ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คำถาม คำตอบ
\"อ่า ฮะ งั้นคำถามต่อไป พวกพี่มาทำอะไรแถวนี้ฮะ มีเหตุผลอะไรรึปล่าว\" เฟรินยังคงถามต่อไป เมื่อเริ่มเห็นว่าคนตรงน่าไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด
คนถูกถามคิ้วขมวดเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มถามกลับ \"เธอถามเหมือนกับไม่ไว้ใจพวกชั้น มีอะไรรึปล่าวฮึ เฟริน\"
\"ก็ ปล่าวฮะ ก็แค่คิดว่า พี่น่าจะพักอยู่ที่เอดินเบิร์กมากกว่า\" เด็กสาวให้เหตุผลกับคำถาม ก่อนที่จะเร่งให้คำตรงหน้าตอบคำถาม \"นั่นแหละฮะ พวกพี่มีอะไรเหรอฮะ\"
\"ชั้นไม่รู้\" คำตอบที่ทำเอาเด็กสาวผมน้ำตาลเลิกคิ้วขึ้น แล้วถามต่อ \"พี่ไม่รู้ หมายความว่า...\"
\"ชั้นถูกลูคัสลากมา ด้วยเหตุผลของมันว่า \'คนป่วยต้องการอากาศบริสุทธิ์และวิวดีๆ\' \" คำตอบที่ทำให้คนถามหลุดหัวเราะพรืด โธ่! ก็เหตุผลของลูคัสมันฟังไม่ค่อยขึ้นเอาซะเลยนี่นา
\"แล้วพี่โรเวน...\" เฟรินยังคงต่อยอดคำถามเดิม
\"ใช่ หมอนั่นมันเห็นด้วย แล้วไม่ต้องถามต่อ ชั้นก็ไม่รู้ว่ามันมีเหตุผลอะไรกันรึปล่าว\" คำตอบที่ดักคอเอาคนถามไว้เรียบร้อย ทำให้คนถามต้องถามคำถามต่อไป
\"งั้น โอเคฮะ คำถามสุดท้าย พอพี่จบจากเอดินเบิร์กแล้ว พี่จะทำอะไรต่อฮะ\" คำถามสุดท้ายที่ทำเอาคนถูกถามแย้มรอยยิ้มบาง รอยยิ้มที่ทำให้คนถูกถามดูดีขึ้นมาทันตา ก่อนเอ่ยถามกลับ
\"แล้วเธอจะอยากรู้ไปทำไม\"
\"ก็ ผมอยากรู้นี่ น่าพี่ บอกผมหน่อยเหอะน่า นะ\" คนถูกถามตอบกลับด้วยเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้น แล้วแถมท้ายด้วยลูกอ้อนเล็กๆ
\"ยังไม่รู้เลย ยังไม่ได้คิด\" คำตอบจากนักบวช ทำให้คนฟังตกใจและงงๆเล็กน้อย
\"พี่ยังไม่ได้คิดเนี่ยนะ พี่จะจบปีนี้อยู่แล้ว พี่ยังจะบอกว่ายังไม่ได้คิดเลย\"
\"ใช่\" คำตอบที่สั้น และง่าย จากนักบวชแห่งป้อมอัศวิน
\"โอเคฮะ โอเค งั้นผมเปลี่ยนคำถาม พี่จะกลับไปเป็นนักบวชที่แอเรียส หรือจะออกเดินทางเร่ร่อน\" คำถามใหม่พร้อมทางเลือกที่เฟรินเสนอให้ ทำให้ลอเรนซ์ใช้ความคิดอยู่สักครู่ ก่อนจะตอบมาอย่างไม่ค่อยมั่นใจ
\"เดินทางเร่ร่อน ก่อน ล่ะมั้ง\"
\" \'ก่อน\' หมายความว่าไงฮะ\" เฟรินยังคงรุกถามต่อ
\"เดินทางซักปี แล้วค่อยกลับไปเป็นนักบวชก็คงไม่เลว\" คำตอบที่แสดงถึงความคิดของคนตรงหน้าว่า \'เค้ายังไม่ได้คิดจริงๆด้วย\' ก่อจะถามความเห็น \"หรือเธอว่าไงเฟริน\"
\"หือ? ถามผม? ถ้าถามผม ผมว่า ถ้าผมเป็นพี่ ผมคงเดินทางเที่ยวเล่นซักปีสองปี ทำอะไรที่อยากทำ ตามใจตัวเองซะหน่อย แล้วค่อยกลับไปเป็นพรีสต์ที่แอเรียสต่อ\" เฟรินตอบ ก่อนจะเสริมว่า \"ยิ่งถ้าเคยเกือบตายมาครั้งนึงแล้ว ถ้าเป็นผมนะ ผมจะรีบทำให้ชีวิตที่มีค่า และสนุกที่สุดเลยล่ะ\"
