักกันแล้วเรอะ”

คิบอมพยักหน้า จากที่ในหัวมีประมาณเสี้ยวที่คิดถึงทงเฮคนนั้นกลับกลายเป็นกังวลเสียเต็มหัว คำถามที่ว่าทำไมคนตัวเล็กนั่นยังไม่กลับบ้านลอยเต็มไปหมด แต่พอนึกถึง เสียงประตูเปิดจากหน้าบ้านดังขึ้น ทั้งสองคนหันไปพร้อมกัน แต่ไม่มีใครคิดจะออกไปดู ร่างของทงเฮที่ดูซีดเซียวยิ่งกว่าเดิมเดินเข้ามาช้า ๆ นัยน์ตาสวยมีร่องรอยการร้องไห้ติดมานิดหน่อย ฮีชอลเงยหน้าขึ้นมองและชะงักไป แต่เขาก็ไม่ได้ถามอะไร

“ไปไหนมา”

แต่คนที่ถามกลับเป็นคิบอมเสียอย่างนั้น ฮีชอลเงยหน้าขึ้นมามองด้วยสีหน้าตกใจยิ่งกว่าเดิม แปลกใจที่มันรู้จักกัน แปลกใจที่คิบอมรู้จักห่วงใยสวัสดิภาพคนอื่น !! นับตั้งแต่ซอจูฮยอนมาแล้วไม่เคยมีใครได้รับความห่วงใยแบบนี้อีกเลย !!

ยาที่ทงเฮวางไว้พวกนั้นมันคือยาเสน่ห์รึเปล่านะ ?

“เปล่าหรอก...”

ร่างบางสั่นศรีษะ ทำท่าจะเดินขึ้นไป แต่ไม่ทันคิบอมที่ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและเดินอ้อมมาข้างหน้าร่างบาง มือใหญ่ยกขึ้นทาบกับหน้าผากของทงเฮ ตัวเย็นนิด ๆ แต่ไม่ได้ส่อแววว่าจะมีไข้อะไร

“วันหลังอย่าตากฝนอีกนะ”

“...หือ...”ทงเฮเงยหน้าขึ้นมอง รอยยิ้มบาง ๆ ฉายขึ้นเป็นการตอบรับ คิบอมหยุดสายตาลงมองใบหน้าหวานที่แม้นัยน์ตาจะบวมช้ำแต่ก็ยังคงความสวยได้เหมือนเดิม มือละออกจากหน้าผากเบา ๆ และสัมผัสแก้มเนียนของร่างบางด้วยความเผลอไผล

“อาบน้ำนอนเถอะ”

“ครับ”

ทั้งสองคนเดินออกไปแล้ว ทงเฮไปอาบน้ำ ส่วนคิบอมเองก็ไปหาอะไรกิน แต่ละครก็ยังฉายอยู่ คิมฮีชอลไม่ได้สนใจมันอีกเลยตั้งแต่เห็นฉากช็อกโลกตรงนั้น

สงสัยสิ่งที่ทงเฮกินจะเป็นยาเสน่ห์จริง ๆ ด้วย....

สองสามวันถัดมา ทงเฮไม่ได้ไปพร้อมกับคิบอมบ่อยนัก เพราะเขาชอบตื่นเช้าอยู่เป็นทุนเดิมทำให้เวลาตื่นร่นขึ้นเรื่อย ๆ จากตีห้าเป็นตีสี่สี่สิบห้าอะไรแบบนั้น ส่วนคิบอมก็เลื่อนลงไปเป็นหกโมง ซองมินเองก็ชอบค่อนแคะว่าทำไมเขาถึงมาเช้ามากมายอะไรนัก

ตอนนี้ในห้องเขาสนิทกับซองมินมากที่สุดแล้ว เพราะเจ้ากระต่าย(เขาเรียกแบบนั้น เพราะมันเหมือนดี)เองก็ไม่ค่อยมีเพื่อนนัก เจ้าตัวยอมรับว่าทำหยิ่งเพราะรำคาญเพื่อนที่ผ่าน ๆ มา แต่เขากลับเป็นข้อยกเว้น ตอนนี้ทั้งห้องก็เลยเรียกพวกเขาสองคนว่าคู่หูดอกไม้ไปแล้ว เพราะหน้าตาน่ารักกันทั้งคู่ ส่วนพฤติกรรมของคิบอมที่ได้รับคำสรรเสริญมากมายนั้น ทงเฮก็เห็นอย่างที่คิด พวกเขาไม่ได้คุยกันอีกเลยนับจากวันนั้น แต่เขาเชื่อแล้วแหล่ะว่าคิบอมแย่จริง ๆ

ตั้งแต่โดดเรียนนาน ๆ แต่โผล่มาเอาซะคาบสอบ (แต่ก็ดันสอบได้เกือบเต็มแทบทุกรอบ) หลับในคาบ โดนอาจารย์ทำโทษก็ไม่เคยสนใจ ถ้าหากอาจารย์คนไหนสั่งให้ออกไปทำอะไรป็นการลงโทษ คิบอมก็จะเดินออกไปเสียเฉย ๆ แต่ท่าทางนิสัยแบบนี้จะเป็นที่ชื่นชอบของสาว ๆ เพราะทงเฮไปไหนมาไหนก็ได้ยินแต่คนชื่นชมว่าคิบอมเท๊เท่ หรือไม่ก็ด่าไปเลยว่าเกเร ร้ายกาจ

“วันนี้จะมีรับน้องแหล่ะทงเฮ ~~”

ซองมินเดินกระดี๊กระด๊าเข้ามาในห้อง ทงเฮหันไปมองตามและยิ้มนิด ๆ ในใจไม่ได้สนใจเลย ร่างอวบเดินมานั่งข้าง ๆ และเริ่มเพ้ออย่างมีความสุข

“ไฮสคูลปีสุดท้าย แก่ ๆ อย่างเราจะได้ไปรับเด็กปีแรกแหล่ะ คึคึ”

“ทำไม จะกินเด็กเหรอซองมิน”

ด้วยวัยวุฒิและคุณวุฒิ นิสัยก็ถูกคอกันทำให้ทงเฮกัดซองมินได้อย่างสบายใจ ถึงแม้ระยะเวลาที่รู้จักกันจะเพียงแค่ห้าหกวัน ฝ่ามืออวบตีมือทงเฮดังเพียะโทษฐานพูดมาก

“เปล่า.. ตื่นเต้น และวันนี้ก็ไม่ต้องเรียน ~~ ทำกิจกรรมแทน ~~”

“แล้วรับน้อง กิจกรรมพวกนั้นคิดกันแล้วเหรอ?”

