[ Shot Fiction Yaoi Super Junior ] By ม.แอ

ลำดับตอนที่ #3 : [SF] BAD BOY nc-18[HC] 1/5

story:: [SF] BAD BOY nc-18[HC]  1/5

pair :: HanCin

By :: admin[KH]ม.แอ

+:::::::::::: เด็ก ฟิสิกส์ เอก Fiction :::::::::::::::+




.







.

ยามค่ำคืนภายใต้ผับหรูผู้คนร่วนย่างกายเข้ามาเพื่อผ่อนคลายความเหงาของแต่ละคน

เพลงคอรัสช้าๆตามสไตล์ของผับนี้  ทำให้หลายคนรู้สึกถึงความเหงาที่แท้จริงว่าเป็นยังไง

บางคนก็มาเป็นคู่ บางคนก็มาเป็นกลุ่ม มารื่นเริงเพื่อหาความสุข

แต่ก็มีแค่ ฮันกยองผู้ที่ต้องผลัดพรากจากบ้านเกิดเพื่อมาทำงานที่กรุงโซลที่มีแต่คำว่า"เหงา"ในหัวใจ

ได้แต่สนุกๆไปวันๆเพื่อแก้เหงาเท่านั้น....โดยไม่เคยเรียนรู้จักคำว่า"รัก"

ฮันกยองเลือกที่จะนั่งห้อง วีไอพี มากกว่า นั่งตามโต๊ะธรรมดา เพราะทำให้รู้สึกถึงความเป็นส่วนตัวสูง

ห้องเป็นห้องทึบ ไฟสลัวมัวๆ กลิ่นอบอ้วนไปด้วย เหล้า




.


.

"คุณฮันกยอง วันนี้เรามีเด็กใหม่มาเสนอ สนใจไหมครับ"ผู้จัดการร้านได้มาต้อนรับแขก วีไอพี อย่างฮันกยอง อย่างนอบน้อมและได้เสนอเด็กใหม่ที่ร้านใหม่

"ไหนลองเอามาสิ"ฮันกยองสั่ง

"รอสักครู่นะครับ"ผู้จัดการร้านเดินออกจาไปโต๊ะใหญ่นั้น แล้วกลับมาพร้อมชายหน้าหวานดั่งผู้หญิง

ผิวขาวสะอาดตา ทำให้ฮันกยองที่นั่งก้มหน้าต้องมองขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ ฮันกยองพินิจใบหน้าหวานนั้นก่อนดึงข้อมือบางมาประชิดตัว

ทำให้อีกคนเสียหลักล้มลงตรงตักหนานั้น

"พวกนายไปได้แล้ว"ฮันกยองสั่งลูกน้องที่ยื่นอยู่บริเวณนั้น เพื่อต้องการความเป็นส่วนตัว

ร่างสูงลูบที่ต้นขาบางทำให้อีกคนเสียวสันหลังวาบขึ้นมา

"นายชื่ออะไร"เสียงทุ้มกดต่ำกระติ่งหู

"ฮีชอล"ฮีชอลนั่งบนตักหนานั้น จนอีกคนรู้สึกถึงความเกร่งนั้นได้

"อย่าเกร่งสิ ฉันไม่กัดนายหรอกนะ"

"......."

ฮันกยองยกเหล้าในแก้วนั้นมาดื่มทีเดียวหมดแก้ว ทำให้ความมึนเมาควาบคุมสมอง สายตาเริ่ทพร่ามัว ฤทธิ์แอลกอล์ฮอร์เริ่มออกมาทีละนิด การควบคุมตนเองก็น้อยลง

.

มือหนาเริ่มไม่อยู่เฉย ร่างหนาจับหน้าฮีชอลให้หัวมาแล้วกดจูบอย่างหน่วงหนัก ปากทั้งสองติดกันอย่างดูดดื่ม

ฮันกยองแทะเลมตามริมฝีปาก ลิ้นหน้าตวัดยอกล้อลิ้นบาง แลกความหอมหวานกันอยู่นาน

มือหนากดท้ายทอยร่างบางให้แนบแน่นกว่าเดิม ปากทั้งสองคนเริ่มห่างกันเพื่อให้มีเวลาหายใจ

เว้นช่วงได้สักปากทั้งสองก็ประกบปากหนาคอบปากบางอีกรอบ ลิ้นหนาไร้เลียตามริมฝีปากบนริมฝีปากล่าง

 จนรู้สึกถึงความเจ่อของปากนั้นได้ มือบางเท้าท้าวไว้กับโชฝาสวยเผื่อพยุงตัวเอง

หน้าร่งบางเงยขึ้น 45 องศาเพื่อให้พอดีและสะดวกของอีกฝ่าย  ปากหน้าเริ่มเปลี่ยนเป้าหมายจูบไล้เลียมาทั่วคอระหง ใบหน้าสวย