\"อืมม... ก็ไม่เลวนะ แล้ว เธอว่าเมืองไหนมีอะไรน่าเที่ยวบ้างล่ะ เฟริน\" ตอนนี้คนถูกถามเริ่มกลายมาเป็นคนถาม ส่วนคนที่เคยถาม บัดนี้ก็ต้องมากลายเป็นไกด์นำเที่ยวไปซะงั้น
คำถามที่คำให้เฟรินต้องเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เพราะไม่คิดคำถามแบบนี้จะหลุดออกมาจากปากของผู้ที่ได้ฉายา นักบวชอารมณ์เสียแห่งป้อมอัศวิน ที่ตอนนี้ มันไม่เห็จะจริงอย่างที่ฉายาว่า \'มิน่า พี่ลูคัสถึงได้ชอบพี่ลอเรนซ์\' ความคิดที่เธอไม่มีวันให้ปล่อยให้หลุดปากออกมาเป็นอันขาด เพราะคนตรงหน้าที่กำลังอารมณ์ดี เกิดอารมณ์เสียไปจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ ก่อนที่จะเริ่มแนะนำเมืองต่างๆที่เธอเคยไปมา
เสียงของไกด์นำเที่ยวจำเป็นเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ จนไปถึงกลุ่มที่กำลังล้อมวงนั่งฟังเรื่องผีอย่างออกรส จนทำให้ทั้งกลุ่มเริ่มหันมามอง ภาพที่เห็น ทำให้ทุกคนตกใจ ตาเบิกกว้าง โธ่! ก็จะไม่ให้ตกใจได้ยังไง ก็ไอ้คนที่เคยกลัวๆเกรงๆคนที่นั่งฟัง กำลังนั่งพล่ามน้ำลายแตกฟอง พร้อมกลั้วหัวเราะไปด้วย ส่วนคนที่นั่งฟัง ก็นั่งพยักหน้าพลางยิ้มน้อยๆพลาง ภาพที่ทำให้สติของใครบางคนเริ่มตึงขึ้นมาถนัด ก่อนจะเดินดุ่มๆเข้าไป ในวงสนทนา แต่เผอิญคนที่เดินเข้าไปน่ะ มันไม่ใช่คนเดียว
\"...ส่วนเจมิไนน่ะนะ ไอ้น่าเที่ยวมันก็น่าเที่ยวอยู่ แต่ถ้าผมเป็นพี่ ผมคงจะไปที่นั่นแบบเงียบๆ แล้วก็ต้องไปตอนที่ไม่มีเหตุการณ์วุ่นวายภายในเจมิไน\" เสียงของไกด์จำเป็นที่เรียกความสงสัยให้กับนักบวชผู้ที่กำลังจะกลายเป็นนักพเนจร ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น แล้วเอ่ยปากถาม
\"ทำไมล่ะ\"
\"ผมอยากไปเที่ยว ไม่ได้อยากไปทำงานฟรี\" คำตอบของเจ้าตัวยุ่ง ทำให้ลอเรนซ์ถึงกับหลุดหัวเราะกิ๊ก ก่อนจะกล่าวสมทบ
\"จริงของเธอ\" แล้วจึงเอ่ยถามต่อ \"แล้วที่เจมิไนมีที่ไหนน่าเที่ยว\"
\"อืมม... ก็....\" ก่อนที่เธอจะได้บรรยายสถานที่ท่องเที่ยวของเจมิไนนั้น ก็มีเสียงหนึ่งเข้ามาขัด เสียงที่ทำให้ไกด์จำเป็นต้องสะดุ้งเฮือก
\"คุยเรื่องอะไรอยู่เหรอเฟรี่ น่าสนุกดีนี่\"
\"อ่า พี่ลูคัส\" เฟรินเอ่ยเสียงแผ่วๆ ก่อนที่จะรีบปรับน้ำเสียง แล้วตอบคำถาม \"เรื่องสถานที่ท่องเที่ยวในเมืองต่างๆฮะ\"
\"หืม ทำไมล่ะ\" คำถามที่ถูกถามต่อด้วยเสียงเย็นๆจากเจ้าชายน้ำแข็ง
\"ก็พี่ลอเรนซ์เค้ากะจะไปเร่ร่อนหลังเรียนจบ แล้วเค้าก็ถามชั้นนี่นา\" เจ้าตัวดีตอบเสียงใส ก่อนจะหันไปหาคนสนับสนุน \"จริงมั้ยฮะ พี่ลอเรนซ์\"
\"จริง\" เสียงสนุบสนุนที่สั้น ห้วน ง่าย และใจความสมบูรณ์ จากบุรุษผู้สนุบสนุน
\"น่าสนุกนี่นา ลอรี่ แล้วพาชั้นไปด้วยนะ\"
~เฟี้ยว~ !!ฉึก!!