“พวกเจ๊ใหญ่เค้าคิดกัน”ซองมินบุ้ยใบ้ไปทางโต๊ะของกลุ่มสาวมีอิทธิพลของห้อง”นายแค่ไปยืนยิ้มเรียกหนุ่ม ๆ ก็พอแล้ว”

“จะบ้าเหรอ อย่างฉันต้องเรียกสาว ๆ สิ”ทงเฮหัวเราะร่า แต่สายตาเริ่มเหลือบไปที่โต๊ะเดี่ยวหลังห้อง บ่งบอกว่ากำลังนึกถึงใครบางคนที่ยังคงไม่มา และวันนี้ทำท่าจะมาสายเกินสิบโมง

“ไปมองที่นั่งหมอนั่นทำไม”ซองมินดักคอ แรก ๆ ก็เป็นกังวลที่ทงเฮท่าทางจะเกี่ยวพันกะตัวอันตรายนั่น แต่หลัง ๆ มาไม่ค่อยยุ่งเกี่ยวกันนัก ดีแล้ว ถ้าเกิดคนทั่วไปเข้าใจว่าทงเฮคนสวยเป็นพวกเดียวกะคิบอมนั่นก็แย่เลย

“เปล่า”

“อย่ายุ่งกะเค้าเล๊ยย...อันตรายชัด ๆ”

คาบแรกมีอาจารย์โผล่เข้ามาสอน ไม่ได้เป็นแบบที่ซองมินว่า แน่นอนว่าช่วงนี้เป็นมัธยมปลายปีสุดท้าย พวกเขาต้องเรียนหนักเป็นธรรมดาเพื่อเข้ามหาวิทยาลัยดี ๆ ให้ได้ ค่านิยมส่วนใหญ่คือเรียนเสร็จ กินข้าวห้าโมง ที่เหลือเรียนพิเศษถึงสี่ทุ่ม แต่สำหรับทงเฮเป็นข้อยกเว้น เขาเป็นคนไม่ชอบเรียนพิเศษเท่าไหร่นัก ปล่อยให้ตัวเองชิวไปเรื่อย ๆ

ตกไม่ตกก็ได้รู้เอง

และสุดท้าย กิจกรรมที่ซองมินว่าก็ถูกพับไปเพราะเรียนมันประดังเข้ามามากกว่า แต่พวกเขาจะได้สละเวลาสองคาบไปดูน้อง ๆ กันก่อน ซองมินเลยไม่ต้องดีใจแป้วเหมือนที่ผ่าน ๆ มา ระหว่างที่ฟัง ๆ คนอื่นพล่ามไป ทงเฮเหลียวหลังกับไปดูที่นั่งนั้นหลายครั้ง

คิบอมหายไปไหนนะ

“ไปหาน้องกันได้แล้ว ๆ”

ซองมินเข้ามาเรียทงเฮให้ไปด้วยกัน ทั้งห้องของเขามีแค่ยี่สิบห้าคน ถือว่าน้อยถ้าเทียบกับห้องเรียนอื่น ๆ ดังนั้นพวกเขาจึงเคลื่อนตัวผ่านตึกเรียนโดยไม่ได้เป็นที่เด่นมากนัก

“ซองมิน”

ร่างบางเรียก ก่อนที่นิ้วชี้จะแตะลงไปที่หางตาของคนตัวอวบ ซองมินขมวดคิ้วนิด ๆ

“อะไร ?”

“หางตาซ้ายนายกระตุก”

“อื้อ”ซองมินตอบรับเบา ๆ เขาไม่ได้สนใจเรื่องดวง แต่ทงเฮนี่หยิบจับอะไรออกมาเป็นเทพธิดาพยากรณ์ไปซะหมด เพราะร่างบางนั้นเชื่อในคำว่าโชคชะตาเอามาก ๆ

“นายจะเจอเนื้อคู่”ทงเฮบอกออกมาตามความเชื่อที่เสริมแต่งลงไปเองให้ซองมินดีใจเล่น พอฟักทองอืดทำหน้าตกใจก็หัวเราะและรีบแก้”ได้ลาภต่างหากเล่า”

“พูดให้ดีใจทำไมล่ะ โธ่”

ซองมินว่า พลางหยุดยืนหน้าห้องรุ่นน้อง ทำท่าจะเปิดประตู แต่ก่อนที่มือจะได้แตะลูกบิด ประตูนั้นก็เปิดผางออกมาก่อนจนซองมินกระโดดหลบแทบไม่ทัน ร่างบางสบถออกมาทันควันจนคนแถวนั้นมองด้วยสายตาตำหนิ

“ขอโทษครับ..ฮ..เฮ้ย !!!”

เสียงของคนที่เปิดประตูออกมาดังขึ้นด้วยความสำนึกก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็นตกใจ ซองมินกุมหัวที่ถูกกระแทกก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมา แต่พอเงยหน้าแล้วปฏิกิริยาก็ไม่ได้ต่างซักนิด

“หา !!!!”

“ซองมินนูน่า ! / ไอ้คยูฮยอน !!”

“ยกเลิก ๆ ฉันไม่ทำแล้ว นายเข้าไปคุยกะรุ่นน้องไป๊”

ร่างบางสะบัดมือไปมาและโบกไล่เพื่อนให้เข้าไปหารุ่นน้องข้างใน หลายคนยอมทำตาม แต่ก็มีบ้างที่มองด้วยสายตาหงุดหงิดและซุบซิบกันอยู่ข้างหลัง แต่ซองมินก็ไม่ได้สนใจหรอก สีหน้าของร่างบางตอนนี้มีแต่หงุดหงิดที่เจอคนที่ไม่คาดว่าจะเจออย่างคยูฮยอนเสียได้

“งั้นผมไม่ฟังแล้วกัน !!”คยูฮยอน เด็กหน้าหล่อที่ทงเฮมองว่าก็ดูโอเคยื่นหัวเข้าไปในห้อง และกลับออกมา บริเวณนั้นมีแต่พวกเขาสามคนเท่านั้น”อ้าว เจ๊หมวย เจ๊ไม่เข้าไปข้างในอ้ะ”

“หา...ก็..ซองมิน..”

พอโดนดุแบบเด็ก ๆ ทงเฮก็ง้องแง้งกับเงอะงะขึ้นมาฉับพลัน คยูฮยอนหัวเราะและเอื้อมมือมาคว้าไหล่ของทงเฮ ดันให้เขาไปในห้องอย่างสนิทสนม

“น่า ผมมีธุระกะพี่สาวคนนี้แหล่ะครับ เดี๋ยวผมจะคืนให้”เด็กแก่แดดพูดอย่างอารมณ์ดี ทงเฮมองซองมินด้วยสายตาที่ถามว่าเอายังไง แต่ซองมินกลับกอดอกเงยหน้ามองเพดาน ทงเฮถึงได้ต้องเข้าไปข้างในอย่างไร้ทางเลือก

“ทำไมมาสอบเข้าที่นี่”

เสียงดุ ๆ ของซองมินดังขึ้น แต่คนฟังไม่ได้มีสีหน้าแย่ลง กลับระบายยิ้มเรื่อย ๆ ดังเดิม ซองมินทำแก้มป่อง จะเซ็งก็เซ็งจะขำก็ขำ ก็โจคยูฮยอนคนนี้เป็นน้องชายที่อยู่ข้างบ้านเขา กัดกันมาตั้งแต่เล็ก ตอนแรกก็นึกว่ามันจะต่อไฮสคูลที่เดิม ที่ไหนได้มันดันมาหาเรื่องเรียนที่เดียวกับเขาซะงั้น

สงสัยคงจะอยากปากเปื่อยด้วยการฉะกันตั้งแต่เช้ายันเย็น

“ก็....แม่ยายผมฝากมาดูแล...โอ๊ยย อย่าหยิกสิค้าบ!!”คยูฮยอนร้องโวยวายหลังถูกซองมินหยิกต้นแขนไปทีนึง โทษฐานพูดจาประหลาด เพราะแบบนี้แหล่ะถึงได้ทะเลาะกัน เขาแมนเต็มร้อย แต่คยูฮยอนดันมาเรียกเขาว่าพี่สาวซะงั้น”ก็แม่ผมเค้าอยากให้มาเรียนอ้ะ”

“ฉันก็ต้องเจอหน้านายไปเรื่อย ๆ ล่ะสิ”

“ถูกต้องนะครับ !!”