 มือหนาสอดไส้ใต้เสื้อผ้าบางน้อยนิดที่ห่มร่างบางอยู่

สองมือรูปไร้ทั่วแผ่นหลังและหน้าอก นิ้มมือยอกล้อกับติงไต สวยอย่างเมามัน

แต่ก็ไม่มีเสียงของอีกคนครางออกมา ทำให้ฮันกยองอารมณ์เสียไม่น้อย

จึงดึงเสื้อร่างบางออก เผยให้เห็นผิวขาวใต้ร่มผ้า ฮันกยองไม่รอช้าจับข้อมือร่างบางกดลงโชฝาสองขากดทับขาบางไว้

 ลิ้นไร้เลียทั่วทั้งตัว หน้าไล้ลงมาถึงช่วงอก และแทะเลมเล็กน้อยที่เม็ดบนนั้น

สองมือหนาถอดเสื้ออก แล้วถอดกงเกงร่างบางออกไปให้พ้นทาง

"นายอย่า กลั้นเสียงไว้สิ ครางออกมา เรียกชื่อฉัน"

ฮันกยองพูดพร้อมกดจูบอย่างหน่วงหนักอีกรอบ แต่อีกคนก็ได้แค่พยายามเบี่ยงหน้าหลบ น้ำตาใสๆเริ่มเออหล่นออกมา

"เงียบทำไมละ นายไม่ชอบหรอแบบนี้ นุ่มนวลแบบนี้ไม่ชอบใช่ไหม"

ฮันกยองพูดแล้วจับอีกคนหันหลังแล้วซุกไซร้ที่คองามนั้น ดูดเม้น จนเกิดรอยแดงเป็นจ้ำๆอย่างเห็นชัด

ความรุนแรงได้กุขึ้นเรื่อยๆ แก่นกายฮันกยองตอนนี้มีอารมณ์ราคะอยู่มาก

มันได้ขายตัวอย่างใหญ่สุดถ้าอีกคนที่คว่ำหน้าอยู่นี้เห็นก็คตงตกใจไม่น้อย  ฮันกยองไม่ได้เปิดทางแต่อย่างใด แล้วใส่แก่นกลางทันที

ทำให้ช่องทางรักบริเวณนั้นที่ไม่เคยให้ใครเข้าไปสำรวจมาก่อนฉีกขาด เลือดไหล ออกมา แต่ก็ไม่มีเสียงของความเจ็บปวดเล็ดลอดออกมา

 ช่องทางนั้นรัดคิดแน่น ทำให้แก่นกลางร่างสูงขยับไม่ได้

"อย่าเกร่งสิ นายยังไม่เคยสินะ ครั้งแรกจะเจ็บหน่อย ครางออกมาสิ"

ฮันกยองเริ่มขยับขึ้นลงตามอารมณ์ของตัวเองที่มีมากในตอนนี้ แก่นกลางสอดเข้าไปสุดของความเป็นชาย 

มือหนาจับที่แก่นกลางของอีกคนแล้วขยับพร้อมกับรน่างกายตัวเองให้พร้อมๆกัน

จนทั้งสองได้ปล่อยน้ำรักออกมาแต่ยังคงคาความเป็นชายไว้อย่างนั้น สองมือยังคงไปยอกล้ออยู่ด้านหน้า

"เหอะ ฉันซื้อตัวนายมา ฉันสั่งอะไรนายก็ต้องทำ ฉันสั่งให้ร้องก็ต้องร้อง"ฮันกยองพลิกหน้าร่างบางให้มองหน้าตน น้ำใสๆไหลออกมาจากตาหวานนั้นไม่หยุด

.

ร่างบางมองหน้าร่างสูงแล้วผลักร่างสูงให้ลงนอนราบกับโชฟานุ่มนั้น ทำให้ฮันกยองตกใจ แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร

 มือบางจับที่แก่นกายร่างสูงแล้วเอามาอมไว้ มันใหญ่เกินไปที่จะเข้าไปหมด ปากบางเริ่มขยับขึ้นลงจนน้ำรักออกมาทำให้ร่างบางสำลัก น้ำสีขาวขุ่นไหลมาเต็มหน้าเรียว

ร่างบางมานั่งอยู่บนตัวร่างสูงแก่นกายทั้งสองคนยังคงเสียดสีกันอยู่ ปากหนากดจูบอย่างเร้าร้อนไปที่ปากหนา ลิ้นเรียวเข้าไปเกียวตวัดเล่นกับฟันและลิ้นสำรวจทั่วโพลงปาก

ปากบางไล้ลงมาซุกไซร้คอหนานั้นแล้วหยุดอยู่ที่เม็ดบนหน้าอก ร่างบางรู้สึกเจ็บจี๊ดที่ทางช่องท้าย ร่างกายเริ่มอ่อนระทวยแล้วหมดสติลงไป ทำให้ฮันกยองตกใจไม่น้อย

จึงรีบจัดแจงใส่เสื้อผ้าแล้วช้อนตัวร่างบางออกจากห้อง ตรงมาที่รถคันหรูสีดำเงา ออกจากผับนั้น ตรงไปยังคอนโดหรู

ฮันกยองอุ้มร่างบางขึ้นมาบนคอนโด วางไว้ที่บนเตียงขนาดคิงไซค์

แล้วเอาผ้ามาเช็ดตามตัว ทางช่องรักที่เปอะเปลื้อนเลือดที่แห้งกังอยู่ ทำให้ตัวเองอดสงสารไม่น้อย มือหนาเช็ดไล้ตามคอตามหลัง