\"ถ้าอยากไป อย่ามาเรียกชื่อชั้นอย่างงั้น ลูคัส\" เสียงพูดเย็นๆของนักบวชแห่งป้อมอัศวิน ที่ตอนนี้อารมณ์ใกล้จะกลับไปเป็นอย่างฉายา
\"โอเคๆ ก็ได้ ลอ...ลอเรนซ์\" เสียงเรียกชื่ออย่างถูกต้อง ที่ดังออกมาจากปากของลูคัสอย่างยากเย็น
\"ก็แค่นั้น\" น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความพอใจในคำเรียก
\"แล้วตรงนั้นน่ะ จะนั่งมองอีกนานมั้ย มาช่วยกันทำมาหากินหน่อยเด้\" เสียงตะโกนเรียกแบบนี้ จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเจ้าตัวยุ่งผู้นำขบวน
\"เร็วเด้ มาช่วยกันแนะนำเมืองให้พี่ลอเรนซ์เค้าแทนชั้นหน่อย\" \'ก่อนที่พี่เค้าจะอารมณ์เสีย\'
-----------------------------------------------------
ขอพูดตรงๆ บทนี้ เป็นบทที่ไม่คิดว่าจะมีได้ ช่วงนี้ยาวเกินคาดจริงๆ ไม่คิดว่าจะถึงบทได้เลย แต่พอแต่งไปแต่งมาแล้วมันไหล ก็เลยเป็นอย่างที่เห็น
สำหรับเรื่องที่ลอเรนซ์ยิ้มนั้น อาจจะเป็นเพราะเคยเกือบตายมาแล้ว เลยอยากจะทำให้ชีวิตมีความสุขมั้ง ลองยิ้มซะบ้างก็คงไม่เสียหาย(แต่คงต้องระวังหน่อย เด๋วเจ้าของเค้าหึงนะ)
แล้วก็ขอบคุณทุกความเห็นที่เค้ามาโพสต์ให้นะฮะ รวมถึงทุกคะแนนด้วย ดีใจมากเลย จะพยายามต่อไปฮะ
คนถูกถามคิ้วขมวดเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มถามกลับ \"เธอถามเหมือนกับไม่ไว้ใจพวกชั้น มีอะไรรึปล่าวฮึ เฟริน\"
\"ก็ ปล่าวฮะ ก็แค่คิดว่า พี่น่าจะพักอยู่ที่เอดินเบิร์กมากกว่า\" เด็กสาวให้เหตุผลกับคำถาม ก่อนที่จะเร่งให้คำตรงหน้าตอบคำถาม \"นั่นแหละฮะ พวกพี่มีอะไรเหรอฮะ\"
\"ชั้นไม่รู้\" คำตอบที่ทำเอาเด็กสาวผมน้ำตาลเลิกคิ้วขึ้น แล้วถามต่อ \"พี่ไม่รู้ หมายความว่า...\"
\"ชั้นถูกลูคัสลากมา ด้วยเหตุผลของมันว่า \'คนป่วยต้องการอากาศบริสุทธิ์และวิวดีๆ\' \" คำตอบที่ทำให้คนถามหลุดหัวเราะพรืด โธ่! ก็เหตุผลของลูคัสมันฟังไม่ค่อยขึ้นเอาซะเลยนี่นา
\"แล้วพี่โรเวน...\" เฟรินยังคงต่อยอดคำถามเดิม
\"ใช่ หมอนั่นมันเห็นด้วย แล้วไม่ต้องถามต่อ ชั้นก็ไม่รู้ว่ามันมีเหตุผลอะไรกันรึปล่าว\" คำตอบที่ดักคอเอาคนถามไว้เรียบร้อย ทำให้คนถามต้องถามคำถามต่อไป
\"งั้น โอเคฮะ คำถามสุดท้าย พอพี่จบจากเอดินเบิร์กแล้ว พี่จะทำอะไรต่อฮะ\" คำถามสุดท้ายที่ทำเอาคนถูกถามแย้มรอยยิ้มบาง รอยยิ้มที่ทำให้คนถูกถามดูดีขึ้นมาทันตา ก่อนเอ่ยถามกลับ
\"แล้วเธอจะอยากรู้ไปทำไม\"
\"ก็ ผมอยากรู้นี่ น่าพี่ บอกผมหน่อยเหอะน่า นะ\" คนถูกถามตอบกลับด้วยเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้น แล้วแถมท้ายด้วยลูกอ้อนเล็กๆ