คยูฮยอนตอบรับ ไม่ว่าเปล่า เอามือมาบีบแก้มซองมินเสียด้วย ร่างบางแยกเขี้ยวใส่เป็นการขู่ ตามด้วยเสียงหัวเราะจากร่างสูงที่บ่งบอกว่าสะใจมากเพียงใด

“เฮ้อ...นายมันแย่ที่สุดเลยโจคยูฮยอน”พี่สาวของคยูฮยอนบ่นเบา ๆ กับตัวเอง แต่ก็ไม่พ้นหูของคนถูกบ่นไปได้ คยูฮยอนพยักหน้ารับอย่างไม่รู้สึกผิด ก่อนที่มือใหญ่จะเอื้อมมือมาหยิบโทรศัพท์ที่กระเป๋ากางเกงของซองมินมาอย่างรวดเร็ว

“ตั้งสามอาทิตย์นะที่พี่ไม่ยอมบอกเบอร์มือถือผม”

“บอกไปนายก็โทรมากวนน่ะเซ่ !!”ซองมินตอบกลับอย่างรวดเร็ว เพราะถ้าคยูฮยอนได้เบอร์ของเขาไปก็เป็นอันว่าชีวิตตอนกลางคืนที่หมกอยู่ในห้องจะหมดไปทันทีเพราะเจ้าเด็กนี่จะส่งข้อความมากวน หรือไม่ก็โทรมากวนเสมอ ทั้ง ๆ ที่บ้านก็ห่างกันนิดเดียว ร่างบางเอื้อมมือจะคว้าแต่คยูฮยอนก็เหวี่ยงให้พ้นทาง

“เอาล่ะ..”คยูฮยอนกดเบอร์ตัวเองแล้วโทรออกอย่างรวดเร็ว”ไม่เซฟผมไว้ด้วย..แย่ งั้นเซฟว่าคยูฮยอนสุดหล่อแล้วกันเนอะ”

“จะบ้าเหรอ !!”

ซองมินยังไขว่คว้าทั้ง ๆ ที่รู้ว่าสิ้นหวัง เสียงเรียกเข้าของคยูฮยอนดังขึ้นพร้อมกับที่ซองมินเอื้อมถึงพอดี ร่างสูงยิ้มเผล่ ก่อนที่ริมฝีปากอุ่นจะประทับลงข้างแก้มของร่างบางอย่างว่องไว

“เฮ้!! ทำบ้าอะไรน่ะ!!”

ร่างบางชะงักกึก ก่อนที่จะโวยวายต่อรอบที่สอง คยูฮยอนหัวเราะเสียงดังอย่างพออกพอใจ แต่ไม่ทันที่ซองมินจะระดมตบตีไอ้น้องชายจอมฉวยโอกาส ประตูห้องก็เลื่อนปิดพร้อมกับใบหน้าของใครอีกคนก็ปรากฎขึ้นตรงนั้น

“คยูฮยอน...อย่ามาทิ้งภาระให้ฉันนะ”

“อะไรของนายน่ะฮยอกแจ”คยูฮยอนยอมปล่อยมือออกจากซองมิน ร่างบางเองก็หันไปดูคนที่เข้ามาใหม่ ใบหน้าขาว ๆ นั่นก็สวยไม่แพ้เขาเลย ร่างผอมบางโผล่ออกมาเพื่อลากเพื่อนตัวแสบของตัวเองกลับ

“พี่สาวข้างในจะปาดคอฉันตายเพราะอยากเจอนายน่ะสิ”ฮยอกแจหมายถึงพวกกลุ่มสาว ๆ ที่กรี๊ดหนุ่มหล่อในโรงเรียน ซองมินรู้ดี กลุ่มนั่นก็เดิม ๆ ว่าแล้วว่าคยูฮยอนเองก็ต้องโดน เพราะเจ้าตัวก็ไม่ได้แย่ ไม่สิ ดีเสียด้วยซ้ำ แต่เขาไม่เคยมองเห็นเลยล่ะมั้ง เล่นเห็นกันมาตั้งแต่จำความได้แล้ว

“สวยมั้ยล่ะ?”คยูฮยอนทำท่าสนอกสนใจเสียเหลือเกิน ร่างบางรู้สึกหมั่นไส้ประกอบวูบวาบแปลก ๆ ไปด้วย ฮยอกแจมองมาทางเขา ใบหน้าหวานมีแววเหมือนเข้าใจอะไรบางอย่างก่อนที่จะส่งสายตาไปจิกคยูฮยอนให้เข้าห้องไปได้แล้ว

“อย่ามองแบบนั้นน่า ฉันรู้ว่านายสวยกว่าเยอะ”คยูฮยอนหัวเราะเบา ๆ และพูดแซวอย่างอารมณ์ดีเป็นนิจศีล ฮยอกแจทำปากยื่นแต่ก็ยอมรับมือยาว ๆ ที่เอื้อมมาลูบศรีษะนั่นโดยดี ทั้งสองเดินเข้าไปโดยที่ไม่ได้สนใจซองมินอีก ร่างบางมองตามไปด้วยสายตาว่างเปล่า ในใจมีความรู้สึกบางอย่างที่เดาไม่ออกว่ามันคืออะไร

เหมือนกับมีม่านหมอกมาคลุมทับจนเขาไม่สามารถรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

รู้แต่เขาไม่พอใจ....มากเลยด้วย

ทงเฮกำลังกวาดหนังสือเข้ากระเป๋าเพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน พอดีกับที่คิบอมเดินเข้ามาในห้องพอดี ทุกสายตาในห้องหันไปจ้องคิบอมด้วยสายตาแปลก ๆ เพราะว่าอีกคาบเดียวก็เลิกเรียน ไม่มีใครทราบว่าคิบอมจะมาเอาทำไมป่านนี้ ตอนที่ทุกคนกำลังจะกลับบ้านกันหมดแล้ว ทงเฮถอนหายใจเบา ๆ ก่อนที่จะพยายามมองสบตากับคิบอม แต่สิ่งที่เขาเห็นเสียก่อนคือเศษกลีบดอกไม้สีขาวที่ติดปกเสื้อนักเรียน ทงเฮขมวดคิ้วนิด ๆ

ทำไม..ถึงรู้สึกว่านัยน์ตานั่นเศร้าหมองลงกว่าที่เคยเห็น

เลิกเรียนแล้ว และนี่ก็เป็นอีกครั้งที่ทั้งห้องต้องเงียบเมื่อเห็นอีทงเฮกำลังเดินดุ่ม ๆ เข้าไปหลังห้องเพื่อไปหาตัวอันตรายคนเก่า คิบอมกำลังนั่งมองไปข้างหน้าด้วยสายตาว่างเปล่า หูมีซาวด์อะเบาท์เสียบอยู่เป็นการตัดขาดโลกภายนอก

“กลับบ้านด้วยกันนะ”

มือเล็กกระตุกเข้าที่แขนเสื้อของร่างสูง คิบอมเหลือบตามามองนิดหนึ่งและเมินกลับไป ทงเฮถอนหายใจ นิ้วเรียวชี้ไปที่นอกหน้าต่างเพื่อต้องการจะให้ดูสภาพอากาศข้างนอก

“เดี๋ยวฝนก็ตก ถ้าแบบนั้นก็ไม่ต้องกลับบ้านกันนะ”

คิบอมเบือนสายตามามองทงเฮด้วยสีหน้าหงุดหงิดนิดหน่อย ปอยผมข้างขวาถูกนิ้วเรียวนำขึ้นไปทัดหู หน้าม้ายาว ๆ ข้างหน้าก็กลายเป็นจุกข้างบนด้วยยางรัดสีชมพูที่คาดเดาว่าเป็นฝีมือซองมิน แต่ถึงเป็นแบบนั้นทงเฮก็ยังดู...น่ารัก

“เอาลงเถอะ”