 แสงไฟที่สว่างภายในห้องทำให้เห็นรอยแดงที่ไม่ได้เกิดจากกิจกรรมเมื่อกี้

แต่เหมือนรอยที่ถูกทำร้าย ที่ถูกเชือกตี มากกว่า รอยยาวที่แดงที่นูนขึ้นมา มือหนาจับลูบเบาๆ ฮันกยองมองรอยนั้นแล้วก็อดสงสารไม่น้อย

ไม่นึกว่าร่างบางตรงหน้าจะเจออะไรที่โหดร้ายแบบนี้

เจออะไรคนตัวเล็กจะรับได้  ฮันกยองพอเข้าใจเรื่องที่ฮีชอลไม่ได้สงเสียงครางคงเป็นเพราะ ถูกบังคับมากกว่า

ฮันกยองเดินออกไปนอกห้องแล้วไปนอนทางโชฝาข้างหน้าห้อง

.


.

"ตื่นแล้วหรอ"ฮันกยองเดินมาประชิดเตียงเมื่อเห็นอีกคนนั่งเม่อลอยอยู่บนเตียงใหญ่

"....."ฮีชอลไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่มองหน้าร่างสูงแล้วก้มต่ำลงเหมือนเดิม

"อะ ฉันทำข้าวต้มให้กิน เดี่ยวฉันเอาเข้ามาให้"ฮันกยองไม่รอช้า รีบถือข้าวต้มมาให้ร่างบางแล้ววางไว้บนโต๊ะหัวเตียง

มือหนาตักข้าวต้มแล้วจ่ออยู่ที่หน้าร่างบาง หน้าบางหันหน้านี้แล้วพยาามลุกขึ้น

แต่ความเจ็บทางด้านหลังเป็นผมให้ล้มลงไปกองอยู่บนพื้น ฮันกยองจึงลุกแล้วออกจากห้อง

ฮีชอลมานอนที่เตียงเหมือนเดิม เพื่อรอเวลาในตอนกลางคืนเพื่อกลับไปทำงานที่ผับต่อ

"นายจะไปไหน"ฮันกยองทักขึ้นเมื่อเห็นอีกคนเดินออกมาจากห้องแล้วใส่เสื้อผ้าตัวเดิมกลับเมื่อวาน

"ฉันจะกลับ"

"กลับไปไหน ก็นี้ไงบ้านนาย"ฮันกยองพูดทำให้ฮีชอล ต้องทำหน้า งง กับคำพูดนั้น

"ฉันซื้อตัวนายมาแล้ว นายต้องเป็นของฉันเพียงคนเดียว"พอฮีชอลได้ฟังคำพูดนี้ ฮีชอลจึงเดินกลับเข้าไปในห้องนอนที่พึ่งเดินออกมา

น้ำตาที่ไหลออกมาเป็นทางในดวงตากลมโต ฮีชอลนั่งบนเตียงกว้างแอร์เย็นเฉียบที่เปิดไว้ ทำให้รู้สึกเย็นที่ดวงตา

ผมมันแค่ของเล่นใช่ไหม เป็นแค่ของใช่ไหม ...........

ร่างกานผมมันไม่มีค่า ร่างกายผมมันสกปรก มันสามารถใช้เงินซื้อได้ใช่ไหม ..........

"นายจะร้องไห้ทำไม"ฮันกยองเดินมาลูบหัวฮีชอลที่นอนบนเตียงกว้าง

"ฮึก......."

"ไปอาบน้ำ เดี่ยวไปเที่ยวกัน"

ฮีชอลเดินเข้าห้องน้ำไปพรอมกับเสื้อผ้าตัวใหม่ที่ฮันกยองได้เตรียมไว้ให้แล้ว ไม่นานก็ออกมาพร้อมกลิ่นสบู่อ่อนๆเสื้อผ้าางสีแดงทำให้ผิวนั้นเปร่งปรั่งสว่างขาวขึ้นมาอีก

ฮันกยองขับรถมาจอดที่เมียนดง ที่มีผู้คนหลากหลายตาเดินสวนไปมา  สับสนยิ่งนัก ฮันกยองจึงจับมือฮีชอล แล้วกำชับมือให้แน่นขึ้นเพื่อกลัวหลุดจากกัน

ทั้งสองคนเข้าร้านนู้นร้านนี้ เหมือนคู่รักที่มาเดทกัน  ซื้อของกันอยู่นาน จนเกือบเที่ยงคืน

"ขอบคุณมากนะ"ฮีชอลบอกฮันกยองที่กำลังเปิดประตูห้องด้วยเสียงที่แผวเบา

ฮันกยองหันมาพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปในห้อง

"พรุ่งนี้ฉันขออกไปข้างนอกนะ"

"ไปไหน"

"ไปธุระ"

"เดี่ยวฉันไปส่ง"

"อืม"ฮีชอลพยักหน้าแล้วเดินไปในห้อง

.














.












.