\"ยังไม่รู้เลย ยังไม่ได้คิด\" คำตอบจากนักบวช ทำให้คนฟังตกใจและงงๆเล็กน้อย
\"พี่ยังไม่ได้คิดเนี่ยนะ พี่จะจบปีนี้อยู่แล้ว พี่ยังจะบอกว่ายังไม่ได้คิดเลย\"
\"ใช่\" คำตอบที่สั้น และง่าย จากนักบวชแห่งป้อมอัศวิน
\"โอเคฮะ โอเค งั้นผมเปลี่ยนคำถาม พี่จะกลับไปเป็นนักบวชที่แอเรียส หรือจะออกเดินทางเร่ร่อน\" คำถามใหม่พร้อมทางเลือกที่เฟรินเสนอให้ ทำให้ลอเรนซ์ใช้ความคิดอยู่สักครู่ ก่อนจะตอบมาอย่างไม่ค่อยมั่นใจ
\"เดินทางเร่ร่อน ก่อน ล่ะมั้ง\"
\" \'ก่อน\' หมายความว่าไงฮะ\" เฟรินยังคงรุกถามต่อ
\"เดินทางซักปี แล้วค่อยกลับไปเป็นนักบวชก็คงไม่เลว\" คำตอบที่แสดงถึงความคิดของคนตรงหน้าว่า \'เค้ายังไม่ได้คิดจริงๆด้วย\' ก่อจะถามความเห็น \"หรือเธอว่าไงเฟริน\"
\"หือ? ถามผม? ถ้าถามผม ผมว่า ถ้าผมเป็นพี่ ผมคงเดินทางเที่ยวเล่นซักปีสองปี ทำอะไรที่อยากทำ ตามใจตัวเองซะหน่อย แล้วค่อยกลับไปเป็นพรีสต์ที่แอเรียสต่อ\" เฟรินตอบ ก่อนจะเสริมว่า \"ยิ่งถ้าเคยเกือบตายมาครั้งนึงแล้ว ถ้าเป็นผมนะ ผมจะรีบทำให้ชีวิตที่มีค่า และสนุกที่สุดเลยล่ะ\"
\"อืมม... ก็ไม่เลวนะ แล้ว เธอว่าเมืองไหนมีอะไรน่าเที่ยวบ้างล่ะ เฟริน\" ตอนนี้คนถูกถามเริ่มกลายมาเป็นคนถาม ส่วนคนที่เคยถาม บัดนี้ก็ต้องมากลายเป็นไกด์นำเที่ยวไปซะงั้น
คำถามที่คำให้เฟรินต้องเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เพราะไม่คิดคำถามแบบนี้จะหลุดออกมาจากปากของผู้ที่ได้ฉายา นักบวชอารมณ์เสียแห่งป้อมอัศวิน ที่ตอนนี้ มันไม่เห็จะจริงอย่างที่ฉายาว่า \'มิน่า พี่ลูคัสถึงได้ชอบพี่ลอเรนซ์\' ความคิดที่เธอไม่มีวันให้ปล่อยให้หลุดปากออกมาเป็นอันขาด เพราะคนตรงหน้าที่กำลังอารมณ์ดี เกิดอารมณ์เสียไปจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ ก่อนที่จะเริ่มแนะนำเมืองต่างๆที่เธอเคยไปมา
เสียงของไกด์นำเที่ยวจำเป็นเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ จนไปถึงกลุ่มที่กำลังล้อมวงนั่งฟังเรื่องผีอย่างออกรส จนทำให้ทั้งกลุ่มเริ่มหันมามอง ภาพที่เห็น ทำให้ทุกคนตกใจ ตาเบิกกว้าง โธ่! ก็จะไม่ให้ตกใจได้ยังไง ก็ไอ้คนที่เคยกลัวๆเกรงๆคนที่นั่งฟัง กำลังนั่งพล่ามน้ำลายแตกฟอง พร้อมกลั้วหัวเราะไปด้วย ส่วนคนที่นั่งฟัง ก็นั่งพยักหน้าพลางยิ้มน้อยๆพลาง ภาพที่ทำให้สติของใครบางคนเริ่มตึงขึ้นมาถนัด ก่อนจะเดินดุ่มๆเข้าไป ในวงสนทนา แต่เผอิญคนที่เดินเข้าไปน่ะ มันไม่ใช่คนเดียว