แต่ที่คิบอมตอบมาไม่ใช่คำตอบ กลับมาพร้อมนิ้วที่เอื้อมไปเกลี่ยผมที่ทัดหูอยู่ของทงเฮให้ลงมาที่เดิม ร่างบางระบายยิ้มหวาน แก้มเนียนขึ้นสีระเรื่อด้วยความรู้สึกที่แปลกไปในอก มือเล็กเอื้อมไปฉุดให้คิบอมลุกขึ้น ก่อนที่ทั้งสองคนจะออกไปด้วยกันโดยไร้คำพูดขัดขืนจากคิบอม

“ไม่จริงใช่มั้ย...”เสียงใครซักคนครางตามหลังไป ซองมินเองก็เช่นกัน นัยน์ตาใสเบิกค้างจ้องอยู่ที่เดิม

..ฉากแบบนี้ของคิบอม ไม่เคยเห็นเลยจริง ๆ

ทั้งสองคนเดินมาด้วยกันซักระยะ ระหว่างทางมีแต่ความเงียบเพราะไม่มีใครยอมพูดก่อน ทงเฮเองที่วันนี้ก้มหน้าก้มตาไม่ยอมพูดก็คงเพราะอารมณ์เขินตกค้างที่ยังมีผลมาจากเมื่อซักครู่ ถึงการกระทำนั่นจะเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่สำหรับเขา มันก็ดีแล้ว

เขาอยากให้คิบอมยิ้มเยอะ ๆ

เขาชอบนัยน์ตาของคิบอม ชอบรอยยิ้มของคิบอม ชอบแก้มป่อง ๆ ที่ไม่ได้เข้ากับมาดสุดแสนจะเย็นชานั่น มันเป็นอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาร็สึกว่าต้องทำให้คน ๆ นี้มีความสุขให้ได้

เป็นเพราะโชคชะตาหรือเปล่านะ...

สายฝนเย็นฉ่ำค่อย ๆ ตกลงมาจากฟากฟ้า ทงเฮยื่นมือออกไปข้าง ๆ และพยายามหยีตามองให้เห็นเม็ดฝน ดีนะที่พวกเขาเดินมาถึงหน้าบ้านเดี่ยวสองชั้นของพวกเขาพอดี คิบอมมองไปรอบตัวก่อนที่จะเดินเข้าบ้านแบบไม่สนใจอะไรอีก แต่ทงเฮกลับเอื้อมมือมาคว้ามือร่างสูงไว้อีกครั้ง

“เล่นน้ำฝนกันเถอะ”

รอยยิ้มสดใสนั่น...ทำให้ทงเฮดูเหมือนเทพธิดากลางสายฝน

เจิดจ้า บาดตา เพียงได้เห็นก็ทำให้ยิ้มได้

แต่เหมือนมีหมอกมัวแสนมัวมาบังตาร่างสูงเอาไว้ นัยน์ตาของคิบอมว่างเปล่า มองเลยใบหน้าของทงเฮไปยังสายฝนที่ทวีความแรงขึ้นด้านหลัง เสื้อผ้าของพวกเขาสองคนเริ่มเปรอะเปื้อนด้วยน้ำฝน ทงเฮเอียงคอมองคนตรงหน้าด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ

สายฝนที่ตกลงมา บวกกับไอร้อนจากเครื่องยนต์ที่หักพังไม่มีชิ้นดี ความมืดที่กดประทับอยู่นัยน์ตาทำให้เขาหวาดผวา ใบหน้าเปียกชื้นไปด้วยสายฝนที่ตกในคืนที่เขาสูญเสียสองสิ่งไปพร้อมกัน

ทั้งนัยน์ตา ทั้งหัวใจ

“ฉันไม่ชอบฝน”ในที่สุดคิบอมก็ยอมพูด เส้นผมสีเข้มเปียกลู่แนบกับใบหน้า จากฝนเม็ดเล็ก ๆ เริ่มเพิ่มเป็นเม็ดใหญ่ที่ทำให้เปียกได้มากขึ้นทุกขณะ เสียงดังแปะ ๆ ที่ดังกระทบพื้นคลอไปรอบตัว ทงเฮเงียบไปซักพักแล้วถามขึ้นด้วยเสียงเบาพอ ๆ กับเม็ดฝน

“….ทำไมล่ะ?”

คิบอมฟังคำถามของทงเฮด้วยสีหน้าเยือกเย็น ความทรงจำแสนเลวร้ายวิ่งผ่านเข้ามาให้หัวใจได้ร้าวลึก บาดแผลที่ไม่มีวันจางหายยังคงถูกกรีดด้วยฝีมือเจ้าของเสมอ

“ซอฮยอนตายวันที่ฝนตก..ชัดมั้ยล่ะ”

บอมเย็นชาดีนะเรื่องนี้ ชอบแฮะ 55

ยัยหมวยก็สดใสจริงจริ๊งง กร๊ากกกกก

ตอนนี้คยูมิน กะฮยอกออกมาและ กี้มินนี่กัดกัน จะมาแย่งซีนคิเฮอีกมั้ยเนี่ย - -;;

อ่า มันไม่ดราม่าเท่าไหร่หรอกนะตอนแรก ๆ คึคึ...~

Upd : 1 พ.ย. 52 / 01:29 ,

บันทึกไว้ ๆ เลขสวยยยย คิเฮอิสมิราเคิล

ตอนนี้มาอัพเร็ว เพราะเป็นตอนแรก ๆ นี่เนอะ คึคึ

พรุ่งนี้ไปหาหมอฟัน ไปให้เค้าเจอฟัน ตายห่_ T^T (หยาบเล็กน้อย เพราะเจ็บจริง ๆ เจ็บแบบไม่ไหวแล้ว)

คิดถึงทุกคนจริง ๆ นะ ใครว่าเค้าลืม เค้าไม่ลืมหรอกกกกก ไอเลิ๊ฟยูวววว จ๊วบบบบบบ

ความคิดเห็นที่ 22 (จากตอนที่ 2)

อิจฉา!!!
ทำไมได้ไปคอนตั้ง 2 วันอ่ะพี่มีน T^T / เพราะพี่เทพ =.,=
เนได้ไปวันเดียวเอง -*- / แต่ก็แกลบอยู่....T^T
หวังว่าเราจะเจอกันที่คอนนะคะ 55+ เนไป 4000 แหล่ะ / เราอาจจะเจอกันที่ร.ร. ง่ายกว่าเยอะ - -
มาติดตามเรื่องใหม่ น่าสนใจมากๆ
ตอนแรกอ่านๆรู้สึกคิบอมเย็นชายังไงไม่รู้ / มันใช่เลยยยย
ไปๆมาๆ ทำไมเริ่มร้ายขึ้นหว่า?? / สะใจพี่ไง 555
55+ สุดท้ายยย รีบอัพนะคะ

---

PS.  ทุกอย่างมีเริ่มจะย่อมมีจบ โอกาสต่อไปขอให้เป็นฉัน สู้เพื่อนพี่ SJ!!

