ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ::ISOLATE TOGETHER:::PART 2
จุดเริ่มต้นนับพันล้าน
นับจากก้าวเท้าเพียงก้าวเดียว
แต่ความหวังนับพันล้าน
เกิดจากคำพูดเพียงคำเดียว
--------------------------------------------------------------
นี่มันอะไรกัน!!! ซองมินที่นั้งในรถกำลังคิดไม่ตก
ฉันกำลังจะไปใหน...
แล้วจะถูกทำอะไรอีก...
แต่คำถามในหัวเขาต้องหยุดลงเพราะรถหยุดลงและจอดที่บาร์ขนาดใหญ่ สาวสวยลงจากรถอย่างว่าง่าย....ของเล่นที่เบื่อแล้ว
"ผมกำลัง........จะไปใหน" เสียงหวานถามคนขับรถ
ป่านนี้คนที่ห้องจะคิดว่าไงกันบ้างเนี้ย?
แล้วถ้าเรื่องที่หางานถึงหูโรงเรียนจะเป็นยังไง
คังอิน นายมันพวกไม่รู้จักแพ้ ใจแคบ ทั้งๆที่หน้าตาก็ดี จมูกโ่ด่ง คิ้วเข้ม ปาก....
ปากของหมอนั้น...
ซองมินเผลอคิดถึงจูบที่คังอินทิ้งไว้
"ถึงแล้วครับ" เสียงแปร่งๆของคนขับตอบกลับ เขาเป็นหนึ่งในผู้ติดตามของคังอิน
เขาพาฉันมาทำไม ทำงานงั้นหรอ!? หรือจะให้ล้างจาน!!! ไม่เข้าใจหมอนั้นเลยจริงๆ
.
..
....
......
..........
................
..........................
.........................................
ในห้องทำงานของคังอินดูหรูหรา ไม่อยากเชื่อเลยว่าตึกกว่า40ชั้นจะเป็นของหมอนั้น ห้องทำงานของคังอินอยู่ชั้นก่อนชั้นบนสุด ห้องนี้มีโต๊ะทำงานไม้ขนาดใหญ่กับเฟอนิเจอร์สีขาวเข้าชุดกัน ปูพรมสีน้ำเงินเข้ม ผนังด้านหลังกระจกบานใหญ่แทนกำแพง ผ้าม่านสีครีมก็ดูมีราคา และชั้นหลังสืออันใหญ่ที่มุมห้อง
ไม่อยากจะเชื่อว่าหมอนั้นจะมีรสนิยมดีขนาดนี้
"คุณซองมินรอที่นี้ก่อนนะครับ คุณคังอินกำลังมาครับ" สำเนียงชาวต่างชาติของผู้ติดตามบอกอย่างสุภาพ
"ผมไปก่อนนะครับ" เขายิ้มให้และเดินออกจากห้องไป....ร่างบางยิ้มนิดๆ
ไม่นึกว่าในหมู่โจร(?) จะมีคนใจดีแบบนี้ ห้องนี้ดูกว้างเหลือเกิน มันมากเกินไปสำหรับคนหนึ่งคน
ซองมินถือวิสาสะหยิบหนังสือในชั้นมาอ่านและนั้งลงบนโซฟาขาว เขาจดจ่อกับหนังสือจนไม่รู้สึกว่า มีเงาของร่างใหญ่มาจากด้านหลัง
"นายชอบทำอาหารงั้นหรอ!?"คังอินทักขึ้นอย่างกะทันหันทำเอาร่างบางสะดุ้งโหย่ง!
"ตกใจอะไรกัน นายนี่ขวัญอ่อนชะมัด" เสียงแนวประชดของคังอินทำให้ซองมินไม่พอใจ
"อะไรของนายน่ะ! เจ้าหมีอ้วน" ซองมินลุกขึ้น เขาสูงแค่อกของคังอินเท่านั้นเอง
ร่างสูงมองดูซองมินและหงุดหงิดที่หมอนี้ไม่เชื่อฟังเขา ทั้งๆที่เป็นของที่เขาซื้อมา
เจ้าหมีอ้วนนั้นมันสรรพนามอะไรกัน!