\"...ส่วนเจมิไนน่ะนะ ไอ้น่าเที่ยวมันก็น่าเที่ยวอยู่ แต่ถ้าผมเป็นพี่ ผมคงจะไปที่นั่นแบบเงียบๆ แล้วก็ต้องไปตอนที่ไม่มีเหตุการณ์วุ่นวายภายในเจมิไน\" เสียงของไกด์จำเป็นที่เรียกความสงสัยให้กับนักบวชผู้ที่กำลังจะกลายเป็นนักพเนจร ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น แล้วเอ่ยปากถาม
\"ทำไมล่ะ\"
\"ผมอยากไปเที่ยว ไม่ได้อยากไปทำงานฟรี\" คำตอบของเจ้าตัวยุ่ง ทำให้ลอเรนซ์ถึงกับหลุดหัวเราะกิ๊ก ก่อนจะกล่าวสมทบ
\"จริงของเธอ\" แล้วจึงเอ่ยถามต่อ \"แล้วที่เจมิไนมีที่ไหนน่าเที่ยว\"
\"อืมม... ก็....\" ก่อนที่เธอจะได้บรรยายสถานที่ท่องเที่ยวของเจมิไนนั้น ก็มีเสียงหนึ่งเข้ามาขัด เสียงที่ทำให้ไกด์จำเป็นต้องสะดุ้งเฮือก
\"คุยเรื่องอะไรอยู่เหรอเฟรี่ น่าสนุกดีนี่\"
\"อ่า พี่ลูคัส\" เฟรินเอ่ยเสียงแผ่วๆ ก่อนที่จะรีบปรับน้ำเสียง แล้วตอบคำถาม \"เรื่องสถานที่ท่องเที่ยวในเมืองต่างๆฮะ\"
\"หืม ทำไมล่ะ\" คำถามที่ถูกถามต่อด้วยเสียงเย็นๆจากเจ้าชายน้ำแข็ง
\"ก็พี่ลอเรนซ์เค้ากะจะไปเร่ร่อนหลังเรียนจบ แล้วเค้าก็ถามชั้นนี่นา\" เจ้าตัวดีตอบเสียงใส ก่อนจะหันไปหาคนสนับสนุน \"จริงมั้ยฮะ พี่ลอเรนซ์\"
\"จริง\" เสียงสนุบสนุนที่สั้น ห้วน ง่าย และใจความสมบูรณ์ จากบุรุษผู้สนุบสนุน
\"น่าสนุกนี่นา ลอรี่ แล้วพาชั้นไปด้วยนะ\"
~เฟี้ยว~ !!ฉึก!!
\"ถ้าอยากไป อย่ามาเรียกชื่อชั้นอย่างงั้น ลูคัส\" เสียงพูดเย็นๆของนักบวชแห่งป้อมอัศวิน ที่ตอนนี้อารมณ์ใกล้จะกลับไปเป็นอย่างฉายา
\"โอเคๆ ก็ได้ ลอ...ลอเรนซ์\" เสียงเรียกชื่ออย่างถูกต้อง ที่ดังออกมาจากปากของลูคัสอย่างยากเย็น
\"ก็แค่นั้น\" น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความพอใจในคำเรียก
\"แล้วตรงนั้นน่ะ จะนั่งมองอีกนานมั้ย มาช่วยกันทำมาหากินหน่อยเด้\" เสียงตะโกนเรียกแบบนี้ จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเจ้าตัวยุ่งผู้นำขบวน
\"เร็วเด้ มาช่วยกันแนะนำเมืองให้พี่ลอเรนซ์เค้าแทนชั้นหน่อย\" \'ก่อนที่พี่เค้าจะอารมณ์เสีย\'
-----------------------------------------------------
ขอพูดตรงๆ บทนี้ เป็นบทที่ไม่คิดว่าจะมีได้ ช่วงนี้ยาวเกินคาดจริงๆ ไม่คิดว่าจะถึงบทได้เลย แต่พอแต่งไปแต่งมาแล้วมันไหล ก็เลยเป็นอย่างที่เห็น
สำหรับเรื่องที่ลอเรนซ์ยิ้มนั้น อาจจะเป็นเพราะเคยเกือบตายมาแล้ว เลยอยากจะทำให้ชีวิตมีความสุขมั้ง ลองยิ้มซะบ้างก็คงไม่เสียหาย(แต่คงต้องระวังหน่อย เด๋วเจ้าของเค้าหึงนะ)
แล้วก็ขอบคุณทุกความเห็นที่เค้ามาโพสต์ให้นะฮะ รวมถึงทุกคะแนนด้วย ดีใจมากเลย จะพยายามต่อไปฮะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น