Name : FUKTONG♥< My.iD > [ IP : 202.57.134.249 ]
Email / Msn: naymo_momo(แอท)hotmail.com
วันที่: 2 พฤศจิกายน 2552 / 14:34

ความคิดเห็นที่ 21 (จากตอนที่ 2)

คิมคิเย็นชาได้อีก เล่นเอาฤดูหนาวกลายเป็นฤดูร้อนกันเลยทีเดียว / หา มันทำได้ยังไง คิมคิเย็นชา=[]=!! ต้องหนาวสิ - -;;;
ไรเตอร์พยายามรีบๆอัพนะค่ะ
เรื่องน่าติดตามมากค่ะ  / ขอบคุณจ้า

Name : อิ อิ< My.iD > [ IP : 125.26.101.156 ]
Email / Msn: kaluiynafaiy_06(แอท)hotmail.com
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2552 / 23:16

ความคิดเห็นที่ 20

อุกีซซ ซ

มีนจ๋าา า

ตามมาอย่างรวดเร็ว =.,= / =..,=

แต่แปะไว้ก่อนเน้อ  ยังบ่ได้อ่านง่ายหรอก

๕๕๕๕๕

อร๊างง ง ง

คยูมินเรื่องนี้แอ๊บไม่เด่น =.,= / เนอะ เรื่องเก่าเค้าทำหมั่นไส้ แย่งซีนนนนนนนนน

แต่ว่าเรื่องนี้  ท่าทางมินจะทรมานกี้นะ / เค้าจะแก้แค้นนนนนนนนนนนน

๕๕๕

เอาคืนจากเรื่องที่แล้ว / ใช่เลยยย 5555

กร๊ากก ก ก

จะติดตามเธอเสมอจ๊ะ

รักนะจุ๊บๆ =3= / รักนะจุ๊บ ๆ เช่นกันนนนน

Name : =>มหานครเดียวดาย<=< My.iD > [ IP : 125.26.142.13 ]
Email / Msn: disaster_crown(แอท)hotmail.com
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2552 / 20:57

ความคิดเห็นที่ 19 (จากตอนที่ 2)

หือ....ขยันจังเนอะ / พอรู้ - -

มีนช่างมีเวลาว่าง ของเรายังไม่กระเตื้องเลย Eหนูเอ๊ย! / - - มาทำไม มาทำไมมมมม

ชอบบอมเวอร์ชั่นนี้ / เวรกรรม - -

โจคยูฮยอน เด็กกวน ของใครบางคน ทนอยู่กับคำว่าเกลียดมานานจนยอมแพ้

อีซองมิน คนแก่ปากแข็ง พยายามย้ำทางวาจาและความคิดว่าเกลียดเด็กกวน สุดใจ

“พี่ซองมินครับ...^^”

“ฉันเกลียดนาย !! บ้า !!”


ปล.ฉันรักคยูอีกละ = = / อะไรเนี่ยยยยยยย

ถามจริงเหอะ เข้ามาดูคำโปรยหรืออ่านเนื้อด้วย ? =[]=!!

Name : Fan_Yaoi< My.iD > [ IP : 125.24.196.247 ]
Email / Msn: may_mean_tvxq_suju(แอท)hotmail.com
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2552 / 20:13

ความคิดเห็นที่ 18 (จากตอนที่ 2)

ย้ากกกกกกกกกกกกกกกก !!  / ย๊ากด้วย...พอพี่เห็นเม้นถึงขั้นตกใจ - -

ยาววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

วววว x 5

แบดบอยหรอ ? เดี๋ยวเถอะ หมวยจะเปลี่ยนนายได้แน่นอนคิบอม คึคึึ / เนอะ ยังไงตอนจบก็เป็นแบบนั้น ไม่จบแบบนั้นดีมั้ย คึคึ
เย็นชาจังเลยอ่ะ มันรู้สึกตงิดๆ กับพี่ทงเฮมากๆ
ไม่รู้สิ โพดสะอึกหลายรอบมากๆ จะสงสารก็มีส่วนนิดนึงนะ / โพดกินน้ำเถอะนะ - -
(นี่แค่เริ่มเรื่องเองนะ - -*) ฮ่าๆๆ

หมวยพยายามจะคุยด้วยหลายอย่างอ่ะ
แต่คิบอมก็ไม่สนใจเล้ย ! ไม่รู้สิ โพดรู้สึกแปลกจริงๆ นั่นแหละ !! เหอๆ / ก็..นะ คึคึ
เอาแบบนี้ดีกว่า ให้ความรู้สึกหดหู่ ? ประมาณนั้นแหละ
สายตาคู่นั้นมีอะไรแฝงเอาไว้หรอ ? มาจ้องตาเค้ามั้งซิ = = / ง่ะ ที่รักพี่ได้หลอนตายเลยสิ =[]=
เค้าก็อยากจะรู้เช่นกัน เหอๆ
คิบอมอย่าเย็นชาใส่ทงเฮเลยยยยยย ~ / ไม่ด้ายยยยยยยย
สงสารหมวยจริงๆ ทั้งที่สดใสมากแท้ๆ เป็นโพดโดนดุอย่างนั้นคงร้องไห้จริงๆ / พี่คงด่าเละ - -
หมวยก็อยากจะร้องแล้วนี่ มาร้องด้วยกันเอามั้ย ?? ฮ่าๆๆ / =[]=
อ่านตอนที่คิบอมพูดอย่างนั้นอ่ะ โพดก็อยากร้องไห้จริงๆ นั่นแหละ
อารมณ์ของเด็กปัญญาอ่อนก็อย่างนี้แหละพี่มีน = = / อื้อ พี่เห็นด้วย - -+

มันเหมือนมีอะไรให้โพดคิดอย่างนั้นอ่ะ ว่า..
คิบอมขับรถชนหมวย ไม่รู้สิ มันมีความรู้สึกประมาณนั้น (อาจจะไม่ใช่ก็ได้เนอะ -3-) / =w=
แล้วใครมันตัดสายเบรก เดี๋ยวงับหัวขาดเลยนี่ ! -o-; / เค้าเองงงงงง
มีภาพซอฮยอนซ้อนทับเข้ามาอีก หมวยไม่ได้ตั้งใจเน้อ ~ ฮ่าๆๆ
มันดันไปคล้ายกันได้ไงเนี่ย ? แล้วมาฉุดหมวยไปได้ยังไงกัน !
คิบอมกำลังจะทำอะไร๊ ??????? / เอาไปกด - -

พวกนั้นอ่ะ ผู้หญิงพวกนั้นคิดได้ไงเนี่ย ?
กระเทยเนี่ยนะ !! ใช้อะไรคิดฮึ .. - -*

พี่ซองมินออกมานิดนึงก็น่ารักได้อีกอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ / เดี่ยวจะมีให้หมั่นไส้ยิ่งกว่านี้ !!
ดูจะกังวลกับคิบอมมากจริงๆ นั่น แล้วไปตามพี่ชายที่ผับ พี่ชายซองมินคือ ?? / คือใคร....หึ ๆ
(คิดไว้ก่อนได้มั้ยอ่ะ ถ้าป๋าก็ดีนะ น่าร้ากกกกกกน่ารัก !! หรือพี่อีทึก - -) / =[]=
สักคนนั้นแหละ ช่างเถอะๆๆๆๆๆๆๆ หึคึคึคึคึ ~

แต่พี่ซองมินก็น่ารักจริงๆ นั่นแหละ ไม่เป็นไรน้า ~
ใครว่าพี่ยังไงเดี๋ยวโพดจัดการให้ = = คึคึ / = =++++++++
คนน่ารักอ่ะจะทำไม ? มันอิจฉาพี่แน่เลยเหอะ อย่าไปใส่ใจมันเลยๆ เหอๆ
เพื่อนคนแรกที่โรงเรียนของทงเฮคือพี่ซองมิน กะแล้วต้องพี่ซองมินแน่ๆ -o-; / ก็แหงสิ สองสวยมารวมกัน เดี๋ยวหาสาวลีอีกหนึ่งด้วยยย
แล้วมันก็ใช่จริงๆ พี่ซองมิน ซองมิน มินนนนนนนน ~~
(โพดมันเป็นอะไรฟ่ะเนี่ย ?? - -) / อื้อ ตรวจหน่อยนะ 5555