ปัง!!!! เสียงประตูกระแทกเข้ากับผนังเข้าอย่างดัง
"ฮายยยยยยยยยยยยย~"เสียงแหลมสูงตะโกนวิ่งโบกมือมาอย่างร่าเริง
"ไหนๆ ของเล่นใหม่ของนายงั้นหรอ?"เสียงสวยยังพูดจ้อไม่หยุด ซองมินมองด้วยความงุนงง
ใครกันกล้าเข้ามาขัดจังหวะของเจ้าหมีอ้วน....เขาได้พิจารณาเจ้าของเสียง เพราะเจ้าของเสียงใส่ชุดกี่เผ้าสีแดงยาวถึงขาและผ่าสองข้างจนถึงขาอ่อน ผมมัดเป็นมวยสูง หน้าตาสวยหยิ่ง แต่กลับสูงพอๆกับคังอิน
"ฮีชอล! ถ้าข้ามาก็หัดเคาะประตู....เฮ้ย!!!ฟังกันบ้างสิโว้ยย!"ร่างใหญ้ตะโกนลั่น
ก็ฮีชอลเจ้าของหน้าสวยกำลังเล่นหัวซองมินอย่างสนุกไม่ได้ฟังคังอินพูดแม้แต่น้อย
"ชื่ออะไรเอ่ย?....หน้าตาน่ารักแบบนี้ ไปทำงานที่ร้านฉันมั้ย รับรองเรียกลูกค้าได้ตรึม!" ฮีชอลผู้สวยสง่าพูดอย่างร่าเริง
"ฉันเอาของมาฝาก คิดว่านายต้องใช้กับเจ้าตัวเล็กนี่"ฮีชอลชี้มือไปที่ซองมินและวางของขวัญไว้บนโต๊ะ
"คังอินน่ะ เขาเป็นพวกรุนแรงแถมยังอึดมากๆ ระวังๆไว้หน่อยนะ" ฮีชอลก้มกระซิบข้างหูซองมินก่อนวิ่งหายไปโดยไม่มีคำลากับคังอินเลย
"อะไรของมัน! จะมาก็มาจะไปก็ไป" ร่างใหญ่บ่นอุบอิบ
ร่างสูงกำลังจะหยิบของขวัญจากฮีชอลแต่ยังไม่ทันจะได้แกะก็สะดุดกับหน้าแดงของซองมิน
หมอนี้....อ่าาาา ทำไมถึงชอบทำท่าน่าแกล้งนักนะ!
"หน้าของนายแดงๆนะว่ามั้ย? จะให้ฉันพาไปนอนดีรึเปล่า!?" ร่างสูงใช้น้ำเสียงยั่ว
"ฮีชอลพูดอะไรกับนายกันนะ...ว่าไง ซองมิน" เขาทำหน้าให้ดูกังวลเขารู้อยู่แล้วว่าฮีชอลต้องพูดอะไร ก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งหลายปี...
ร่างเล็กเบือนหน้าหนี หนีคำพูดที่น่าอายที่ฮีชอลพูดทิ้งไว้
เขาเอามือน้อยๆลูบหน้าตัวเองแก้เขิน
ร่างสูงเอาหน้าไปไว้ข้างหูเล็กของร่างอวบ
"เรื่องลามกเนี้ย ฉันถนัดนักล่ะ..." คังอินพูดสองแง่สองง่าม ทำเอาร่างอวบยกมาขึ้นปิดหูพัลวัน
"ฉันจะกลับบ้าน..."ซองมินพูดอย่างแผ่วเบา
ในความคิดของเขา คังอินเป็นแค่คนก้าวร้าวและไร้เหตุผล
นายเล่นกับฉันก็เพราะยังเห่อของใหม่
คำพูดของซองมินที่ปฎิเสษคังอินมันร้ายแรงกว่าที่เขาคิด
ไม่มีใครขัดคิม ยองอุนได้แม้แต่คนเดียว
"นายกลับไม่ได้!!!" เสียงใหญ่ตะโกนขึ้น
ฉันซื้อนายมา20ล้านวอน แต่นายกล้าทิ้งฉันไปง่ายๆ
ไม่มีใครกล้าทำแบบนี้
คังอินอารมณ์เสีย
"ฉันจะกลับบ้าน ฉันจะไปหาเพื่อนของฉัน ยังมีงาน.....อุบ" อีกแล้วหรอ!? ร่างบางกระตุก เขาถูกปากของร่างสูงบดขยี้
"ถ้านายอยากไปลำบาก ฉันก็จะทำให้นายลำบากเอง!" ร่างสูงรวบมือเล็กทั้งสองข้างไว้ในมือเขาเพียงมือเดียว เขากดร่างแวบลงบนโต๊ะไม้
ซองมิน นายเป็นของฉัน ฉันเป็นคนซื้อนายมา! ต้องให้รู้ซะบ้างว่าคนที่พยายามหนีจากฉันจะเป็นยังไง
ร่างสูงเอามือข้างหนึ่งสอดข้าไปในเสือสีขาวของร่างเล็กและใช้ปลายนิ้วหนากดที่ยอดอกอย่างรุนแรง "อ่าา!!!" ร่างเล็กครางออกมาเล็กน้อย แต่กลับไปกระตุ้นอารมณ์ของคังอินให้พลุ่งพล่าน
"ปล่อยนะ!! อ่า....เจ็บ...เจ็บแขน!"ร่างเล็กพูกเสียงอ่อย ร่างใหญ่ยังคงบดปากของซองมินด้วยลิ้นหนาและกดที่ยอดอกของร่างเล็กซ้ำไปซ้ำมา
ลี ซองมิน ไม่มีใครเคยทำแบบนี้กับฉัน!
คังอินเลิกเสื้อซองมินขึ้น เขาลากลิ้นตั้งแต่ปากไปซุกที่ซอกคอขาวจนถึงไห้ปลาร้า และเนินอกขาว
เขาไม่สามารถคุมตัวเองอยู่แล้ว!
--------------------------------------------------------------
เม้นให้กันด้วยนะ ผู้ที่่อ่านและผู้ที่ไม่ได้อ่าน 555
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยนะ !!
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยนะ !!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น