พี่ทงเฮสู้ต่อไป เอารอยยิ้มของพี่คิบอมกลับคืนมาให้ได้น้า
พี่ทำได้อยู่แล้วอ่ะ เค้าเอาใจช่วยอีกแรงนะ !! / อ่า ...พี่จะขัดให้เอง -.,-

พี่มีนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ~
(อ่านแบบโหยหวนหน่อยนะ เพราะอารมณ์โพดเป็นแบบนั้น - -) ฮ่าๆๆๆๆๆ / น.หนุกี่ตัวฟะ - -ll
คิดถึงพี่มีนหลายๆ คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกก !!!! / เหมือนกันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ลืมเค้าคนนี้หรือยัง ? -*- / ไม่มีทางงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง (โหยหวนพอกัน)
เผื่อพี่มีนลืม เค้าชื่อ ข้าวโพด โอด โอด โอด โอด ~ / พี่ชื่อมีนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
พี่มันเม้ต์อะไรไม่ค่อยมีสาระเล้ยย !!
สุดท้ายนี้ คิดถึงพี่มีน สู้ๆ เค้าติดตามพี่มีนเสมอ ~~ / คิดถึงเหมือนกันนน เห็นโพดในเรื่องเก่าบ่อยมากก คิดถึง จุ๊บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  ๆ ๆ
จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ -3-
(ฝากนํ้าลายไว้นิดนึง =[]=*) / =[]=ll เราเอคโค่กันไปมาเต็มหน้าเม้นเลย 5555

Name : ,,MINPOADZ [ IP : 58.9.126.158 ]
Email / Msn: -
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2552 / 20:09

ความคิดเห็นที่ 17 (จากตอนที่ 2)

บอมแรงกว่าที่คิดอีกอ่าๆๆ ไม่น่าทำไมคนไม่ค่อบชอบ-*- /  เนอะ ฮ่า ๆ ๆ ๆ

บอม แกอย่าเห็นด๊องเป็นตัวแทนซอฮยอกนะเว้ยยยยยย

ถ้าทำงั้นโมโหจริงๆด้วย!! / หึ ๆ ๆ ๆ ๆ

เกลียดยัยพวกนั้นอ่ะ มาว่าด๊องได้ไง-*- ด๊องออกจะน่ารัก

มีนมาต่อเร็วๆนะๆๆๆๆๆๆๆ บอมเวอร์แบด เถื่อน โหด ตรงสเป็คแบดบอยเลยอ่ะ>_< / สเป็คเค้าหรอก =3=  เราอย่ามาแย่งกัน มิ้นเอาหมวยไป เค้าจะกกบอม =w=

จะรอนะจ้ะ

---

PS.  Super Junior 3rd album!!!! Sorry Sorry

Name : @_minto_@< My.iD > [ IP : 58.8.30.38 ]
Email / Msn: -
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2552 / 20:04

ความคิดเห็นที่ 16 (จากตอนที่ 1)

มาตอนแรกก็แรงเลยอ่ะมีนนนนน

ไม่ไหวแล้ว แอบเศร้าTT^TT / มิ้น..สะใจจังเลย *-*

ไปอ่านตอนต่อไปดีกว่า

---

PS.  Super Junior 3rd album!!!! Sorry Sorry

Name : @_minto_@< My.iD > [ IP : 58.8.30.38 ]
Email / Msn: -
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2552 / 19:50

ความคิดเห็นที่ 15 (จากตอนที่ 1)

อ่า.. มาถึงก็สะเทือนใจอย่างแรงงงงงงงงงง !! กรั่กๆๆ / นี่สะเทือนใจ ? = =
(ดูเหมือนโพดจะไม่ค่อยสะเทือนเลยนะนั่น - -) / อือ - -

มาถึงรถคํ่าเลยอ่ะ ตกใจหมดเลยเหอะ / อาจจะเป็นไฟไหม้ วันหลัง
แล้วบอมตอนแรกตาบอด ตอนนี้ตาก็ไม่ใช่ของบอม ? / ถูกแล้วนะค้าบบบ
แล้วของใครอ่ะ ? ช่างเถอะ - -
พี่ฮีชอลสุดสวย(?)เป็นพี่ชายของคิบอมหรอเนี่ย ? / พี่สาวหรอก
(ก็เห็นอยู่ัยังจะถามอีกเนอะ /P'Meen) ฮ่าๆๆ / พี่สาวตะหากกกกกก
สงสารบอมนะ ตอนแรกมาถึงแฟนตัวเองฆ่าตัวตายซะงั้น เพราะพี่แกขาหัก - -
เดินไม่ได้อีกต่อไป เป็นใครใครก็ชํ้าเนอะ เหอๆ / หึ ๆ เพราะเค้าเป็นผู้หญิงด้วยแหล่ะ 55555555

(ตอนแรกวางพล็อตว่าให้กระโดดตึก ปาคคอ บลา ๆ จนอำนาจมืดถามท้วงว่า ‘มีนเกลียดผู้หญิงก็บอกมาเถอะ’

= =;;;)

งื้อออออออออออออออ ~
สงสัยนะ พี่ทงเฮมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงอ่ะ ? เป็นอะไรกับเจ๊หรอ ?? / เป็นคนสวยเหมือนกัน -.,-
เอ่อะ !! สงสัยยยยย ~~

เดี๋ยวไปอ่านอีกตอนก่อนนะ คิดถึงพี่มีน จุ๊บๆ -3- / =3=

ตอนนี้บอมเห็นหมวยแล้วใช่เลยหรือเปล่า ?
แบบใช่เลย คนนี้แหละหามานาน = = / ต้องร้อง ใช่เลยยย ประกอบบบ
ค่อยๆ เริ่มจะดีกว่านะโพด กร๊ากกกกกกกกก

อะไรอ่ะพี่มีนรันทดหรอ ? เง้อออออออออออออออ~ / ถูกต้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
รันทดกว่าเรื่องที่แล้วมั้ยเนี่ย ? TUUT / >w<
ไม่เป็นไรหรอก โพดเป็นพวกอึดอยู่แล้วล่่ะ (หรออออ ? - -) ฮ่าๆ
ไม่อยากให้รันทดสักเท่าไหร่เลย แต่ก็ดีแล้วล่ะ เหอๆ
หาอะไรที่เเน่นอนหรอสาระจากเม้นต์นี้ไม่ได้เลย -o-;  / = =;; ก็ถุกอยู่ (แก่แล้วยังใจร้ายอีก 5555)

Name : ,,MINPOADZ [ IP : 58.9.126.158 ]
Email / Msn: -
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2552 / 19:24

ความคิดเห็นที่ 14 (จากตอนที่ 2)

บรรยากาศมันทะมึน ทึนทึก ยังไงก็มิรู้ / นั่นแหล่ะธีมหลักของเรื่อง (ฮา ~)
เรื่องนี้พาอึมครึมอีกแล้วนะท่าทาง
ออกแนวทรมานใจคนอ่าน ฮ่าๆๆ / แน่น๊อนนนน

คิบอมดูฝังใจกับอดีตมากมาย
ที่ทำตัวเลวร้าย อาจเป็นเพราะอดีตรึเปล่า / เยส -.,-
จริงๆแล้วคิบอมอาจจะเป็นคนดีก็ได้นะ
ให้อารมณ์เหมือนหมวยคือแสงสว่าง 555 / อ้า...นั่นก็เป็นอีกหนึ่งสาเหตุหลัก ๆ ตอนท้ายเรื่องเนอะ 55555555
แบบเป็นคนเดียวที่กล้าเข้าไปยุ่งกับรังสีอำมหิต
ฝากความหวังไว้กับคนคนนี้เลยนะเนี่ย / เราก็ฝากมาตั้งแต่เค้ายังเด็ก ตอนนี้ก็สมหวังไปแล้ว บุ่ย = =

น่าติดตามอีกแล้วววววว / ขอบคุณค้าบบบ คิดถึงพี่ทิพน้า !

Name : Clier [ IP : 124.122.209.231 ]
Email / Msn: -
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2552 / 14:50

ความคิดเห็นที่ 13 (จากตอนที่ 1)

โอ้ววววว

คิบอมมี่

น่างสงาร T^T / สะใจเนอะ 5555

Name : นักอ่านในเงามืด [ IP : 125.27.225.135 ]
Email / Msn: -
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2552 / 13:39

ความคิดเห็นที่ 12 (จากตอนที่ 2)

แก้มจะเย็นชาไปไหน !? / เค้าเป็นบทบังคับ บทที่ถนัดที่สุดของเค้าล่ะ 555
เฮน่าสงสาร เค้าออกจะน่ารัก
อิจฉาอะดิ๊ ที่เฮสวยกว่าสาว ๆ ในห้อง ฮา ~ / อันนั้นก็ถูก กรณีศึกษา แพนเค้กเป็นต้น ~

อซม.เรื่องนี้ ทำตกหลุมรักเลย !! / =.,= น่ารักเนอะ เนียนเนอะ 555555
เฟรนด์ลี่ น่ารักสุดๆ อร้างง งง งง ~


แบดบอย เชอะ ! เดี๋ยวสักวันเถอะ หมวยจะเปลี่ยนสายตาเย็นชาคู่นั้นได้ ! / =w=


แล้วอะไรที่มันขาดหายไปในความทรงจำล่ะ ?
คิบอมหรอ ? แต่ไม่น่าใช่ เพราะถ้าใช่แก้มมันต้องจำได้สิ่ ใช่มั้ยอะ ? / หึหึหึหึหึ (หัวเราะยาว ๆ ชั่วร้าย)

Name : d.dreamz [ IP : 124.122.243.16 ]
Email / Msn: -
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2552 / 12:42

ความคิดเห็นที่ 11 (จากตอนที่ 1)

โห๊ ! คิบอมน่าสงสาร TT'
แล้วอย่างนี้ก็ขอให้รอยยิ้มของทงเฮเยี่ยวยาหัวใจของคิบอมได้ เพี้ยง ! / หือ รออีกนานหน่อยแล้วกัน วะฮะฮะฮ่า (หัวเราะเลว - -)

รักแรกพบน่ะ ทำไมมันไม่เกิ๊ด  / ถ้าเกิดก็จัดเข้าหมวดน้ำเน่าเลยเถอะ - -
(มันจะเกิดได้มั้ยล่ะ เจ็บซะขนาด ==;)
แล้วเฮมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงแฮะ . / เค้าว่ายน้ำมา - -

อย่าเศร้ามากนะไรท์เตอร์ เดี๋ยวรีดเดอร์จิขาดใจ 555 / นั้นกลาง ๆ ได้ใจแทบขาดแน่ - -+

Name : d.dreamz [ IP : 124.122.243.16 ]
Email / Msn: -
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2552 / 12:20

ความคิดเห็นที่ 10 (จากตอนที่ 2)

เม้นที่สองของวัน ^^
อันนี้ได้เม้นกับคอม รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย
หลังจากที่ไม่ได้จับมานาน ฮิฮิ / หืม ขนาดกะโทสับยังย๊าว นับถือ =w=

,,,เริ่มด้วยเคะสุดสวย
หมวยน้อยของเรา
อ้อนเข้าให้มากๆนะ
เชื่อว่าเดี๋ยวเด็กแก้มบวมนั่นก้อจะยอมเอง = = / ยัง มันง่ายเกินไป หมวยต้องงัดมารยาออกมาอีกเยอะ (มารยา =[]=)
อ่อ!!~สงสัยอีกอย่าง
ด๊องคุ้นเคยก่าตาดวงนั้นหรอ? / ใช่เลย แต่เราจะไม่บอกว่าเพราะอะไร คึคึ
หรือเค้ามั่วเอง...... / = =
ถ้าเป็นอย่างที่เค้าคิด งั้นก้อแสดงว่าด๊อง
ต้องเคยชอบซอฮยอนมาก่อนซิ????? / =w=;


,,,บ๊อมบอม เศร้าได้
แต่อย่านานไปล่ะ
รู้ว่าเพิ่งเสียคนรักไป แต่ก้อต้องไม่ปิดตัวเองเน้~
(ที่พูดงี้เพราะนี่คือฟิ ^^) / ถูกต้อง ถ้าเกิดเปลี่ยนนายเอกเป็นผู้หญิงเราจะสั่งให้บอมปิดตัวเองทันที 555555
อีกอย่าง,,,เห็นทับซ้อนกันหรอ
ด๊องเหมือนซอฮยอนหรอ??? / =.,=
อย่าเอามารวมกันนะ ไม่ดีๆๆ
เด๋วหมวยเค้าเสียใจ T^T
[ได้ข่าวว่าหมวยมันของผม :: บอม] / นั่นดิ่ ข่าวนี้มีมานานแล้ว 555


,,,มาถึงคนนี้ ไม่พูดไม่ได้
ถึงแม้บทจะไม่เยอะ แต่ก้อถือว่าเยอะ / เดี๋ยวก็เยอะ หึหึ
คิมฮีชอล สามีเค้า~~~~ / ได้ข่าวภรรยาเค้า - -+
อ๊า คนเลี้ยงแมวอยากเป็นหมอหรอ? / ไม่เหมาะ - -;;
เห็นจะรับรักษาใจให้ชายฉ่อย
แล้วฉ่อยชอบคัยเนี่ย? ป้าทึก=นางฟ้า / หือ ยังไม่ออกซะหน่อย หึหึ
น่าจะเป็นอย่างนั้น คึคึ
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่บอมก่ะคิมฮีเป็นพี่น้องกัน
แต่คิมฮีเอาบอมไม่อยู่ / เนอะ ปกติบอมจะกลัวฮีเสมอ - -
ช่างแตกต่าง = =
แต่ก้อนะ..บางทีตอนปกติอาจจะคุมได้
แต่ในช่วงเวลานั้นอาจจะเป็นจุดสูงสุดของรมณ์บอมแล้ว / บอมเค้าพีคหนัก 5555
คุณพี่ที่แสนดีเลยไม่สามารถ
คงเป็นงั้นแหละ / เนอะ แต่คุณพี่ที่แสนดีนี่ไม่ใช่มั้ง - -


สุดท้าย,,,ตอนหน้าเอาฉ่อยแล้วก้อเมะ&เคะทั้งหลาย
ทยอยออกมากันได้แล้วน๊า~~ / เค้าจะมากันตอนที่เก้าสิบนู่น บทวอนซินน่ะ หึหึ
คิดถึงทุกคนจะแย่ ฮ่ะฮ่า++

ปล้ำเหงือก.รู้มั๊ยไร้ท์ทำให้เค้า(เกือบ)นอนไม่หลับ
ตื่นแล้วก้อค้างอยู่เกือบชั่วโมง / = =ll
กว่าจะได้หลับอีกทีก้อนะ
ข่มตาแทบตาย = = / ก็ได้ข่าวอีกทีว่ามันเช้าแล้วนะ. แต่เลขได้ใจเหอะ 12:09 คิเฮอิสมิราเคิลลลลล

อย่าลืมตอบเม้นนะ ^^ / =.,= ตอบแล้วววววว

Name : [[ด.ช.คิม ปั๊ง ซัง]] [ IP : 125.27.160.17 ]
Email / Msn: nu_zin(แอท)hotmail.com
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2552 / 12:09

ความคิดเห็นที่ 9 (จากตอนที่ 1)

ไร้ท์~~~

เค้ามาแล้ว ฮิ้วว / กำลังรอเลยยยย *-*

,,,อ๊าง ง ฟิคใหม่ในที่สุดเราก็ได้เจอกัน คิคิ / นรกของเค้าอ่ะดิ่ เปิดเทอมแล้วนี่หว่า =[]=/

,,,สำหรับอินโทร โอ้ว ว =[]= ยาวได้อีก
มาถึงก้อรถคว่ำเลยนะเนี่ย / วันหลังเปลี่ยน เป็นตายด้วยการโดนไฟไหม้ ? (ศพไม่สวย - -)

,,,บอม ตานายนะตอนนี้ไม่ใช่ของนายใช่มั๊ย?
ได้สบตาปิ๊งๆ*-* ก่าหมวยแล้ว
ติดใจล่ะซิ๊^^ / แน่น๊อน
แน่ล่ะ หมวยน่ารักออกปานนั้น
งัยก้อหวานกันเร็วๆน๊า จะได้รันทต่อ ฮุ่ว่ะฮ่ะฮ่า ^[]^ / ก็ได้แค่แรก ๆ น่ะหวาน น้ำตาลโรยหน้า(หัวเราะชั่วร้าย)

,,,หมวยน้อย
เค้ายังสงสัย = =?
มัยหมวยมาอยู่บ้าน2พี่น้องนี่ล่ะ?
มีพ่อคนเดียวหรอ รึพ่อเป็นเพื่อนกัน / อื้มมม ก็เค้าเป็นญาติห่างงงงงงมาก ๆ
ทำมัยความทรงจำบางส่วนถึงหายไป[อาจจะเดินสะดุดขาตัวเอง แล้วล้มหัวฟาดพื้นสำหรับปลาตัวนี้="=] / ในวงเล็บคือความเป็นไปได้ที่สูงมาสำหรับเรื่องจริง 555555

ไม่ค่อยเท่าไหร่เลยนะ
มาถึงก้อขึ้นหากันเลยทีเดียว / หมวยเค้าแร๊ง
มีอาการสปาร์ค[ห้อย]กันเล็กน้อย / อะไรห้อย - - ห้อยที่รัก =3=
^^

,,,ถึงไร้ท์
ตื่นมาฉี่จึงได้อ่าน = = / =[]= เปิดเผยยยย
เรื่องนี้ภาษาดีขึ้นน๊า~~ชมๆ
ไปอ่านตอนแรกดีกว่า

บาย~~

ฟิ้วว ว~~หายตัว… / ไปนอน - -

Name : [[ด.ช.คิม ปั๊ง ซัง]] [ IP : 64.255.180.156 ]
Email / Msn: Nu_zin(แอท)hotmail.com
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2552 / 07:10

ความคิดเห็นที่ 8

แปะก่อนอ่าน ~
ไรทืเตอร์อพัเวลาสวยมากเลยเถอะ ! / เออใช่ ชอบ ๆ ๆ 555

อัพเดท 1 พ.ย. 52 / 01:29 / คิเฮเต็มขั้น !

เดี๋ยวพร่งนี้มาอ่านจ้า =D

Name : d.dreamz [ IP : 124.122.105.37 ]
Email / Msn: -
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2552 / 03:15

ความคิดเห็นที่ 7 (จากตอนที่ 2)

ตาของคิบอมคู่นี้ มีอะไรนะ?  เพิ่งเปลี่ยนตามาด้วย เป็นตาของใครกันนะ? / นั่นน่ะสิ หึ ๆ
มีอะไรซ่อนอยู่ในนั้นมากกว่าตัดสายเบรก และทงเฮความทรงจำขาดหายหรือเปล่านะ? / หึหึหึหึหึหึ (หัวเราะแบบนี้ตลอด - -)
แต่น่ากลัวชะมัด แบบว่า แบดบอย (ถึงจะเท่ห์ก็เหอะ) ปลาน้อย หวาดเสียวแทนจริง ๆ เลย / หวาดเสียวว่า ?

อ้อนไว้นะ อ้อนไว้ ดูซิจะทนคนอ้อนได้สักกี่น้ำ (แต่ก็หวาดเสียวแทนอยู่ดี  - -')  / หึ ๆ
คิบอม อย่าทำรุนแรงปลาน้อยเน้ออออออ / รุนแรง อะไร๊ ไม่มี๊ คนแต่งออกจะบอบบางนุ่มนวลล

Name : ~sand~< My.iD > [ IP : 222.123.221.87 ]
Email / Msn: -
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2552 / 00:52

ความคิดเห็นที่ 6 (จากตอนที่ 1)

โอยยย ทำไมเรื่องราวมันถึงได้สะเทือนใจขนาดนี้อ่ะ / รู้สึกดีใจจัง *-*

Name : ~sand~< My.iD > [ IP : 222.123.221.87 ]
Email / Msn: -
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2552 / 00:38

ความคิดเห็นที่ 5 (จากตอนที่ 2)

อ่า

บรรยากาศหดหู่ยังไงไม่รู้ / แน่นอน มันคือธีมหลักของเรื่องนะความหดหู่น่ะ
- -

Name : wonderful [ IP : 124.121.12.3 ]
Email / Msn: -
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2552 / 00:37

ความคิดเห็นที่ 4 (จากตอนที่ 2)

คน ๆ นั้นที่บอมขับไปชนต้องเป็นหมวยแหง ๆ =_= หมวยสู้่ ๆ นะให้บอมยิ้มให้ได้แล้วก็ลืมซอซะ ^^ / อื้มมม...คึคึ

---

PS.  Always keep the Faith...

Name : KeNgIIZ< My.iD > [ IP : 115.87.86.171 ]
Email / Msn: aumauing(แอท)hotmail.com
วันที่: 31 ตุลาคม 2552 / 23:59

ความคิดเห็นที่ 3 (จากตอนที่ 2)

แค่เริ่มเรื่องก็สนุกแล้วอ่ะ

แล้วมาอัพอีกนะคะ / ขอบคุณจ้า

---

PS.  ~~ It' You Kim Heechul ~~

Name : love_simcin< My.iD > [ IP : 58.8.225.180 ]
Email / Msn: love_simcin(แอท)hotmail.com
วันที่: 31 ตุลาคม 2552 / 23:56

ความคิดเห็นที่ 2 (จากตอนที่ 1)

อ่านแล้วโดน! บอมอย่าคิดว่าเป็นเรื่องตลกล่ะ =_= หมวยสู้ ๆ / เชียร์หมวยให้ได้กะบอมเร็ว ๆ ฮ่า ๆ (?)

---

PS.  Always keep the Faith...

Name : KeNgIIZ< My.iD > [ IP : 115.87.86.171 ]
Email / Msn: aumauing(แอท)hotmail.com
วันที่: 31 ตุลาคม 2552 / 23:50

ความคิดเห็นที่ 1 (จากตอนที่ 1)

คนแรก!

รึเปล่า? / มาเจิมเลยนะตัวเอง *-*

บอมอย่าทำให้ด๊องเสียใจมากนะรู้มั้ย!? / หึ ๆ ไม่รับประกัน ^^

สู้ๆนะคะไรเตอร์ ^~^

Name : wonderful [ IP : 124.121.12.3 ]
Email / Msn: -
วันที่: 31 ตุลาคม 2552 / 23:21